verdreitige kleuter

ik herken dit. zoontje kwam van school en 2 uur lang huilen om steeds verschillende dingen. echt heel triest. ik kon hem niet altijd troosten. want hij weet niet waar het over gaat. hij is moe.
nou; het is veranderd toen de juf zijn verrijking ietsje beter in zette. mijn zoon is ook gevoelig en hij is slim. hij heeft uitdaging nodig. als hij dat niet heeft en moet presteren ver onder zijn nivoo dan raakt hij geestelijk moe, en ook lichamelijk moe. hij moet ook een beetje controle hebben over zijn leven dat geeft hem rust. beloning voor wat hij bereikt. Hij gaat ook naar judo! en dat werkt ook goed. het is zo ontzettend moeilijk voor de moeder. want het laat je voelen alsof je iets verkeerd doet.
we kwamen ook achter dat in zijn klas pestkoppen zijn(andere ouders hebben meldingen gemaakt) we dachten dat hij goed om kon gaan hiermee. ja dat kan hij ook goed. maar dat kost ook extra energie. pesten is nog steeds een probleem, maar de school krijgt hier in steun. het is nu veel beter. maar het maakt de goed bedoelende kinderen echt geestelijk moe.
het was in ons geval dus meerdere dingen tegelijk waardoor hij na school instortte en we konden maanden lang niets aan doen. nu is het steeds beter. we hebben in de afgelopen maanden geen huilbuien gehad. en we praten elke dag voor het slapen gaan. het komt inderdaad na 10mn in bed liggen om te ontspannen. en als je niet praat gaat in de nachtmerries zitten, slecht slapen.
heel veel sterkte!

 

Hier ook 1 van 2,5 kan ineens heel verdrietig worden. Komt ook niet echt voor zichzelf op en is een zacht persoon. Heerlijk uitgebreid laten uithuilen lekker knuffelen op schoot, en doen alsof je het begrijpt werkt hier heel goed. Daarna iets leuks bedenken zodat ze er weer fris tegenaan kunnen speeltuin, boekje lezen, kleien kleuren e.d.

 

hoe oud is je meisje kris?

 

Goh...je zou mijn dochter kunnen omschrijven...
Mijn dochter komt er ook zingend uit, rent zingend rond, maar zegt soms ook verdrietig te zijn onder het zingen.
Onze dochter praat ook regelmatig over de dood, soms gooit ze er ook opeens uit dat ze niet wil dat wij dood gaan, of opa en oma, omdat wij allemaal al ouder zijn. Opa en oma gaan eerder, en dat wil ze niet, ze wil ook zelf niet dood.

Zo praat ze inderdaad ook over kindjes die niet zo lief zijn op school, en wat er nou gebeurt met stoute kindjes.
Na het hele Frankrijk verhaal was ze daar heel erg mee bezig, kindjes in haar klas hadden hierover gepraat, waardoor zij dacht dat stoute kindjes en stoute mensen dus altijd lieve kindjes en mensen dood schoten.
Ze vroeg zich ook af of die lieve mensen dan niet iets terug moesten doen, bvb die stoute mensen dood schieten als straf.
Maarrrrr ze had ook soms stoute kindjes in de klas, zouden die dan ook dood geschoten worden?

Zo kan ik nog wel een tijdje door gaan, maar ze kan ook opeens zo verdrietig zijn, of ze zegt opeens dat ze bezorgd is om iemand. Kan een kindje zijn wat aan het huilen was op school, kan een familielid zijn, en soms is ze ook bezorgd om zichzelf.

Er gaat een heleboel om in dat koppetje, en gelukkig praat ze goed met mij. Met de rest iets minder, maar bij haar is het ook zo dat ze zich mag uiten, verdrietig mag zijn, maar na een tijdje haal ik haar er wel uit, want ze moet niet de hele dag piekerend door brengen.

Wij maken inderdaad ook alvast een mooie droom voor het slapen gaan, omdat ze anders gaat dromen van minder leuke dingen, helpt goed.

Gelukkig zei ze vandaag tegen de barbies dat moeders geweldig zijn, je mag alles tegen ze zeggen, en dan helpen ze je en worden daar niet boos om. Dus altijd naar je moeder gaan als je ergens mee zit.
Was wel blij om dat te horen, want soms voelt het bijna alsof ze de hele wereld op haar schoudertjes draagt.

 

Klopt, hier ook geen nieuws etc. Ze heeft nog genoeg jaren voor de boeg om al die rottigheid te horen.
Maar in de klas is het 1/2 gemengd en dan krijg je dus 4/5/6 jarigen.
De 6 jarige komen er mee aan, en zij gaat er mee aan de haal.
Heb dit ook aangegeven bij de juf, die kan er niets aan doen, kinderen praten onderling, maar kan er wel op letten hoe ze op school reageert.

Opzich vind ik het prima dat ze empathie heeft, maar niet ten koste van zichzelf, en nu gebeurt dat soms wel omdat ze dan zo verdrietig is, vaak om en voor andere.

 

onze deskundige advies verbod zelfs de jeugd journaal. schijnt dat ze meer begrijpen dan ze emotioneel kunnen verwerken. (zoon heeft ontwikkelingsvoorsprong)
ik zou als ik jou was niet te veel nadruk leggen op haar gevoelens, dat zij jou moet vertellen hoe het met haar gaat, zo een afspraak is misschien niet zo verstandig.
kleuters zijn al heel erg naar zichzelf gericht(alles betrekken zij naar zichzelf toe; dat is heel natuurlijk op hun leeftijd. zelfs hun waarneming is egocentrisch)
troosten en praten wanneer ze verdrietig is en praten over de dag die voorbij is gegaan.
en je kunt haar gedachten meer leren richten op de spelletjes waarbij na denken nodig is. ooit smart games geprobeerd?

 

onze dochter van bijna 4 begint daar nu ook mee. Ze kan ook niet benoemen waarom ze huilt, alleen dat ze op dat moment verdrietig is.
Ik weet ook niet zo goed hoe ik dit nu moet aanpakken. Ik mag haar gelukkig wel vasthouden en dan knuffelen we haar traantjes weg. Ik hoop niet dat deze fase lang duurt, vind het zo erg om haar zo verdrietig te zien.

 

Och, wat sneu dat ze hier zo bang voor is. Het is heel natuurlijk, maar wel naar om te zien uiteraard.

Mijn dochter is soms ook erg bezig met het feit dat we dood zouden kunnen gaan. Laatst hadden we het erover dat ik bijna jarig wordt en zei ik voor de grap dat ik al heel oud werd, waarop zij gelijk begon, maar nog niet zo oud dat je doodgaat, toch? Ze is dankzij alle sprookjes ook vooral bang dat als ik dood ga zij een boze stiefmoeder gaat krijgen. Zo sneu.