Ik weet niet of dit hier goedstaat maar moet even mijn hart luchten, ben 2e kerstdag enorm gekwetst door mijn schoonvader en weet eigenlijk niet zo goed wat ik ermee moet. We hadden gezellig gegourmet en mijn man was al aan het opruimen en ik rookte een sigaretje (ja ben weer begonnen ). Toen begon mijn schoonvader over alle erge dingen die hem dit jaar gebeurd zijn en vroeg hij mij wat mijn dieptepunt was. Ik vertelde hem dat dat de miskraam was en dat ik het daar nogsteeds moeilijk mee heb (vooral met de kerstdagen, waarom weet ik ook niet). Waarop hij zei: "Hoe kan je nou zoveel verdriet hebben van het verliezen van een erwt, veel groter is het toch niet". Ik was met stomheid geslagen en zei dat de grootte er niet toe doet maar dat een beebje van 12 weken toch echt al 8 a 10 centimeter is. Toen zei hij "Ach 2 erwten dan, wat maakt het uit. Je overdrijft wel heel erg" Ik ben in huilen uitgebarsten en naar de keuken gelopen waarop mijn man natuurlijk vroeg wat er was. Hij is toen naar zijn vader gegaan en hem even verteld dat hij dat echt niet kon maken, maar zonder blikken of blozen zei hij, ach ik heb gewoon een andere mening en die moet je maar respecteren. Omdat de relatie tussen mijn man en zijn vader niet geweldig is heb ik verder maar mijn mond gehouden, en hij heeft niets meer gezegd, geen excuus, niks. Ik zit hier nogsteeds heel erg mee en weet niet zo goed wat ik moet doen. Is dit nou echt een overdreven reactie en moet ik het laten rusten? Ik weet het even niet meer.... Liefs
Hoi Aura, Allereerst heel verdrietig dat je een miskraam hebt gehad. Dat is verschrikkelijk. 2 ik kan meepraten over schoonvaders die onhandig zijn.. En ik vind deze opmerking heel erg gemeen, ik zou niet weten wat ik zou doen op het moment dat er zoeits naars tegen je wordt gezegd. Ik kan me heel goed voorstellen dat dit je enorm heeft gekwetst. Ik wil zeggen, dat je het volste recht hebt om hier boos over te zijn. En ik vind nou ja, dat vind ik, dat je schoonvader zijn excuses had moeten maken. Dat zeg je gewoon niet! Ik wens je verder sterkte hiermee. Liefs, Sewgirl
Wat kunnen mensen soms toch lompe opmerkingen maken zeg, pfffff. Mijn schoonmoeder is ook zo tactvol af en toe. We zijn er nog steeds niet over uit of het nou domheid is of dat ze gewoon gemeen is. Je schoonvader bedoeld het misschien niet gemeen maar heeft wel een duidelijke mening. Veel mensen die zelf zoiets niet mee hebben gemaakt denken er zo over. Ik heb 6 miskramen en 1 buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad en je wilt niet weten wat mensen hebben gezegd. Ook nu, nu het mis is met 1 van onze kleintjes, krijgen we de meest rare opmerkingen. Gelukkig zijn er mensen die wél met jullie meeleven en het wél begrijpen. Concentreer je daar iets meer op. Je hebt, naar mijn mening, het volste recht om kwaad te zijn op je schoonvader. Hij weet nu dat hij je heeft gekwetst en had op zijn minst kunnen zeggen dat hij het niet zo bedoelde. Laat het even bezinken en probeer er later nog eens over te praten. Denkt hij er dan nog zo over dan is het inderdaad (en helaas) een verschil van mening. Over er nog moeite mee hebben daar kan ik niet zo goed over meepraten. Ik weet wel dat het voor de 1 zwaarder is dan voor de ander. Onze eerste miskraam heb ik heel erg gehuild, de 2de ook nog maar daarna niet meer. Hoe raar ook, het leek te wennen. Ik heb er nooit zo lang bij stil gestaan eigenlijk. Maar een vriendin van mij heeft er, nu 12 jaar later, nog steeds verdriet van. Er staat geen termijn voor, ieder doet het op zijn/haar eigen manier en met geen van die manieren is iets mis. Sterkte ermee en ook nog sterkte met het verlies van jullie kindje. Want hoe klein ook, het was jullie kindje!
Hoi Aura, Wat vreslijk dat hij zoiets tegen je durft te zeggen. Hij begrijpt gewoon niet hoe het voelt, en hoe het is om zoiets mee te maken. Mijn schoonmoeder doet net zulke dingen. Met kerst heeft ze ook hele erg dingen gezegt, dat je denkt, hoe komt het in je op om zoiets te zeggen. Bij mijn schoonmoeder is het zo, dat ze denk ik er niet mee om weet te gaan en zij maakt constant grapjes erover. Echt heel kwetsend. Jou schoonvader weet dat jij het niet leuk vond, en bied dan nog niet zijn excuses aan, dat is wel heel erg. Misschien schaamt hij zichzelf wel hoor. Zelf probeer ik er niet meer aan te denken en het te vergeten, hoe moeilijk dat ook is. Ik wens je veel sterkte en ik hoop voor je dat hij nooit meer zo'n opmerking zal maken. Liefs Christa
lieve Aura, Wat erg dat je schoonvader zo iets durft te zeggen. Natuurlijk mag je verdriet hebben om jullie kindje, zeker met zulke dagen als de kerst. Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat je schoonvader voortaan zijn menig voor zich zal houden. Dikke knuf Naatje
jeetje meid wat een botte opmerking zeg meid tuurlijk mag je verdrietig zijn en deze dagen maken het er niet makkelijker op heel veel sterkte nog! dikke knuffel voor jou
Wat erg! Hij vraagt toch zelf wat jouw dieptepunt van dit jaar was? Dan moet hij ook serieus omgaan met het antwoord dat je geeft! Ik vind dat jij best boos mag zijn en dat hij wel zijn excuses had mogen aanbieden, toen hij zag dat jij zo geraakt was. Misschien had hij zich (onbewust) ook erg verheugd op zijn kleinkind en beseft hij door jouw opmerking opeens dat hij dat verloren heeft en probeert hij nu zijn eigen gevoel daarover weg te redeneren. Dat kan natuurlijk ook nog. Maar dat mag nooit ten koste gaan van jouw gevoelens.
wat een k*t opmerking zeg ik denk dat ik hem nooit meer had willen zien. ik zelf ben 1 augustus 06 gecureteerd naar een zwangerschap van ruim 11 wk (hartje gestopt met 10wk en 5 dg) en het heeft me echt veel pijn en verdriet gedaan. ik kreeg veel steun in me omgeving en dat heeft me goed gedaan maar er over praten met iemand die het niet heeft meegemaakt is erg moeilijk omdat ze het vaak niet begrijpen. nu nog steeds kijk ik af en toe naar de echo die was gemaakt met 8 wk en waarbij een mooi levent wezentje te zien was, niks vergeleken met een erwt maar een kindje met een kloppend hartje en beginnende armpjes en beentjes. het was een deel van mijn en dat zal het altijd blijven. ik kreeg wel van sommige de opmerking "kom op san je bent nog zo jong" ja wat maakt dat nu uit het maakt mijn verdriet niet minder hoor. of "je bent nog zo jong misschien wel beter zo kun je tenminste nog van he leven genieten " nou sorry hoor ik heb nu een dochter en geniet nog veel meer van het leven dan toen ik nog geen kinderen had. sommige mensen zijn zo gevoelloos dat ik het geen mensen meer kan noemen. ik wil je alsnog veel sterkte wensen want ook al is je kindje uit je lichaam verdwenen in je hart zal het altijd voortbestaan en het heeft tijd nodig om het een plaatsje te geven. dikke knuffel van sandra
Dankjullie wel lieve meiden! Wist het echt niet meer, ik kan ook nog niet objectief over mk nadenken dus ben heel blij met jullie antwoorden. Voor mij hoef ik hem ook de eerste tijd niet te zien (zijn helaas meer dingen gebeurd dan alleen dit) maarja het is niet mijn vader. Wel zit ik nog in dubio of ik het hierbij laat zitten of dat ik er hem nog mee confronteer omdat het me echt diep gekwetst heeft, het "grappige" is ook nog dat hij met zijn exvrouw ook een mk heeft meegemaakt dus het is gewoon eigenlijk een ongevoelige z*k dan ontwetendheid. Gisteren zijn we nog even langs de plek gereden waar ons sterretje nu ligt :'( wat iedereen ook zegt, het was mijn minibeebje en zal altijd in mijn hart blijven. Nogmaals bedankt lieverds!
Beste Aura, ik sluit me aan bij de reactie van Aquilegia. Misschien is het zijn manier om zijn eigen verdriet te verbergen omdat hij zich daar geen raad mee weet. Maar wel een ongeloofelijk domme en kwetsende manier. Eigenlijk té dom om veel energie aan te verspillen, maar dat is makkelijk gezegd. Sterkte. Mariella
Als ik hem weer zie ga ik het onderwerp toch aansnijden maar vind jullie punt wel heel goed, dat ga ik ook aan hem vragen of dit zijn manier is van zijn verdriet uiten ofzo. Ben benieuwd waar dat gesprek heengaat, houd nu eigenlijk mijn hart al vast....
Aura, verwacht alsjeblieft niet teveel hè!? Want dan kan het weleens heel erg tegenvallen en alleen maar meer pijn doen, dan dat het helpt. Als ik je verhalen goed begrijp is het niet de makkelijkste man. Dus al zóu het een manier van hem zijn om zijn eigen gevoelens te verbergen, dan zal hij alleen maar meer zijn hakken in het zand kunnen zetten. Maar als je toch het idee hebt dat er ergens een opening is die een goede communicatie en dus ook begrip mogelijk maakt, dan hoop ik dat het lukt. Heel veel succes en sterkte!