Ik baal zo ontzettend van mijn werk. Ik werk 4 dagen per week in het onderwijs en heb het helemaal gehad! Ik volg wel een studie dus op den duur kan ik wat anders gaan doen maar het duurt nog zo lang! Aangezien ik zwanger wil worden durf ik geen ontslag te nemen en wat anders te zoeken dit vind ik zo'n risico. Ik heb nu een vast contract en dat is toch wel heel erg veilig. Maar ik zou echt graag weg gaan. Hoe denken jullie hierover?
Solliciteren als je iets leuks vindt! Wie weet hoelang het duurt voor je zwanger bent. En of het ooit wel lukt.
Hoi Irene! Ik zit in dezelfde situatie! Ook ik baal gigantisch van mijn werk, maar ja, heb wel een vaste aanstelling en een kinderwens.... Uiteindelijk heb ik vorige week het nieuwe hoofd van de centrale administratie gepolst en hij blijkt iemand nodig te hebben.... En morgen heb ik een gesprek met hem, met de algemeen directeur en mijn naaste collega om te kijken op welke termijn ik over kan! M.a.w. kan je niet intern solliciteren? Succes! Yake
Ik denk dat je beter nog even door kunt bijten. Als je zwanger wil worden en je zoekt iets anders, sta je waarschijnlijk binnen no time weer op straat als je zwanger bent. En al die onzekerheid is niet echt goed voor je tijdens de zwangerschap. Je zult denk ik moeten kiezen wat je eerst wil, een kind of een andere baan. Anders zou het zijn als jou inkomen niet nodig is in jullie huishouden, als je kunt leven van het geld van je partner. Dan zou ik de gok wel nemen als ik jou was.
mmmm... bij jezelf niet zo de nadruk leggen op het feit dat je je werk niet leuk vind? als je je eigen houding ten opzichte van je werk bekijkt door een andere bril en een nieuwe benadering zoekt, vind je het misschien wel weer leuk? onthoud dat het gras bij een ander altijd groener is en dat ieder soort werk zijn mindere kanten heeft...overal is wel wat.. zoek de dingen uit die je leuk vind en richt je daar op..... goeie tip? heel veel succes Aoife
Nee intern solliciteren lukt niet, er zijn maar weinig mogelijkheden. Ik wil zo graag weg maar durf het eigenlijk niet aan. Ben heel erg bang dat ze ergens anders mijn contract niet verlengen mocht ik zwanger worden. Maar aan de andere kant...misschien duurt het nog wel heel lang voordat ik zwanger word of helemaal niet. Het blijft een dilemma!
Ik denk er juist anders over. Je weet nooit hoelang het duurt voordat je zwanger zal zijn. Ik vind ook dat als je het niet naar je zin heb het dan echt niet lang vol kan houden en zeker niet als je straks zwanger zal zijn. Als ik jou was zou ik alvast solliciteren naar iets anders en als je iets gevonden hebt dan zeg je je huidige baan pas op. Heel veel succes! Groetjes
ik zou als ik jou was gewon rustig verder kijken naar een nieuwe baan, maar niets opgeven voordat je iets nieuws hebt.
Hoi Aoife, Hele goeie tip. Ik probeer me heel erg te richten op andere dingen die ik wel leuk vind (studie, kinderwens etc.). Ik denk ook dat het misschien niet verstandig is om weg te gaan. Mijn probleem is dat ik 1 dag in de week een groep van 60 leerlingen (gedurende de hele dag en dan steeds na een uur een nieuwe groep) op moet vangen en moet laten werken en stil moet houden. Ik kan dit werk absoluut niet aan. Werk normaal bij de onderbouw van het voortgezet onderwijs en deze groep op die ene dag is de bovenbouw. Ik kan deze leeftijd niet aan en zeker geen 60. Heb zo vaak gesprekken gehad met mijn leidinggevende maar zij zecht dat ik het moet doen. Toen ik zwanger was (heb een MK gehad) wilde ze me het nog laten doen terwijl ik aangaf dat het niet goed voor mijn zwangerschap was vanwege de stress. Dit is dus mijn probleem. Hoe moet ik dit nu aanpakken?
Hoi! Nou eigenlijk is het beide, maar het werk biedt vele voordelen en daarom doe ik het nog. Schoolvak. vrij, vroeg thuis, en kan daarnaast makkelijk studeren. Maar de reden waarom ik dan weg zou willen is de plek die ik heb 1 dag in de week, nl. de hele dag 60 lln. opvangen in de bovenbouw. Dat trek ik echt niet, sta er niet stevig genoeg voor in mijn schoenen. Maar vind het aan de ene kant zonde om een baan op te moeten geven voor die ene dag in de week dat ik dingen moet doen waar ik eigenlijk niet toe in staat ben. Heb zo vaak gesprekken gehad op mijn werk maar zonder resultaat, wordt er wanhopig van!
Poeh! dat is me nogal wat zeg! eerst mijn complimenten..... of het je nou lukt of niet,je staat daar gewoon effetjes in je eentje voor die klas....en dat is niet niets... wat is nou de kern van je probleem? je bent onderwijzeres geworden....dus wil je graag dingen leren aan kids. ik denk dat het lesgeven op zich niet het probleem is. ik denk meer de overweldigende aantallen kids.. hoe doen jouw collega's dat dan? kun je met hen overleggen? en hoe staat die school tegen over participatie van ouders? kun je mensen om je heen verzamelen die verstand van zaken hebben en dan krachten bundelen om dat zooitje kids in het gareel te houden? gedeelde smart is halve smart enz... of misschien kun je de wat wat meer verstandige of volwassener kids in die groep erbij betrekken? ik zeg maar wat hoor....ik heb echt geen verstand van klassen kinderen... Aoife
Ik ben geen docent. Ik deed een docentenopleiding maar ben ermee gestopt na mijn propedeuse omdat ik erachter kwam dat ik niet de rest van mijn leven voor de klas wil staan. Ik ben wel in het onderwijs terecht gekomen tijdens die opleiding en nu ondersteun ik docenten, begeleid leerlingen en nog heel veel andere taken. 1 van mijn taken is klassen opvangen bij afwezigheid van een docent. Maar op die ene dag moet ik dus in een studieruimte toezicht houden in mijn eentje op groepen van 60 leerlingen. Die mogen niets zeggen, alleen maar studeren. Nou is dat met pubers erg lastig...Tijdens dat ik toezicht moet houden moet ik ook mijn gewone werkzaamheden doen achter de computer en ik kan je zeggen, deze funtie is echt onmogelijk voor mij. Het zweet breekt me uit als ik voor die groep moet, dat is toch niet normaal 60? Maar hoe zouden jullie dat aanpakken. Gesprekken met mijn leidinggevende hebben tot nu toe niets opgelost. Mensen in mijn omgeving zeggen je moet het gewoon niet doen, of je moet je maar ziekmelden, maar dat durf ik niet. Wat vinden jullie?
Ik zou vragen om een extra klassenassistent. En als dat niet gehonoreerd wordt, dan pas kun je concreet stappen nemen. Ziekmelden is niet het antwoord. Ik zou toch eens kijken of er niet andere mogelijkheden voor die ene dag in de week zijn. Want als jij aangeeft dat het niet gaat zo, dan gaat het dus niet - en moet je werkgever een oplossing zoeken. Punt. Ik sta ook voor de klas, VMBO bovenbouw en vind 30 kids al meer dan genoeg. Zijn ze bij jou op school nou helemaal belazerd! Wat nou als je door dit probleem uitvalt? Dan zitten ze zonder hulp! Star denken van ze, hoor.
Ik spreek nu even uit eigen ervaring. Ik had het op mijn oude baan (in de verpleging) ook echt helemaal niet naar mn zin. De werkdruk was enorm en ik vond het werk niet leuk. Onder de collega's was een heleboel gerommel en ik ging hoe langer hoe meer met tegenzin naarmijn werk. Ik heb dit bij mijn baas aangegeven en hij heeft heel erg zijn best gedaan om een oplossing te zoeken, maar dit is niet gelukt. Op een gegeven moment kwam er een andere baan op mijn pad. wij waren toen net in ronde 3 aanbeland metonze kinderwens. Ik had drie maanden opzeg termijn, heb dus een pauze ingelast van 2 maanden toen ik aangenomen was (alleen verkeerd ingeschat en achteraf gewoon doorgeklust, rekenfoutjes) Dit omdat ik niet met een zwangerschap van 5 maanden daar aan wilde komen. Verder had ik zoiets, als ik zwanger word en daarom ontslagen, dan zie ik dan wel verder. Inmiddels werk ik een maand op mijn nieuwe baan en ik ga met plezier naar mijn werk. De sfeer is goed, het werk is leuk en uitdagend. En...ik zit inmiddels in ronde 8. Ben dus blij dat ik het niet gelaten heb vanwegen de kinderwens. Uiteindelijk is het zó belangrijk om je werk leuk te vinden!