Mijn moeder van 53 is vorige week naar het ziekenhuis geweest voor een cyste in de borst...Daar hebben ze ook een echo gemaakt en daar zijn 5 kleine plekjes gezien in de borst. Verder had ze opgezette lymfeklieren waar ze een punctie van hebben genomen. Aankomende dinsdag krijgt ze nog een borstpunctie en eind volgende week krijgt ze de uitslag van de onderzoeken... Ik ben zo bang dat mijn moeder borstkanker heeft ...Ik probeer me niet zo'n zorgen te maken, maar ik voel me zo angstig en verdrietig. Hoe houdt ik dit nog een dikke week vol. Word gek van die onzekerheid. Mijn moeder weet niet dat ik me zo voel...Ik wil sterk zijn... Waarom ik dit schrijf? Geen idee, wil even van me afschrijven denk ik
Schrijf het maar van je af, dat kan soms al helpen. Ik wil jou en je moeder natuurlijk veel sterkte wensen!
Ik ken het gevoel. Hier begon het met een melanoom en werd steeds erger. Gelukkig zijn alle behandelingen aangeslagen. Ook ik wilde niets laten merken. Thuis veel over gehad en gehuild, was namelijk nog zwanger ook van hun eerste kleinkind. Dat wachten is verschrikkelijk. Veel over praten thuis of schrijven. Ik wens jullie veel sterkte.
hoe is je moeder er zelf onder dan? je hoeft haar natuurlijk niet te zeggen dat je doodsbang bent, dat alle scenarioś door je hoofd spoken. maar zal haar toch laten weten dat je je zorgen maakt. niet dat zij zoiets heeft van,ik maak me flinke zorgen en mijn dochter doet er zo luchtig over, snap je wat ik bedoel? sterkte meis, ik hoop dat het meevalt
Sterkte hoor, dit lijkt mij ook vreselijk. Toen ik zwanger was van de jongste had mijn moeder een hele leuke dokter die op een 'simpele kwaal' zei: Tja het kan niks zijn, maar ook een hersentumor en dan de agressiefste vorm. Had hij nooit op die manier mogen zeggen natuurlijk. Maar jeetje wat heb ik er veel buikpijn van gehad. Ik hoop dat het vals alarm is, sterkte iniedergeval, vooral met het wachten.
Tuurlijk zit je in de stress. En ik wens jou en je moeder veel sterkte toe aankomende weken. Het is toch ook allemaal spannend. Misschien een hele waardeloze tip, maar probeer ook met anderen dingen bezig te zijn, het is een feit dat je nu moet wachten, en het is heel vervelend, maar straks ben je helemaal niet goed van de stress alleen al en sta je niet sterk in je schoenen op het moment van de uitslag. Succes meid, ik duim voor jou en je moeder.
Dankjewel allemaal...Ik weet gewoon niet wat ik met dit gevoel kan doen...Dat is het frustrerende van alles. Het hoeft niets te zijn, maar het kan ook een achtbaan worden, met alle ellende die daarbij hoort. Misschien is het ook wel een 'vrouwending' om alles over te analyseren. Alle scenario's passeren de revue. Ik heb hier ook een man waarbij ik m'n angsten kwijt kan, maar wil hem hier ook niet teveel in belasten. Verder loopt hier een manneke rond van bijna 2 wat zich ook van geen kwaad bewust is. Heb de hele dag een masker op van vrolijkheid, maar diep van binnen kan ik wel schreeuwen. Ik heb er helemaal niks aan, maar toch gebeurt het. Mijn moeder weet ook dat ik me zorgen maak, het is niet zo dat ik er heel koel onder blijf. We zeggen continue tegen elkaar: " komt wel goed, het zal wel niets zijn" ...Maar stiekem weten we dat het ook wel eens mis zou kunnen zijn...
Ontzettend veel sterkte, heb het een paar weken terug meemoeten maken, weer. Al 2 x eerder, waarvan de 1ste x overduidelijk was al voor de uitslagen en de hele reutemeteut gevolgt is als in operatie, chemo, bestraling. Jaar daarna niets, jaar daarna vermoeden icm de nodige onderzoeken. En dit jaar weer. Zo slopend die week, maar je kan niets anders dan wachten. En je weet pas hoe sterk je bent, tot je sterk moet wezen. Probeer je daarom hoe moeilijk dan ook neer te leggen bij de onzekerheid, angst en situatie zoals die nu is. Niet tever vooruit kijken, volgende week zie je wel weer verder. En ook daar kom je doorheen. Ontzettend veel sterkte gewenst. Is heel zwaar dit.
Meid wat een onzekerheid en spanning. Veel sterkte gewenst en ik duim voor een positieve uitslag. Mijn moeder heeft net vorige week de laatste chemo gehad en kan nu gaan herstellen. Wat mij ontzettend geholpen heeft is dat wij de behandelingen uitgebreid besproken hebben. Ik ben zelfs meegeweest naar een bestraling, zodat ik echt een idee had wat er nu precies gebeurd en hoe het allemaal werkt. Ook hebben we met z'n allen een flink potje zitten huilen toen de negatieve uitslag binnen kwam.
Ik begrijp het heel goed, maak hetzelfde mee met mijn vader. Hij heeft tijdens zijn controle te horen gekregen dat hij uitzaaiingen heeft en ik ben zwanger van zijn eerste kleinkind. Juist dat maakt ook dat hij er extra tegenaan gaat, maar het wachten is inderdaad vreselijk! Je wil dat er wat gebeurt, iets concreets waar je je aan vast kunt houden. Veel sterkte! Je mag altijd PB-en
Pfff Vandaag is de 'grote' dag...Zometeen om 11.00 krijgt mijn moeder de uitslag van de onderzoeken. Wat kan een mens toch spanning opbouwen. M'n zoontje van twee zorgt ervoor dat ik wat afleiding heb, maar ik ben zo blij als we straks weten hoe ze ervoor staat. Aangezien ze in mijn stad naar het ziekenhuis gaan, komen ze daarna gelijk naar mij om te vertellen wat de dokter heeft gezegd...
@saffron88: Wat verschrikkelijk voor jullie...Uiteraard ook heel veel sterkte met de ziekte van je vader...Ik hoop dat ik hier straks neer kan zetten dat het mijn moeder niet zal treffen...x Foekje