Verbrand door thee

Ik wil de dames bedanken die hun verhaal hebben verteld. Sinds kort ben ik moeder geworden, ik ben me nu meer bewust van wat hete drinken kan doen. Ik wist het wel, maar door jullie verhalen, wordt ik goed op de feiten gedrukt.
Mijn moeder is als kind in een grote hete pan met water gevallen. Zij heeft haar billen verbrand.

Ik wens jullie kinderen een spoedig herstel en dat jullie zelf het een plekje kunnen geven.

 

Ach wat vreselijk! Wat erg! Ik zit hier met tranen over mijn wangen!

Onze middelste moet ik ook zo in de gaten houden. Die zou ook zo een kopje thee aan mama willen geven.

Ongelukje zit echt in een klein hoekje.

Maar wat vreselijk...te erg gewoon.

En dan dat schuldgevoel wat je kan hebben als er iets gebeurd is niet te dragen.

Ik probeer altijd goed op te letten op alles, maar ik heb drie kinderen, en een ontzettend ondernemende peuter..Hij was vorige week bv met zn oudere broer iets vooruit op zijn loopfietsje voor de kinderwagen. Hij zag een helling bij een kerk en dacht daar ga ik naar beneden racen. Alleen kan hij dan niet remmen nog en na t stoepje komt de straat. Ik zag hem gaan en het was op een kruising, ik kon alleen maar bidden dat er geen auto de bocht om zou draaien.....mijn hart stond stil. Gelukkig bleef het alleen bij een vreselijk harde val.

 

Zo is het inderdaad. Je moet werkelijk alles van je kinderen in de gaten houden, overal oren en ogen tegelijk hebben en dan staat je thee hoog op het aanrecht en het lukt ze nog om erbij te kunnen.

Ik zie mijn middelste ook op zijn loopzebra klimmen en zo alles van het aanrecht te graaien.

Nou hebben wij gelukkig een aparte keuken waar een kinderhekje voor zit, maar ook dat laat de oudste wel eens open staan

 

Wat verschrikkelijk om mee te maken.
Ik ben als kind vroeger verbrand. Ik ben met mijn blote huid tegen de ruit van de haard aan gevallen. Zelf weet ik er amper nog wat van, ik was 2.
Bij mij zeiden ze ook dat het zou vervagen. Mijn moeder heeft me er zomers vaak mee in de zon laten lopen. Natuurlijk goed ingesmeerd. Geen idee of dat zo goed heeft geholpen, mijn moeder beweert van wel. Maar hoe goed je nu ook kijkt, je ziet er echt niks meer van.

 

In de flair vertelt een moeder haar verhaal.

https://brandwondenstichting.nl/nieuws/een-jaar-lang-durfde-ik-geen-thee-te-drinken/

 

Wat fijn dat het goed met hem gaat en dat er zelfs al wat plekjes vervagen. Ik heb zelf (als volwassene) flinke tweedegraads brandwonden gehad, doordat ik kokend water over mn hand goot ipv in mn beker. De huisarts zei gelijk al dat dit zeker een litteken zou geven, maar je ziet er nu niets meer van. Het duurde ongeveer een dik jaar voordat het helemaal niet meer zichtbaar was.
Hopelijk zijn de 3e graads plekjes vrij klein. Naarmate hij groeit lijken ze gelukkig alleen nog maar kleiner.

Ik vind het heel stoer dat jij en andere ouders dit soort stukken in sturen. Volgens mij kun je dit soort dingen niet vaak genoeg lezen. Na het lezen van zo'n stuk ben ik vaak toch een tijd weer extra voorzichtig. Ik neem aan dat andere ouders dit ook hebben. Op die manier denk ik echt dat er misschien toch nét wat minder ongelukken zijn, door ouders zoals jij die hier open en eerlijk over praten.

Ik hoop dat het genezingsproces voorspoedig blijft gaan!

 

Brrr ik krijg echt kippenvel van alle verhalen.Ik kan me zo goed voorstellen hoe traumatisch dit is voor het kind maar ook voor de ouders is het een trauma.
Op de een of andere manier zeul ik altijd mijn koffie en theebeker mee wanneer ik ergens anders ga zitten in huis.Mijn man is vaak wat lakser met zijn koffie.Zet het op de salontafel als de jongste er omheen aan het drentelen is.Ik kan daar soms zo boos over worden.
Vorig jaar hebben we ook iets naars meegemaakt.Ik was pizza's aan het bakken en mijn oudste dochter van toen 8 jaar kwam in de keuken kijken hoe de pizza eruit zag.Ik had net het rooster uit de oven gehaald en mijn dochter komt erbij staan en ze krijgt dat rooster tegen haar gezicht.Direct een flinke brandwond op haar kaaklijn van zeker 5 cm in de lengte en 1 cm breed.Direct gaan koelen en een uur later naar de HAP.Het viel alleszins mee maar wel een hele lelijke plek.Ik heb me toen zo enorm schuldig gevoeld omdat het mijn idee was om pizza's zelf te bakken omdat ik pizza's bestellen teveel vond kosten.
Het vervelende was ook nog dat ze 2 weken na dit ongeval in de woonkamer met haar vader aan het stoeien was en ze met die wond tegen een stoel aanviel en dat die weer openging.De huid was nog zo kwetsbaar en dun.Ik kon toen ook wel janken want het is in het gezicht en zo ontzettend confronterend.We zijn nu 9 maanden verder en het litteken ziet er rustig uit.Soms ziet het wat roder maar vlgns de arts is dit normaal omdat het een onrijp litteken is.Na 2 jaar zal het zijn definitieve vorm aannemen maar ik heb er goede hoop op dat het uiteindelijk helemaal zal wegtrekken.

Het verhaal van de Flair had ik al eens gelezen en toen liepen echt de tranen over mijn wangen.Ivm mijn werk als dokters assistente hebben we weleens een scholing gehad van een arts uit BrandwondenCentrum Beverwijk en de foto's die we toen te zien krijgen waren echt heel heftig.
Iedereen heel veel sterkte.