Al vanaf haar geboorte is mijn jongste dochter (net 1 jaar) erg onrustig, de eerste 7 maanden was ze een 'huilbaby'. Naar een opname is dat over gegaan en ontwikkelde ze zich tot een vrolijk actief enthousiast moppie. Ineens ging ze de wereld ontdekken, begon te tijgeren, kreeg tandjes, ging doorslapen etc. Een heel normaal patroon dus. Wel is ze vaker ziek dan gemiddeld, heeft al een paar keer oor- en keelontsteking gehad. En onlangs zelfs longontsteking. Bij de KNO geweest, ze krijgt binnenkort buisjes en keelamandel wordt geknipt. Maar toch is t momenteel weer hommeles. Overdag gaat alles goed, ze is vrolijk en ontdekkerig en slaapt heerlijk in dr eigen bedje. Maar zodra je haar 's avonds in bed legt, schreeuwt ze alles bij elkaar. Ze is dan helemaal in paniek en lijkt wel bang. Het geluid is een straat verder te horen Uiteraard laat ik haar dan niet in dr bedje liggen, ze is dan zo overstuur dat ze bijna stikt. Vaak zit ze rechtop in bed, in het hoekje tegen de spijlen aan gedrukt, te gillen. Of ligt gewoon nog, maar schopt met armen en benen heen en weer. Ik neem haar tegen me aan en dan snikt ze nog wat na. Als ik haar weer in bed wil leggen, houdt ze zichzelf vast aan mijn kleding of mijn haar of wat ze maar te pakken krijgt, alsof ze wil zeggen 'nee mama, leg me niet neer'. Maar....als ik haar vervolgens in het campingbedje op mijn kamer leg, vindt ze alles prima, ze legt haar handjes boven haar hoofd, draait haar hoofdje opzij en gaat slapen! Ik heb haar laatst gefilmd om te kunnen laten zien hoe ik haar aantref. En elke keer als ik dat filmpje zie, trek ik maar 1 conclusie..ze is bang! Maar waarvoor? En waarom alleen 's avonds? Ze slaapt overdag prima in dr eigen bedje (of waar dan ook). Ik heb uiteraard de standaard trucjes al geprobeerd, muziekje, nachtlampje, bij haar blijven etc. Maar zodra je haar in bed legt is er meteen paniek, dus het helpt allemaal niks. Soms leg ik haar nadat ze op mijn kamer in slaap is gevallen, terug in haar eigen bedje. Maar na een paar uur wordt ze wakker en is ze alsnog in paniek. Voorlopig laat ik haar maar op mijn kamer slapen, in elk geval tot de KNO ingreep. Want voor ik dat bedje daar had staan zat ik de halve nacht met haar op de bank, dat was ook geen succes. Nu slapen we in elk geval. Op zich vind ik t niet zo heel erg dat ze op mijn kamer slaapt, maar ideaal is het niet. Ik ben helemaal niet bezig met paranormale ofzo, maar soms denk ik wel eens..jee zou er toch iets zijn? Zou ze iets zien? M'n vriendin begon ook al over aardstralen ofzo. Het zegt me allemaal niks maar soms....nouja, ik weet t in elk geval niet meer. Iemand ervaringen of ideeën of tips? Ik sta intussen overal voor over, hoe ver van m'n bed het ook moge zijn Bedankt voor t lezen!
Fijn dat ze iig een plekje heeft waar ze wel slaapt, zodat jullie allemaal rust krijgen. Lastig hoor, misschien wil ze gewoon bij je in de buurt zijn. Ik zou misschien nog kijken hoe ze reageert als je het campingbedje op haar kamer zet. Of als je een stoel pakt en even bij haar blijft of op de grond naast haar gaat zitten. Dat hielp bij mijn pleegdochter toen ze voor het eerst bij ons kwam wonen. Maar als ze zich uiteindelijk alleen maar veilig voelt op jullie kamer zou ik dat voorlopig zo houden. En later weer proberen. Succes!
Campingbedje op haar kamer zetten ga ik dit weekend proberen inderdaad. Bij haar blijven heeft geen effect, want ze krijst al zodra ik haar neerleg en is dan niet meer rustig te krijgen, of ik er nou ben of niet..
Heb je wel eens geprobeerd haar met campingbedje en al te verhuizen naar haar kamer? Zo ja, hoe reageert ze daarop? Heb je 's avonds een babyfoon aanstaan en 's middags niet? Je hoort soms van kinderen die daar erg onrustig van worden, van het signaal of zo. Erg bijzonder zeg, dat ze overdag lekker gaat slapen en in de avond niet. Nachtlampje heb je vast ook al geprobeerd. En als je er echt niet achter kunt komen lijkt het campingbedje me een goede oplossing, dan probeer je het over een paar maanden weer.
Babyfoon staat altijd aan. Met bedje en al verplaatsen kan niet, past niet door de deuropening. Dus bedje moet ingeklapt om te verhuizen, lijkt me niet handig met kind er nog in Ja nachtlampje, muziekje etc al geprobeerd..maar dat merkt ze niet eens doordat ze echt volledig hysterisch is. niet gewoon huilen of verdrietig, echt 'door het lint' om het onaardig te zeggen
Ben normaal ook niet zo van het paranormale, maar mijn vriendin heeft het met haar oudste ook meegemaakt. Hij wilde niet slapen. Dit jochie kon al praten en hij praatte dus steeds tegen 'iemand'. Mijn vriendin dacht een fantasievriendje ofzo, maar de onderwerpen begonnen steeds vreemdere vormen aan te nemen zeg maar. Tot het jochie er zelf ook bang van werd en niet meer op zijn kamer wilde zijn. Bij hen ging het zelfs nog iets verder...maar ik wil geen mensen bang maken dus zet ik dit nu niet neer. Zij heeft in ieder geval iemand laten komen om iets 'uit te laten drijven' (ofzo). Deze mevrouw is twee keer geweest en daarna was het over. Ik vond het wel creepy hoor!
Speelt dit nu alweer langer dan of pas sinds een paar dagen? Hier heeft hij namelijk geregeld periodes dat het even drama is met naar bed gaan. En ja, dan is er ook 's middags niks aan de hand, maar 's avonds groot drama. Hier kies ik altijd voor de beste oplossing op dat moment, dus wat voor ons beiden het beste werkt. Uiteindelijk bouwen we dit na een paar dagen weer langzaam af en dan gaat het weer een langere tijd goed. Denk dat we het afgelopen jaar, hij is nu net 2, een stuk of 5x zo'n periode hebben gehad, maar met 1-2 weken was dit ook weer over en ging hij weer zonder problemen slapen.
Hele gekke vraag maar slaapt ze alleen bij jullie op de kamer in het camping bedje? Dan zou het toch iets op haar kamer moeten zijn. Ook geen knuffel of dergelijke die met een schemer lampje van de babyfoon eng eruit ziet? Schaduw ofzo... ja zeg ook maar wat
Krijg kippenvel van je berichtje. Ik geloof wel dat er meer is tussen hemel en aarde. Wil niet gelijk zeggen dat jouw kindje dingen ziet maar zou wel kunnen je hoort vaker dat kleine kinderen heel open staan. Misschien is het een oud huis of juist een bekende die ronddwaald. (wil je absoluut niet bang maken hoor) Misschien het licht eens aanlaten maar of ze dan slaapt. Verder misschien iemand zoeken die dat soort dingen ziet en anders nog ff lekker bij jou op de kamer laten slapen. Succes!
Gezien de leeftijd zou ik denken aan verlatingsangst en dat kan best alleen savonds. Zoals olifantje al schrijft, ik zou er gewoon aan toegeven en over een paar dagen/een week weer opnieuw proberen. Gelukkig heb je een oplossing waarmee iedereen kan slapen toch .
Ik zou denken gewoon een heftige 13 maanden sprong (die was hier het ergst) met verlatingsangst. Wij hebben in die periode twee weekjes op een matras naast haar bedje geslapen om en om.
Wat lastig zeg! Ons zoontje heeft ook tijdje last gehad van 's avonds in slaap vallen. Hier was het echter ook nog regelmatig overdag drama. Wij zaten destijds midden in een verhuisperiode, dus lag het denk ik daar aan. Nu slaapt hij gelukkig prima! Heel soms nog 's avonds wat huilen. Ik troost hem dan en leg hem weer terug. Heeeeeel af en toe als het echt drama is en hij mamahonger heeft mag hij bij mij in bed in slaap vallen en leg ik hem daarna in zijn eigen bedje. Wij hebben destijds veel naast zijn bedje gezeten. Kon het echt niet aan zien om hem alleen te laten huilen daar. Maar bij jou is denk ik heel ander verhaal! Zou inderdaad eens proberen om het campingbedje in de eigen kamer te zetten. En is het overdag licht in het kamertje? Anders kun je 's avonds de lamp aan houden??? Wij hebben zelf altijd de ganglamp aan en de deur open. En wie weet kan je eens iemand vragen om naar het kamertje te komen kijken voor geesten oid. Kinderen zijn veel gevoeliger! Dus wie weet helpt het En inderdaad. Anders gewoon over tijdje nog keertje proberen! Zolang jullie er zelf niet zoveel last van hebben En laat anderen maar praten hoor! Komt vanzelf Succes er mee!
Bedankt voor alle reacties! Fijn dat jullie meedenken. @Grasspriet/esklessebes ..ik heb dus (ook) niks met het paranormale, maar iets dergelijks schoot wel even door me heen. Zou het dan toch? Het maakt me absoluut niet bang ofzo, daar ben ik veel te nuchter voor. @Olifantje..dit is nu sinds 2 maanden ongeveer, sinds 2 weken staat campingbedje op mijn kamer, voor die tijd zat ik steeds met haar op de bank beneden, maar dat trok ik zelf niet meer. Ja alleen bij mij op de kamer in campingbedje, eigen kamer gewoon ledikant. Schaduwen ben ik ook gaan zoeken of andere gekke schimmen maar ik zie niks... Verlatingsangst dacht ik eerst ook. Maar....als ik haar in mijn kamer leg, geeft ze zich er meteen aan over, terwijl ik dan ook gewoon weg loop. In haar eigen bed krijg ik niet eens de kans haar neer te leggen, ze schreeuwt al zodra ik maar voorover buig om haar in bed te leggen. Dus dat voelt voor mij toch anders...lastig uit te leggen. In principe is het om 19:30 daar net zo licht als om 11:00 of 15:00. Sterker nog, in mijn kamer is het donkerder dan in haar kamertje.. Inderdaad, op dit moment hebben we een oplossing. Maar dat is geen echte oplossing, dit is meer een 'nouja, zo moet het maar'. En het is meer oplossen van het symptoom en niet van het probleem. Want waarom wil ze niet in eigen bed slapen snachts? Wat is het probleem? Daar wil ik zo graag achter komen. En qua geesten enzo, of iemand laten kijken..ik zou niet eens weten hoe ik dat zou moeten aanpakken, tis zo'n ver van mn bed show, ik ken ook niemand die zich daar mee bezig houdt ofzo.
Tja wat hier hielp bij mijn zoontje toen hij zo bang was en ik dus hetzelfde idee kreeg als jij nu hebt is toch zeggen tegen 'de ruimte' ga maar weg, T. heeft er last van en wil gaan slapen. Tegen hem zei ik dan ook precies wat er ging gebeuren: jij mag lekker gaan slapen in je bedje, mama gaat zo weer naar beneden, dus ik ben niet weg en ik kom straks weer even bij je kijken etc.. Vooral de rust in mijn stem deed hem goed denk ik, ook al verstond ie het natuurlijk nog niet op die leeftijd. Maar goed misschien had ie ook een sprong en ging het toevallig net weer goed toen ik hiermee begon. Succes in ieder geval
Ik denk gewoon echt dat ze je nodig heeft, meer dan een gemiddelde baby. Waarom wil je zo graag een antwoord hebben? Je hebt de oplossing nu al gevonden. Geniet van je slaap en het idee dat je je dochter een veilig gevoel geeft zo.
Je zult helaas nog heel vaak tegenkomen dat je niet weet wat er is en je het moet stellen met een 'antwoord'. Als het werkt dan werkt het, toch? En over een tijdje kijk je weer verder.
Waarom ik een antwoord wil hebben? Jee omdat m'n dochter zo ongelofelijk hysterisch en bang en paniekerig wordt en dat in mijn ogen 'niet normaal' is. Een ieder die haar hoort krijsen schrikt ervan, hoe heftig dat is. Geloof me, het is niet gewoon 'een huilende baby', het gaat door merg en been. Dus ik kan me niet voorstellen dat er niks is, m'n moedergevoel zegt me dat ik iets voor haar moet doen. Iets anders, iets meer, dan alleen maar haar bij me houden. Ik maak me zorgen om haar en wil haar helpen, meer helpen. Maar ik weet niet hoe en dat maakt me verdrietig en machteloos
Zou het kunnen komen doordat het campingbedje meer een geborgen gevoel geeft dan een spijlenbed? Je zou eens een lakentje tussen de spijlen door kunnen doen, kijken of dat verschil maakt. Ik kan me je frustratie wel voorstellen, je denkt wat is er toch kindje maar ze kan het zelf ook nog niet zeggen.
Het kan ook veiliger en fijner voelen op jouw kamer omdat ze weet dat jij er s nachts ook ligt. En overdag is vaak anders dan s nachts. Veel kinderen die overdag wel slapen en s avonds moeilijker. En waar dat aan ligt..? Misschien toch daglicht, meer geluiden ed