Ik snap je wel een beetje hoor. Ik heb me tijdens mijn vorige zwangerschap rot gesmeerd. Gelukkig heb ik geen straie gekregen (en ben super slank zegt dus niets) maar ik keek ook elke avond mijn hele buik na. Ze zeggen wel een hoe jonger hoe meer kans op straie, maar ik was bij de eerste 23 en dus ook niet oud. Meid kop op ! Het is even jammer maar je krijgt er zo`n mooi kleintje voor terug en jou man voelt niet al de schopjes en bewegingen van de kleine die jij wel voelt !
Tja, iedereen reageert er anders op. Vind niet dat je hierover een mening kunt hebben, als het haar gewoon verdriet doet, dan is dat zo. Snap wel dat er gezegd wordt dat het erbij hoort hoor, ik had het ook wel van tevoren al 'ingecalculeerd', toen het eenmaal een beetje kwam, tja...niks aan te doen. Maar na mijn eerste zwangerschap zag je er echt amper wat van!want ze werden wit en doorzichtig. behalve als je daar de huid wat strakker trekt dan zie je dat het flink onderhuids gescheurt is en als je erover heen gaat voel je een soort putje in je huid. eigenlijk heel grof dat dat zo kan scheuren, maar goed, niets aan te doen. hoe kun je nu weten of smeren wel of niet helpt?als je het nl niet doet en je hebt toch dat gekregen weet je niet of je het niet had gekregen als je het wel had gedaan. en als je het wel doet, en je krijgt wat dan weet je ook niet of het niet 10 keer erger was als je het niet had gedaan. maar goed, of het wel of niet helpt, is altijd het proberen waard!en ook erg leuk om te doen, dat smeren over je buik, geef je soort van massage aan je baby, die van mij reageert er heel enthousiast op, zo schattig. id avond doet mijn man het trouwens, dat is dan even zijn moment met de kleine.
dat doet mijn vriend ook nog steeds!eerst om contact te maken met de baby, nu om mijn buik te verzorgen. hij is zo trots dat daar Ties in heeft gezeten
Waarom? Het is toch háár lichaam? Tuurlijk is het vervelend als je zelf niet zwanger kan worden en het liefst al die kwaaltjes erbij zou willen hebben. Maar goed, zij zit niet in de situatie en zij baalt enorm van die striae. Ik heb ook verschrikkelijke striae gekregen en ook ik heb staan huilen voor de spiegel. Het is mijn lichaam en het is rot dat het niet meer zo is als je gewend was.
ik zit er zelf ook onder hoor... 41 weken + zwanger, maar ik heb het er graag voor over, en snap niet dat je daar verdrietig van kan worden, dan zijn er wel andere dingen waar je beter verdrietig om kunt zijn lijkt me.... sorry hoor, maar er zijn wel ergere dingen... En misschien zal ik dan er erg op reageren, en ik kan het misschien beter niet aanklikken dan, maar ik wou ff mijn mening hierover kwijt...
Ik heb ook striae gekregen, ik was ook helemaal afgetraind toen ik zwanger werd. Maar om daar nou ontroostbaar over te zijn snap ik niet helemaal. Hoort er gewoon bij he. Ik baal meer dat mn heupen breder geworden zijn. Maar ja, ook dat hoort er gewoon bij
ach misschien was ze even voor een avondje ontroostbaar, verder zal ze er wel aan wennen denk ik na verloop van tijd. voor sommige vrouwen is het wat lastig om te zien hoe hun lijf totaal verandert zonder dat ze er invloed op hebben en dat het uiteindelijk niet meer echt wordt zoals het was (tenzij je Victoria Beckham bent die ze met 7 maanden eruit liet snijden, omdat op die manier de schade aan haar lijf beperkt werd--)ben je ook helemaal gestoord!) ...uiteindelijk trekt het wel bij. en vergeet niet dat elke zwangere onder invloed staat van hormoontjes en de dingen misschien wat minder makkelijk kunnen relativeren. Marieke1983: lief joh dat je man het nog steeds doet, echt schattig!
@jenna, als dat waar is van de victoria beckham mogen ze haar van mij aan de hoogste boom ophangen. bah bah.
Ik was 20, had straie over mijn buik lopen dat zelfs de verloskundige ervan schrok. Na de bevalling een flubberbuik en een aantal kilo's extra. Staie over mijn borsten door de borstvoeding. En nu, ben ik 24 zwanger van mijn derde: flubberbuik, striae, hangborsten, puistjes..... Ik ken mijn lichaam niet meer terug maar ik ben o zo blij met wat er uit mijn lichaam is gekomen en zo trots op het geen wat er nu in groeit.!!!! In het begin heb ik er wel moeite mee gehad hoor, leeftijdsgenoten die een mooi lichaam hadden en dat op het strand of aan het zwembad konden showen in ik mij in een badpak hees en angstvallig met een handdoek eromheen rondliep om mijn lichaam maar te verbergen. En nu... kijken ze maar lekker een andere kant op als het ze niet bevalt!!!!!
Ik kan me heel goed voorstellen dat je verdrietig bent. Ik ben vorig jaar mama geworden (was 22) en mijn hele buik en bovenbenen zaten vol met paarse striemen. Het was echt niet normaal.... Kon er elke dag wel om huilen, omdat ik echt helemaal onder zit!!! Inmiddels zijn ze wit geworden, maar nog goed zichtbaar, ik ben dan ook erg bleek. Nu ben ik weer zwanger en hoop ik toch wel dat t niet nog erger wordt. Maar smeren... huidskleur, hebben dr echt niks mee te maken. Het is gewoon de huid die de rek niet aankan.
ik vind ze niet mooi maar ben er toch wel trots op. klinkt raar,maar ze zijn van m'n kinderen.en ik heb er niet een, maar ontelbare grote brede strepen.van onder tot boven letterlijk.het zijn net tractorbanden. in het begin vond ik het vreselijk en heb wel eens tegen m'n man gezegd mooier is het er niet op geworden.maar zijn reactie is altijd geweest en nu nog:ach je hebt er 2 mooi kinderen voor terug.
ja ja.. ik zit ook vol met striae helaas.. heb heel wat lopen smeren maar t heeft dus niet geholpen.. ik vindt t egt niet uitzien, mja kan er tog niks aan doen.. ben wel trots op de kleine in mn buik, dus ik neem de strepen maar voor lief!
Tja de meningen zijn verdeeld. Jammer dat op een forum van zwangere vrouwen er niet wat meer begrip is voor de zwangerschapshormonen. Die zorgen er nu eenmaal voor dat je niet altijd zo rationeel reageert op "dingen die er bij horen". Ik weet heus wel dat er ergere dingen zijn maar gevoel is nu eenmaal niet te sturen. Inmiddels gaat het wel weer wat beter. Maar af en toe kan ik gewoon echt depri en verdrietig worden als ik naar m'n lijf kijk daar heb ik nu eenmaal geen grip op en gisteravond was zo'n moment. Bedankt voor de (gelukkig ook) begripvolle reacties. Ik vind dat we elkaar op dit forum moeten steunen en ik heb die steun nu van een aantal ervaren. De rest vergeet ik maar....
Gelukkig voel je je alweer wat beter. Ook al kwam het niet door de zwangerschapshormonen. Iedereen heeft recht om verdrietig te zijn over wat dan ook.
ik snap je heel goed hoor! ikzelf heb nog geen last van striae, maar als ik een streep zou ontdekken (wat waarschijnlijk nog wel gaat gebeuren) zou ik het ook absoluut niet tof vinden! dit staat geheel los van t feit dat t erbij hoort, dat ik zielsveel van mn kindje hou, dat ik van mij part van kop tot teen onder de striemen zit zolang mn kindje maar gezond is! zwanger zijn is gewoon best een hele opgaaf voor je lichaam en je veranderd er zoveel door dat je jezelf soms gewoon niet meer terug herkent..
Bunnymoeder, tja ik snap je reactie, vind dat sommige moeders ook niet echt aardig reageren. Maar ieder gaat anders met gevoelens om. De een heeft veel last van hormonen en de ander weer helemaal niet. Ik heb ook striae gekregen en vond het ook vreselijk! Had zo gehoopt de dans te ontspringen, maar helaas. Heb er niet vreselijk om moeten huilen, maar leuk vind ik het niet! Ik ben bv ook al 32 kilo aangekomen en dat vind ik werkelijk vreselijk, daar kan ik nou om janken. (niet door overmatig eten, maar door lichamelijke beperking.) En de opmerkingen zijn niet van de lucht. Vooral worden die door andere moeders gemaakt. Dan krijg ik opmerkingen zoals: 'zeur niet zo, je krijgt er iets moois voor terug!'. Nee, daar zit ik op te wachten op zo'n dom antwoord! Ik krijg een kind en moet mezelf maar niet meer belangrijk vinden! Het 1 staat los van het ander! Ieder zo zijn eigen verdrietjes en kwalen! En tuurlijk zijn we blij met dat we zwanger mogen zijn!!
Ik he het ook en we hebben 4 jaar moeten vechten voor een kleintje wat kunnen mij die littekens schelen kan ik niet verdrietig om worden. zit helemaal onder prima alles voor mijn wondertje hoor.
ik vond vooral de zin over dat je man precies het zelfde eindproduct heeft als jij heel herkenbaar! Goh wat heb ik dat vaak gedacht tijdens de zwangerschap. En misschien ook wel om kleine dingetjes zoals geen alcohol mogen drinken/niet roken maar ook toen ik 2 weken in het ziekenhuis lag. Ik heb ook straie maar ik heb het eigelijk nooit zo erg gevonden. Misschien wel als ik van te voren een perfect lichaam had gehad maar dat had ik toch al niet. Ik weet dat je het je nu nog niet kan voorstellen want ik vond het ook altijd zo een dooddoener en ik haatte het als mensen het zeiden, maar als je kindje straks eenmaal geboren is ben je super trots op dat jij dat gemaakt hebt en dat je kindje in jouw buik heeft moeten zitten... dus voor nu kan je nog wel een beetje verdrietig zijn maar ik weet zeker dat wanneer je kindje eenmaal geboren is, je het niet meer zo erg vindt!