Na 10 weken zwangerschap heb ik een miskraam gekregen. Gisternacht krampen gehad en de volgende ochtend bloedverlies. Die middag mocht ik in het ziekenhuis een echo laten maken en zagen we dat het vruchtje met 6 weken en 3 dagen gestopt was met groeien. Pffff, wat ik het leven soms toch hard. Ben intens verdrietig. Tuurlijk hou je er wel rekening mee dat het zou kunnen gebeuren maar toch had ik het niet echt verwacht dat het ook daadwerkelijk MIJ zou overkomen. Dinsdag wordt ik gecuretteerd. Ik ben maar weinig ingelicht dus weet eigenlijk helemaal niet wat me te wachten staat. Ben nog nooit in het ziekenhuis geweest voor wat dan ook. Kan iemand mij vertellen hoe een curettage in zijn werk gaat (wat voor narcose, hoe lang het duurt, wanneer je weer naar huis gaat, ik wil alles weten) Vind het heel erg eng. Zo zie je maar weer: Er valt niks te plannen in het leven. Ik geniet deze dagen echt intens van mijn kleine jochie en weet wat een wonder het is om een gezond kindje op de wereld te zetten!!!
heel veel sterkte meid in deze moeilijke tijd! wat betreft de curettage kan ik je niet verder helpen bij mij is het iedere keer vanzelf afgekomen. ik weet alleen van mijn schoonzusje dat het poliklinisch gebeurd
Lieve Silly, Wat ontzettend verdrietig voor je. Helaas weet ik maar al te goed hoeveel verdriet het doet (in juli een MK gehad) Hoe de curretage in z'n werking gaat kan ik je niet goed vertellen, want dat bleek bij mij niet nodig, maar ik wil je wel heel veel sterkte en kracht toewensen om dit verdriet een plaatsje te kunnen geven. Liefs, Mirre
Hoi meis, wat verdrietig zal je zijn zeg. Hier genoeg meiden om met je mee te leven... Wat betreft de curretage vond ik het wel meevallen (ben eerder geopereerd aan 2 cystes en dat vond ik erger). Ik was binnen een uur van de gewone kamer, naar de holding (daar bereiden ze je voor op de narcose met een infuus enzo), naar de OK, naar de uitslaapkamer en weer op de eigen kamer. Ik wilde wel heel errug snel terug naar mijn mannetje, vandaar zo snel. Ik had algehele narcose, dus binnen 3 tellen ben je in slaap (heerlijk, zou ik 's avonds ook weleens willen ). Lichamelijk heb je vrijwel nergens last van (soms wat buikpijntjes) en vloeien deed ik bijna alleen de eerste dag. Na een week begin ik weer te vloeien, dat kan dan nog opstarten. Na de operatie moet je nog ongeveer 4 uur blijven om genoeg vocht binnen te krijgen (infuus), te kijken of het goed met je gaat en nog een bezoekje van de gyn te krijgen (aan je bed). Ik hoop dat je zo een beetje weet wat je kunt verwachten. Als je nog vragen hebt: gewoon stellen! Sterkte meis, Mummy
Ach meis, wat enorm verdrietig! Ik kan je niets vertellen over curretage, maar leef wel erg met je mee Sterkte!
NEEEE, het is niet eerlijk! Waarom gebeurt dit zo vaak in een mensenleven? Ik ben de 1e keer gecuretteerd. Ik heb voor een ruggeprik gekozen ( omdat ik nu een maal niet onder algehele narcose mag). Ik had gevraagd of iedereen hun mond wilde houden en dat hebben ze gedaan. Op het moment dat ik met mijn benen wijd lag heb ik het wel heeeel moeilijk gehad, maar gelukkig heb ik een ontzettend fijn ZH en kwamen er gelijk zusters met mij praten. Na een half uurtje op de uitslaapkamer gelegen te hebben, mocht ik weer terug naar mijn kamer op de afdeling ( gelukkig lag ik niet op de verlosafdeling, wat ook wel vaak gebeurt. Dus gewoon vragen of ze je dat niet aandoen). Na 2 uurtjes had ik weer gevoel in mijn benen en na een toiletbezoek mocht ik eigenlijk naar huis. Maar de gyn kwam nog even een babbeltje maken. Ik heb nog 2 weken minimaal gevloeid. Toen was het opgehouden , maar na 1 week heb ik weer een week gevloeid. De pijn vond ik wel meevallen. De geestelijke pijn vond/vind ik veel erger. En wij zijn er voor je vragen hoor en ook als je je woede/verdriet kwijt wilt. Ik denk aan je/jullie. Liefs Janne
Ik wil je heel erg veel sterkte wensen. En wat Janne al schreef, het is niet eerlijk.Het lijkt bijna, of iedere vrouw deze pijn enverdriet een keer moet mee maken ( wij helaas wat meer keren ) Zo vaak gebeurd het, echt niet normaal. En je kan je alleen maar afvragen: WAAROM??? Lieverd, voor de curettage op zich hoef je echt niet bang te zijn. Ik ging net als mummy, onder gehele narcose, ik wilde echt niet horen of zien hoe ze ons kindje aan het weghalen waren De narcose is me erg meegevallen en de curettage ook. Ik heb niks gevoeld. Ja, s'avonds wat kramjes in me buik maar verder niks. Ik verloor de 1e 2 dagen helderbloed dat daarna over is gegaan in oud bloedverlies.Dit heeft precies 2 weken geduurd.Weet je wat het is meis, echt de curettage hoef je je geen zorgen om te maken.Ze zijn in het zh ook super lief voor je. Waar je erg veel last van kan krijgen is, geestelijk, je komt zwanger in het zh en je gaat met niks naar huis Je voelt je enorm leeg. Neem de tijd voor jezelf. Het is niet niks waar je doorheen moet. Gelukkig zijn we er op het forum allemaal voor elkaar. Echt, we slepen elkaar er echt doorheen. Dus jou ook!!! Ik wens jou en je mannetje heel erg veel sterkte dinsdag. Ik denk aan je! Een dikke knuffel van mussie.
Lieve Silly43, wat naar dat het is misgegaan! Ik ben in november vorig jaar gecuretteerd, en ook mij is het 100% meegevallen. Van tevoren zag ik er enorm tegenop, vooral tegen het feit dat anderen de controle overnemen over jouw lichaam en dan ook nog op zo'n privé-plekje moeten zijn. Achteraf was het al die stress niet waard. Het ging ook heel snel, ik moest me om 14.45 uur melden, om 15.10 uur werd ik de ok ingereden en toen ik mijn ogen opendeed was het 15.30 uur. Als ik geen sporen van jodium tussen mijn benen had gehad, had ik niet geloofd dat er wat was gebeurd. Na een boterham en wat te drinken (zeer welkom na een hele dag nuchter zijn!), wassen, aankleden en een bezoekje aan het toilet kon ik om 16.30 uur weer met mijn man mee naar huis. Ik heb de dagen daarna nauwelijks gevloeid en geen kramp gehad, het enige waar ik last van had was de plek op mijn arm waar het infuus had gezeten. Zoals anderen ook al aangaven is het wel belangrijk om in de dagen daarna alles rustig te verwerken, want geestelijk duurt het nog wel even. Ik ben twee dagen na mijn curettage alweer gaan werken, en achteraf gezien is dat misschien toch iets te stoer geweest van me. Heel veel sterkte dinsdag, ik zal aan je denken! Dikke knuf, Wendy
hoi lieverds echt super bedankt voor jullie verhalen en vooral voor de lieve woordjes. Ga proberen me er niet te druk over te maken, en ik denk als ik jullie zo hoor dat ik de rest van de week nog maar even niet ga werken. Woensdag ben ik altijd al vrij, en dan die twee daagjes kunnen er dan ook nog wel bij. Pfff wat een gedoe. Kan niet wachten tot het dinsdagavond is.
Verstandig om nog even thuis te blijven. Lichamelijk zal het waarschijnlijk niet nodig zijn, maar even tijd voor jezelf om dingen te laten doordringen is wel verstandig denk ik. Sterkte...
Hoi Silly, Ik wil je als eerste even sterkte wensen. Bij mij miskraam moest ik eerst anderhalf weken wachten of de vruchtje op de natuurlijke wijze eruit kon komen. Daarna mocht ik een afspraak maken voor curretage. Na anderhalf week kwam het maar niet los, dus weer naar ziekenhuis om een afspraak te maken voor de week daarop. Nou twee dagen later (voor de afspraak dus) kwam het vruchtje vanzelf uit. Dus, sterkte meid. Liefs Sal
Heel veel sterkte Silly. Bij mij is het spontaan losgekomen. Heb een week bloedverlies gehad. De eerste dag menstruatie-achtig, de 2de dag veel bloed en het kindje, en daarna verminderde het bloedverlies langzaam. Neem de tijd en de rust om dit samen met je man te verwerken. Als je geen zin hebt om te werken, NIET DOEN en als je geen zin hebt in visite... rustig weer weg laten gaan! Neem de tijd. Doe wat je nodig acht om dit een plaatsje te geven! Misschien heb je baat om alles wat met deze zwangerschap te maken had, te begraven in de tuin. OF een boompje te planten. Of een armbandje/ketting te kopen, symbool voor je verloren kindje. Sterkte meis! Groetjee SImone
Hai, Ik wil je eerst sterkte wensen met het verlies. Zelf heb ik dit jaar een curretage gehad. Ik zag er ook enorm tegen op, maar het is me heel erg meegevallen.(zelfs het inbrengen van het infuus) ben nl. als de dood voor naalden Heb alleen een paar dagen last gehad. (vruchtje liet niet goed los) en heb ook niet veel gevloeid. Weet dat je in goede handen bent in het ziekenhuis. Maak je niet te veel zorgen. Sterkte, Liefs Hillegonda
Lieve Silly, ik schrok toen ik het las op het forum. Meisje, ik vind dit heel erg voor je. Ik kan je alleen vertellen over de curettages die niet tijdens een zwangerschap gedaan zijn... Mijn mannetje die ik heb verloren is met 16 weekjes geboren. Ik wil je vertellen dat je de tijd moet nemen dit te verwerken. Het is niet niks je kindje te moeten verliezen hoe jong dan ook. Het is een droom die als een zeepbel uiteen spat en je weet jezelf even helemaal geen raad. Praat goed van je af, je vind hier denk ik veel mensen die je een schoudr om op te huilen aanbieden. En er zijn mailingslijsten voor ouders met precies dezelfde ervaringen, ik leid er zelf 2 van Lieve Engeltjes. Heel veel sterkte meis en er brand hier een kaarsje voor je. Ik zal aan je denken morgen.
Hoi Silly, Ik wil je heel veel sterkte wensen voor morgen! Ik weet helaas wat je meemaakt nu en dat is niet niks... Wat betreft de curretage sluit ik me aan bij de andere meiden, lichamelijk stelt dat niet zo heel veel voor, onder narcose en als je wakker wordt is alles voorbij. Ook ik heb weinig pijn gehad en nog twee weken gevloeid na afloop. Het verdriet wat ik ervan gehad heb (en nog regelmatig heb...) vond ik veel ingrijpender.....hopelijk heb je mensen om je heen waarmee je dit kan delen en natuurlijk alles lekker van je afschrijven op dit forum. Nogmaals heel veel sterkte!!