Helaas weet ik niet goed waar ik dit van mij af moet schrijven puur en alleen om het feit dat ik mij schaam, schaam voor,het feit dat ik er even helemaal door heen zit. Het wordt een lang stukje maar ik miet het hier even van mij afschrijven. Misschien heeft iemand de gouden tip voor me of net dat ene bemoedigende woord wat mij kan helpen en Andes heb ik het in ieder geval even van mij afgeschreven. Ik heb een geweldige kraamhulp gehad en zowel in het ziekenhuis als thuis de nodige kraamtranen laten lopen. Maar nu de eerste week echt alleen, zonder man en zonder kraamhulp voel ik mij teneer geslagen. Het begon in het ziekenhuis, de inleiding die bijna 1,5 dag heeft geduurd eindigde in een spoedsectio. Daarna vier dagen in het ziekenhuis moeten herstellen. Borstvoeding verliep niet zoals ik rooskleurig wilde, ik kolfde ernaast, bemoeizuchtige verpleegkundige die allemaal hun eigen mening hadden en allemaal hun eigen techniek het was overweldigend. Vier dagen ben ik thuis geweest toen ik weer werd opgenomen met hoge koorts 40c, heb 6 dagen in het ziekenhuis gelegen met de kleine er wel bij. In het ziekenhuis wilde ik al bijna niet meer mijn bed uitkomen ik had het koud, was moe en zat er door heen. Voor de baby deed ik het maar zelf vond ik mij niks meer waard. Nu bijna drie weken verder en ik lijk alleen maar verder weg te staan bij het geluksgevoel. Ik hou van mijn kindje echt waar maar alles valt mij zwaar. De pijn in mijn buik, de vermoeidheid, de borstvoeding het loopt allemaal niet zoals ik gehoopt had. Borstvoedingsamenvatting: Morgen komt lactatiekundige nmmr 3 langs aanhappen rechter borst blijft pijn doen baby hapt wel goed aan Cupjes gegeven in het begin om bij te voeden in het ziekenhuis Stuwing en te hoge melkproductie Borstontsteking gehad Bezig met kolven met name rechterborst ivm ontsteking tepel werd 10X zo groot (oedeem?!) en zeer pijnlijk Nou dacht ik dat ik alle bovenstaande hordes had overwonnen en echt kon genieten maar helaas is onze kleine frummel al drie dagen ontroostbaar. Ze slaapt amper, is meer wakker dan ze slaapt, geeft melk terug, hoest, niest, gilt, pruttelt, brult, krijst, heeft pijn, overstrekt zich en ruikt zurig, tongetje hangt naar buiten. Op deze symptomen zijn wij gaan kijken waar dit bij zou kunnen passen "verborgen reflux"?! Vannacht nadat ze leek te stikken naar de HAP gegaan voor controle, deze huisarts (waar we 1,5 uur op hebben gewacht) concludeerde het zelfde maar zei vrolijk dat ze er wel over heen groeit. Hele nacht weer niet kunnen slapen, kleine continu huilen. Bedje omhoog dmv boeken, houden haar 30 minuten rechtop na voeding, voed haar zo rechtop mogelijk en het mag niet baten. Ik zit er door heen. Ik weet niet meer wat ik met mijzelf aan moet, hoe lang ik nog moet vechten tegen die tranen, het gevoel,van onmacht. Ik wil genieten onze kleine. Ze is zo mooi en zo lief maar de pijn die ze heeft doet mij enorm veel verdriet en ik ben ook helemaal op, ik trek het niet meer. Vannacht ruzie gehad met mijn man, of nou ja ik was boos op hem, ik huil alleen nog maar is dit normaal, ik ben bang dat als ik dit aangeef ze (CB of artsen of familie) mij erop afrekenen. Ik weet dus echt niet meer wat ik moet doen. Lig nu al de hele dag naast de kleine meid. Omdat als ik even weg gaat ze weer krijst van de pijn nu kan ik haar in de gaten houden maar het liefst zou ik ook even willen slapen....
Ik heb ook gedoe gehad na de eerste, ik weet hoe je je kunt voelen met momenten. Gelukkig weet ik nu ook dat het echt beter wordt allemaal, maar daar heb jij nu niets aan. Ik wil je even wat praktisch meegeven, iets waar je op korte termijn wat aan kunt hebben: Ik ben verpleegkundige en ik wil je aanraden om de arts nog eens op te bellen en erop aan te dringen (niet af laten schepen) om een maagzuur remmend middel (ofwel maagbeschermer) te laten voorschrijven voor je kindje. Het is op zijn minste te proberen, kijken hoe je kindje het erop doet. Dat het uiteindelijk over gaat is GEEN reden om jou zo met je kindje te laten zitten en je kindje onnodig pijn te laten lijden. Bel hier nu meteen over op zou ik zeggen.
He frietje! Wat leuk om te lezen dat je bevallen bent, gefeliciteerd! Jammer dat je je zo rot voelt, het is ook niet heel makkelijk en zo te lezen heb je echt een $#@tijd gehad! Ik wilde je even sterkte en succes wensen en nog even feliciteren (ik ken je nog van laatste 10 weken afteltopic). Als je wil mag je altijd PB'en!
meid, wat ontzettend naar voor je.... een bevalling, en een spoed keizersnee is heeeel zwaar. ik weet er alles van. het is een complete aanslag op je lijf en ook geestelijk vond ik het heel heftig... je hebt flink wat meegemaakt, geef jezelf daar ook de tijd voor om het te verwerken. ff over de borstvoeding. ik snap dat je het heel graag wilt, het is super gezond en heel goed voor de kleine. maar hoe ver wil je hiermee gaan???? Als je zelf er zo door heen zit en al zo veel gemarteld hebt met de borstvoeding, waarom stop je dan niet? kleine moet natuurlijk ook wel genoeg voeding krijgen. verder kun je het dan, ook 's nachts, even aan anderen over laten. zodat jij weer bij kunt tanken. ik weet dta er mensen zijn die daar misschien op gaan reageren dat ik dit adviseer, maar je kleintje heeft meer aan een gelukkige moeder en flesvoeding, dan een verschrikkelijke ongelukkige moeder en borstvoeding.
Jeetje Frietje, je verhaal gaat me aan het hart. Wat rot voor je dat het zo gelopen is en dat je je zo voelt. Ik denk dat het na wat je de afgelopen weken hebt doorstaan niet meer dan normaal is dat je je niet gelukkig voelt. Zowel lichamelijk als mentaal heb je best het een en ander te verduren gehad, dat voorop gesteld. Ik zou je echt op het hart willen drukken dat je jezelf de ruimte geeft dit zo te voelen. Veroordeel jezelf niet. Ik denk ook niet dat je zo bang hoeft te zijn voor de reacties van anderen. Je hoeft je absoluut niet te schamen voor je gevoel. Je kunt denk ik echt het beste bij mensen om je heen (familie, vrienden, buren, cb..) aangeven hoe je je voelt. Je kunt de hulp en steun heel goed gebruiken nu. Je hebt na je ziekenhuisopname gewoon ook meer hersteltijd nodig, dus ook meer hulp op dit moment. Beter zo snel mogelijk hulp vragen, zodat je lichamelijk kunt herstellen, dan zul je zien dat je je mentaal ook alweer een stuk beter voelt. Wat betreft de verborgen reflux; dat hebben onze eerste twee kindjes allebei gehad. Dat is echt heel zwaar als ouders. Als je er wat meer over wilt weten mag je me een berichtje sturen, ik wil je nu ook niet helemaal overspoelen met info. Voor zere tepels kan ik echt Mother Mates aanraden, echt een verademing en bevorderd genezing. Verder had ik bij de eerste ook overproductie, wat door advies lactatiekundige helemaal goed gekomen is, ik hoop bij jou ook. (Zo niet dan kan ik je het advies dat ik kreeg doormailen) Zou je aanraden wel zelf te blijven voeden (tenzij het echt teveel van je gaat vergen natuurlijk) Het stoppen met borstvoeding brengt een snelle verandering in je eigen hormoonhuishouding met zich mee die voor nog meer neerslachtige gevoelens kan zorgen. Je zou natuurlijk wel eventueel kunnen afspreken dat je man 's nachts een flesje geeft zodat jij even kunt slapen. Heel veel sterkte, dikke knuffel Sproetepetoet
Dacht ik steek je ook even een hart onder de riem! Het is ook niet niks wat je hebt meegemaakt. Ik ben alweer ruim 5 maanden geleden bevallen! De eerste anderhalve maand vond ik super heftig! Alles is nieuw en vergeet niet dat de hormonen echt door je lijf gieren! Pas sinds het begin van dit jaar heb ik het gevoel dat ze aan het afnemen zijn. Hoewel het niet normaal voelt wat je voelt, is het wel een logische reactie van je lichaam en geest. Eerlijk is eerlijk, ik heb een hele fijne bevalling gehad, alleen gingen er bij mij later ook dingen anders dan ik me had voorgesteld. Ik heb 11 dagen borstvoeding gegeven. Wat voor mij zo mooi moest zijn, was werkelijk verschrikkelijk. Ik had constant pijn bij het voeden. Dit leverde zoveel stress op dat ik niet heb genoten van die eerste dagen. Ik zag enorm op tegen het voeden, zat er compleet doorheen. Uiteindelijk bleek dat ik vasospasme had/vaatkramp. Het voelt alsof je de ele dag met twee knijpers op je tepels rondloopt! Ik heb toen toch de keuze gemaakt om over te stappen opkunstvoeding. Besef dat je onder de invloed van de hormonen niet in staat bent logisch te denken. Je bent niet in staat te reageren op de signalen die je lichaam afgeeft, ik kwam er dus pas achter dat ik een borstontsteking had toen er pus uit mn tepel kwam, en ik met 40 graden koorts op bed lag. Kies voor jezelf! Jij bent echt het belangrijkst. A happy mommy is a happy baby! Besef dat hoe jij je voelt, dat je kindje dat ook opmerkt. Kom tot rust! Schakel alle hulp in die mogelijk is, slaap bij! It gets better! Echt!!!!
Heftig meid. Sterkte. Ivm verborgen reflux: bij mij heeft aangepaste AR voeding wonderen gedaan. Van een huilerige baby die na een tijdje weigerde te drinken naar een blije baby die met plezier zijn flesje dronk Bijvoorbeeld Enfamil AR melk.
Leef ook met je mee meid!! Is echt niet niks allemaal. Van mijn kant ook wat praktische tips die mij hebben geholpen misschien dat jij er ook iets mee kunt. Wij dachten ook dat ons mannetje (verborgen)reflux had. Veel huilen, veel willen drinken, overstrekken en gewoon heel onrustig. Na een proefkuur omeprazol bleek dit niet zo te zijn. Was op een gegeven moment de wanhoop nabij en ondanks dat ik er normaal niet 'in geloof' heb ik op advies van iemand een afspraak bij ostheopaat gemaakt. Ik weet niet wat hij precies heeft gedaan, maar onze zoon heeft slechts drie behandelingen gehad en we hebben er een ander kindje voor terug gekregen! Niet meer overstrekken, huilen zoooo veel minder geworden en hij had gewoon eindelijk rust in z'n lijfje. Als er medisch dus niet is zou je dat nog kunnen proberen. V.w.b. borstvoeding ben ik ook na 2 weken gestopt. Het borstvoeden en kolven was gewoon té vermoeiend voor waardoor ik er ook telkens meer tegenop ging zien. En ik sluit me volledig aan bij wat eerder al is gezegd, a happy mommy is a happy baby! Trek je niets aan van wat anderen daar over te zeggen hebben. Het is gewoon ontzettend fijn als ook iemand anders (partner/opa's/oma's) een voeding kan geven, met name 's nachts! Heel veel sterkte!
Heftig hoor. Ik vond de eerste maanden ook geen roze wolk (huilen borstontstekingen etc.) gelukkig is het daarna helemaal goed gekomen. Je hoeft je in ieder geval helemaal niet te schamen voor dat gevoel zoals je schrijft. Iedere moeder zou er doorheen zitten in zo'n situatie. En ook mensen zonder kinderen die slecht slapen, pijn hebben en ziek zijn voelen zich niet gelukkig. Dus allereerst is het heel normaal dat je je zo voelt. Daar heb je niets aan, maar als je beter gaat slapen en minder pijn krijgt zal het steeds beter gaan. Je kindje is nog heel klein en nu lijkt het alsof het nooit beter gaat worden, maar dat wordt het wel, het is een beetje de tijd uitzitten.. Kun je mensen inschakelen in je omgeving? Zodat je meer rust kunt krijgen om te herstellen? Meer afwisselen met je partner? Heb je een draagdoek of zo? Dan kan je kindje rechtop slapen (moet wel de pijn aan je borst weg zijn natuurlijk) Begrip van mensen die zoiets niet hebben meegemaakt kun je wel vergeten is mijn ervaring, wat niet betekent dat mensen niet willen helpen zodat je kunt herstellen van de bevalling en het weinige slapen. Wat ik nog dacht, heeft je kindje misschien last van spruw? (En jij dus ook, vandaar de pijn bij het aanhappen?) En is jouw koorts weg? Als je twijfelt over doorgaan of stoppen, er is ook een tussenweg van combi borst/fles. Als je kindje ziek blijft of blijft huilen zeker blijven aandringen bij de artsen! Hier trouwens ook goede ervaringen met de osteopaat Sterkte en dat genieten komt zeker op een dag! Hou vol!