Vanavond gebeurde dan datgene waarvan je altijd denkt dat het een ander gebeurt. Ik heb een miskraam gekregen. Vanuit het niets ontzettende steken in mijn buik, alsof iemand me met een mes stak... Wat een verdriet en wat een onrealistisch moment. Ik denk elke keer dat ik wakker wordt uit deze nachtmerrie, maar dan .... helaas... Mijn man en ik zitten samen op de bank wat onwerkelijk voor ons uit te staren. Een droom in duigen... Terwijl we druk aan het verhuizen zijn en min of meer de babykamer in gedachten al klaar hadden.. We hopen zodat dat kamertje toch snel gevuld kan zijn met babygeluidjes.... Voor iedereen die hetzelfde meemaakt. Sterkte, ik weet nu hoe het voelt.. Groeten,
Wat erg Karel, ophet moment dat je hoort dat er een klein wondertje onderweg is dan ga je gelijk je leven anders indelen en al 9 maanden vooruit kijken , en dan doet het heel erg veel pijn als het niet zo mag zijn .. Veel sterkte ermee knuffel m@rjon
Karel, ontzettend veel sterkte gewenst! Helaas weet ik ook hoe het voelt. We moeten allemaal positief verder kijken al is dat nu erg moeilijk. Digiknuf
Dank jullie wel voor de lieve berichtjes. Het doet me erg goed. Na gesprek met de vk toch proberen het enigzins achter me te laten. En met hulp van mijn lieve schat en lieve familie/vrienden lukt dat aardig. Het vruchtje was waarschijnlijk niet goed ontwikkeld en als we een echo hadden gehad, hadden we waarschijnlijk geen hartje zien kloppen. Aan de ene kant een opluchting dat ons dat bespaart is gebleven, want dat lijkt me helemaal een teleurstelling.. Maar ja, ze kunnen aan komen zetten met statistieken en waarschijnlijkheden, maar dat wil je niet horen op zo'n moment. Het enige wat ik kan denken is; waarom nou wij.... Hopelijk krijgen we snel een nieuwe kans! Liefs,
Ik hoop het ook voor jullie !\ Zal niet meevallen om het achter je te laten , het was toch julie droom en jullie wondertje , maar wie weet mogen jullie weer snel zwanger zijn , en hopelijk gaat het dan zoals het moet gaan...