Hi lieve meiden Flower wat een ROT mens was dat zeg! Zo keihard waren ze in het umcg ook... maar soms ook weer niet... Je wilt soms ook gewoon niet met de waarheid geconfronteerd worden. Die weten we zelf maar al te goed helaas........ En dat boek zou ik zelf inderdaad ook fijn vinden. En voor m'n omgeving inderdaad ook! Nu heb ik m'n moeder als soort van graadmeter... tussen mijn broer en mij zit 8jr verschil. M'n moeder heeft voor m'n broer een kindje gekregen dat na 3dgn overleed.. toen kreeg ze na een jaar m'n broer,maar dat verliep ook niet soepel waarna ze hadden gezegd dat m'n moeder geen kinderen meer mocht krijgen. Maar dat was medisch gezien nergens op gebaseerd.. in die tijd ging dat gewoon zo. Tot ze na 7 jaar bij de gynaecoloog kwam voor sterilisatie- toen zei de arts "weet u het zeker".. waarna m'n moeder haar grote wens voor een tweede uitlegde maar niet meer 'mocht'.. De zorg was toen een stuk verder in haar wetenschap en de arts zei toen-wilt u het onder begeleiding Nog proberen? En toen kwam ik .. Dank aan de arts Maar goed. . En heftig verhaal waarin mijn moeder ook het verdriet heeft gekend om de wens van een tweede nooit vervuld te zien. M'n moeder zegt nu ook tegen mij dat het nog heel lang duurt voor ik hier iets beter mee om kan gaan. En ook dat de wens altijd zal blijven. . Met heftige en minder heftige periodes. M'n moeder heeft in die tijd bij een vriendin die ongeveer tegelijk was bevallen gevraagd of ze wat betrokken mocht zijn bij het verzorgen van de baby. Het in bad doen een keer of iets dergelijks. Dit heeft ze uiteindelijk, hoor pijnlijk dat ook was, heel fijn gevonden en nu nog met een goed gevoel op terug kijkt dat ze dat toen heeft gedaan. Mijn beste vriendinnetje heeft nu net gisteren getest met mijn test en is dus ook zwanger nu. . Ik denk dat ik ook met haar ga bespreken of ik ook zoiets kan doen bij haar. . En de baby die komen gaat. K denk ook daar ik uiteindelijk die behoefte ook sterk heb.. Het knuffelen en verzorgen van een lief baby'tje. . Bah. . Tranen biggelen me alweer over de wangen. M'n vriendin is gistermiddag Nog bij me geweest heel lief. . Om het er samen over te kunnen hebben. . Te kunnen huilen en m'n hart te luchten. . Ik heb echt zo'n lieve vriendin aan haar ♥ En het was super fijn om dit ochtend nog naar de psych te moeten. Heb daar ook vreselijk zitten huilen. . Verschrikkelijk gewoon. . Voelde me net een klein kind maar het luchtte wel op! Ik merk nu het vandaag precies 3jr geleden is dat ik nu in de weeën lag ik nog meer emotioneel ben. . Kan me alles nog zo goed herinneren. En vannacht 3jr geleden om 1.07u kwam ons ventje bij ons. . Morgen dus verjaardag van ons lieve kleine ventje. . 3 jaar alweer. . En ja hoor. . Daar gaat m'n oog make - up Ohw meiden. . Ik weet niet of ik hier ooit bovenop kom Zo voelt het nu echt. . Nou ik ga me even bij elkaar rapen en schop over de kont! Deze mama moet eten op tafel verzorgen haha en vanavond alle hapjes klaarmaken voor de visite. Heel dubbel allemaal. . Heb er eigenlijk veel zin in om m'n ventje te zien genieten en dat hij verwend wordt. . Maar heb ook geen zin om vrolijk te moeten zijn en voor iedereen te moeten rennen en vliegen. Klinkt best stom nu ik dit zo typ maar m'n energie is hierdoor behoorlijk beneden peil... Maar goed. . Ik ga desondanks proberen te genieten van deze dag. . Tenslotte wil ik dit ook zo kunnen beleven dat ik er met plezier op terug kan kijken. . Ik kan dit immers ook nooit meer over doen!!! Liefs xxx visje
Lieve visje en andere meiden Jee, wat herken ik veel in jullie verhaal en emoties. Momenteel zit ik er nog midden in (miskraam), maar ik weet nu al dat het lange weg zal zijn die ik nog moet gaan. Gisteren hebben wij te horen gekregen dat het hartje van ons zo geliefde brusje gestopt is met kloppen bij 8,5 week. Dit zagen we echt niet aankomen na 2 goede echo's met 6 en 7 weken. Deze zwangerschap was ontstaan na onze allerlaatste ICSI, de 4e poging voor een brusje. Na er zo voor geknokt te hebben, voelt dit verlies immens groot. Niet te bevatten zo vlak voor de kerst, hoe kom ik deze tijd door... Gisterenmiddag en avond heb ik de cytotec ingebracht. Veel bloedverlies en krampen, maar geen vruchtzak met kindje. Vandaag terug voor controle en laat dit nou net op de afdeling zijn waar ik bijna 4 jaar geleden na de bevalling van mijn zoontje lag. Dat kwam wel even binnen hoor en ook toen wij stonden te wachten op de gynaecoloog, werd er net een pasgeboren baby in wiegje voorbij gereden. Au wat deed dat pijn, het besef dat wij dat nooit meer mee gaan maken, gaat dwars door mijn hart. Op het scherm zagen wij wederom ons frummeltje stil in mijn buik. Mijn lijf wil het nog niet loslaten lijkt het wel. Nu ben ik ingepland voor een curettage voor aanstaande vrijdag. Net als visje wil ik ook hulp gaan zoeken bij de verwerking. Heb jij een psycholoog die hier gespecialiseerd in is? Ik merk nu al dat mijn omgeving moeite heeft met mijn verdriet. Kom op flink zijn voor je zoontje! Blij zijn met wat je hebt, alsof ik dat niet heel goed weet. Het voelt zo niet af, om zo de medische malle molen af te sluiten. En ergens weet ik dat het moet, maar mijn gevoel werkt nog niet mee. Er zit toch een stemmetje in mijn hoofd dat zegt: nog 1 poging? Opgeven zit niet in mij, doorgaan lijkt makkelijker. Alleen mijn lieve man wil niet meer, dus ik moet het toch gaan accepteren, maar hoe hè? Sorry voor het lange verhaal, maar ik moest het even kwijt. Jullie ook heel veel sterkte met alle feestdagen in het verschiet! Het gemis is dan toch extra voelbaar, terwijl je wel gezellig mee moet doen met alle festiviteiten
Lieve carientje Ben stil van je berichtje. . Wat vreselijk om zo'n klap te moeten verwerken hè. . Hadden wij de 1e miskraam ook. . En dit tijdens kerst.. waarom!? Is dan direct de vraag wat bij mij op komt. Ik schrijf later uitgebreider maar wil wel even reageren en je heel veel sterkte wensen...... Hopelijk kom je de dagen een beetje door... En ook ik herken heel veel uit je woorden! Dikke knuffel Visje xxx
Hoi meiden, 1e kerstdag zit erop.. nu 2e kerstdag met ons drietjes.. stoofpeertjes staan al lekker op voor vanavond. . Vanmiddag beenham in de oven. . Patatjes in de pan en lekkere salade erbij! Hmmmmm.. Vanmiddag nog even naar een tuincentrum met ons drietjes. Beetje kerst buiten de deur De 1e kerstdag was gezellig bij m'n ouders. . Alhoewel gezellig. . Lag niet aan m'n ouders hoor-die hebben echt hun best gedaan. Alleen door de opmerking van m'n schoonzus en broer was ik de hele dag van slag Ik weet niet hoe het ter sprake kwam, maar ons verdriet om een tweede kwam om de hoek. . Met ineens van hun kant dat een collega ook in een traject zat voor een eerste. En dat wij tenminste al één hadden en dat die collega pas echt verdriet had. Dat ze niet snapten waarom wij verdrietig waren. En zij hadden misschien niet recht van spreken want zij waren gezegend met twee kids (mijn neefje en nichtje).. maar dat ze van mening waren dat wij in elk geval ouders zijn en het kwam er dus op neer dat het belachelijk was dat we verdrietig waren. Net alsof wij daar geen recht op hebben om verdriet te mogen voelen om het "verlies" van een tweede .. Oh ik was zo boos en zó verdrietig tegelijk. Heb echt moeite gehad om m'n tranen te bedwingen! En toen was eigenlijk de trend gezet voor de dag. Ik kon niet meer de gezelligheid voelen die ik zou moeten voelen. . En zag al wat op tegen de kerst om gezellig te moeten voelen. ... En carientje, ik heb een hele lieve psycholoog en is Door mijn toedoen nu gespecialiseerd in het mmm traject haha. Ik denk dat elke psycholoog die haar vak verstaat wel om weet te gaan met rouw verwerking-en dat is wat je nodig hebt in zo'n situatie. . Want het is toch een stukje rouwverwerking waar we nu in zitten. . Als je maar een klik hebt met je psycholoog en je hart kunt luchten. Knuffel voor jullie♡
(nog) geen ervaring met afsluiten van het traject, ben net gestart met de 6e iui, maar het is mijn grootste angst dat wij nooit een tweede zullen krijgen. En de gezinswens ken ik heel goed, die wens is na 2 jaar proberen net zo groot als bij de 1e. Mijn zoontje is ook net 3 geworden en ik heb een traantje moeten laten omdat in mijn hoofd er wel een brusje of zwangerschap voor een brusje zou zijn met zijn 3e verjaardag. Wat wil ik hiermee? Jullie met name een dikke knuffel geven en sterkte wensen!! Zeker in deze dagen. Visje wat hard van je schoonzus en zwager, helaas zullen zij het nooit begrijpen als ze zelf het ziekenhuistraject met alle ups en downs niet hebben meegemaakt! :x Die onwetendheid van mensen....sterkte!
Lieve meiden, Allereerst de beste wensen voor 2014! Een nieuw jaar ligt voor ons, een jaar dat hier in het teken zal staan van opkrabbelen, verwerken en afsluiten. Hoe anders dan vorig jaar, toen er nog hoop was op nieuwe kansen. Raar om zonder hoop verder te gaan, dat was altijd mijn drijfveer om door te kunnen gaan. Afgelopen vrijdag de curettage gehad. Toen ik thuis kwam voelde ik eerst voornamelijk opluchting. Het was achter de rug, we konden de miskraam achter ons laten. En gisteren ineens weer een terugslag, zo'n gevoel van enorme leegte en gemis. Om middernacht tranen met tuiten gehuild, wat moet ik hier toch mee? Bloedverlies blijft aanhouden, bah bah...Zwangerschapsverschijnselen ook nog steeds aanwezig, ik kan de tijd wel vooruit kijken. In ieder geval fysiek weer de oude zijn, nu blijf ik zo stil staan. Visje hoe is het met jou? Die vervelende kerst een beetje achter je kunnen laten? Ik word altijd zo boos van mensen die zich zo moeilijk in een ander kunnen verplaatsen. Hoe kunnen mensen, notabene je eigen broer en schoonzus, oordelen over jouw pijn en gemis! Ik vind het ook heel knap dat je zo meeleeft met de zwangerschap van je vriendin. Pijnlijk en mooi tegelijk! Goede vriendinnen zijn ook echt onmisbaar, dat heb ik de afgelopen dagen ook gemerkt. Het helpt echt om samen te huilen en samen te praten. Het geeft ons kracht om door te gaan. Naar mijn zoontje toe, voel ik me wel een flut-moeder. Ik ben niet echt vrolijk en gezellig geweest deze week. Hij is veel op pad geweest met papa, voor hem 1 groot feest. Dus om nou te zeggen dat hij er veel last van heeft Het is meer dat ik mezelf niet zo leuk vind op dit moment. Ik heb zojuist wel een last-minute weekendje weg geboekt. Even weg met z'n drietjes, even weg van huis...op zoek naar mijn gezellige ik! Nu nog op zoek naar een goede psycholoog. Visje zou jij misschien de naam van jouw psycholoog aan mij willen pb-en? Geen flauw idee of het bij mij in de buurt is, maar ik heb helaas niet echt goede ervaringen met psychologen in mijn eigen ziekenhuis. Een goede klik is inderdaad zo belangrijk! Liefs, Car