Ik ben net nieuw hier op dit forum en moet dringend wat kwijt... Op 5 april ben ik moeder geworden van een lieve mooie zoon. De bevalling ging goed en m'n BV kwam goed op gang. Het voeden deed alleen superveel pijn en ben de tweede week gaan kolven. Helaas ben ik na twee weken toch gestopt ivm pijn, onzekerheid, veel afvallen (ik weeg al niet veel), huilen en weinig steun in m'n omgeving voor BV. Ik dacht dat ik er toen ook achter stond.. Mijn kraamverzorgster heeft mij na de kraamweek nog een visite kaartje gegeven van een lactatiekundige maar heb deze toen, ook op afraden van mijn omgeving, niet meer gebeld. Nu merk ik dat ik er 2 maanden later spijt van heb! Ondanks dat het toen erg veel pijn deed en ik er bijna aan onderdoor ging (waarschijnlijk zeurde de depressie toen al). Mijn zoontje doet het goed op KV maar toch... Ik heb wel gelezen dat je evt. zou kunnen relacteren. Als ik in m'n borsten knijp komen er nog wel melkdruppels uit maar verder zijn ze 'leeg'. Het punt is nu dat ik sinds een paar weken een Postnatale depressie heb en twijfel ik of het wel verstandig is om aan relacteren te beginnen in mijn situatie. Ik las dat er veel tijd in gaat zitten en weet ook niet of dit überhaupt samengaat met mijn medicatie voor PND. Mijn man zegt achter me te staan (maar moet het niet uit schuldgevoel doen) maar hij vindt het wel moeilijk ivm m'n toestand. Aan de rest van mijn familie durf ik dit niet te vertellen, omdat ik weet dat ze het belachelijk zullen vinden en bang zijn dat dit mijn herstel zal vertragen. Wat ook wel weer te begrijpen is. Nou een heel verhaal maar ik hoop dat iemand mij misschien tips kan geven over relactatie na 2 maanden. En of er misschien ervaringsdeskundigen zijn die de BV weer op gang hebben weten te brengen met of zonder postnatale depressie..
Hoi, Gefeliciteerd met jullie mooie zoon! En wat naar dat je door de depressie heen moet Een depressie kan heel lang duren. Het gevoel dat je misschien toch je kindje kon voeden en het niet deed kan ook heel lang aan je blijven knagen. Wat ik zou willen adviseren is bedenken wat je doel is en hoeveel je er in wilt steken. Een doel kan zijn een voeding, alle voedingen, drinken als extra aan de borst (dan is wat je kindje drinkt minder geschikt dan het samen zijn en het voedingsmoment). Juist dat je kindje bij jou kan drinken, tutten, troost vinden, in slaap vallen aan de borst kan voor jou veel goeds doen. Krijg je begeleiding? Of alleen medicatie? Bij veel medicatie kun je wel borstvoeding geven. Ik zou zeggen: ga navraag doen bij ervaringsdeskundigen, schrijf voor jezelf op wat je doel kan zijn (je doel kun je ook weer bijstellen) en waar je het meest naar uitkijkt, zou je kindje bij jou aan de borst kunnen drinken. Zo krijg je inzicht in je wensen en gedachten en kun je ook je doelen helder krijgen. Ook kun je voor jezelf een brief schrijven (die hoef je niet te versturen) naar familie, vrienden en buitenstaanders waarin je vertelt wat je doet, waarom en dat dit je plan is. Dat kan voor jullie al goed helpen. Krijg je commentaar, vraag dan je partner je te steunen door uit te leggen dat dit de weg is die jullie willen verkennen en dat jullie hierin begeleidt worden door ....die en die...en dat je het een keer zal uitleggen maar nu even niet. Dan: Neem contact op met een lactatiekundige. Zoek even rond op google of vraag in je omgeving. Je moet iemand zien te vinden waar je een klik mee hebt en die je vertrouwd. Ga het gesprek aan. Mogelijk krijg je nog wat van je verzekeraar vergoedt? En zorg ook dat je begeleiding krijgt voor je ppd. Ervaringsdeskundigen vind je ook wel via het forum van bijvoorbeeld vereniging borstvoeding natuurlijk of la leche league. (Borstvoeding.nl | Home) Ook over ppd. Heel veel succes!