Hallo, Ik moet echt even mijn hart luchten. Onze dochter is nu bijna 15 maanden en is al bijna een maand anders dan we gewend zijn. Als eerste sliep ze altijd heel veel. 's Nachts van 19 uur tot 7 uur en overdag van 8.30 uur tot 11.30 uur en van 13.30 uur tot 16.00 uur. Nooit problemen gehad met slapen, vond het altijd heerlijk om naar bed te gaan en sliep meteen zelf in na wat gezellig kletsen. Van de ene op de andere dag is dit veranderd en slaapt ze gemiddeld 1 slaapje van ongeveer 1 uur op een dag. Dit is veel te weinig, maar ze wil echt niet slapen! Constant zit/staat ze rechtop zodra ik de kamer uitloop. Als ik haar weer neerleg is het brullen/krijsen/drama. Ik probeer dit soms lang vol te houden, dus echt wel anderhalf uur lang steeds om de 5 minuten naar haar toe en haar rustig neerleggen, aai over de bol, liedje zingen en weer weg. Maar waar het me vooral omgaat is dat ze zoveel zeurt!! Ik begin het echt beu te raken en vind het heel moeilijk om geduldig te blijven. Niet is goed, zelf spelen niet, maar als ik dan met haar ga spelen is het ook niet goed. Vasthouden wil ze niet, maar als ik haar los laat ook niet. Dingen die ze niet mag en daar wordt iets van gezegd dan is het brullen op de grond, echt drama alsof er iets heel ergs is gebeurd. Mijn vraag is: is dit herkenbaar voor anderen? Is het een fase? Doe ik iets verkeerd? Als anderen wel eens op haar passen wordt er bijna altijd gezegd dat ze zo makkelijk is en dat je er geen kind aan hebt. O ja, nog 1 ding: als jullie je kindje ophalen van het kdv/gastouder, moeten ze dan ook huilen als ze je zien? Mijn dochter doet dit vaak als ze mij of mijn man ziet en komt naar ons toe en wil alleen maar bij ons zijn. Ik zag dit altijd als een teken dat ze huilde omdat ze zichzelf kon zijn bij mij/ons en even heel blij is. Maar mijn gastouder leek het raar te vinden?!
Ja, klinkt als een sprongetje hoor. Je doet niks verkeerd. Ik probeer altijd te achterhalen waar ze op dat moment behoefte aan hebben en probeer hier zoveel mogelijk op in te spelen. Krijgt ze misschien tandjes? Is ze bezig met leren lopen? Of praten? Misschien zit ze wel in de overgang naar 1 slaapje. Wat betreft het naar bed brengen: probeer haar 1 keer neer te leggen en als ze weer gaat staan of zitten: laat haar gewoon staan en zeg dat het ook oké is als ze niet slaapt. Als ze maar even tot rust komt. Hier hebben we ook fasen gehad dat ik haar absoluut niet mocht neerleggen, was het meteen brullen. Ging ik weg terwijl ze nog stond, ging ze vaak uit zichzelf liggen na een tijdje, zonder te huilen. Niet altijd hoor, soms is niks goed... Kwestie van dingen uitproberen. Wel tegen haar praten bij goedleggen, niet tegen haar praten, maar gewoon even goedleggen en meteen weer weg, deur openlaten, erbij blijven zitten, op het grote bed in slaap vallen en overleggen. Etc. Onze dreumes huilt ook bij het ophalen. Althans eerst is ze superblij me te zien en dan bedenkt ze zich hoe moe ze eigenlijk is en wordt huilerig. Zeker als we dan nog haar zusje moet halen. Duurt haar dan gewoon te lang. Maar die eerste reactie is wel blijheid. Gewoon omdat ze je gemist hebben. Kan me best voorstellen dat dit ook met huilen gepaard kan gaan.
Yep, het is echt een fase! En ik vond m ook erg lang duren (inclusief die kiezen krijgen) en ik dacht echt dat er nooit een einde aan zou komen....maar van de een op de andere dag sloeg hij weer om! We hebben zelfs 3 nachten doorgeslapen, iets wat hij in z'n hele leven nog bijna nooit gedaan had....dus het komt echt goed!!!!! Nog even volhouden dus. Ik ben in die tijd veel met hem op pad geweest, veel wandelen/boodschappen halen e.d. Dan zeurde hij tenminste niet!!!! Sterkte, en als je over 2-3 weken dit topic terug zou lezen, was je het alweer bijna vergeten denk ik. Tot de volgende fase zich aandient!haha
Oja, en over dat ophalen bij de oppas: ik krijg bijna altijd te horen dat hij superlief was geweest, maar zodra ik 1 stap binnen zet, begint dat zeuren weer.....heel herkenbaar, het is of je het over mijn kind hebt! (hij zit nu niet in een sprongetje, maar dat doet hij nog steeds)
Ja, inderdaad een fase... herken het van mijn oudste. Ze kon alleen dingen zeggen op een zeurderige toon en niks was goed, heel moelijk vond ik dat, maar het gaat gelukkig voorbij. Ook het ophalen van gastouder is een tijdje een drama geweest, huilen, huilen en nog eens huilen, ze wilde dan echt niet met mij mee... Dus ook dat is herkenbaar Succes en hopelijk dus nog maar even...
Idd die kiezen! Onze dreumes kreeg er een boel tegelijk! 2 kiezen en 4 tanden ofzo. Onlangs ook haar hoektanden in 1 keer... pfff.. Hier was de fase in 1 keer afgelopen de dag nadat haar zusje was geboren en ze besloot los te kunnen lopen. Toen was ze weer haar lieve zelf. Begon al bang te worden dat het gezeur onderdeel was van haar karakter/mijn opvoeding. Maar nee hoor
Owww, wat heerlijk die herkenning!! Zoals jullie ook omschrijven heb ik al alles geprobeerd. Kijk dat slapen is heel vervelend, maar als ze niet wil wil ze niet. Zolang ze (redelijk) rustig is laat ik haar gewoon in haar bedje zonder er naar toe te gaan, maar als ze echt gaat huilen ga ik er wel naar toe. Maar altijd dat zeurderige toontje. Vandaag ook, ik heb nachtdienst, dus ik slaap overdag. Toen ik wakker werd was ik blij dat ik mijn meisje weer op kon halen, maar vanaf het moment dat we thuiskwamen totdat ze naar bed ging gaat alles met een zeurdering toontje. En dat vind ik zo vermoeiend en vind ik het heel moeilijk om te genieten. Ik wil alles met en voor haar doen, maar dit is echt niet gezellig. En nu ligt ze lekker te slapen en begin ik me schuldig te voelen over dit gevoel. Ze is er niet zonder slag en stoot gekomen en super gewenst en het eerste jaar was ook op en top genieten. Altijd vrolijk en makkelijk. Maar ik zal de mantra: 'Het is een fase, het is een fase' dus even in mijn hoofd moeten prenten!
En wat betreft de tanden: er is net 1 kies door en er staan nog 2 op doorkomen en ik zie ook al een hoektand in zicht, dus wie weet heeft ze daar last van.
Soms ben ik ook bang dat dat zeuren karaktertrek is. Ik wil haar op een positieve manier opvoeden en gezellig samen dingen doen en leren. Maar dat wil ze op dit moment gewoon niet. Ze wil alles zelf doen en mama moet zich er vooral niet mee bemoeien!
Jahoor, niets is goed... die die..maar dan heeft ze die en gooit ze hem weg en roept weer die die....etc etc Fase dus... het huilen bij ophalen herken ik ook. Huilen als ik thuiskwam van een dag werken...Moest ik eerst in de gang alles uit, plassen etc..en dan pas de kamer binnen om haar gelijk op te kunnen pakken en knuffelen..anders was er geen land meer mee te bezeilen... Gaat allemaal weer over!
Herkenbaar en idd dodelijk vermoeiend, maar zoals al gezegd, het is een faaaaaase! Mijn zoontje is nu 15 maanden en mensenkinderen zeg, ik heb soms zin om een potje mee te gaan janken . Maar zoals óók al gezegd, het gaat echt weer over. En dan krijg je de volgende fase .
Pfff wat fijn om te lezen zeg!! Dacht dat het aan mij lag. Mijn dochter is nu ruim 18 maanden maar dit is de eerste sprong dat ze zo zeurt!! En idd zeggen dat ze iets wil en dan doe je het is het nee en word ze boos. Errug vermoeiend!!! Hier is het steeds; mama doen. Dan doet mama het en dan is het nee en word ze boos. Ik zit dan echt vol verbazing naar haar te kijken, jeetje wat zit ze zichzelf in de weg. Hopelijk duurt het niet al te lang......