Omdat ik op dit moment eventjes niet weet wat ik moet, ga ik het maar van me aftikken..... Ik voel me vandaag namelijk weer zó verdrietig..... 2009 is gelukkig voorbij, want wat een waardeloos jaar was dat! 2 miskramen achter de rug. Ééntje in juli met 6.5 week en de ander was een ma met 9 weken waar ik ruim een week later (op 8 december) voor ben gecurreteerd. Ik heb veel gehuild en ben ook een tijd thuis gebleven van m'n werk (wat gelukkig ook kon) om alles een plekje te kunnen geven. De laatste 2 weken gaat het gelukkig weer stukken beter, ik geniet weer oprecht van dingen om me heen, maar vandaag is dat gevoel weer even helemaal weg..... Ik kan alleen maar huilen en voel me zo ontzettend down en verdrietig. Ben zó bang dat het ons niet gegeven is om nog een wondertje te mogen krijgen en als ik daar aan denk, wordt het verdriet nóg erger..... Ik mis het zwanger zijn, denk ook vaak 'nu had ik ... weken zwanger geweest'. Pfff..... zo verwarrend allemaal! M'n hoofd loopt over van emoties en weet eigenlijk niet zo goed wat ik ermee moet..... Sorry voor m'n warrige verhaal, ik moest het gewoon even kwijt.....
ik wil je veel sterkte wensen Maar niet opgeven,het komt zeker wel voor jullie,ook ik heb in dec en jan miskraam gehad.en ik ben er zo verdrietig van...maar me wens is zo sterk ik ga er gewoon voor...en hopelijk snel een beebje erbij.. Mijn zusje is nu 32 weken zwanger en ook zij heeft het moeilijk gehad eerst 3 miskramen en toen een zwangerschap met 16 weken moeten afbreken(geen kans had om te overleven in de buitenwereld)zo triest allemaal maar ze is door gegaan en hoop gehouden en in mrt mag ik mijn neefje vasthouden,. Ik begrijp je gevoelens heel goed...en binnenkort lezen we van elkaar dat we zwanger zijn... Hoop houden meid... Liefs S
Ik krijg echt kippenvel van je verhaal, zo herkenbaar! Wij hebben een jongetje van twee, en heb in dec 08 en in juni 09 ook een miskraam gehad. Ik was net als jou zo bang dat een tweede kindje ons niet gegund zou zijn.. Ik was er ook zo kapot van! Gelukkig mocht ik toch weer zwanger raken, maar ben veel angstiger deze keer! Het is echt een groot wonder als alles goed mag gaan! Toch mag je dit vertrouwen niet verliezen! Het is alleen zo dat geduld zo moeilijk is... Ik hoop echt voor je dat je heel snel weer zwanger mag raken en het deze keer wel goed mag gaan! Sterkte meis!!
Lieve Linda , zo herkenbaar je verhaall ....Toen wij voor ons derde wondertje gingen , kreeg ik eerst een bbz toen een ma met curretage toen een vmk en in totaal 1,5 jr later ging het eindelijk wel goed ..De mensen om je heen gaan gelijk door terwijl je zelf in een cirkeltje terecht komt wat alleen maar 24/7 kan denken aan ik wil weer zwanger worden ....en om je heen zie je overal dikke buiken en gevulde kinderwagens , en dat doet heel erg veel pijn ........... Ik kan wel zeggen dat je de moed en vertrouwen erin moet houden want het gaat wel goed komen .........dat is wat ze altijd tegen mij zeiden en ik dacht toen nog altijd je kunt het wel zeggen ,maar ik moet het eerst nog zien gebeuren ........ Ik hoop dat het jullie weer snel gegeven is meid !! Sterkte!!! dikke kknnuffffeelllll
Lieve meiden, bedankt voor de lieve reacties! Ik heb ze met een brok in m'n keel en tranen in m'n ogen gelezen..... De hoop op een tweede wondertje zal ik zeker nog niet opgeven, dat verlangen is namelijk tè groot. En eigenlijk, diep van binnen, voel ik ook wel dat het goed gaat komen..... Het verdriet moet slijten, alhoewel ik denk dat dat nooit helemaal weg zal gaan. Na dit 3 keer te hebben meegemaakt, lijkt het gemist steeds maar erger te worden. En precies wat je zegt Marjon, overal om me heen zie ik nu alleen maar dikke buiken en hoor ik dat die en die (weer) zwanger is. Erg confronterend, maar ik probeer er zo positief mogelijk op te reageren. Hoewel je het al die anderen namelijk gunt, doet het wel verrekte zeer om iedere keer weer die confrontatie aan te moeten gaan. Nou ja, we hopen op betere tijden! Nogmaals bedankt voor de reacties, heel erg lief.....
Lieve Linda, Je verdriet is natuurlijk terrecht. Je mag ook zoooo verdrietig zijn. Een broertje of zusje voor Quinten is jullie zoo gegund. Ik herken je verdriet niet. Maar dat wil niet zeggen dat ik me niet kan indenken hoe verdrietig je moet zijn. Eigenlijk wil ik je ook alleen maar een dikke knuffel en een troostende schouden aanbieden. Dikke kus meis....