1ezwangerschap, de eerste maanden beroerd geweest, veel spugen. Daarna rond de 28 weken BI. Nathan was ( en is ) kerngezon. Alhoewel, hij had wel veel oorontstekingen, maar sinds hij buisjes heeft is dat probleem opgelost en is hij echt amper ziek. 2e zwangerschap, depressie ( aan de AD ) daarna Mexicaanse griep en in het ziekenhuis gelegen, daarna longontsteking. Eerste 4 maanden hondsberoerd geweest. Vanaf een week of 30 ging het redelijk en heb ik kunnen genieten. Daarna is Noah met 40 weken gehaald omdat ik op was, en mijn lichaam het genoeg vond. Noah is écht Hollands welvaren. Tot nu toe alleen een snotneusje gehad ( gaat naar het KDV ). Hij eet goed, slaapt goed, is altijd vrolijk. Ik dacht dat we met Nathan geluk hadden, maar Noah is nog veel makkelijker. Heerlijk! Hoop dat jullie 2e kindje een stuk makkelijker is, je hebt genoeg met de 1e mee gemaakt dacht ik zo
Trouwens, beide kinderen hebben tot nu toe geen allergie. Geen bv gegeven ( ja een paar weken ) maar wel gewacht met bijvoeding tot 6 maanden. Ook geen eczeem.
Ik heb een rot zwangerschap gehad maar met een heel gezond En makkelijk zoontje, vorige week voor het eerst last gehad van een virusje.
Maar het onderzoek gaat toch over een een kunstmatige bevalling en de relatie tot gezondsheidsklachten? Ze zal toch niet voor niets 6 jaar lang onderzoek doen?
Ten eerste Rozemarijke, wat geweldig dat jouw zwangerschap nu veel beter gaat dan je eerste! (wil ik ook ) Zogelukkig, dat is niet helemaal waar. Vrouwen die (ernstige) HG gehad hebben tijdens hun zwangerschap en (meerdere malen) uitgedroogd zijn geweest, schijnen toch echt vaker kindjes te krijgen met een lager geboortegewicht en andere 'afwijkingen'. Het ligt dus wel aan de mate waarin je ziek bent geweest. Gevolgen HG na zwangerschap | (Extreme) Zwangerschapsmisselijkheid of Hyperemesis Gravidarum Zelf vond ik mijn eigen zwangerschap ook al een verschrikking. De eerste maanden doodziek, (gelukkig maar!) 1x opgenomen wegens uitdroging, rest zwangerschap veel misselijk en vreselijke maagklachten. Ik vond vnl de eerste maanden eigenlijk niet te doen. De bevalling ging wel redelijk, natuurlijk bevallen, wel met wat pijnstilling. Mijn dochter is zover we weten prima gezond, wel flink wat hevige verkoudheden vorige winter en deze winter ook al 2 oorontstekingen. Maar ik geloof niet dat dat iets met mijn zwangerschap te maken heeft. Wél heeft ze fink veel gehuild en veel slaapproblemen gehad in haar eerste jaar, we hebben dit uiteindelijk op kunnen lossen door regelmaat/consequent zijn en 'laten huilen'. Zelf denk ik dat dit best wel eens te maken kan hebben met de 'stress' die ik heb gehad tijdens mijn zwangerschap. Er zijn wel onderzoeken die aantonen dat stress (werk, heftige gebeurtenissen; overlijden dierbare oid) tijdens de zwangerschap, gevolgen kunnen hebben voor het ongeboren kind (psychisch). Baby slaapt slecht door prenatale stress - relatie - GezondheidsNet Ik had helemaal geen band met mijn dochter in mijn buik. Niet dat ik haar de schuld gaf van mijn ziekzijn, maar ik voelde geen liefde ofzo. Zeker de eerste maanden was ik totaal niet blij dat ik zwanger was, terwijl ik echt heel graag een kindje wilde. Sterker nog, ik was zo ziek dat ik vaak wenste dat het mis zou gaan en heb ik zelfs over abortus nagedacht.. Dit komt helaas ook vaker voor bij HG.
Het onderzoek waar Cygnet het over had ja... Rozemarijke haar vraag bestond o.a. uit of er een verband is tussen hoe de moeder zich voelt in de zwangerschap en de gezondheid van het kindje!
Ik heb een goede zwangerschap gehad en ook een prima (wel wat te snelle) bevalling. Zoontje is helaas wel een 'oren-kindje' Al voordat hij een jaar werd, heeft hij buisjes in zijn trommelvliezen gekregen. Maar dit relateer ik verder niet met mijn zwangerschap, maar is meer een familiekwaal (mijn broertje had dit ook, nog veel erger zelfs en compleet met eczeem, allergieen etc) Deze zwangerschap is totaal anders dan de eerste, ik ben de eerste 4 maanden kotsmisselijk geweest, dit heb ik bij mijn zoontje nooit gehad (ben nu zwanger van een meisje, misschien zit daar het verband?.. en wellicht krijg jij dan dus een jongen Rozemarijke? ). Verder vind ik het sowieso allemaal wat zwaarder, maar dit kan ook komen omdat het de 2e is en ik er dus al eentje heb rondlopen.
@LovelyDK: nee, relatie met BI zal er idd niet zijn, maar heftige misselijkheid neem ik aan heeft toch wel effect op de baby. Ik viel de eerste 3 maanden gewoon 7 kilo af, (en was al niet zo'n dikkerd). En ik vraag me nu achteraf af of ik niet toch wat last van zwangerschapssuiker heb gehad... Verder: ik was gewoon benieuwd. Je moet mijn vraag ook weer niet te serieus nemen, is ook een deel "hoop doet leven" Er zal deels best een verband zijn, deels zal erfelijkheid meespelen, (maar vooralsnog hebben we nog helemaal niet zo heel veel zicht op waar erfelijkheid ophoudt en invloed van omgevingsfactoren begint, ook al maken we onszelf vaak wijs dat we dat wel heel duidelijk hebben) en deels zullen dingen ook gewoon toevallig zijn. Maar ik was gewoon nieuwsgierig en aangezien ik er geen onderzoek over kon vinden, dacht ik: laat ik eens een topic starten
@MG: tja... we zullen zien of we deze keer een jongen krijgen. Wie weet gaan we dat, net als bij Thirza, volgende week bij de termijnecho al duidelijk hebben
Mijn zwangerschap is goed verlopen, alleen heb ik de hele zwangerschap last van maagpijn gehad. Hoorde op den duur niet meer bij de duur van de zwangerschap, volgens de verloskundige. Zoontje is geboren met reflux= maagklepje die nog niet dicht is en melk die dus naar boven komt. Ik denk wel dat er een verband kan zijn tussen zwangerschap en gezondheid kindje. Zullen we een onderzoek opstarten Groetjes Claire
Twee hele goede zwangerschappen en bevallingen en twee goed gezonde kinderen. Zoontje had reflux (tot 14 maanden, daarna nergens meer last van) en heeft alleen een allergie voor chocola (kan me ergere allergieen bedenken...) Dochtertje tot nu toe alleen last van eigenwijsheid
Rozemarijke ik denk dat je ook wat meer vertrouwen moet krijgen in de gezondheidszorg.. Als er toen geen aanwijzingen waren voor zw suiker waarom zou je daar nu dan aan gaan twijfelen?! Als het écht nodig was geweest hadden ze, naast je niet nuchter te testen, echt wel een aantal dagcurves laten maken
Maka; ik doelde niet op HG, dat is extreem spugen. Ik bedoelde eigenlijk "gewoon" spugen (ik vind alles "veel" vergeleken met helemaal niet hoeven spugen dan wel misselijk zijn). Ik kan begrijpen dat een slechte voedingstoestand van de moeder tijdens de zwangerschap gevolgen kan hebben voor het kind op latere leeftijd.
Ik had ook extreme dorst en moest veel plassen (logisch). Welke zwangere heeft dat trouwens niet? Ik had tevens een grote placenta, veel vruchtwater en een enorme buik. Bovendien was zoonlief lekker gespekt, dat bleek al bij de 20-wekenecho. Dat samengenomen met het feit dat ik een te hoog BMI had, heb ik 2x een dagcurve moeten prikken met een goede uitkomst. Ik heb 4 groeiecho's gehad. Als mijn zoontje niet te vroeg was geboren was, was hij zeker macrosoom geweest. Je spreekt pas van macrosoom als de baby >9 pond weegt. Ik neem aan dat als er bij jou sterke verdenkingen waren geweest op zwangerschapssuiker en/of een macrosome baby ze wel suikerdagcurves dan wel groeiecho's aan hadden geboden.
De eerste zwangerschap had ik echt helemaal geen klachten, tot 42 weken niet, toen ingeleid en mijn zoontje moest uiteindelijk op de ok met de pomp gehaald worden, bij de laatste poging gelukt, hij heeft even op de afdeling neonatologie gelegen de eerste 3 dagen maar daarna mochten we naar guis en mankeert niks. De zwangerschap van mijn dochter ging ook goed, op het laatst beetje last van mijn bekken , kon niet meer zo lang lopen. Maar deze bevalling ging helemaal goed en nergens last van ,ze was echt na 2x persen geboren en verder niks te zien, alleen na 4 maanden bleek dat ze een cyste in haar hersens had, en daar heeft ze nu dus wel wat problemen door. Dus hier geld dat niet
Eén van de veronderstelling in het onderzoek van mijn vriendin is dat inleiden, keizersnedes het 'natuurlijke' aankondigingsproces van het kind 'verstoren'. De vraag is dan of alle stoffen die aangemaakt moeten worden etc etc dan nog wel in werking treden. Als dat niet zo is, wat zijn daarvan dan de gevolgen? etc etc. Het onderzoek zou in de VS gedaan moeten worden omdat daar een zeer hoog percentage bevallingen op bestelling worden gedaan (dus geen 'natuurlijke aankondiging') maar helaas zijn Amerikaanse vrouwen niet zo welwillend om hier medewerking aan te verlenen (het vermoeden is dat men het 'recht' op zo'n bevalling wel heel hoog heeft zitten). Begrijp mij (vriendin) niet verkeerd: het is geen betoog voor de natuurlijk bevalling. Het is een effecten onderzoek.
Heb je een linkje ofzo? Neem aan dat het een promotieonderzoek aan een academisch ziekenhuis betreft? Mocht ze nog mensen nodig hebben; mail me maar.
@ZG; bij 30 weken is via de urine voor het laatst gekeken naar mijn suiker. Daarna niet meer, terwijl ik daarna ineens keihard ging groeien, (daarvoor was ik eerst enorm afgevallen: 7 kilo op 64 kilo, en toen een hele tijd stabiel op dat gewicht gebleven. Geloof dat ik tussen week 30 en eind zwangerschap een kilo of 8 gegroeid ben). Nouja, maakt ook niet zoveel uit allemaal, ze houden me nu wel in de gaten, omdat Thirza een zware baby was. Dus deze keer zal het iig niet gebeuren dat ik ongemerkt met zwangerschapssuiker loop @DK: ik weet dat ik niet overal wat achter moet zoeken, maar de afgelopen twee jaar hebben nou niet bepaald bijgedragen aan het behouden van vertrouwen in de (reguliere) geneeskunde... we zijn nogal eens van het kastje naar de muur gestuurd, ("niks aan de hand, allemaal volkomen normaal") terwijl er uiteindelijk wel degelijk wat aan de hand bleek te zijn. Dus ik heb toch wel een houding ontwikkeld van dat ik liever teveel vragen stel, dan dat ik zomaar aanneem wat een arts me vertelt...