Hallo, Ik ben al erg lang niet op fora geweest mbt kinderwens en dergelijke. Toch heb ik vragen waar ik niet echt een concreet antwoord op weet. Ik hoop dat er genoeg ervaringsdeskundigen zijn die me bij de fertiliteitsarts op weg kunnen helpen. Eerst even kort het verhaal. Op 1 december 2006 is mijn zoon geboren, naar een ( vreselijke ) zwangerschap die spontaan kwam. Dolgelukkig was ik met hem en in 2009 kwam de wens voor een tweede. Jullie voelen hem nu al aankomen, die tweede laat nu erg lang op zich wachten. Mijn man wil me in heel veel dingen tegemoet komen maar zaad inleveren was voor hem echt NOT DONE! Toch heeft hij het onlangs laten controleren. Exacte waardes weet ik niet, maar de arts had het over waardes waarbij een zwangerschap prima moest lukken. Het was niet optimaal, dat dan weer niet. ( Volgens mij was het bij mijn man 6,5 miljoen en zij had het over 10 miljoen als goede waarde maar pin me er niet op vast ) Ik heb inwendige echo's gehad die tot nu toe allemaal goed lijken te gaan. Dag 14 was een eitje van 19mm te zien en het advies was op de daaropvolgende dagen toch elke dag te vrijen ivm de verwachte eisprong van afgelopen weekend. ( dat was trouwens afgelopen vrijdag ) en tot gisteren is dat advies keurig opgevolgd ) Vrijdag a.s moet ik bloedprikken om te testen op Chlamydia en mijn Progesteron word dan bekeken. Op 20 augustus word ik weer verwacht en zal ik de uitslagen krijgen. Uiteraard zal dan ook bekeken worden na wat mogelijk is. Nu is dat ook mijn vraag. Mijn man wil echt echt echt niet nog eens een donatie in een potje doen. Hij vond het verschrikkelijk en roept al heel lang dat hij de MMM niet in wil. Zover gaat hij dus nu al wel met mij mee maar moet ik ook zijn mening accepteren dat hij het echt niet nog eens zal doen. Hij wil verder ver gaan, slikt nu Zink, Selenium en Foliumzuur en gaat trouw mee. Dus concreet, wat kan ik op 20 augustus allemaal nog vragen aan de arts? Wat kan ik nog wel doen zonder dat mijn man zijn donatie moet doen in een potje? Hopelijk kunnen jullie me verder helpen want ik zoek al jaren op t net maar kom niet heel erg ver.
ik kreeg als advies om rond de eisprong om de dag te vrijen zodat het zaad zich goed kan verversen, ,met elke dag kan dat namelijk niet en aangezien je man al niet super veel goed zaad heeft. sperma kan zowieso 3 tot 5 dagen overleven dus wees niet bang dat je te laat zal zijn maar dan heb 3 x optimaal zaad in je bm veel succes
Hai Diaantje, Bedankt voor je reactie. Ik weet het, elke dag zou niet optimaal zijn. Door de jaren heen hebben we natuurlijk alle mogelijkheden al wel geprobeerd. 3x per week, elke dag, 3x per dag ( sorry t gebeurde gewoon ) om de dag, 1 keer per week en 1 x per maand. Niets hielp daarin. Dus daarin hoef ik verder niet veel meer te proberen. Ik ben alleen echt zoekende naar welke behandelingen mogelijk zijn zonder zaad in te leveren. Ik vergat daarbij te melden dat mijn arts het ook gehad heeft over een baarmoederfoto. Die zal er dan nog wel aan komen.
Misschien eisprong opwekken met bijv pregnyl zodat je zeker weet wanneer je ei springt en dan 'op commando' vrijen.... Dat kun je je ei in principe niet missen, maar goed dat zal de arts wel met je bespreken Ik ben natuurlijk geen arts, dit is wat me zo even te binnen schiet.. Maar ik weet niet of ze dat doen, zonder behandeling.. Verder lastig om daar zo iets over te zeggen.. Geen idee wat er op dat gebied verder nog mogelijk is. Alleen hadden wij (en vooral mijn man) ook zoiets van voor een kindje gaan we niet al te veel dokteren, behandelingen leek ons ook niks, maar ja als het niet lukt, begin je bij het begin (de HA) en we gingen steeds verder mee in het verhaal (gyn, IUI en we kregen net voor de laatste IUI zelfs al uitleg over IVF, maar gelukkig was dat niet nodig....) IVF zou mijn man nóóít willen (neef van mij is daar ook mee bezig geweest), maar ja op een of andere manier gingen we steeds een stapje verder. Uiteraard vroeg de gyn wel steeds of we erachter stonden, we keken mekaar aan en ja, we wilden toch wel graag een kindje, dus we 'moesten' wel... Enige verschil is dat jullie al een keer spontaan zwanger zijn geraakt en dat het dus mogelijk moet zijn, maar ja na een aantal jaar kan de situatie zo veranderen dat het toch niet wil lukken.. Succes en wie weet draait je man wel bij als je met de arts gepraat hebt (maar zo te lezen gok ik dat hij dat echt niet van plan is)
Mijn man heeft altijd geroepen dat hij 1 kindje wel voldoende vind. Hij wilde een lange tijd ook echt niet meer. Nu heeft onze zoon ook ontzettend veel gehuild en dat gevoel begreep ik heel goed. Nu ziet hij wat het met mij doet en komt hij mij al ongelovelijk veel tegemoet. Waar ik hem natuurlijk heel erg dankbaar voor ben. Inmiddels is hij als man ook erg veel veranderd, 50 kilo afvallen en onwijs goed in zijn vel en ziet hij ook hoe leuk kinderen wel kunnen zijn. Hij wil dus nu wel een tweede kindje maar hij trekt daarin een grens en die respecteer ik. Kinderen krijgen doe je samen en als dat niet lukt dan moeten wij dit ook samen zien op te lossen. Ik hoop dat er manieren mogelijk zijn waarin ik zijn wens respecteer en toch ook samen nog een kindje mogen krijgen. Ik heb hem beloofd ook niet meer zaaddonaties te vragen.
Soms is het ook een proces waar je doorheen moet, maar dan moet je wel dezelfde wensen en dromen hebben.. Wij begonnen voordat de oudste er was, 12 jaar ervoor met onze kinderwens. Na anderhalf jaar begonnen we met icsi. Mijn man zei ook nooit een adoptie kindje te willen, nooit donorzaad te willen.....en zie onderschrift, 2 kinderen van ons via adoptie en donorzaad... Wij gaan in sept weer van start met opnieuw ICSI met zaad van mijn man. Als je beiden niet die sterke drang hebt, dat verlangen , kan ik me voorstellen dat je elkaar onderweg kwijt raakt. Als je aan een behandeling denkt, zou je ms ondersteunende hormonen kunnen slikken of spuiten en dan vrijen op moment van eisprong. Maar als dat niet werkt, en zo te lezen heb je alles al gedaan, dan kom je op iui uit, dan zal hij helaas wel weer zijn potje in moeten leveren. En zaadonderzoek dat gaat meestal per 3 keer omdat je na 1 keer nakijken nog niet precies weet hoe het zit omdat het zaad van kwaliteit en samenstelling kan wisselen namelijk. Heel veel praten...en soms heel veel je mond houden en wachten tot hij zelf zover is.. Sucses, dit valt niet mee..
Mijn zoon is straks 7 als er hopelijk een kleintje bij komt. Ik vind zelf dat verschil best groot en dat is nooit mijn keuze geweest. Mijn ideaal zat op 3 hooguit 4 jaar verschil, maar dat mocht niet zo zijn. Mijn man heeft ook aangegeven tot eind dit jaar te willen proberen want hij vind het leeftijdsverschil ook te groot. Ik heb daarin wel weer aangegeven dat het niet zo makkelijk gaat. Het is niet zomaar een knopje waar een uitknop op zit en dat mijn wens aan het eind van dit jaar weg is. Daarin kan ik hem dan weer geen beloftes doen. Eind van het jaar is nog ver weg, ik hou hoop maar ik wil wel nu echt alles proberen wat er in mijn macht ligt.
Ik snap jou heel erg goed hoor! Je gevoelens kan je niet zomaar uitschakelen. Meer dan je nu doet kan je niet doen. Je hebt alles geprobeerd. Misschien is het wel gelukt nu! Daar keihard voor hopen!! En ms kan je de volgende maand weer via een echo bekijken wanneer je eisprong is. Wat je kan doen is dit allemaal vertellen aan de gyn. Zij/hij kan ms nog iets voor je betekenen of ms zelfs wel je man overtuigen om een stapje verder te gaan mocht dat nodig zijn.
Mijn man overtuigen, hihi nee dat zou ze niet doen. Altijd wel grappig als ik daar dan zit met hem naast me. Zij begrijpt hem en zijn mening ook en is niet het type wat er tussen in gaat zitten. En ik denk dat dat maar goed is ook, bij sommige mannen slaat dat ook weer in het verkeerde keelgat en willen direct nooit meer naar die stomme arts terug. Ik heb nu een lijst met gezonde voedingsmiddelen die goed zijn op het bord in de keuken gehangen. Vitamines gekocht die weer ergens wat aanvullen en hoop houden. We moeten maar hoop houden en het leuk houden en dan duren 5 maanden best nog eventjes, tijd genoeg om dan nog wel een positieve test te krijgen. Met hulp van het ziekenhuis moet het toch ergens wel gaan lukken? En ik las dat een baarmoederfoto een vrouw vruchtbaarder maakt. Maar goed, mijn chirurg zei dat ik na mijn maagoperatie ( ik ben 60 kilo afgevallen voor mijn kinderwens ) ook vermeerderd vruchtbaar kon zijn. Dat is nu 2 jaar geleden. Afwachten................alweer!
Wel heel bijzonder dat je een adoptiekindje hebt twoboys. Voor ons is dat helemaal niet weggelegd, al riep ik wel altijd dat ik dat zo graag zou willen. Iets kunnen betekenen voor een kindje in een land waar het niet altijd even makkelijk is lijkt me geweldig. Misschien verwoord ik het niet helemaal netjes ( ik kom nogal eens kort door de bocht over ) maar mijn bedoelingen zijn goed. Als ik de wereld kon redden zou ik dat met heel mijn hart willen. Alle kinderen in de wereld eten en liefde geven. Als ik dat toch eens kon doen!
Misschien even een rare vraag zo tussendoor, maar wat vindt hij zo erg aan een potje zaad inleveren? (niet verkeerd bedoeld hoor) Mijn mans hobby was het ook niet, maar ja, als we dan weer in het zkh waren en er liep een man 'het' kamertje in dan wisten wij precies wat die man daar aan het doen was... In het begin voelde je je eigen daar wel een beetje lopen, maar op een gegeven moment werd het de normaalste zaak van de wereld... We kregen er zelfs lol om... En het mooiste was nog, dat wij zelf ook een keer mee mochten kijken onder de microscoop, vlak voordat het zaad bewerkt werd en dan zag je echt die zaadjes door elkaar heen krioelen.. Echt leuk om te zien! Misschien is dat een idee bedenk ik me nu, vraag in het zkh of je een keer mee mag kijken in het lab, dan levert hij zaad in en kan hij zien wat er allemaal leeft in zijn 'kwakje' (sorry voor dat woord haha) Misschien vindt hij dat ook interessant om te zien en als hij dat gezien heeft, denkt hij misschien wat anders erover...
Hier is geen kamertje in het ziekenhuis. Hij geeft ook niet heel duidelijk aan waarom hij het niet wil. Maar de dag dat we het in moesten leveren was gewoon een ramp. We hadden een afspraak staan om 10 uur, toen moest het ingeleverd zijn en mocht het niet ouder dan 2 uur zijn. En dan lukt het niet.............was niet echt prettig.
Nee oké dat begrijp ik wel, voor mijn man was de eerste keer ook makkelijker gezegd dan gedaan, maar alles went zullen we maar zeggen Onze eerste keer ging ook met hindernissen, dat deed hij toen nog wel thuis, maar we kwamen (op n zondag) in de file, ik heb een file nog nooit zo vervloekt als op die zondag haha, we kwamen officieel te laat bij het lab, maar gelukkig waren we de laatste van die dag en had ze nog wel tijd om het te bewerken... Bij ons ZKH moest het binnen een uur in het lab zijn, maar vaak zie je al activiteit afnemen na een half uur (zei de lab medewerkster) vandaar dat mijn hubbie sinds we dat weten in het zkh zaad produceerde (rijden naar zkh is al een half uur), dus ons zaad was binnen 5 minuten in het lab, verser kan niet... Moest ook altijd lachen als de lab medewerster vroeg hoe laat het geproduceerd was... Uhm 5 minuten geleden zeiden we dan, moesten die lab medewerkster ook wel om lachen, maar de een na de ander zei dat dat de kansen wel serieus vergroot En 6x was voor ons scheepsrecht Maar zou hij het krioelen van zaadcellen interessant vinden om te zien denk je? Wij vonden het echt gaaf om te zien dat er in zo'n kwakje zoveel leven zit, onvoorstelbaar!
het enge wat jij dan nog zou kunnen doen als de gyn het ermee eens is is een hsg onderzoek. dus je eileiders doorspuiten en daar maken se een foto van. je bent dan volgens de gyn 3 maanden extra vruchtbaar. daarna komt evt. iui maar goed dan moet het zaad al een paar keer gezien zijn en daar is je man zijn zaad voor nodig dus dat word hem niet. succes hopelijk is het allemaal niet nodig.
Wat een vervelende situatie voor je!! Maar tegelijk lastig om je een antwoord te geven ook.... Wij zijn namelijk in de MMM voor de eerste gestart in het ZH van Beverwijk; ik kreeg daar van alle controles wat en slikte gewoon Clomid etc , zonder dat mijn man überhaupt iets moest inleveren. Op zich ook weer niet helemaal goed natuurlijk... De vrouw volproppen met hormonen, zonder zeker te weten 'dat het aan haar ligt'. Pas na een heel vervelende miskraam met dramatische curretage zijn we 'verhuisd' naar het ZH van Alkmaar, waar ze standaard beginnen met een uitgebreid onderzoek van zowel man als vrouw. Hier dus geen enkele hormoonbehandeling zonder zeker te weten dat 'de bijdrage van de man' voldoende is.
Hoi Dennise, Wat een lastige situatie is dat. Ik denk dat als jij alle onderzoeken hebt gehad en er niets gevonden kan worden, je dan ook al 'uitbehandeld' bent. Je kunt misschien nog wel wat met hormonen proberen, maar volgens mij ligt het probleem daar niet, omdat je wel gewoon een eisprong hebt. Kan niet zo zijn dat je in al die jaren steeds net 'mis geschoten' hebt lijkt me. In veel gevallen is het dan ook onverklaarbaar waarom het niet lukken wil. In ons geval is dat ook zo. Maar als je maar lang genoeg wacht (na 3 jaar) dan kom je in aanmerking voor behandelingen zoals IUI en eventueel daarna IVF of ICSI, omdat je dan statistisch gezien meer kans hebt om zwanger te worden met behandeling dan zonder behandeling. En dan zal je man er niet aan ontkomen om toch weer zaad in te leveren. En als hij dat echt niet wil, wordt het erg moeilijk. Je kunt hem vragen waarom hij dat zo vreselijk vind. Wat is er zo eng aan zo'n potje? Ik snap de weerstand wel hoor, maar als je er niet teveel bij nadenkt is het helemaal niet zo erg toch. Mijn man kon zijn zaad met IUI thuis 'produceren', omdat we dichtbij het ziekenhuis wonen. Kan dat bij jullie ook? Dat kan de drempel misschien wel wat kleiner maken. Ik weet dat forceren ook niets helpt, kan averechts werken. Ik hoop voor je dat jullie eruit komen en dat je man nog bijdraait en anders hoop ik dat er spontaan zich toch nog een wondertje aandient .