@bijtjuh: zover ik weet heb je alleen recht op heffingskorting als je werkt... En hoe meer je verdient, hoe meer je terugkrijgt!
Heffingskorting is voor de partner die weinig of geen inkomen heeft. citaat van de site van de belastingdienst: Bent u getrouwd of woont u samen en werkt u niet? Dan krijgt u de algemene heffingskorting bron: Algemene heffingskorting
Ik begrijp de vraag wel hoor. Er wordt namelijk behoorlijk geklaagd over al het werk dat er in het invullen van de formulieren zit. Dat steekt mij ook wel, helemaal als iemand er 'vrijwillig' voor kiest thuis te zitten. Ik bedoel, ik ben gewoon drie dagen per week van huis om mijn eigen geld te verdienen en eraan bij te dragen dat een ander een uitkering heeft. Dan vind ik het eerlijk gezegd nogal 'ondankbaar' als je vervolgens gaat klagen over het invullen van een paar formuliertjes. Laat ik heeeel duidelijk zijn: dit vind ik vooral storend als iemand er zelf voor kiest. Ik weet ook heel goed dat veel mensen in een uitkering graag zouden werken. Het klinkt alleen niet echt alsof dat geldt voor haar partner... Maar helemaal mee eens: dit is compleet off-topic.
Ik heb osteochondritis in beide knieën en de operatie aan 1 knie is niet goed gegaan. Bij revalidatie werd hier geen rekening mee gehouden alhoewel ik duidelijk aangaf dat het echt niet werkte zoals ze verwachtten. Heeft heel lang aangesleept en een tweede operatie was nodig, ondertussen was ook mijn andere knie heel sterk achteruitgegaan door overbelasting. Ik had ook nog (en heb nog steeds) de zorg voor mijn man zijn tante, die is sinds het overlijden van haar moeder helemaal de weg kwijt dus ik regel al het praktische voor haar. Dat samen in combinatie met het aanhoudend gesukkel met mijn knieën heeft ook wel voor een mentale dip gezorgd. Ik ben dus gedurende die hele periode arbeidsongeschikt geweest, vandaar de uitkering. Mijn man had een werkloosheidsuitkering. Dus ja allebei een uitkering. Ondertussen is mijn uitkering gestopt en zou ik overgaan op werkloosheidsuitkering. Ik heb echter trigeminus neuralgie (liep al een hele tijd rond met aangezichtspijn aan de rechterkant van mijn gezicht) en uiteindelijk is de diagnose dan gesteld. Ik kreeg hier medicatie voor en kon overdag weer redelijk normaal functioneren. Nog maar af en toe aanvallen overdag nadat de medicatie redelijk was afgesteld. Toen kwam ik er echter achter dat ik zwanger was en ben met de medicatie moeten stoppen. Mocht enkel nog paracetamol nemen maar daar trok ik het echt niet mee tijdens een zware aanval. Nu neem ik ook codeïne tijdens de echt zware aanvallen maar dat werkt niet zo goed als de oorspronkelijke medicatie. Bij de dienst werkloosheidsuitkering hebben ze me aangeraden om weer een aanvraag te doen bij de ziekteuitkering
jeetje wat een verhaal. Jij hebt het ook niet makkelijk. Wat ik vooral storend vind is dat de mensen niet naar je luisteren als je aangeeft dat het echt niet wil! Dit is toch geen smoesje omdat je het niet wilt? ik krijg namelijk het idee dat die mensen dat misschien wel dachten.. ben je wel blij met de zwangerschap ondanks de pijn die je hebt? heel veel sterkte!
@Elisje: wat een verhaal inderdaad. Sorry als ik je gekwetst heb met mijn opmerking... Ik bedoelde het niet verkeerd, maar het schoot even in het verkeerde keelgat. Het lijkt mij dat die uitkeringen nu precies bedoeld zijn voor mensen zoals jij, waarbij het werken nu eenmaal niet gaat. Ik hoop dat er nog verbeteringen mogelijk zijn in je gezondheidssituatie? En natuurlijk gefeliciteerd met je zwangerschap, ook al gaat die zo niet van een leien dakje...
ik ging helemaal off topic, mijn excuses hiervoor. Ik ben er trots op dat ik in een land woon waar mensen die ziek zijn of plotseling werkloos worden een vangnet hebben, maar als iemand daar dan zo laks mee omgaat, zoals jouw man, dan gaan mijn nekharen overeind staan. ik ben in elk geval beinvloed door de topics van de laatste dagen van mensen die van alles aangeboden krijgen en niks willen en dat heeft eigenlijk niks met dit topic te maken
Wat ziek! Waarom hamsteren ? Die mannen hebben waarschijnlijk nooit geleerd om samen te delen... Vreselijke mensen! Wij leven samen van ONS geld Bah word er gewoon vreemd van...
Ik vind het ook helemaal niet goed hoor hoe mijn man over zo'n zaken denkt. Ik ben echt beschaamd in zijn plaats als hij weer eens tegen vrienden aan het doorzagen is over wat hij allemaal niet moet doen om die uitkering te krijgen. En geloof me, vroeger was hij nog erger. Ik wil ook niet dat hij alles betaalt, maar in verhouding moet hij ook zijn bijdrage doen. Dat kon hij zelf niet dus heb ik het beheer overgenomen (dat is ook niet zomaar gebeurd) Zelf ben ik nu wel blij dat ik nog een vangnet heb om op terug te vallen. Ik ben nu al samen met de huisdokter aan het kijken voor de mogelijkheden na de bevalling. Zij gaat het vastleggen dat ik dan inderdaad kan werken maar niet onder bepaalde omstandigheden. (bijvoorbeeld niet in de horeca in verband met het lange staan of eventueel luide muziek) Ik wil niks liever dan werken voor mijn centen maar realistisch gezien kan dat momenteel niet. En ik denk ook helemaal niet dat ik evenveel zou moeten krijgen via uitkering als mensen die wel werken voor hun geld. Ik heb het enkel moeilijk met de instelling van mijn man waar het komt op uitgaven voor het gezin. Hij krijgt toevallig meer maar vond tot vrij kort geleden dat hij maar evenveel moest bijdragen in het huishoudgeld als ik. En dan nog komen vragen naar wat ik overhad omdat hij al 'zijn' geld al had uitgegeven. Hier is de bom daar letterlijk over gebarsten, ik durfde er eerst ook niet over praten omdat mijn man alles toch maar van tafel veegde. En Bijtjuh, ik ben heel blij met mijn zwangerschap. Jammer dat het met veel pijn gepaard gaat op sommige dagen maar ik weet tenminste dat dat tijdelijk is.
En dat noemt zichzelf belastingadviseur?? Dat was zo ongeveer het eerste wat ie voor je had moeten doen, of op z'n minst zeggen.
Dat heb ik hem ook duidelijk gezegd dat ik er niet blij mee was dat hij dat voor zich hield. hij zag hoe verschrikkelijk ik mij voelde omdat ik dacht straks helemaal geen cent meer te makken te hebben. we zijn zover gekomen dat meneer in ieder geval openstaat voor een gezamelijke rekening. Ik vroeg waarom hij dat nooit had voorgesteld omdat hij wist dat ik 100% van mijn loon uitgaf aan houshouden, boodschappen en kind en dus niets maar dan ook echt niets voor mezelf over hield. Zo laf als ik ben heb ik daar nooit iets over durven zeggen. Hij dacht dat ik daar geen behoefte aan had. Ik heb hem ook heel duidelijk gemaakt dat ik straks ook echt geld voor mijzelf hou. Niet voor het huishouden, niet voor de boodschappen, niet voor ons kind, echt voor mij alleen! Ik heb ook aangegeven dat ik niet van plan ben dat alleen maar te gebruiken voor een vakantie omdat ik dan nog weinig kan. Als hij graag op vakantie wil, prima moet hij dat zelf maar regelen. Hij zei het komt wel goed we vinden vast iets leuks. Het zal mij benieuwen. Waarempel bood hij mij bij het avondeten ook nog zijn toetje aan!! al met al is er denk ik wel wat verbetering in zicht. Bedankt allemaal voor het inpraten van iets meer moed bij mezelf!
Nou ik vind het best een goede ontwikkeling hoor Dat hij openstaat voor een gezamenlijke rekening. Ik denk dat je jezelf wel moet voorhouden nog regelmatig met hem hierover te praten, zodat hij het probleem niet vergeet zeg maar. Dat hebben mannen vaak wel nodig En hopelijk groeit hij er dan vanzelf steeds meer in en is het straks niet meer dan normaal dat jij gewoon bij zijn geld kan en hij dus financieel voor jou zorgt. En dat jij dus ook gewoon zonder gedoe kleren etc. voor jezelf kan kopen. Maar komt vast wel goed! Die heffingskorting kun je trouwens ook met terugwerkende kracht krijgen geloof ik. In ieder geval wel aan het einde van het jaar in 1 keer. Ik vraag me alleen af of het wel 165 euro per maand is? Dat klinkt me nogal veel in de oren, ik krijg echt een stuk minder terwijl mijn man niet minder zal verdienen (daarvan is het deels afhankelijk geloof ik).
Nou wij zijn ook een samenwonend stel en hebben ook alles gescheiden hoor en werkt prima. Wij hebben allebei onze eigen rekeningen, mijn vriend betaald de vaste lasten van het huis enzo. Ik doe alle boodschappen, betaal mijn eigen zorgverzekering, autoverzekering en belasting, telefoonrekening en dingen voor ons zoontje koop ik maar ik krijg regelmatig geld van hem om spullen te kopen voor hem of voor mezelf. Hij verdient bijna 3 x zoveel maar hij betaald ook veel meer aan vaste lasten. En wat we overhouden kunnen we gewoon vrij besteden of sparen. Hier is het wel als ik geld nodig heb dan hoef ik het maar aan hem te vragen en ik krijg het. Werkt voor ons perfect zo eigenlijk.
Ik krijg iets minder 147, de reden heeft m'n vriend wel uitgelegd maar ben ik alweer vergeten. Er staat een vast bedrag voor per jaar 1987 euro ofzo? moet je even op de site kijken van de belastingdienst.
Bijtjuh, jeetje ik maak dit topic voor het eerste open. Ik moet echt heel erg opletten wat ik zeg, want je hebt er niks aan om te horen wat een eikel ik het vind enzo. Maar ik hoop voor je dat eens tot hem doordringt dat jullie samen zijn en ik hoop dat hij je meer gaat gunnen dan dat hij nu doet. dikke knuffel.