Ik heb er nooit wat mee gehad, tot het overlijden van mijn vader ( ik was 16 ben nu 31)ik vond het zo mooi hoe hij erbij lag, mijn moeder en broer hebben alles gedaan want ik kon dat natuurlijk niet. En mijn vader wilde dat denk ik ook niet hoor zijn 16 jarige meisje die hem wast enz en dat snap ik. Maar toen hij opgebaard lag heb ik hem echt heel vaak aangeraakt, zijn haren goed gedaan en dat vond ik zo fascinerend. Eigenlijk vanaf toen speelde ik met deze gedachte. Nu ben ik op een punt in mijn leven dat ik dat emotioneel gezien niet aan kan denk ik. Hormonen enzo. Maar zijn de kids wat ouder wil ik me daar echt in verdiepen. Jij bedoelt meer de koffietafel enz verzorgen en ik ga dan meer voor het afleggen en alles wat daarbij hoort. Succes met solliciteren en wie weet!
Helaas ben ik niet door de eerste selectie heen.. Met name door afstand en anderen die meer ervaring hebben..
Kijk anders een in de coa van de uitvaartbranche. Edit: sorry niet de laatste pagina gelezen.. Ik weet dat er bij ons nog wel eens vacatures zijn (bij een grote uitvaartverzorger). In welke omgeving zoek je iets?
Brabant of gelderland Ze hebben bij de Dela wel een vacature voor bij mensen thuis maar dat wil ik niet is ook nog lastiger met de kindjes te combinere
Is dat die oproep functie?? Heb ik ook gezien maar ik wil wel wat uren op papier hebben en vraag me af of dat daar mogelijk is.. (gezien er oproep bij staat)
Hoi dames, Ik voeg me even bij het gesprek. Ik werk zelf niet in het crematorium, maar in een mortuarium van een ziekenhuis. Misschien is dat ook wel iets voor jou kleintje88, dan heb je eens in de zoveel weken bereikbaarheidsdienst en het is goed te combineren met kids. Je werk namelijk gewoon vaste tijden/dagen die je aangeeft. Het enige is dat die functie meestal gepaart gaat met obductieassistent in veel ziekenhuizen.
Jij werkt in een mortuarium? Dan heb je dagelijks met dode mensen te maken of niet? Doe je daar dan ook wat mee? Obductie ofzo, of ze alleen in de koeling leggen? Gewoon nieuwsgierig hoor....
Dat is net niet wat ik wil.. Ik wil echt alles rondom het crematorium gasten ontvangen etc etc. En evt mee verzorgen van de dienst.. Vanmorgen crematie gehad van mn schoonvader en met degene die zijn dienst deed. Hij gaf aan dat ik een goede spreker ben en hebben het nog even over zijn werk gehad dat wat hij doet zou ik ooit willen maar hij zei ook wat ik zelf wel wist dat dat met kleine kinderen nog niet te doen is.. Wel wat tips gehad over solliciteren in het crematorium en waar ik moet zijn dus die tips neem ik mee!
Dan is het een andere dan die ik zag denk ik? er stond namelijk oproep bij en geen bepaald aantal uren..
Ja, ik doe ook obducties, verzorging, ophalen vd afdeling etc. @kleintje88: Dan lijkt uitvaartverzorging meer iets voor jou, das een beetje all round.
Wauw dat je dat kan. Ik ben niet bang voor doden, maar om dagenlang tussen de doden te zitten nee dank je! Heb je nooit nachtmerries gehad of je ongemakkelijk gevoeld?
Niet aan mij gericht maar mijn moeder heeft een eigen zaak gehad in de laatste opbaring/verzorging van mensen, ik werkte ook vaak voor haar. Het went, kinderen zullen je altijd blij blijven maar de rest niet, het is heel gewoon. De eerste keer dat ik mijn moeder geholpen heb was ik 14 jaar, ik was heel volwassen voor mijn leeftijd en heb hier ook nooit problemen mee gehad, ben er mee opgegroeid en ik weet niet beter vind er niets engs aan. Kinderen is heel wat anders dat zal mij altijd bij blijven, de eerste keer zal ik nooit vergeten en toen ging we alleen even kijken of hij er nog netjes bij lag, ik zal 18 jaar zijn geweest.
Ja ik weet natuurlijk niet wat ik me erbij moet voorstellen. Maar de beppe van me kinderen is j.l overleden, en toen was ik even alleen met haar in de kamer. Ik vond het niet eng, maar voelde me wel ongemakkelijk. Weet niet waarom, heb het gevoel of ik bekeken word. Ja klinkt raar maar zo is het. Als ik dan dagelijks met overledene te maken zou hebben, zou ik me zeker ongemakkelijk hebben gevoeld denk ik. Zou continu het gevoel te hebben dat ik word bekeken. Ja weet niet hoe ik het goed moet beschrijven. Ik ben absoluut niet bang heb er al vele gezien en ben al bij vele geweest, maar het voelt gewoon raar ofzo...
Mijn oma doet het overigens ook, zij is waker en wast die mensen daarna ook, maakt ze op, kleed ze aan enz....Ze heeft al vele vriendinnen en bekende zo verzorgd tot de laatste rustplaats. Heb er respect voor. Waken zou ik nog kunnen, maar iemand echt verzorgen weet ik niet. Ja me eigen, als het me ouders zouden zijn, of me kinderen (wat ik overigens nooit hoop mee te maken!!!!) dan zou ik het wel doen. Maar bij vreemde weet niet. En vooral kinderen zal me enorm aangrijpen!
Nee gelukkig niet ik wilde het al van kleins af aan( met overledene werken) het is een heel mooi en dankbaar beroep en ik ben ook heel blij dat mij de kans is gegeven om op jonge leeftijd in dat "wereldje" mee te lopen Net als anica zegt kinderen is natuurlijk heel erg maar ik bewaar altijd (jong of oud) enige afstand. Ook scheelt het dat ik niet vaak te maken krijg met nabestaanden dus die emotie voel je er dan ook niet bij. Ik ken ze immers niet dus dat is makkelijker om mee om te gaan
Dat is ook wel weer zo. Wel fijn dat je zulk dankbaar werk hebt, wat je altijd hebt willen doen. Betere baan kan je dan niet hebben. Bedankt voor je uitleg