Ik heb wat inzichten nodig om het in mijn hoofd helder te krijgen. In december 2012 bevallen van een prachtige dochter. De wens voor een tweede kindje werd door haar komst duidelijk. Helaas is dat voor mijn inmiddels man niet zo. Veel gesprekken in 2013 over dit onderwerp gehad en begin 2014 kwamen we tot de conclusie dat de voor de kerk uit methode niet betrouwbaar is. Ik bleek zwanger!!! Helaas volgde een miskraam in februari 2014. Mijn wens voor een tweede kindje werd groter en groter. Slikte na de miskraam de pil en eind oktober bleek ik zwanger. Het lot leek voor ons te hebben besloten, maar er volgde opnieuw een miskraam. En nu sta ik met lege handen en snap ik ergens mijn man wel waarom hij geen tweede kindje meer wil, maar ja ik ben nog wel jong en heb de leeftijd om een eventueel tweede kindje te krijgen. (Even voor de goede orde mijn man is 65 en ik ben 31 en ja ik weet dat het een GROOT leeftijdsverschil is, maar het zijn maar getallen. Hij werkt gewoon nog en je zou niet aan hem zien dat hij 65 is)
Natuurlijk is het iets wat je samen moet beslissen. Maar ik vind wel dat je man met de keuze voor een zoveel jongere vrouw ook mag verwachten dat jij nog meer kinderen wilt. Daar had hij rekening mee moeten houden toen jullie met elkaar besloten te trouwen/ouders te worden. En ik vind het dus niet eerlijk dat jij je op deze jonge leeftijd naar zijn wens moet voegen. Een man weet niet hoe alles verterend dat verlangen naar een baby kan zijn! En als het om zijn leeftijd gaat: met 62 jaar was hij ook al best oud om vader te worden, dus wat maakt die paar jaar extra dan nog uit. En super fijn voor je dochter om nog iemand erbij te hebben. Haar kringetje is in het gezin heel klein en logisch gezien zal ze haar vader wat korter bij zich hebben dan gemiddeld gewoon is. Ik hoop oprecht voor je dat er nog ruimte is om erover te praten en eventueel toch voor een tweede te gaan!! Heel veel sterkte ermee!
Wat rot voor je zeg. Jullie moeten op 1 lijn zitten maar ik sluit me bij de anderen aan: dit kan miet als een verrassing komen voor je man en daar moet hij ook wel een beetje aan denken. Wat voor ons zwaar woog: als wij er niet meer zijn wilden we niet dat ons kind alleen kwam te staan. Ook al hebben we een hechte familie, dat is toch anders. (Nu speelt bij ons ook het voordeel dat onze jongste de verbinding is tussen onze oudste met Asperger en de buitenwereld.. Dus dat is een bonus. Zonder broertje zou oudste veel eenzamer zijn geweest) Twee kinderen is een zaligheid: altijd hebben ze iemand om op terug te vallen en ze komen niet zo snel alleen te staan. Ik hoop dat jullie eruit komen!
Ik vind het ook echt heftig dat door jullie gezamelijke besluit om de 'voor het zingen de kerk uit methode' te volgen, jij twee keer zwanger bent geraakt terwijl je man dit niet wil en jij het verschrikkelijk graag wil. Ik denk dat het voor jouw gemoedsrust echt belangrijk is om één van de twee te kiezen, want dit is niet fair tegenover jou en tegenover het eventuele kindje. (Ook van jezelf niet. Iets doen waarvan je toch zwanger kunt raken, terwijl je man het niet wil. Overigens had ik ook mn kans wss gegrepen in jouw situatie. Zo verdrietig dat het 2 x een miskraam werd!!!) Want nu heb je twee keer gedacht dat je droom werkelijkheid werd en twee keer afscheid moeten nemen van een kindje in wording. Dat is emotioneel zo zwaar. En nu sta je met lege handen terwijl je er wel even van mocht proeven. Zo verschrikkelijk niet eerlijk!!
Wat naar! Wil je man geen tweede kindje vanwege zijn leeftijd? Of zijn er ook andere redenen? Ik snap dat je zelf wel graag nog een kindje wil. Het lijkt mij heel naar als de een wel wil en de ander niet. Maar toch is het het mooiste als het door jullie beide een gewenst kindje is. Ik ben wel benieuwd naar de redenen van je man.
Mijn man wil er ook geen 2e bij ivm leeftijd, wij hebben ook een groot leeftijdsverschil, hij is nu bijna 61 en ik 27. Ik heb me erbij neergelegd, hoe moeilijk ook soms. hij heeft in totaal 3 kinderen, 2 van een eerder huwelijk en 1tje met mij.
Ik vind dat een 2de / 3de etc kindje net zo gewenst moet zijn als de 1e en dat je beide 100% van je keuze bent. Wel vind ik het verdrietig dat je 2x toch zwanger bent geweest met slechte afloop Snap de manier van anticonceptie dan ook niet zo. Mijn man wilt ook geen 2de. Ik wist dit al voor de 1e er was. Als hij wel een 2de had gewilt waren we er zeker voor gegaan. Maar dat is niet zo.. ik leg me daar bij neer. En ik wist waar ik aan begon. dat sommige hier nu aangeven dat jou man je geen kind gunt omdat hij wist dat hij een jongere vrouw koos vind ik larie. Jij hebt ook de keus gemaakt voor een oudere man, ook hij had verminderd vruchtbaar kunnen zijn of erger. Ik vind dat leeftijd dus geen issue moet zijn hierin tav verwachtingen naar elkaar. Ook een man van 30 kan geen 2de willen.
Sorry dat ik nu pas reageer. Manlief is eerder deze week met spoed opgenomen in het ziekenhuis(nierstenen) Man wil geen tweede i.v.m. zijn leeftijd en hij heeft niks met baby's. Trouwens was ik 1 keer zwanger geworden door de voor het zingen de kerk uit methode, tweede keer was door de pil heen(en ik slikte echt elke avond op hetzelfde tijdstip) Maar dit verhaal heeft wel een wending gekregen. Ik voelde me al een paar dagen vreemd en heb vanochtend 3 dagen voor NOD een zwangerschapstest gedaan en het lijkt erop dat ik zwanger ben... Ook nog niet in de gelegenheid geweest om dit nieuws aan mijn man te vertellen. Ligt nog in het ziekenhuis en heb geen idee hoe we dit gaan doen. Maar ergens voel ik me wel gezegend en wordt onze dochter misschien wel grote zus!
Inmiddels zijn we 2 weken verder en de zwangerschapstesten geven aan dat ik zwanger ben. Nu ongeveer 5+4 weken. We zijn er nog lang niet, maar het lijkt erop dat onze dochter grote zus gaat worden! Man loopt niet over van enthousiasme maar dat was hij ook niet bij de zwangerschap van onze dochter, terwijl ze nu gek op elkaar zijn.
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Hopelijk zal alles nu goed gaan en kunnen jullie straks gaan genieten met zn vieren.