Wat fijn dat jullie er zijn! Het doet me goed te weten dat ik niet de enige ben met verdriet. Ik heb zojuist een berichtje geplaatst in de vlindertuin, om alle papa's en mama's van de vlindertjes sterkte te wensen. Ik realiseer me dat ik daar zelf ook bij hoor.... Vrijdag kreeg ik voor de 2e keer te horen dat er op de echo geen hartje zichtbaar was. Afgelopen juli was ik voor de 1e keer zwanger. Omdat ik iets begon te vloeien kreeg ik een echo. Ik was ruim 9 weken zwanger. Het vruchtje bleek 2 weken daarvoor gestopt te zijn met groeien. Ik heb gekozen voor een natuurlijk verloop en enkele dagen later kreeg ik een miskraam. Hoe blij waren we dat ik weer zwanger was. Alles ging goed, deze keer was ik i.t.t. vorige keer misselijk en moe. Maar voor mij waren dat juist tekenen dat alles goed ging: de hormonen werkten op en top. Afgelopen vrijdag gingen we dan ook naar het ziekenhuis voor een routine echo. Ik was ruim 10 weken zwanger! Hoe groot de teleurstelling dat het vruchtje slechts 8 weken was en wederom geen hartactie vertoonde. Ik ben nog steeds misselijk en niets wijst er op dat mijn lichaam deze zwangerschap spontaan afbreekt. Ik zie op tegen een eventuele curretage. Woensdag hebben we een gesprek met de gynocoloog...
Hoi Kike, Wat vreselijk: voor de 2e keer een miskraam. Ik vind 1 keer al heel zwaar. Op zich zelf valt een curettage best mee. Je bent zo'n halve dag in het ziekenhuis en krijgt een lichte narcose, waardoor je van de ingreep zelf niets meekrijgt. Heel erg veel sterkte! Liefs, Marla
Dat vind ik echt erg voor jullie, zeker als je het gevoel had dat het nu wel goed was. Ik wil je veel sterkte wensen en ik hoop echt dat voor jullie snel de zon weer gaat schijnen. Liefs Jolie
Vreselijk triest en verdrietig meid. Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe. En ook al voel je het misschien nu niet zo...uiteindelijk gaat de zon weer schijnen. Liefs Mirre
kike,dat moet hard aangekomen zijn,vooral gezien je een goed gevoel had.Ik wil je veel sterkte wensen,ivm curettage of niet,ik had curettage en viel beter mee dan verwacht. sterkte flyke
ik heb net als jou twee miskramen achter de rug waarvan één molazwangerschap. Maar hou in je achterhoofd dat het echt niet hoeft te zeggen dat het de volgende keer ook weer misgaat, al weet ik dat je het vertrouwen een beetje kwijt bent. heel veel sterkte de komende tijd! liefs Angela
Kop op meisie ik heb er ook 2 gehad waarvan een met curretage en een spontaan die curretage zag ik als een berg tegen opmaar is mij ook 100 % meegevallen.... de leegte er na is wat vreemd maar verder bijna geen pijn en ook geen extreem bloedverlies.En 2 miskramen wil niks zeggen, ik was die keer erna gelijk zwanger.....Neem wel de tijd voor je verdriet Sterkte.... groetjes jantina
Ik heb zelf vorige week dinsdag een curretage gehad. Ik zag er nl. er tegenop het op een spontane manier te laten komen dus het was mijn eigen keuze op het op die manier te doen. Zelf ben ik blij dat ik het op deze manier heb gedaan. Heb van de ingreep zelf niets mee gekregen en heb na de ingreep nauwlijks pijn of bloedverlies gehad. In ieder geval wens ik je heel veel sterkte. liefs joyce
Hoi, Daar ben ik weer. Ik heb gisteren toch de knoop doorgehakt en ben gecurreteerd. Van de gynaecoloog mocht ik nog tot 16 weken wachten op een spontane miskraam, maar het idee om eventueel nog 5 weken zo te moeten rondlopen zag ik niet zitten. Het heeft me wel enorm geholpen dat ik jullie ervaringen heb gelezen de afgelopen dagen. Daardoor heb ik toch makkelijker een keuze kunnen maken, hoewel ik het nog steeds moeilijk vond. Bedankt voor jullie openheid! De curretage op zich viel me achteraf gezien mee. Het is goed dat het nu voorbij is. Heb weinig pijn door de pijnstillers die ik heb gekregen en het vloeien valt eigenlijk best mee. Ik heb de weg er naar toe wel heel vervelend gevonden. Zou aanvankelijk 's middag geholpen worden, maar uiteindelijk ben ik pas s'avonds (5 uur later dan gepland) geholpen. Ik ben opgenomen op de dagverpleging en in eerste instantie was er alleen een bed vrij naast iemand die net bevallen was en het kindje bij zich had. Ik heb aangegeven dat ik dat wel héél confronterend vond, na enig overleg mocht ik in de kinderkamer liggen. Als of je zo vrolijk wordt van een grote beer paddington op de muur en allerlei kinderspeelgoed om je heen. Maar goed... een andere mogelijkheid was er niet. En al dat personeel wat vrolijk loopt te klieren met elkaar...ik voelde me zo verdrietig en daar was het een vrolijke boel. Ik ben blij dat ik weer thuis ben!
Hoi Kike, Gelukkig dat je de knoop hebt doorgehakt. Je wordt niet erg vrolijk van het er tegenaan hikken. Wel heel erg vervelend voor je dat het onder zulke rot omstandigheden is gebeurd. Wat dat betreft ging het er in mijn ziekenhuis gelukkig heel anders aan toe. Ik kreeg bij de eerste curettage op 5 oktober een kamer voor mij alleen en heb dat heel fijn gevonden. Iedereen was toen erg lief en begripvol voor me en dat heeft me erg geholpen. Ik moet wel zeggen dat de assistente van de afdeling gynaecologie wel om een grapje van iemand anders moest lachen toen ik mijn besluit voor een curettage wilde doorbellen. Ik weet nog dat ik het daar erg moeilijk mee had. Je maakt al zo'n moeilijke beslissing en dan zit zij gewoon grapjes te maken..... Wat een vervelend ziekenhuis heb jij gehad. Lijkt me echt vreselijk om op een kinderkamer te liggen en ziekenhuispersoneel om je heen te hebben dat zo aan het geinen is. Hopelijk kun je deze ervaring snel vergeten. Je bent al verdrietig genoeg. Heel veel sterkte en doe maar lekker rustig aan. Liefs, Marla
Kike welkom terug, dat moet inderdaad heel vervelend geweest zijn in het ziekenhuis die confrontatie. Toen ik ging voor curettage vroeg ik meteen aan de balie of ik een kamer voor mij alleen kon krijgen en ze zeiden dat ze dit standaard geven in dergelijke situaties. Ik wens je veel sterkte, groetjes flyke
Jeetje Kike, wat een nare ervaring in een al zo vreselijk nare situatie......Ik vind dat niet kunnen van zo'n ziekenhuis. Heel veel sterkte en nneem de tijd voor je verdriet. Flyke, wat enorm goed dat ze je standaard alleen leggen! Dat zal wel helpen...
Kike, allereerst heel veel sterkte om dit te verwerken. Je hebt veel moeten meemaken in zo'n korte tijd, en dat terwijl je een goed gevoel had... Wat vreselijk. Tja ik vind het altijd zo raar dat de mensen die in het ziekenhuis werken, in dit soort gevallen eigenlijk helemaal niet menselijk zijn. Ik heb zelf zo'n gynaecoloog gehad... Maar ik hoop dat je dit snel een beetje kan vergeten, je hebt al genoeg aan je eigen verdriet. Sterkte, liefs Bianca