Laten slapen in de maxicosi (gevraagd aan kinderarts ivm rug, kon geen kwaad volgens hem) hielp hier t best draagdoek ook redelijk, bed was hopeloos ook al stond die zowat rechtop
Wat vervelend!! Helaas weet ik ook hoe het is om een ontroostbaar kindje te hebben. Je kan haar nu iig nog niet verwennen / ze test je niet uit. Dit begint pas met een maand of 6. Ik heb niet de gouden tip voor je, heb wel geleerd dat die voor elk kind anders is. Wat je nog kan proberen; - Slaapt ze wel in de reiswieg beneden ipv boven op haar kamertje? Kan zijn dat ze het maar stil vind zonder de geluiden in jouw buik. die is ook schuin te zetten op tafel als je hem loskoppelt van de wagen. - Vindt ze de radio fijn op haar kamer? - Kunnen het misschien ook krampjes zijn? - Kan het ook KMA zijn? Wat denk jij als moeder dat het is? Jij hebt een connectie met haar die niemand anders heeft. Naar mijn ervaring heeft de moeder het altijd goed. Sterkte!
Wat lijkt me dit een drama om door te maken.. Zo'n klein hoopje mens zo overstuur, papa en mama die het ook niet meer goed weten, wel of geen pijn, wel of niet dit of dat.. Persoonlijk zou ik haar wel in een draagdoek dragen als dit haar helpt. Rust en regelmaat ben ik zeker voor, maar als iets goed helpt, waarom zou je haar overdag dan niet vaker bij je dragen? Hier was het dus wel rust en regelmaat maar daarbij kon slapen danwel in de doek bij mama, danwel in de wagen zijn, danwel in bed zijn. Probeerde in ieder geval een vast slaapje overdag in bed en de nacht, maar verder was slapen slapen en rust dus rust (wel of niet bij mama, wel of niet in de doek, wel of niet in bed: zolang het haar rust en een fijn gevoel gaf). Sterkte!
Ik snap er niks van. Ze heeft van 23u tot 6.15 u geslapen en nu is het huilen weer begonnen. hoe kan dit nu toch??
Door weinig slapen overdag zijn ze oververmoeid savonds en wint de slaap het van het wakker zijn door bv pijn.
- ze slaapt op haar kamer boven, op aanraden van het ziekenhuis. Helemaal donker en stil, omdat ze zo weinig mogelijk prikkels mag krijgen. Ze zeiden van dit tenminste een week ofzo vol te houden en niet meteen te veranderen omdat het voor haar dan weer verwarrend is. Maar beneden zou eventueel nog een optie zijn. - radio denk ik dat geen goed idee is, daar wordt ze actiever van - krampen denk ik niet, dat had ze vroeger wel, maar dit geween is anders. - koemelkallergie wordt getest, de bloedresultaten heb ik nog niet, maar ik geef bv en eet absoluut geen zuivel meer. Ik denk ook dat ze ons niet test, maar het lijkt er verdorie wel heeel sterk op dat ze het wel doet...
Natuurlijk test ze jullie niet. Ze zit gewoon niet lekker in haar vel. Denk zelf even hoe het gaat als je je slecht voelt. Niets is goed. Maar soms ben je zooooo doodop, dat je vermoeidheid het toch haalt van de pijn en dat je plots een hele ruk doorslaapt. En soms ben je hysterisch, maar als er dan iemand bij je komt om he te troosten, dan word je weer rustig. Niet omdat je aan het faken was of omdat de pijn weg is, maar omdat je blij bent dat iemand met je inzit. En dat ze het beter deed in het ziekenhuis? Andere omgeving, onder de indruk van die witte jassen, en kalmer omdat mama ook kalmer is omdat ze denkt dat je nu eindelijk gaat geholpen worden door de dokters... Echt, baby's denken niet na over dat alles. Ze vóelen alleen maar.
Ik ga met je akkoord, maar wat kan ik dan voor haar doen...? Zodat ze zich terug voelt zoals in het ziekenhuis? Gewoon volhouden?
Ja, gewoon volhouden! Je hebt geen andere keuze. Zorg ervoor dat je zelf je rustmomenten pakt en als je hulp kan krijgen (iemand in de familie misschien die wil helpen), die hulp aannemen en even de deur uitgaan. Onze dochter is ook overprikkeld geweest, de ostheopaat heeft haar toen huisarrest gegeven. Omdat wij geen hulp hebben van familie (dus niemand die ze regelmatig zag) mocht niemand haar vasthouden behalve mijn partner en ik. Op bezoek gaan bij iemand was uit den boze. Even naar de winkel kon wel, dan bleef ze in haar veilige maxi cosi. Ik moet zeggen dat het wel goed hielp, na een week zag je een veel blijer kindje. Laat het huis even voor wat het is en zorg voor jezelf en je kindje! Sterkte!
Ik zou haar lekker bij me houden. Een babietje van 10 weken is net uit mama's veilige warme buik. Waarom moet die helemaal alleen in een donkere kamer slapen? Ze ruikt en hoort mama niet en wil bij je zijn. Mijn dochter heeft nooit reflux of medische problemen gehad, maar die kon ik met 10 weken ook echt nog niet boven in haar wieg laten slapen, dan bleef ze huilen. Lekker dicht bij mama of papa in de draagdoek dus. Ik ben wel benieuwd welke draagdoek je gebruikt. Soms lees ik dat babies niet in een draagdoek willen, en dan blijkt het een niet-ergonomisch bungelding te zijn of het kindje in een verkeerde houding in de doek te liggen. Veel sterkte in ieder geval, hopelijk zit je dochter snel beter in haar vel.
Geen idee. Wij hebben ook geworsteld met zware KMA en reflux. Mijn dochter heeft de eerste 3 maanden voortdurend op mij of haar papa geslapen. Dat was zwaar, maar ze had die troost en dat contact nodig. Daarna ging het beter.
In de draagdoek was ze voor de opname in het ziekenhuis ook niet tevreden meer. We hebben een tricot slen, van babylonia. Ze heeft er weken lang tevreden in geweest en dan begon ze er tegen te protesteren. De donkere stille kamer werd ons aangeraden in het ziekenhuis, omdat ze overprikkeld was toen we daar aankwamen. Ze was helemaal opgeknapt van die drie dagen daar. Ik wilde het zo graag thuis verder zetten en op de een of andere manier lukt het niet. Ik zit nu naast haar. Na haar voeding van 6.30 heeft ze nog wat gehuild en dan drie kwartier geslapen. Om 9.15u weer voeding gehad en Nu sinds tien uur ligt ze rustig in haar bedje. Maar ze maakt een soort buikspierachtige beweging om de zoveel minuten, waardoor ze telkens weer wakker wordt. Maar ze huilt niet en sluit telkens weer haar oogjes. Ik durf niet naar beneden te gaan
Oh, heftig! Ik leef met je mee, na twee verborgen reflux kindjes weet ik er alles van... Echt, het is zwaar en moeilijk voor te stellen dat het echt beter wordt. Alleen duurt dat zo lang en daar kan je echt moedeloos van worden. Volg je moeder gevoel, troosten en bij je houden en bij ons heeft het huren van een Anti-Reflux bedje ook geholpen, misschien is dat wat. Sterkte!
Volgens mij is die draagdoek die je hebt rekbaar, toch? Die zijn de meeste kindjes snel ontgroeid omdat een rekbare doek het gewicht van een wat grotere baby niet meer goed kan ondersteunen. De reden waarom veel ouders deze rekbare draagdoeken kopen, is omdat hij niet zo gek duur is en in het begin erg fijn, praktisch en geborgen is. Voor velen dan he, zelf heb ik nooit aan de rekbare doek kunnen wennen. Er zijn verschillende andere opties als je door wilt gaan met dragen. Ik raad je in dat geval aan eens een draagconsult te doen, of een winkel te bezoeken waar ze die dingen verkopen en uit te proberen zodat je weet wat werkt voor jou en je kleintje (en eventueel je partner). Ik ben hier uiteindelijk voor een geweven ringsling gegaan (het knopen van een doek bleek me gewoon niet zo te liggen), maar het was even uitproberen. Wat betreft de problemen: Ik ben het met de anderen (en jouzelf) eens dat je kindje je niet uitprobeert. Ik denk dat je momenteel je leven grofweg moet indelen in "dingen die werken" en "dingen die niet werken". Wat het ook is. En dan meer van de eerste categorie gaan doen, zonder je al te veel aan te trekken van waarschuwingen over gewenning, regelmaat etc. Sommige dingen werken misschien alleen 's-nachts of alleen 's-avonds, andere alleen overdag. Wat nu telt is dat je gezin door deze moeilijke periode heen komt. Niet alleen je kindje, het hele gezin. En ik snap best dat dat heel, heel pittig kan zijn!
Zou bijna zeggen dat t over m'n neefje met KMA gaat! Benieuwd wat de bloeduitslagen zeggen Heel veel sterkte iig! Hoop dat je wat aan de tips en steun hebt van iedereen!
Weet nie of je dit wat vind maar mijn zoontjes worden heel kalm (en slapen heerlijk op) van stofzuiger geluid/stromend water geluid Je hebt er apps voor of via YouTube T is t proberen waard.. Maar kanttekening is wel dat ze er aan gaan wennen..
ondanks ik je niet ken begin ik met een knuffel. We hebben zelf een uk ban bijna 5 maanden met verborgen reflux. Nadat hij van neonatologie thuis kwam leek alles wel goed te gaan maar al heel snel veranderde dit. Het was niet meer huilen maar hij krijste alles bij elkaar en hij kon dit heel lang volhouden. Ondanks vroeggeboorte had hij een enorm stemgeluid en door ook in de armen te overstrekken was het ook nog eens lastig vol te houden.door zijn pijn maaide hij om zich heel waardoor er striemen van zijn nagels op mijn borstkast stonden. Het was erg frustrerend want voor je gevoel kun je niks doen .voelde me een slechte moeder als ik hem toch even neerlegde om een paar min bij te komen.hij was of wakker en dronk (zeer gulzig),huilde, was aan het krijsen of hij sliep. Soms belde ij mijn man omdat ik zo moeilijk had. Omdat hij overdag niet sliep in bed (als ik geluk had soms wel voor 20 min maar werd altijd naar wakker) sliep hij op mij ,snachts ging het beter en sliep in zijn schuin bedje. Na gebruik van ranitidine zagen we na een paar dagen verschil meer huilen dan krijsen. Uiteindelijk als nog overgestapt omdat het zelfs na verhoging niet hielp.na een aantal dagen zagen we verschil door de medicatie hij begon zelfs met lachen! Hou in de gaten of dit wel de juiste medicatie is (verschil tussen maagzuurremmers en binders. De leefregels goed hanteren (extra keer stoppen tijdens fles voor een boertje dit schilder weer in kramp. Wij hebben een menduca draagzak en hij is daar ook blij mee. Veel blijven knuffelen, je kunt ze niet verwennen en je bouwt een goede band op. Blijven praten (ook al snappen mensen het niet)al is het met vreemde op het forum maar die snappen je wel: ) Als laatste en dit heeft ons echt geholpen Hij maakt het je niet moeilijk maar heeft het moeilijk.
Bedankt iedereen voor de lieve reacties en tips. We zitten sinds gisteren avond weer in het ziekenhuis. Ik ben ten einde raad. Ik begin meer en meer te twijfelen dat verborgen reflux het probleem is. Ik heb het gevoel dat ik mijn kind kapot gemaakt heb. Voor onze eerste opname was ze onrustig en huilde ze een beetje maar meer dan we gewend waren. Tijdens de eerste opname was ze voorbeeldig, maar sinds we drie dagen thuis zijn geweest hebben we een huilbaby! Wat heb ik toch gedaan
Hoi, Wat naar dat jullie weer in het ziekenhuis zijn. Daar is ze in ieder geval in goede handen. Wat zeggen de artsen tot nu toe? Het kan ook inderdaad iets anders zijn, of een combi van reflux en iets zoals koemelkallergie. Niet prettig hoe dan ook maar dan weet je het in ieder geval en kan je er iets mee. Je moet het niet zo op jezelf betrekken, hoe moeilijk dat ook is. Baby's kunnen nou eenmaal niet zeggen wat er is, dat is gewoon het lastige. Ik zou haar van top tot teen laten onderzoeken, en ook vertellen van die buikspierachtige bewegingen die ze in bed maakt. Hoe is haar ontlasting dan? Veel sterkte en hopelijk wordt het gauw makkelijker voor je meisje en jullie. Het is heel naar om mee te maken allemaal.