Mijn jongste is ruim 5 en soms heb ik nog momenten dat ik er verdrietig van word. Zelf had ik graag nog een 3e gehad. Nu ben ik blij met de vrijheid die ik nu heb maar het steekt soms echt nog wel. Meeste babyspullen weg gedaan, dat geeft een stukje rust. Bepaalde kleding gehouden.
Haha kleinkinderen. Mijn oudste kinderen zijn 17 en 19 jaar en het lijkt me ook heel leuk om kleinkinderen te krijgen maar het mag ook nog wel even duren. Die van 17 jaar ziet een baby al helemaal zitten maar heb er toch maar op aangedrongen om hier zeker minimaal nog een jaar of 5/6 mee te wachten
Ik heb een kl#te allerlaatste zwangerschap. Kan niet anders zeggen. Pa doodgegaan, moeder die wou dat ze dood was. Ik vind het nu al vreselijk dat ik de laatste keer zo moet afsluiten. Ik hoop dat ik een kraamtijd mag hebben waarbij ik mij niet elke dag moet afvragen: leeft mam nog? Ik ben boos. Kan niet anders zeggen, na de dood van pa was t al zwaar.... dit erbovenop bah.
Wat ontzettend naar voor je. Ik hoop dat je toch momenten kunt vinden waarop je even alleen aan jezelf kunt denken en aan je zwangerschap. Misschien kun je juist nu extra veel vastleggen, mooie fotoshoot dat soort dingen....
Ik herken je gevoel. Ons gezin is met 4 kinderen echt compleet. Nu onze jongste geen baby meer is vind ik het soms ook lastig dat die tijd nu definitief voorbij is. Hij komt pas terug als ik oma (!!) word. Maar dat mag dan nog heel lang duren.
Morgen word mijn jongste 4 En het is mooi dat ze ouder worden en zelfstandiger maar jemig dat ze alledrie de hele dag op school zitten raakt me toch wel heel erg Wat zal het stil zijn in huis
Bij jou is t inderdaad alles behalve "een laatste ronde nog even genieten van het zwanger zijn". Allicht de zwangerschap zelf wel maar dr wordt een behoorlijke weerslag op gelegd. Hopelijk kan je een weg vinden dat je dat ook "achterwege zou kunnen laten" en even op jullie zelf kunnen focussen. Al zou ik eerlijkheidshalve geen flauw idee hebben hoe je dat voor elkaar moet krijgen.
Dat is ook herkenbaar voor mij! Zwanger worden is voor ons niet vanzelfsprekend. Het duurde voor ons 3e kindje ook weer 2 jaar.....Ondertussen werd de 2e 4 en ging ze ook naar school. Vond het zo vreselijk stil in huis en mistte ze echt. En tuurlijk, ook aan het ouder worden zitten zoveel leuke en mooie kanten. Succes met wennen aan de stilte. Hopelijk vul je de stilte snel op met dingen voor jezelf. En natuurlijk gefeliciteerd met je dochter!
In die maanden dat ik nog aan het ontzwangeren was, heb ik ook wel dit soort gevoelens gehad, en de eerste keer babyspul wegdoen was echt een dingetje. Maar hoe ouder ze werd, hoe minder dit gevoel werd en op een gegeven moment kwam er ook gedachten zoals 'ben blij dat ik dit voor de laatste keer doe!' En dat gevoel werd steeds sterker Het rennen achter een ondernemende dreumes, de driftbuien, het gedoe rondom eten, zindelijkheid, slaapjes etc
Ik ook niet... maar goed. Met geluk heb ik mijn hele leven nog met mijn kind en dan denk ik: wat zijn op een mensenleven die maanden... t is ook niet anders. Dit is het leven. Ik verander er niets aan en heb goddank afspraak met psycholoog volgende week. Genieten is moeilijk, uberhaupt hierdoorheen komen is moeilijk. Heb wel een veel te dure zwangerschapsshoot geboekt ik heb nu hooguit 2 fotos van de zwangerschap. Dus wel fijn om later terug te kunnen kijken met mooie foto's met de jongens er ook op.
Dank je wel! Ze had vandaag haar afscheid bij de peuters Morgen gaat ze de hele dag naar school Ze heeft er heel veel zin in
Pff, dat is zeker (hee erg) pittig! Hopelijk inderdaad een kraamtijd waar je een beetje van kunt genieten. Hopelijk brengt dit kindje voor je moeder ook iets nieuws in haar leven waardoor haar leven weer wat kleur krijgt. <3 (Hier andere situatie gehad, maar de persoon in kwestie had als doel het jongste kind nog minstens zo ver te zien opgroeien tot ze er gesprekjes mee kon voeren. Dat vooruitzicht gaf haar zoveel kracht dat ze er nog even tegenaan kon.)
Goed! Vandaag was ik druk bezig en de tijd vloog voorbij Vanmorgen sporten daarna huishouden en boodschappen dus dan vliegt de tijd
Als het aan haar lag had ik geen kinderen gekregen omdat het HAAR spanning geeft en ze dat niet aan kan. Nu had ze als streven: er zijn met de geboorte en dan verder zien. Nou dat hebben we geweten. Ze verwijt mij al sinds de dood van pa dat de timing van mij slecht is: ik was 9 weken zwanger toen hij stierf. Omdat dit voor haar nog meer spanning oplevert. Probleem is dat ze haar hele leven liever de demonen wegstopt en uit de weg gaat dan ze aan te gaan want o jee dat voelt ongemakkelijk. Ze maakt ook nooit fouten, wij onthouden het gewoon verkeerd, ligt aan ons. Ze is totaaaal niet depressief, heeft een super sociaal netwerk en doet wekelijks ook vrijwilligerswerk. Ze is druk bezig met het huis helemaal eigen te maken en pakt de tuin aan mbv tuinmannen dus echt toekomstgericht ook. Die hele halfbakken poging is puur omdat ze liever wegvlucht dan de confrontatie aan te gaan. Tijd voor eigen verantwoordelijkheid. Wij horen ons hele leven al: ik was gelukkiger geweest zonder kinderen. Dus voor ons is de maat vol, tijd dat ze zichzelf eens in de spiegel aankijkt.
@GroeneBomen: Pff, dat maakt het er nóg ingewikkelder op. Ik zou er dan mogelijk toch ietsje anders is staan dan 'normaal' en mijn eigen plan trekken...en wie weet zelfs het contact wel (grotendeels) verbreken. Wat je schrijft: "tijd dat ze zichzelf eens in de spiegel aankijkt".
Klopt hoor, de mensen om ons heen hebben alle begrip dat we zeggen: nee. Onze grens is bereikt. We staan altijd voor haar klaar, maar nu is er een voorwaarde aan verbonden; als ze zelf nu stappen zet. Wij kiezen nu, wat ze ons ook verwijt, ook voor onzelf. Ze maakt de keuze. Zij draagt de gevolgen.