Dag lieve meiden, Vandaag had ik mijn eerste echo, met 9 weken. Het kindje bleek met 6,3 weken te zijn overleden. Nergens last van gehad tot nu toe, geen bloedingen, geen krampen. 9 november heb ik een afspraak staan voor een curettage. Eigenlijk hoop ik dat het vanzelf nog komt voor die tijd. Dit kindje was echt zoooo welkom. Onze zoon die over een maand 9 jaar wordt is gehandicapt en we hadden dit jaar een uitgebreid dna-onderzoek gehad en het bleek dat het niet bij ons vandaan komt. Een spontane mutatie zo gezegd. Dus na 9,5 jaar durfden wij het eindelijk aan om voor ons tweede kindje te gaan. Vijf jaar lang heb ik mijn kinderwens moeten wegstoppen en wat waren wij blij met onze zwangerschap. Maar helaas, we moeten weer opnieuw beginnen. Eerst nog een curettage ondergaan... dan twee cyclussen afwachten (pffff wat duurt dat lang zeg!) en dan kunnen we weer proberen.... Maar eerst maar even de aankomende tijd over ons heen laten komen... Maar wat zijn we blij met onze ontzettend lieve zoon!! Ik hou nu weer drie keer zoveel van hem dan dat ik al deed. Hij heeft autisme en een ernstige verstandelijke beperking maar wat is het een heerlijk, lief kind. Ik ga hem vanmiddag even heel erg knuffelen (al houd hij daar totaal niet van ) Dag lief klein vlindertje...
Bah meid,met kippenvel lees ik je verhaal! Wat klote dat jullie dit dan ook nog moet gebeuren! Heel veel sterkte!! *beetje hoopvol* Ben ook in maart gecuretteerd en we zijn er meteen weer voor gegaan. Gyn rade inderdaad aan 1 menstruatie af te wachten maar wij waren er gewoon weer klaar voor. En zeker nadat ik las dat je na een curretage extra vruchtbaar bent omdat de baarmoedermond helemaal schoon is. We hebben die maand ovutesten gebruikt en zie mijn baner Ik hoop dat het bij jullie ook weer snel raak is..succes!
Lieve Lappie, Heel veel sterkte met het verlies van jullie vlindertje. Zo moeilijk om dat kleine wondertje weer los te laten. Momenteel ben ik ook in afwachting van een miskraam (ben nu bijna 7 weken zwanger, maar hadden afgelopen maandag een echo met een lege vruchtzak). Vind het erg moeilijk deze tijd, je zit maar te wachten op een miskraam. Bij elke kramp denk je: gaat het beginnen ? Hopelijk gaat het snel komen, zodat we deze periode kunnen afsluiten en weer naar de toekomst kunnen kijken. Sterkte meis....
Hoi Carientje, Jij ook heel veel sterkte! Heb jij bewust gekozen voor afwachten ipv een curettage? Ik had gister eerst besloten om een curettage te laten doen en ben erg gaan twijfelen hierover. Nu heb ik er dus voor gekozen om het af te wachten... verloskundige gebeld en die gaat nu overleggen hoe lang verstandig is om af te wachten aangezien het er dus al bijna drie weken zit.... en dat ik eigenlijk dus die tijd al heb afgewacht..... dus nu begin ik weer te twijfelen.....
Hoi Lappie, Ik moet maandag terug en ga dan wel vragen om curretage. Ik vind het zo moeilijk, me nog zo zwanger te voelen terwijl je weet dat het niet goed is. Heb soms nog momenten dat ik denk dat het nog goed komt, hoe stom is dat ? Deze zwangerschap was het resultaat van een ICSI poging en daarbij heb ik ook utrogestan gebruikt. Dit schijnt een miskraam ook tegen te kunnen houden. Het voelt nu alsof je in een soort niemandsland zit, je hoort niet meer bij de zwangeren, maar ben ook nog niets verloren om het af te kunnen sluiten. Moeilijk deze situatie hè ? Kan me je twijfels goed voorstellen....
Nou, voor jou ook erg spannend zeg! Ik heb vanochtend het gesprek met de anesthesist en de curettage van 9 november afgeblazen. Ik wil het liever eerst gaan afwachten. Dat voelt gewoon beter. Vanmiddag word ik nog wel teruggebeld door de verloskundige voor overleg hoe nu verder. Ik hoop zo dat het snel gaat beginnen. Raar he, eerst wil je absoluut GEEN bloed aantreffen en nu wil ik het juist WEL. Gek hoor. Wel had ik gisteravond in bed lichte menstruatieklachten. En vandaag ook, meer constant nu. Van mij mag het beginnen hoor.... dan kunnen we het weer gaan afsluiten...
Mijn tranen zijn bijna op.... Ik wist niet dat het ergste van een miskraam het feit is hoe je er met elkaar mee omgaat. Wat een drama hier thuis. Wat zitten wij op verschillende golflengtes... alles wordt door de ander verkeerd opgevat. Boos op niets, boos op alles. 'Ik moet het allemaal niet erger maken dan het is'. Dat soort opmerkingen krijg ik naar m'n hoofd. Terwijl ik mij de eerste twee dagen juist héél sterk heb gehouden. Helemaal niet gehuild, kon er best heel realistisch mee omgaan. Maar blijkbaar komen we er samen gewoon niet uit..
Vanmiddag gaat hij 'gewoon' op verjaardag.... ik snap weer niet hoe hij dat kan doen. De wereld staat voor mij nu stil. Hij gaat gewoon door alsof er niets gebeurd is.. dat is natuurlijk niet zo maar zo voelt het dan weer voor mij.. ik weer alleen thuis vanmiddag, net als nu, net als vanochtend.... ik had gevraagd dat als mijn miskraam van de week begint of ik hem dan kon bellen en of hij dan misschien naar mij toe kan komen.... hoe haalde ik dat in mijn hoofd??? Dan kan toch helemaal niet! Ik kan toch niet zomaar even weglopen??? Dit is dus de sfeer op dit moment bij ons thuis..... Dit terwijl het ergste als het goed is nog moet komen, de miskraam zelf.....
Sterkte joh erg moeilijk zo. Iedereen verwerkt zijn verdriet anders. Probeer te blijven praten met je man, het is zo al vdrdrietig genoeg
dank je... En wat ben ik blij met mijn vriendinnen zeg!!!!! Als ik hen niet had... Morgen de tabletten ophalen in het ziekenhuis. En dan kan het eindelijk beginnen. Dan kan ik het daarna eindelijk achter mij gaan laten.
Poeh lappie, heftig allemaal..ik hoop dat het snel op gang komt voor je dat je dit wel een plekje kan geven! Knuffel!
He bah, Lappie. Wat vervelend dat je nu even niet veel steun hebt aan je man ik denk dat hij er ook veel moeite mee heeft. Mannen gaan er sowieso anders mee om dan wij vrouwen. (tenminste na ong 4 dagen kwam het vedriet bij mijn vriend er "pas" uit) En wat fijn dat je er met je vriendinnen wel voer kan hebben Heeel veeel sterkte morgen, gooi je verdriet en pijn hier maar neer hoor, daar is dit tenslotte ook voor Dikke knuffel
Dank jullie wel voor de lieve woorden. Mannen! :x Wat een teleurstelling toen ik net de poli van gynaecologie belde. Ik kan helemaal niet vandaag al die tabletten ophalen (dat dacht de vk). Nee, ik moet morgen eerst gewoon een afspraak hebben met de gyn. Dus weer een dag wachten extra erbij..... :x Ik ben er zooo klaar voor nu... grrrrr Nou ik zo maar weer terug naar bed want ik heb vannacht amper kunnen slapen van alle stress. Gelukkig komt mijn moeder vandaag en heb ik dus lekker afleiding vandaag. Ze gaat lekker mijn boodschapjes halen enzo en maken er maar een beetje een 'gezellige' dag van, hoe raar dat ook klinkt.
ah meis...ik weet het zo goed hoe je je nu moet voelen. Mannen zijn hierin heel anders. de mijne heeft nu ook al dat hij verder al gaat met het leven zeg maar..en ik..ik hang nog in niemandsland. Gelukkig begrijp hij dan wel dat ik er anders in staat, dus dat is fijn. Wat balen trouwens dat je de pillen niet kan halen, maar je hebt een recept nodig van je gynaecoloog. Ik heb de mijne vandaag gehaald, zodat ik ze woensdag kan inbrengen voordat ik geholpen word (ik mag namelijk niet meer alleen pillen, want ik ben te ver en zou dus te heftig gaan vloeien). meis laat je maar lekker verwennen door je moeder! Heel veel sterkte met alles en hopelijk kunnen we het snel afsluiten en weer kijken naar de toekomst. Dikke knuffel!
Wat moeilijk Lappie ! Een emotioneel weekend en dan vandaag de teleurstelling dat je niet kunt beginnen met de tabletten. Hopelijk kun je samen met je moeder de dag een beetje doorkomen. Ik ben vandaag teruggeweest naar Gent en wederom geen goede echo, dus besloten dat ik ook cytotec kreeg. Een kleine drie kwartier geleden ingebracht en nu wederom wachten. Voel al wel wat krampjes, dus hopelijk begint het snel. Mijn man is vandaag vrij, want er werd wel tegen mij gezegd dat er iemand bij je moet zijn als je de tabletten heb ingebracht. Ik hoop echt dat je vriend snel bijdraait, want je hebt zijn steun zo nodig ! Dikke knuffel voor jou !! Sterkte !!!!
Jeetje voor jou ook heftig hoor. Het is je tweede keer al en ik zie dat best een tijdje bezig bent al.... heel veel sterkte en hopelijk zijn we maar gauw weer zwanger en kunnen we het een plekje geven. Is het je tweede curettage?
Hoi, spannend voor je zeg! Maar moet er echt iemand bij je zijn als je de tabletten inneemt?? Nou, heel veel sterkte voor jou!!!!!! Hopelijk kunnen we het allemaal gauw weer achter ons laten. Knuffel voor jullie allemaal. Zo fijn dit forum!