och meisie... ik kan me voorstellen dat je hier heel erg verdrietig van wordt! Als je het niet kan zeggen, schrijf het dan op, of, laat hem dit topic lezen . Eerlijk gezegd krijg ik heel erg het gevoel dat hij iets achter houdt... Je woont samen, zorg er dan ook voor dat jij op de hoogte bent van wat er elke maand binnen komt en uitgaat. Je zit behoorlijk onder de plak meis... Kom op voor jezelf en probeer niet om alles de lieve vrede te bewaren. Heb je goed contact met je schoonmoeder, misschien kan je eens met haar erover praten? Wij hebben hier ieder een eigen rekening en een soort gezamenlijke (niet op beider naam maar op die van mijn man) waarop ik elke maand mijn loon overmaak. Dan betalen we alles en kijken we of er ruimte is voor extra dingen. Wij houden lang niet zoveel over maar das ook niet erg. Met mijn ex hadden we de afspraak dat we ieder 70% van ons loon op de gezamenlijke rekening stortten en daar ging alle vaste lasten af en 30% was voor eigen besteding. Wie meer verdiende hield dus ook meer over, maar toen werkten we beide. Bovendien kan ie natuurlijk niet met argumenten aankomen met dat hij wel werkt en jij niet: jij hebt de andere belangrijke taak, misschien wel de belangrijste: jullie zoontje en het huishouden!
Oke, stel: jullie blijven samen. Jij zorgt voor kind en huis. ZIjn natje en zijn droogje. Hij werkt. Hij bouwt pensioen op. Jij hebt geen inkomen, jij kan dus ook geen pensioen opbouwen. Op je 65e besluit hij een einde te maken aan de relatie. Hij heeft pensioen, jij hebt helemaal noppes nakkes nada niks. Hij heeft lekker kunnen sparen en jij niet. Is dat eerlijk? Is dat verstandig? Laat dat soort dingen vastleggen! En anders moet je maar voorstellen dat jullie beide part-time gaan werken en zorgen voor het huis en kind. Dan kan jij voor je eigen geld zorgen. Dan maar op die manier. Eens kijken wat ie dan zegt....
Dat laatste zat altijd prima bij mij, maar de zwangerschap heeft mij zoveel veranderd. Ik heb mijn oude figuur nog lang niet terug, en omdat ik nu alleen kleding heb waar ik mij niet fijn in voel (wat te strak zit, teveel accentueert etc. ) voel ik mij inderdaad niet erg happy. Dit zou heel makkelijk opgelost kunnen worden, wanneer ik mij alleen al fijn zou voelen bij de kleding wat ik draag is een heel groot deel al opgelost.
Dat is dus het mooie. Hij heeft nog liever dat ik thuis blijf dan voor 10 of 15 uur ga werken. Dan zit je namelijk met opvang, de toeslagen worden minder en netto houden we hetzelfde over. Heel slim natuurlijk want dan heeft hij de volle bak aan toeslagen en hoeft hij geen kinderopvang te betalen!
Ben je van plan om tzt weer te gaan werken of hebben jullie ervoor gekozen dat jij thuis blijft? Hoe oud ben jij als ik vragen mag? (omdat je nog alimentatie van je vader krijgt)
Oke, meid....lees dit wat je nu schrijft nog 3 keer na. Heel rustig....alle woorden. Wat voor gevoel krijg je hierbij?
Ik ben van plan om inderdaad 2 tot 3 dagen in de week te gaan werken. Ik ben 20, m'n vriend is 26 en al bijna 5 jaar fulltime werkzaam als belastingadviseur
Ja ik hou ook 20 euro p/m over op mijn eigen rekening, aangezien het gas en de stroom bij mij wordt afgeschreven. Mijn vriend betaalt mijn zorgverzekering. Maar ik blijf erbij dat het idioot is dat je vriend weigert financieel voor jullie te zorgen. Dat is, naar mijn idee, zijn plicht. Hij wilde ook een kind, met jou, dus is hij in mijn ogen verplicht daar financieel voor op te draaien omdat hij kostwinner is. Overigens wil ik er even aan toevoegen dat ik, persoonlijk, 70 euro erg duur vind voor een jurkje.
het klinkt heel egoistisch van zijn kant. dat zou ik ook als reactie hebben wanneer dit topic van iemand anders zou zijn. Ik word heel erg onder de duim gehouden.
Hoi Bijtjuh, Wat een vervelende toestand! Zoals iedereen al heeft aangegeven; praat met je man hierover en hoe jij je hierdoor voelt. En, reken eens uit hoeveel jullie besparen op kinderopvang doordat jij voor jullie kind zorgt. Daar is je vent misschien gevoelig voor. Hij mag wel wat beter voor je zorgen zeg!
Hoi, Wat vervelend zeg! Volgens mij zijn we er allemaal (jij ook!) wel over uit dat dit niet normaal is en z.s.m. moet veranderen. Let op, ik bedoel dit niet vervelend naar jou toe hoor! Maar hoeveel voorbeelden je ook opnoemt waaruit blijkt dat je vriend er een potje van maakt, het wordt er niet beter van. Hij zal uit zichzelf niet veranderen dus het is nu aan JOU om actie te ondernemen. Dit allemaal ondergaan is ook een keuze van jou. Draai die knop om en ga voor jezelf en voor je zoontje! Kijk uit voor de slachtofferrol want dat verdient je zoontje niet en jij al helemaal niet. Tip: zet de stappen voor jezelf op een rijtje die je wilt ondernemen. Bereid je ook (op papier) voor op een gesprek met je vriend. Zo weet je zeker dat je alles zegt wat je wilt zeggen en kan je vriend niet de leiding in het gesprek overnemen (daar zie ik hem voor aan ).
Ik zou gewoon lekker gaan werken meis. Maar neemt niet weg dat je dit wel uit de weg moet ruimen. Zoals ik het al eerder zei, schrijf anders op wat je dwars zit. Dan kan hij dat rustig lezen en dan kunnen jullie er daarna over praten.
Dat bedoel ik meis. Dit heeft volgens mij niet zo gek veel met je kleding te maken maar het feit dat jij je van binnen niet happy voelt vanwege de redenen die ik eerder al aangaf en het feit dat je in een volledig ONgelijkwaardige relatie zit met een hork van een vent.
Maar lieve schat je laat je ook onder de duim houden. Ga naar beneden en praat er met hem over. Je mag best emotioneel worden. Laat hem maar flink zien en merken wat dit allemaal met jou doet.
Nouja goed, de een vind het duur de ander niet. Ik heb het hier over een jurkje van frans molenaar. Maar als je altijd gewend was om jurkjes van 100 euro te kunnen kopen (toen ik nog thuis woonde).. Ik heb in het begin nog heel erg getwijfeld om te gaan samenwonen omdat ik bang was het financieel niet te trekken. M'n vriend verzekerde mij toen dat dat echt wel moest gaan lukken en anders hij wel wat meer zou betalen. Als ik dit van tevoren had geweten was ik hier echt nooit aan begonnen.
Meid, zolang jij hem niet heel goed duidelijk maakt hoe jij erover denkt en hoe jij je eronder voelt... Wat wil je dan? Hij kan niet in je hoofd kijken en blijkbaar heeft ie niet door wat dit met jou doet. Actie! Nu! Dat is de enige manier er iets aan te veranderen. Het ligt helemaal bij jou nu als je het mij vraagt. Uit zichzelf zal hij echt niet zomaar veranderen....
Wil je het nu alleen van je afschrijven of wil/ga je er ook wat mee doen? Geen oordeel hoor, maar soms moet alleen ff de druk eraf en soms moet er actie ondernomen worden omdat het echt niet meer gaat.. weet niet zo goed in welke fase je nu zit