Lieve dames, Ik vind hier wat cerclage topics maar van inmiddels al even geleden. Lijkt me een goed idee om een nieuw recent topic te openen hier over en steun te vinden bij elkaar. Afgelopen vrijdag heb ik onverwachts een McDonald cerclage gekregen, met 18.5 weken zwangerschap. Mijn voorgeschiedenis: Vorig jaar ben ik met 23.1 mijn zoontje verloren. Kwam toen binnen met een volledig verstreken bmm en al 2cm ontsluiting. Toen kon er geen nood cerclage geplaatst worden omdat er een infectie in de vliezen zat. Deze zwangerschap moest ik om de week naar de gyn om o.a. de bmm op te meten. Vrijdag bleek deze ineens nog maar 7mm te zijn (gebruik sinds week 16 progesteron). Moest dus meteen blijven voor de cerclage. Na de operatie bleek het toch 13mm te zijn en de volgende dag bij de controle leek 18mm dicht te staan nu. Nu sinds 4 dagen weer thuis en houd me heel kalm. Af en toe wat krampen en steken waar ik mega onzeker van wordt. De ergste scenario’s spelen door m’n hoofd. Geen (oud) bloed verlies meer. Gisteren ook even het zkh gebeld met mn onrust door kramp. Toen kreeg ik het advies om paracetamol te gebruiken en een kruik op mn buik. Dat hielp gelukkig wel. Ben heel benieuwd naar jullie ervaring met dit soort klachten. En überhaupt jullie ervaring met het krijgen van een cerclage. Ik ben bewust alleenstaande moeder en blijf voorlopig bij mijn ouders. Moet er nu niet aan denken om alleen te zijn. Plus ik durf niets, dus verzorgd worden is ook fijn. Het idee om nog vele weken deze rust te houden is niet fijn, maar heb ik er uiteraard absoluut voor over. Maar al die weken een mentale mindf*ck van elk pijntje of steekje wat ik voel zie ik enorm tegenop.
Ervaring met cerclages hier. Ons eerste kindje verloren na een zwangerschap van 23 weken. De zwangerschap erna moest ik het van de gynaecologen aankijken. Uiteindelijk toch nog een noodcerclage gekregen bij 24 weken, heel die zwangerschap heb ik vanaf toen tot het moment van het verwijderen van de cerclage bedrust moeten houden, inclusief een aantal ziekenhuisopnames (5 ofzo, ben de tel kwijt). Het verwijderen was trouwens ook weer een spoedgeval, ivm krampen, bij 35 weken. Heb toen nog 2 weken cerclageloos rondgelopen tot ik beviel. Dat werd overigens ingeleid omdat de weeën weer stopten bij 4 cm ontsluiting. De laatste zwangerschap was gelukkig een geplande cerclage, dat was echt een fijne zwangerschap, ook omdat ik niet misselijk was. Maar helaas wel blijvende pijn aan de operatie zelf overgehouden, volgens de gynaecologe te vergelijken met menstruatiepijn. Heb zelf geen idee hoe "echte" menstruatiepijn voelt, dit schijnt vaker voor te komen bij vrouwen met cervixinsufficiëntie. Ach ja, dan weet ik nu eindelijk wat menstruatiepijn is hè Wat een ellende, die cervixinsufficiëntie. Ben uiteraard dankbaar dat we na M wel twee kinderen nog hebben mogen krijgen maar daar blijft het ook echt bij. Ik kan me dus voorstellen hoe rot je je voelt nu! Veel sterkte gewenst voor de komende periode. En hopelijk uiteraard een gezond voldragen baby. ❤