Inmiddels is onze zoon alweer 5 jaar. Bij hem hebben we er 14 maanden over gedaan. Er zijn wat onderzoeken geweest, waaruit blijkt dat mijn partner zwak zaad heeft. Heel graag zouden we een tweede kindje verwelkomen. We zijn nu al zo'n 3 tot 4 jaar bezig, waarbij het niet gelukt is. Ik ben begonnen met ovulatie testen maar ook dat heeft nog niet geholpen. En nu wil ik de gyn eigenlijk bellen, maar ook weer niet. Ik zie op tegen de malle molen van onderzoeken etc. Maar aan de andere kant weet ik ook dat we waarschijnlijk een beetje hulp nodig hebben. De drempel voelt dus nog hoog. Ik maak dit topic aan om af en toe mijn verhaal kwijt te kunnen. Misschien kunnen jullie me net het laatste duwtje geven.....
Jullie moeten deze hobbel, en alle volgende hobbels, samen nemen. Goed dat je hier je gevoelens ventileert. Succes, Laura
De eerste stap is het moeilijkst. Goed dat je de stap durft en wilt nemen. Klinkt makkelijk maar maandag toch bellen, ( ik weet hoe moeilijk het is) en een afspraak maken. Hopelijk valt er een last van jullie schouders af als je daar allen neerlegt. De onderzoeken vielen mij mee, behalve het hsg, die was pijnlijk. Maar heb ook verhalen gehoord dat het meeviel, dat is dus per persoon verschillend. Succes idg!! Lyd
Thx! Lydia een HSg heb ik al eens gehad, dat viel me mee. Daar heb ik ook niet zo'n angst voor. Het is meer de spanning die het met zich meebrengt.
Prinses, het is vast moeilijk, maar zul je je niet beter voelen als je echte actie onderneemt? 3-4 jaar bezig zonder resultaat, niemand kan zeggen dat je het niet zelf geprobeerd hebt. Je zult wel gelijk doorgaan voor IVF, waarbij je goede kansen hebt, omdat het aan je man ligt EN omdat jullie al een kind hebben. Jullie kaarten liggen goed! Denk je eens in, het verplichte klussen vervalt... je kunt weer vrijen als je zin hebt en het laten als je niet wilt. Ja, het roept spanning op.... maar zo kun je toch niet verder gaan! Het spuiten etc. is even wennen, maar het valt erg mee. Ook aan de echo's ben je zo gewend. Wat ik het meest vervelend vind, is de (reis)tijd die het kost en het zoeken van opvang voor mijn kind. Het op het laatste moment op je werk zeggen dat je niet kan komen. Heel praktische dingen... Heel veel succes en hopelijk is het snel raak!
Ik hoop eigenlijk dat we eerst voor IUi mogen gaan. Zijn zaad zwemt op zich wel, maar het blijft ongeveer een dag leven ipv drie, en het is veel minder dan normaal zaad. maar er waren wel genoeg zaadjes na opwerking voor IUI. Ik hoop dat ze het moment van de eisprong beter kunnen bepalen en dan het zaadin kunnen brengen. We zien het wel. Zullen we alle onderzoeken weer moeten ondergaan?
Nee, dat hoeft meestal niet. Als je naar een ander ziekenhuis gaat, dan kun je bij je oude ziekenhuis de gegevens opvragen en deze doorgeven aan je nieuwe arts. Ga je naar hetzelfde ziekenhuis, dan is hebben ze de gegevens nog. Het zaadonderzoek zullen ze wel opnieuw doen, dat kan variëren. Je man kan ook Proxeed proberen om zijn zaad nog wat te verbeteren. Wat betreft IUI, ik zou dat alleen doen als ze die gaan timen met echo's en Pregnyl. Eén maal daags een ovulatietest is echt veel te grof gemeten om een IUI goed te timen.
Het is een keuze die je maakt, of je gaat helemaal voor een tweede. Of het is goed, en je bent nu helemaal blij met 1 kindje. Het klinkt hard, ik weet het, maar zo ervaar ik het wel. En wij hebben nog helemaal geen kinderen. Succes met welke keuze je maakt, als je er beiden maar volledig achter staat. Je hebt elkaars steun zeker wel nodig.
Prinses, ik weet heel goed wat je bedoelt want ik zit precies in hetzelfde schuitje. Mijn zoontje wordt volgende maand 3 jaar. Het duurde precies 2 jaar en 4 maanden totdat ik zwanger van hem werd. Na de bevalling ook bewust niet aan de pil gegaan omdat ik hoopte om snel weer zwanger te worden. Nu alweer ruim 2 jaar gericht aan het klussen maar nog steeds niks.... Ik heb de stap naar het ziekenhuis al genomen want het niet zwanger kunnen worden begint nu zo erg mijn dagelijkse leven te beïnvloeden dat het zelfs mijn humeur aantast. Normaal ben ik een erg vrolijk en positief iemand, maar het laatste halfjaar gaat toch weer de gedachte door me heen 'waarom wilt het nou weer niet lukken, waarom ik' en meer van dat soort dingen... Bij ons is ook eigenlijk alles goed, dus geen echte aanwijsbare reden waarom het nou niet wil lukken. We gaan volgende maand waarschijnlijk met iui beginnen, mijn man heeft vorige week zijn zaad moeten inleveren en bij mij is er een echo gemaakt en ik moet bloed prikken etc. Dus we zitten al in het traject en ik moet zeggen dat het me wel meer rust geeft. Veel succes met je beslissing. Groetjes Vanilia
Wilde er ook niet aan en stelde de mmm steeds uit. Toch afspraak gemaakt en nu gestart met de eerste IUI behandeling. Achteraf gezien spijt dat ik niet eerder een afspraak heb gemaakt. Het is mij tot nu toe echt meegevallen allemaal.
Ik vond het zwaar om te horen dat het aan mij lag, maar verder zou in de MMM zo nog een keer doen. Ik was bij de eerste IUI meteen zwanger, wat een geluk! En nu, terwijl ik mijn prachtige dochter aan het voeden ben, kan ik alleen maar denken; ik zou dit nóg 100x doen voor zo'n prachtkind. Succes!
Z'n drempel is hoog om te nemen, maar je moet het wel samen doen. Persoonlijk zou ik toch bellen, vooral omdat je zelf denkt medische hulp nodig te hebben.
misschien overbodig maar denk ook aan je leeftijd; hoe ouder hoe minder vruchtbaar. Wacht dus niet te lang!
Hallo, ik kan een beetje begrijpen wat je bedoelt. Wij hebben te horen gekregen dat mijn partner slecht bewegend zaad heeft. Nu voelt het voor mij heel dubbel wel of niet die MMM in zijn we daar wel aan toe? Ik hoop dat we telkens onze grens verleggen en zo er in rollen. A.s. vrijdag hebben we een 20 min. gesprek dat is denk ik dan al stap 1. Misschien kunnen jullie alvast de eerste stap zetten om contact te nemen en daarna voor jullie zelf bepalen wat jullie wel en niet willen. Veel succes!!! Sorry ik lees nu net dat je ging bellen. Is het allemaal gelukt?
Toch de moed verzameld en gebeld. Brrrrr, het voelt toch naar. 14 december kan ik pas terecht bij mijn eigen gyneacoloog, dus ik heb nog even om aan het idee te wennen.
Ah wat goed van je! Nu heb je idd lekker de tijd om aan het idee te wennen. En als het goed is komt er alleen maar iets moois uit al die afspraken of je hebt misschien wel geluk he dat het alsnog niet meer nodig is!!