Hoi allemaal, Ik zit met het volgende.. Wij hebben een superlief hondje van 4,5 jaar jong. Ze is ontzettend lief met onze zoon van 3 en ik had verwacht dat ook ons 2e kindje met haar zou opgroeien. Tot 2 weken terug niets aan de hand, opeens gaat het allemaal heel snel en gaat ze gigantisch hard teruguit met haar gezondheid. Ging in eerste instantie naar dierenarts omdat ze wat was afgevallen. Niks aan de hand verder. Na veel onderzoeken etc er nu achter dat ze niet beter wordt. En sinds gisteren ademt ze zeer snel. Zielig om te zien. Daarom moeten we haar in laten slapen. Nudie dit natuurlijk altijd heftig.... maar ik ben nu 35 weken zwanger en OP van zorgen en stress van afgelopen 1.5 week. Voor mijn gevoel moet ik erbij zijn als z3 inslaapt. Ik ben haar dat verschuldigd haar bij n te staan in die laatste momenten. Ze trekt veel meer naar mij toe dan naar mijn partner. Van de andere kant maakt mijn partner zich zorgen over of ik dit aankan, ook gezien eerdere ervaringen dat het niet "vredig" inslapen was maar ook nog een akelig moment kan zijn. Ik twijfel ontzettend. Vind het egoïstisch van mezelf en Voel me schuldig als ik er niet bij zou zijn. . Maar wil baby in mijn buik ook beschermen. Wat zouden jullie doen?
Ik zal altijd onze huisdieren bijstaan die laatste momenten! Ik zou er heel veel spijt van krijgen dit niet te doen en mij enorm schuldig voelen (zeker als hij al erg aan jou hangt en ziek is). Dan liever zelf nog even stress. Maar uiteindelijk moet je die keuze zelf maken natuurlijk. Zorgen uitspreken bij de dierenarts vooraf anders? Sterkte trouwens! Heel naar
Ach dat is zo verdrietig ik denk dat wanneer de kwaliteit van leven van jullie hondjes dusdanig achteruit gaat en er 100% zeker geen verbetering mogelijk is, je haar moet laten gaan. Je kunt met je dierenarts wellicht bespreken om dit thuis te doen.. Wij hebben zelf onze kat van 25 jaar oud moeten laten inslapen begin oktober vorig jaar. Dit hebben wij ook gedaan toen het écht niet meer ging.. ik was toen natuurlijk ook zwanger en heb er heel veel verdriet om gehad, en nu nog steeds..ze wordt zo gemist en zeker nu de kleine er bijna is en ik haar er zo graag bij had willen hebben. Uiteindelijk heb ik ondanks alle verdriet echt goed nagedacht wat voor haar de beste keuze was, er was geen kwaliteit van leven meer, dus heb ik voor haar gekozen. Neem vooral geen overhaaste beslissing en bespreek het goed met je dierenarts. Ga voor jezelf na of je er alles aan hebt gedaan, en waar de grens ligt voor jullie hondje. Ik wens je heel erg veel sterkte in deze verdrietige en moeilijke periode. Dikke knuff x
Ik zou gaan, de stress die j er na miss hebt omdat j er niet bij was zou denk ik zwaarder kunnen vallen dan t er wel bij zijn.. K heb helaas ervaring met dieren inslapen, en in t verleden ben ik niet bij t inslapen van mijn kat geweest door n bepaalde situatie en daar heb ik nog spijt van.. Sterkte, ik weet hoe t voelt helaas
En over het erbij zijn, doe wat je gevoel je ingeeft en volg je hart. Ik heb onze kat vastgehouden en geknuffeld. Ze was totaal niet angstig en is rustig ingeslapen. Wat ik in mijn vorige berichtje ook al aangaf; om het voor jou en jullie hondje vertrouwder te laten zijn, kun je overwegen om jullie hondje thuis in te laten slapen..
Thanks allemaal... ik heb voor mezelf besloten dat ik haar bij zal staan tot het laatste moment en er dus bij ben. Alleen durf ik.nu niet alleen naar beneden, uit angst dat ik haar dood vindt. Ga mijn man wakker maken om samen te gaan.... Wat verdrietig. Lieve lieve meid ik wil haar nog helemaal niet missen. Maar ik.kan het haar niet aandoen langer te lijden.
Je hebt verdriet en stress als je erbij bent maar ook als je er niet bij bent .Dus kies wat het beste is voor het beestje! Veel sterkte!!
Oh wat moeilijk. Ik zou er hoe dan ook bij willen zijn. Kan je dierenarts niet bij jullie thuis komen? Onze dierenarts doet dat wel met inslapen. Dat is voor jou misschien iets rustiger en voor de hond ook. Heel veel sterkte toegewenst
Ze stond alweer trouw op me te wachten. Ze ademt zo ontzettend snel.... dierenarts gebeld en die komt vanmiddag om 16 uur om haar hier thuis te laten inslapen. Om 14 uur groeiecho in ziekenhuis hoop dat dat niet teveel uitloopt want wil bij haar zijn. Onze kleine man van bijna 3 blijft even bij opa en oma. Kan hij erna afscheid van haar nemen. Heb ontzettende buikpijn. Vindt t zo'n moeilijke beslissing maar als ik haar zo hoor hier naast me weet ik dat ze de rust verdiend. Kon t maar anders.
Wat vreselijk om afscheid te moeten nemen van je beestje Heel veel sterkte vanmiddag! Laat haar maar goed voelen hoe geliefd ze was.
Wat ontzettend verdrietig dat je afscheid moet nemen. Heel veel sterkte gewenst vanmiddag. Ik heb zelf allebei mijn katten in mijn armen gehouden toen we ze lieten inslapen en dat heeft me heel erg goed gedaan, hoe verdrietig het ook was. Ik vond het een heel fijn gevoel dat ze in ieder geval wisten dat ze geliefd waren en ik, als vrouwtje bij hen was. Ze zijn allebei ook heel rustig ingeslapen.
Ach wat naar. Heel veel sterkte. Zo jong verwacht je dat niet.. Wat voor hondje heb je? Misschien vind je het leuk een mooie foto te delen met ons? Goed van je dat je er zelf bij bent. Dat is voor haar vast het fijnst maar ik denk voor jou ook. Hopelijk slaapt ze vredig in. Dikke knuffel en succes met je echo!
Je kan de dierenarts vragen of ze haar bij jou thuis in willen laten slapen. Hier wordt dat wel gedaan in de praktijk als daar behoefte aan is. Dan is het minder klinisch. En voor jezelf je kan misschien makkelijker even naar buiten of naar de slaapkamer lopen. Of eventjes liggen als het niet gaat. En voor hondje is het ook fijn.