Hallo moeders, Ik heb een beetje een dilemma. Mijn man/vriend zijn nu 6 jaar bij elkaar en we hebben samen 2 kids. Een van 3 en een van nu net 8 maanden. Het probleem is dat zijn ouders mij niet mogen. Met name mijn schoonmoeder steekt dat niet onder stoelen of banken. Het gaat dan vaak om opmerkingen die net niet kunnen. Mijn vriend is 10 jaar getrouwd geweest met een andere vrouw en ze heeft daar nog steeds moeite mee. vandaar. Tot zover heb ik altijd mijn mond gehouden en is er nooit ruzie geweest of zo. Ik heb zoiets van het zijn jouw ouders en als we op visite zijn dan maak ik gewoon een praatje drink een kop thee en ben ik straks weer in mijn eigen huis. Begrijp me goed ik had het graag anders gezien maar zo is de situatie. Ik voel me ook niet welkom. Alleen nu gebeurde er laatst iets waarvan ik vond dat ik deze keer wel iets moest zeggen. We zaten bij schoonouders te eten en we kregen ht over sinterklaas. Ik zei dat ik voor eind van dit jaar onze jongste dochter ook graag zou willen dopen. Haar antwoord: wat een onzin om je kind nog te dopen. Denk maar niet dat ik kom als ze gedoopt word Ik gaf er verder geen antwoord op maar de toon was alweer gezet. Even later zitten we te eten en komt het onderwerp op trouwen. Er wordt door mijn zwager gevraagd goh zou jij willen trouwen? ik zeg ja dat zou ik nog best willen. Mijn schoonmoeder staat op en roept hard er word niet getrouwd. denk maar niet dat ik kom als jullie gaan trouwen ik sta daar echt niet achter en over een paar jaar is het weer over. Ik was te verbouwereerd om te reageren dus heb gezegd dat ik naar huis ging dat de kinderen naar bed moeten en dat ze niet meer welkom is op de doop en met sinterklaas niet bij ons thuis hoefde te komen. Ik was er zo verdrietig van. Nu heb ik ze dus al 4 weken niet gezien of gesproken. En mn oudste verheugd zich op Sinterklaas maar wel met opa en oma erbij. Ik weet niet wat ik nu moet doen. Wat zouden jullie doen?
Ik snap je boosheid heel goed, wat een gek wijf die schoonmoeder van je! Ze kan het nog steeds vervelend vinden wat er met haar zoon en z'n vorige huwelijk is gebeurd, maar het leven gaat ook door. Ik zou een poging doen om een gesprek met haar aan te gaan. Dan hou je de eer aan jezelf, en hou je de touwtjes enigszins zelf in handen. Ik denk dat zij de eerste stap niet zet, dus laat jij dan maar even de verstandigste zijn. In dat gesprek zou ik eerlijk zeggen wat je van haar gedrag naar jou toe vind, dat mag je best zeggen. Ze behandeld je totaal respectloos. En als ze er niet voor open staat, of ze blijft boos...tja dan heb je je best gedaan, maar aan een dood paard kun je niet trekken. Je kunt zeggen dat je het zeker graag voor de kindjes een normale omgang wil, want die worden er de dupe van. Maar...je hoeft het niet met elkaar eens te zijn over dingen, maar ze moet je wel met respect behandelen.
Wat een ontzettend brutaal en naar mens is jou schoonmoeder. Ze bemoeit zich met zaken waar ze zich helemaal niet mee hoort te bemoeien. Ik zou dit echt niet pikken. Ik begrijp dat het ontzettend moeilijk is voor jou om er tegenin te gaan. Het is tenslotte je schoonmoeder. Daarom vind ik het juist de taak van jou vriend om eens even een hartig woordje met haar te gaan praten. Hoe staat hij in dit verhaal? Ik persoonlijk zou daar echt niet meer vrolijk een kopje koffie kunnen gaan drinken.
Ik heb tegen mijn vriend gezegd dat ik het gedrag van zijn moeder echt niet kan accepteren. Dat ze mij niet hoeft te mogen of mijn vriendin moet worden maar wel dat ze mij met respect behandelt. Ik houd al 6 jaar lang mijn mond dicht en ze heeft er al weet ik veel kwetsende opmerkingen opzitten. En ik glimlach een keer maar deze keer kon ik het niet meer. Ik heb gezegd tegen mijn vriend dat hij moest gaan praten met zijn ouders (heeft er met zijn vader over gehad_) Die wist er niet zo goed raad mee. Vertelde dat zij alleen dr mening had gegeven. Dat het vast onbewust gezegd was. ja ja Ondertussen heb ik dus niks meer gehoord en ben ik bang dat ze ook niks van zich zullen laten horen. Ik vind dit dus echt rot voor onze kindjes. Die hebben namelijk maar een opa en oma.
Ja ik snap dat het rot is voor je kindjes. Ik vind je vriend eerlijk gezegd nog te zacht geweest. Alleen praten met zijn vader en het daarbij laten zou voor mij niet volstaan. Maar misschien moet je zelf eens met haar aan tafel gaan. Zou je dat aandurven?
Mijn vriend is erg close met zijn ouders dus zal inderdaad geen heftig gesprek zijn geweest. hij wil geen ruzie met zijn vader en moeder. Ik zou best met haar aan tafel durven alleen zal ze het gesprek met mij niet aan willen gaan, ze is zich van geen kwaad bewust dus ik denk dat ik tegen een muur zou praten.
Hoi TS, Ik snap dat je vriend geen ruzie met zijn ouders wil, maar hij is met jou samen. En zou jou door dik en dun moeten steunen. Met zijn ouders kan hij niet trouwen en heeft hij geen kinderen. Zijn toekomst ligt bij jullie. Hij hoeft geen ruzie te maken, maar ik denk dat het goed is samen een gesprek aan te gaan. Je zal zo'n schoonmoeder hebben. Erg hysterisch en onvolwassen.