Natuurlijk zie je verschillen in karakter en gedrag. Maar dat betekent nog niet dat jouw kind zich abnormaal gedraagt Dat dus gezegd wordt door een heel aantal mensen dat ze niets bijzonders lezen en dat je kind klinkt als een normale kleuter, betekent niet dat elke kleuter dit doet. Maar dat niet elke kleuter zich gedraagt zoals jouw kind, maakt jouw kind nog niet abnormaal. Je kind is echt een gemiddelde kleuter. Duidelijkheid in wat je verwacht, is voor kleuters altijd handig en je denkt vaak dat je duidelijker bent dan je echt bent. Daar is dus meestal ook heel veel te halen. "Doe even normaal", daar snapt een kleuter niets van. En "Niet gillen" is ook lastig, want wat mag dan nog wel? Wees dus wel echt heel concreet in wat je verwacht en sluit echt aan bij je kind. Is moeheid het probleem, vraag je dan dus af of je ergens wel moet blijven. En als je toch echt nog even niet weg kunt, is even je kind op schoot nemen misschien ook gewoon fijn. Je kunt dan gewoon zeggen: je bent moe he? Kom maar even lekker bij mij zitten, dan kun je een beetje uitrusten.
Kijk naar je eigen kind en je eigen gevoel, niet naar wat anderen doen in dezelfde situatie! Kinderen zijn zo verschillend van elkaar (niet alleen in deze situatie). En als je gaat kijken naar kenmerken van allerlei aandoeningen kom je er altijd meerdere tegen die bij je kind passen. Wij balen ook dat wij onze zoon nog nooit mee hebben kunnen nemen om ergens wat te eten. Hij kan geen seconde stil zitten, eet niet, en is druk. Het is of stilzitten of rennen, springen en vallen. Aan de andere kant, als hij met zijn autos speelt is hij zo een half uur zoet. Vrienden van ons nemen hun zoontje al vanaf 1 jaar mee naar een restaurant, wat prima gaat. Maar hun zoontje praat nog niet, is motorisch onhandiger en niet zo actief en dus wat te zwaar voor zijn leeftijd. Ons buurmeisje is een voorbeeldig kind als ze met volwassenen is en lekker kan spelen, zodra er meerdere kindjes bij elkaar zijn gaat ze om het minste of geringste huilen, mijn zoontje kan juist minder goed alleen spelen en heel goed delen en samen spelen. Probeer mee te gaan in dat wat bij je kind past, en zelfverzekerd zijn is echt wat je kind nodig heeft. Als jij het al niet (zeker) weet, hoe moet je kind het dan wel weten? Jij voedt jou kind op met een opvoeding die bij jou en jou kind past!
Ik vind je verhaal te vaag om er iets uit op te maken om eerlijk te zijn. Gelezen vanuit adhd en hb. Te onduidelijk om iets van herkenning te vinden. Maar aangezien je twijfelt aan plakkertjes zal je nog genoeg anderen redenen hebben voor die twijfel. Ik zou heel persoonlijk kijken en uitproberen waar je kind het beste bij gebaad is. Ik heb zelf veel moeite met prikkels. Dit kan ik het beste onder controle houden door tussen de activiteiten door de mogelijkheid te hebben om in mijn eigen wereld te duiken. In mijn geval is dat vaak met een computer. Ook moet de optelsom van de dag niet teveel prikkels bieden. Gebeurd dit wel dan raak ik over mijn toeren en kan het resulteren in hyperen of er niet meer echt bij zijn. Als ik niet lekker ben dan is mijn tolerantie heel laag en dan moet het absoluut niet geforseert worden. Probeer ook niet bewust de prikkels te laag te houden want dan word er geen tolerantie opgebouwd. Na een periode van veel te weinig prikkels komt alles veel harder binnen. De mobiele telefoon kan hier een goede tool in zijn. Wat leuke spelletjes met geluid en oordopjes, om even los te kunnen komen van de omgeving. Aanvulling: Ik ben ook heel erg van rennen of stilstaan. Daarin kan het helpen als iemand in de omgeving mij helpt met doseren. Maar echt helemaal onder controle is het (bij mij iig) niet te krijgen. Tijdens het rennen kan ik heel makkelijk over mijn grenzen heen gaan zonder het door te hebben.