Mijn moeder past elke week een dag op en mijn schoonmoeder niet. Dus ik dat opzicht ligt mijn moeder 'voor'. Toch gaat mn dochter buiten die vaste dag niet vaker naar mijn schoonmoeder, het is maar net wat uitkomt en wie kan. Mn schoonmoeder past dus een heel stuk minder op, maar niemand die daar moeilijk over doet. Ik zal dr ook nooit wegbrengen alleen omdat mensen dan op dr kunnen passen, echt alleen als het nodig is.
Om eerst te reageren op jou post. Het 'verdelen' van je kindje hangt wat mij betreft af van veel factoren. Verstandhouding, vertrouwen opvattingen en de band met degene waar het kindje heen gaat. Ook is iedere moeder verschillend, de één brengt het kindje makkelijker weg dan de ander. Dan is er nog dat stukje solidariteit dat je al dan niet hebt t.o.v., in dit geval je schoonouders. Zo gaat het bij ons. Juliën is nu 17 maanden en de keren dat hij bij opa's en oma's is geweest zijn op één hand te tellen. Ik breng hem het liefste naar mijn moeder. Mijn schoonouders zijn vooral gericht op mijn schoonzus en haar kinderen, ik weet dat mijn schoonmoeder heel vaak daar oppast. Toch heeft ze wel af en toe op Juliën gepast. Maar ik merk dat mijn moeder meer bereid is om rekening te houden met mijn wensen. Al zijn die niet altijd even redelijk. In het begin, tot hij ongeveer 1 jaar was, wilde ik bijvoorbeeld niet dat degene die oppaste met Juliën weg ging. Natuurlijk wel een stuk wandelen, maar geen uitstapjes met de auto e.d. Omdat hij erg snel geprikkeld en onder de indruk is. Mijn moeder hield hier rekening mee en deed dit ook niet, mijn schoonmoeder ging toch met hem weg en dat voelde voor mij niet goed. Ik ben zelf niet op een prettige manier weg als ik weet dat er geen rekening gehouden wordt met mijn wensen. Ik denk dat ik zelf TE beschermend ben t.o.v. mijn zoon en dat ik daar aan moet werken. Tot slot denk ik niet dat er sprake moet zijn van een eerlijke verdeling. Dit hangt sterk af van bovengenoemde.
Onze kinderen brengen veel meer tijd door met en bij mijn schoonouders dan bij mijn eigen moeder. Dit is vooral uit praktische overwegingen: mijn schoonouders zijn nog fit en energiek en kunnen regelmatig oppassen en dingen ondernemen met onze kinderen, terwijl mijn moeder in een rolstoel zit en niet meer voor heel kleine kinderen kan zorgen. Oppassen zit er voor haar dus jammer genoeg niet meer in. Een 'eerlijke' verdeling in de zin van evenveel tijd bij beide oma's hebben we dus niet. Maar ik probeer wel regelmatig ook bij mijn moeder op bezoek te gaan. Ik merkte dat ik het op een gegeven moment over 'oma' (schoonmoeder) en 'andere oma' (mijn moeder) ging hebben. En toen mijn zoontje ineens mijn schoonmoeder ging aanduiden met 'gewone oma' begreep ik dat ik hier geen goed aan deed. Sindsdien gebruiken we de namen van de oma's erbij - ik wil niet dat mijn kinderen het gevoel hebben dat de ene oma dichter bij ze staat dan de andere. Er is maar één opa, dus dat is makkelijk. Als het om wat voor reden dan ook niet praktisch is om de tijd met de kleinkinderen gelijk te verdelen, raad ik je aan om te kijken naar iets speciaals wat ze met de ene set grootouders wel doen en niet met de andere. Zo komen mijn kinderen dus minder vaak bij mijn moeder, maar wat mijn zoontje daar geweldig vindt is dat zij in een complex met lift woont. Het kunnen dus ook héél kleine dingen zijn, maar dat is iets wat hij wel bij deze oma heeft en niet bij de andere. Bij verder weg wonende grootouders zou je er bijvoorbeeld eerder een logeerpartijtje van kunnen maken. Of misschien hebben die een bijzondere tuin, of een huisdier, wat het voor je kinderen speciaal maakt om daar te komen.
haha, ben niet boos hoor, haha. Maar het valt echt reuze mee hoor!! Tot nu toe hebben ze letterlijk nog niks gedaan wat ik of william niet wil. Zodra wij laten weten van...dat willen we niet, dan stoppen ze ook gelijk en doen het niet meer. Het lijkt dus altijd erger dan het is, maar ja...je weet hoe ze zijn, haha. Nu on-topic... hier 'verdelen' we ook niet. De kleine gaat wel 2 halve dagen naar opa en oma, maar niet naar de andere opa. Die woont wel even ver als de andere. Het lullige alleen is dat ik hem niet kan vertrouwen. Helemaal niet met kleine kinderen. Uit zijn en onze veiligheid gaan wij daar dus niet zo heel vaak naar toe. En oppassen laten wij hem al helemaal niet. Jammer dat het niet kan, maar ja...tis niet anders.
Heb ik eigenlijk nog niet bij nagedacht! Mijn vader zal begrijpen dat mijn moeder haar kleinkind meer zal zien. Aangezien mijn moeder 300 meter van ons vandaan woont, elke dag minimaal 3x langs mijn huis komt (woon in het centrum) Mijn vader woont 50 km verderop en daar rij je niet even zomaar heen met zo'n kleine. 3 kwartier in de auto is dan wel even andere koek dan 300 meter lopen.
Het valt me wel op dat veel mensen heel negatief doen of het "eerlijk verdelen" van hun kindje. Misschien komt dat ook doordat het woord "verdelen" wat ongelukkig is gekozen. (sorry TS, niet rot bedoeld). Kijk, als de afstand heel groot is of als de verstandhouding slecht met één kant erg slecht is, dan snap ik het helemaal hoor. Maar als je toch af en toe oppas nodig hebt en de grootouders aan beide kanten willen graag, dan is het toch niet gek om er rekening mee te houden dat beide 'partijen' ongeveer even vaak de kans krijgen? Wij houden daarbij wel ee beetje rekenng met de dagen waarop we weten dat ze vrij zijn. En mijn ouders komen wat makkelijker bij ons thuis oppassen, dus die vraag ik dan weer eerder voor korte dingetjes. (tandartsbezoek e.d.). Maar als we het idee hebben dan het niet uitmaakt wie er komt, dan kijken we inderdaad wel even wie in de periode daarvoor vaker "aan de beur" is geweest en dan vragen we eerst de andere kant.
Hier ben ik het mee eens. Het dik gedrukte stukje ook, ik zit o.a hiervoor ook in therapie. Ik heb heel veel moeite om hem los te laten. Verder, mijn schoonmoeder is een leuk en lief mens maar écht goed met kinderen om gaan kan ze gewoon niet. Ze is lief voor haar kleinzoon en verwend hem goed. Maar speelt nooit echt met hem, doet geen leuke liedjes zingen..en dat doet mijn moeder wel allemaal. Dat vind ik toch ook wel heel belangrijk, dat hij ook de aandacht krijgt die hij wil. Mijn zoontje vind het heerlijk om alleen te spelen maar ook leuk als je met hem mee doet en dat zie ik mijn schoonmoeder gewoon niet doen, ook niet als ze we daar op visite zijn of zij bij ons. Daarnaast is vertrouwen ook heel belangrijk, doordat ik en schoonmoeder nooit een eerlijke en goede kans gehad hebben om een band op te bouwen vertrouw ik haar nog steeds niet. Ook spelen daarbij andere dingen een rol (zoals dat ze nóóit wat voor zich kan houden als wij haar wat vertellen, maakt niet uit wat) en dat vind ik nogal storend. Dat getuigd ook niet van dat wij haar kunnen vertrouwen. De keren dat mijn schoonmoeder heeft opgepast zijn denk ik wel op 1 hand te tellen. Hij heeft daar 1x gelogeerd en dat was écht omdat dat niet anders kon, maar verder slaapt hij alleen bij mijn ouders en passen mijn ouders op. Máár dat komt ook omdat mijn schoonmoeder altijd haar agenda al vol heeft en als wij dan af willen spreken o.i.d heeft ze nooit tijd...ja dan houdt het op. Ze heeft me wel eens gevraagd waarom mijn ouders hem wel te logeren mogen hebben en zij niet..dat vond ik wel en sneu, maar ik had ook zoiets van ja je moet er zelf ook aan werken. Als je nooit moeite doet om je kleinkind (en ons) te zien kan je ook niet verwachten dat wij hem daar achter laten.
tja, daniel is pas een week bij mijn ouders (en zusjes/broertje) geweest zodat wij ff flink konden doorklussen op nieuwe schip, maar geen haar op mn hoofd die er aan denkt om hem langer dan een paar uurtjes bij mn schoonouders te laten! 1 ding scheelt, mn schoonmoeder wil dat ook niet omdat daniel nog zo handenbindend is
Vragen je schoonouders hier ook nooit om? Die van mij namelijk wel en ik wil dit gewoon niet. Mijn man vind dit echter ook de normaalste zaak van de wereld. Maar ik vind een oppas pas nodig als we er 1nodig hebben niet omdat iemand wil oppassen. Helaas geeft dit nogal wat onvrede bij mijn sm. Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Ik wordt namelijk nog al eens hiermee geconfronteerd.
vervelend heh, om die reden heb ik tijdens de zwnagerschap al rond verkondigd, dat papa en mama het zoveel mogelijk zelf gaan oplossen en dat oppassen pas later aan de orde is, wanneer kindje "oud" genoeg is VOLGENS ONS.... mijn eigen moeder vertrouw ik zeker weten met mn zoontje..maar vond het vanaf 5 mnd pas "nodig"....en waren hij en ik er pas aan toe..ik moest ff naar de dokter...en gunde haar dat halve uurtje...vervolgens gunde ik haar nogmaals zo'n oppasmomentje voor 2 uurtjes, zodat manlief en ik even goed rustig boodschappen konden doen.. En nog 1 x omdat we een rechtzaak hadden...deze 3x zijn pas voor gekomen...voor de rest is het nog steeds niet nodig...
Wij hebben (helaas) al vaak genoeg oppas nodig omdat wij allebei geregeld moeten werken op onze vrije dag. Buiten die momenten heb ik dan ook geen "zin" meer om mijn zoontje nog vaker uit te besteden. Maar anders zou ik gerust een keer van het aanbod om op te passen gebruik maken om eens samen uit eten te gaan of om zelf een keer te gaan winkelen en naar de kapper te gaan ofzo. Ik kan bijvoorbeeld wel wat nieuwe broeken gebruiken, maar ja; uitgebreid shoppen (en pashokjes in!) vind ik niet zo geslaagd met die kleine man erbij. Maar ik weet niet hoe oud jouw zoontje is. De eerste 2 / 3 maanden wilde ik hem gewoon helemaal niet missen.
hier passen mijn ouders vaker op daar hebben ze ook wel geslapen. bij mijn so thuis is nog nooit echt een dag of nacht opgepast simpelweg omdat we dit niet willen ivm een stinkend rookhol. me sm is wel gestopt al een jaar maar het hele huis stinkt nog dus ook als je er op visite bent geweest stink je aan alle kanten dit wil ik niet bij me kids. en daarbij zijn ze makkelijk en laten ze de kids dus gewoon op straat in de stad spelen. nu wonen wij in een dorp en hebben zelf veel grond dus ik vind dat echt helemaal niks. wel komt me sm een paar keer per jaar hier oppassen als mijn ma niet kan dan slaapt ze gewoon hier en brengen we haar de volgende dag weer weg dat werkt ook perfect.
Mijn schoonouders wonen hier nog geen 5 min. vandaan maar passen bijna nooit op. Geen gelegenheid om de beide jongens te laten slapen (zegt ze) Af en toe komt sm hier zitten of heeft ze 1 van de 2 jongens voor een uurtje bij haar. Mijn eigen ouders passen regelmatig op. Doordeweeks en ook in het weekend. Ik vraag het mijn sm ook bijna niet meer, het is altijd moeilijk, moeilijk. Nooit eens lekker spontaan.
Waardeloos is dat hè. Ik vertel maar gewoon niks meer. Als ze er ook maar enigzins lucht van krijgt dat ik een seconde niet bij de kinderen ben dan zit ze er bovenop. Zelfs als ik ff ga sporten en mijn man thuis is.
Yep, hier ben ik het helemaal mee eens! Mijn moeder past 3 dagen per week op mijn dochtertje, het gaat geweldig. Nikki is stapelgek op haar. Mijn schoonmoeder wil ook graag oppassen, dat vind ik prima, maar dan moet Nikki eerst echt aan haar wennen. Ze ziet mijn schoonmoeder 1 keer per 2 weken ofzo en mijn dochtertje reageert niet altijd even goed op haar. Begint inderdaad ook snel te huilen. Nu belde mijn moeder mijn schoonmoeder een tijdje geleden om te vragen of ze het gezellig vond om samen met haar op Nikki te passen op de dagen dat ik werk, zodat Nikki ook aan haar kan wennen. Ze is welgeteld 1 keer geweest.. Ook op de dagen dat ik thuis ben zie ik haar nooit, tja.. Ik weet dat mijn schoonmoeder het niet leuk vindt dat ze nog niet op mijn dochtertje past, maar zelfs bij mijn eigen moeder wilde ik graag dat ze eerst goed aan haar kon wennen.
Ik heb alleen het stukje van TS gelezen. Mijn tweeling gaat dagelijks naar mn schoonmoeder als ik ga werken en als we weg moeten past zij altijd op. Mijn oudste zoontje gaat dagelijks naar mn schoonzusje als ik moet werken. Mijn ouders broertje en zusje passen never nooit niet op en ik wil ze daar ook niet 'ook' een dagje naartoe brengen omdat het dan eerlijker zou zijn. Mijn ouders wonen 180 km verderop,en tonen weinig intresse in mijn kinderen, alleen het hoognodige dus ik vind het niet nodig om ze daar een hele dag te laten zijn maar dat is een andere situatie natuurlijk. Maar ik vind dat je in principe niet verplicht bent om je kind te verdelen over de opa's en oma's , jouw moeder woont nu eenmaal dichterbij en dat is gewoon makkelijker en fijner. en mischien dat je een keer als jullie die kant van zijn ouders opgaan zelf iets met zijn tweetjes gaat ondernemen en dan de kleine daar laat voor opa en oma om mee te kroelen en knuffelen? iedereen tevree, jullie quality time samen en opa en oma quality time met hun kleinkind
Joris gaat maar zelden weg, hooguit 5 keer per jaar (en dat is meestal met de carnaval). Verder 1 keer in de 6 weken een paar uur naar mijn moeder (moet dan naar het zkh). Maar verdelen dan? Nee waarom? Vind het normaal dat als er oppas is gewoon gaat informeren. De ene keer schoonouders, andere keer mijn ouders. Echt wisselend, gewoon wat makkelijker is (schoonouders wonen om de hoek, mijn ouders wonen 15 km hier vandaan). Dus voor een kort oppasmoment zijn schoonouders makkelijker. Maar mijn schoonouders zijn wel meer betrokken bij Joris. Als hij daar een week niet is geweest, bellen ze zelf of ze hem een paar uur mogen ophalen. Ik vraag dan altijd aan Joris of hij zin heeft en daar komt altijd een volmondig ja te voorschijn. Dus prima! Verdeel niks, let er ook niet op. Komt gewoon net zo uit vaak. En geluk hier is dat Joris gek is op beide opa's en oma's, dus komt ook wel eens voor dat we hem vragen waar die heen wilt...
Nou volgende week is het zover... dan gaat ze 1 dag naar me schoonouders. Heel stom, maar ik zie er tegenop.... Vind het zoooo stom van mezelf.