nou je hoeft inderdaad geen sorry te zeggen,, snap best dat je veel verdriet hebt vooral omdat je nog zit met de eerste. en omdat je nu een jaartje bezig bent je zal je baby altijd bij je dragen in je hart en breng die liefde voor de volgde weer omhoog,, het lukt wel geef het de tijd hoe moeilijk het ook is. ga nieuwe dingen ondernemen waardoor je weer wat op fleurt dat is ook beter voor je cyclus en voor je eigen gemoed toestand. xxjes ik wens je super veel succes en snel een nieuwe zwagerschap toe.
ik zou denk ik ook niet heel lang wachten. wij zitten nu sinds juni in de mmm en nu nog in afwachting van allerlei onderzoeken en intakes. Voor we echt in behandeling kunnen is het waarschijnlijk januari/februari, ben je 6/7 mnd verder. Ik wil je nergens toe pushen, maar mer 3 mnd is het echt niet klaar. Je bent zo een half jaar verder en wellicht 39.. kan het zijn dat je het ontloopt omdat je bang bent? Ik snap je wel hoor, echt, maar ik probeer je wel bewust te maken van het feit dat het nog heel lang kan duren allemaal.. sterkte meid..
Als jij je niet prettig voelt om de mmm in te gaan, moet je dat ook niet doen. Maar misschien dat meer zekerheid je juist wel rust zou geven. Als je weet waarom het niet lukt of je juist weet dat er niks aan de hand is, kun je je onzekerheid misschien wat van je af zetten. Het kan je juist veel rust geven lijkt me. Je kunt altijd nog kijken hoe ver je zou willen gaan in de mmm. En voordat je iets weet ben je meestal wel een stuk verder en dat kan makkelijk een half jaar duren. Dan maken die 3 maanden wachten toch veel uit. Straks ben je een jaar verder vanaf nu voordat je überhaupt iets weet (als er iets mis zou zijn natuurlijk) en als je 38 bent kan dat toch veel schelen. Ik wil je ook niet pushen, maar ik wil even aangeven dat het best lang kan duren allemaal (helaas).
All: ik heb vanmiddag met mijn lief gesproken en we hebben besloten dat ik probeer een afspraak te krijgen bij de gyn. Oriënteren heet dat. We weten helemaal nog niet hoe ver we willen gaan, we hadden zo gehoopt dat deze stap nooit zou komen. Maar eerst maar eens wat onderzoekjes die makkelijk te doen zijn, en dan kijken hoe verder. Ik hoop dat het mij wat rust geeft. Dus ik ga volgende week maar eens een afspraak maken. Ik hoop dat het zonder tussenkomst van de huisarts kan, aangezien ik in april natuurlijk ook bij haar ben geweest voor de curettage. Weet iemand dat, kan ik dan zo bellen of heb ik toch een verwijzing van de HA nodig? Poeh, ik ben nu heel dubbel. Blij dat we de stap gaan nemen. Maar ook heel verdrietig dat het nodig blijkt te zijn.
Heel knap van jullie! Ik weet hoe je je voelt, zo dubbel is het. We hebben ook besloten om de eerste stappen te nemen. Ik ga proberen voor volgende week dinsdag een afspraak te maken bij de HA. Volgens mij heb je wel een verwijzing nodig. Maar dat lijkt me eigenlijk geen probleem, want boven de 35 word je na een half jaar al doorgestuurd.
Ik weet niet of het zonder tussenkomst van de HA kan, wellicht kun je dat vragen wanneer je een afspraak probeert te maken bij een gyn. HA doen er echt niet moeilijk over, wij waren nog geen eens een jaar bezig en hij zei; geen probleem.. een paar testjes en klaar. Ze laten eerst het zaad na kijken, en dan kijken ze bij de vrouw wat er speelt. De gyn kan wellicht een zaadonderzoek aanvragen, maar dat kan de HA ook. Je moet maar even kijken wat handig is. Dappere zet van je meid, het vergt veel moed om die stap te zetten. Maar als je weet waar het aan ligt dat het moeilijk lukt, ben je alweer een beetje wijzer.. Liefs
Saskia; jullie ook heel veel succes.. hebben jullie al een idee waar het aan zou kunnen liggen of is het nog helemaal onduidelijk?
Ik ben zelf via de huisarts naar de gyn verwezen maar geen enkel probleem. De HA zei toen zelf tegen mij dat ik ook had mogen bellen om een verwijzing te krijgen. Zeker gezien mijn leeftijd ( ook 38 ).Wie weet helpt het bij jou om in ieder geval iets te krijgen waardoor je cyclus op gang is. Heb ik wel gehad. En ik kreeg toen een cyclus van 28 dagen. Heel veel succes en hopelijk snel goed nieuws voor jullie.
Niet echt een idee. Er spoken wel een aantal dingen door mijn hoofd. Ik heb altijd bruinverlies voor mijn NOD. Dat begint steeds eerder. Het eerste half jaar 2 dagen voor NOD, daarna steeds wat langer en nu heb ik het al sinds 6 DPO. Temp is wel hoog. Verder is mijn mijn ooit geopereerd aan een niet-ingedaalde bal. Toen was hij nog heel jong en het was er maar 1. Klinkt dus niet echt ernstig. Ik heb eigenlijk gewoon geen idee. Heb een late eisprong, dat wel. Maar mijn temp gaat mooi omhoog en is nu al 9 dagen hoog. Met mijn LF is dus denk ik ook niks mis, tenzij ie nu ineens naar beneden keldert natuurlijk
Saskia; een operatie aan een niet ingedaalde bal kan zeker een reden zijn dat het nog niet is gelukt, dat lees ik best wel vaak eigenlijk. Het zal ook een van de eerste dingen zijn die de HA gaat vragen en daar verder onderzoeken naar doen. Ik zie dat je de 20e een afspraak hebt staan, heel veel succes meid! Liefs
Dank je Muppet. Mijn huisarts weet al van de operatie van mijn man. Omdat mijn man geopereerd is toen hij nog een baby was en omdat het maar om 1 bal gaat, leek het hem zeer onwaarschijnlijk dat het daaraan zou liggen. Maar toch... We leven nu even naar de 20ste, ben ergens opgelucht dat er nu iets in gang gezet gaat worden. Nu zijn er echt aan toe! Toch raar... hoe kun je nou toe zijn aan de mmm, maarja als het op deze manier niet lukt dan maar een beetje van ons en een beetje van de gyn
tja ik herken dat wel, het wachten duurt nu ook te lang. Wil een intake, wil verder, wil meer zekerheid. Heel gek, wanneer je met zwanger worden bezig bent wil je zsm een positieve test, nu wil je zsm horen wat er gaat gebeuren. Ik denk het gevoel dat je in goede handen bent, dat er iemand met je mee denkt en je verder helpt voelt wel goed.
misschien ook handig om al de vragen die je hebt op te schrijven zodat je ze niet vergeet wanneer je tegenover een arts zit. Ik heb ook een boekje gekocht waar ik alles inschrijf, afspraken en hoe die zijn gegaan etc. Heb nu nog niet echt behoefte om op te schrijven hoe ik me voel. vaak klote om het zo maar te omschrijven. Straks, als we verder gaan wil ik het wel gaan bijhouden. Toen we stopten met de pil ben ik wel begonnen met een soort dagboek; overtijd, negatieve test, toch misselijk etc. Achteraf heel stom om terug te lezen nu we weten dat het niet zo heeft gekund. Maarja, wel weer typisch ook. Misschien geef ik het ooit uit, wie weet.. Mijn MMM van zwanger willen worden tot onze rit in de MM. Nog een paar dagen meis, hoe gaat het nu?
Hey meiden, daar ben ik weer even, als topic-starter We hebben inmiddels een afspraak voor 11 november staan. Ik heb er een heel dubbel gevoel over, met name omdat ik had gehoopt dat we deze stap niet zouden hoeven zetten. Maar aan de andere kant, misschien hebben we maar een heel klein zetje nodig om zwanger te raken? We weten dat we zwanger kunnen raken, dat is al heel wat. Maar wat jullie ook zeiden, ik heb gezien mijn leeftijd nu eenmaal geen 10 jaar de tijd... Ik zal zeker ook eens wat vragen opschrijven, dat is wel een goede tip.
@ Liesbeth, goed dat je een afspraak hebt staan. De stap is groot, maar ik hoop dat je niet heel ver hoeft te gaan in de mmm. En wat je zegt, misschien is het maar iets kleins dat zo verholpen is. Ik hoop het voor je! @ Muppet, ik heb inderdaad al het een en ander opgeschreven, ik ben namelijk iemand die zich achteraf pas bedenkt wat ze allemaal had willen vragen en zeggen haha Het gaat best goed, ben bijna ongesteld dat wel... temp is vanmorgen omlaag geschoten en verlies af en toe wat druppeltjes donker bloed. Over het algemeen voel ik me redelijk sterk. Het is klote, maar we weten dat we ooit voor een kindje mogen zorgen. Voor ons is adoptie of pleegouderschap ook een optie namelijk. Maar het allerliefste willen we natuurlijk een kindje van onszelf en dat is gewoon een lang proces, zoals blijkt.
Lieve Lysbeth. ik kan me je gevoel goed voorstellen, bij ons heeft het 2 jaar geduurd. Wat jij hebt meegemaakt met je kindje dat heb ik niet meegemaakt, dus dat is nog wel even wat extra bagage die jij meeneemt. Een dip na een jaar proberen is helemaal niet gek hoor. Probeer uit te dippen en probeer de draad weer positief op te pakken. Meid je kan het! Dikke knuffel Linda
liesben ik kan me je gevoel zo goed voorstellen ook ik zt na de mk in feb weer te wachten op een positieve teste, was anders nu ook uitgerekend geweest(13 okt) dikke knuffel