Hallo, Ik moet even mn verhaal kwijt. Ons zoontje Jasper is morgen 15 weken geleden na een zware ziekenhuisbevalling geboren. Sinds zijn geboorte lopen we te tobben. Hij krijst heel erg veel, soms zes uur achter elkaar. Vanaf het begin af aan zijn we goed geholpen door de arts van het consultatiebureau. Jasper kreeg flesvoeding, hypoallergeen. Van hypoallergeen zijn we overgegaan naar pepti en van pepti naar Nutramigen. Daar door heen krijgt hij Johannes broodpitmeel omdat hij veel spuugt. Bij de eerste keer naar het consultatiebureua vroeg de arts of hij ook naar links keek. Ja natuurlijk zei ik maar later besefte ik dat hij een enorme voorkeurshouding had. Hij ontwikkelde die zo erg dat Jasper niet naar links kon kijken. We gingen naar een osteopaat, zijn daar een paar keer geweest zonder resultaat. Ook hebben we fysio aan huis, het gaat steeds iets beter. Buiten de zorg voor Jasper zorgde ik voor mn ernstig gewonde paard. Na een paar weken overleed het derde kindje van mijn schoonzus! Zo gingen we maar door. Verder groeit Jasper ontzettend goed en ontwikkelt ook de dingen volgens het boekje. Dat gaat allemaal prima. Jasper kreeg op een gegeven moment last van zijn darmen. We proberen verschillende homeopatische middelen, zonder resultaat. Zijn stoelgang wordt ook minder, Jasper poept zo tussen de 3 tot 5 dagen steeds niet. Hij heeft daar veel last van. We masseren zijn buikje, doen olie door het eten. Een paar keer heb ik de thebe lijn gebeld maar die zeggen dat het niet ernstig is. Oja, met zes weken zijn we hem in gaan bakeren en dat ging even goed. Steeds heeft Jasper er rustige dagen tussendoor. Wij denken dan steeds dat wat we aan het doen zijn helpt, maar elke keer zijn we terug bij af. Vorige week vrijdag was hij zo aan het krijssen dat hij ophield met ademen. Hij werd blauw. Doordat ik in paniek raakte schrok hij en begin hij weer te ademen. De volgende dag was Jasper weer zo onrustig, hij kon niet poepen ook al probeerde hih het wel. Ik was het zo zat, we zijn naar de dokterspost gereden, want ik had zoiets van ze laxeren hem maar. De huisarts wilde dat de kinderarts er naar zou kijken. Wij blij, want we hadden daar al een afspraak, maar dat duur de nog even en nu konden we dan toch terecht. Toen we in het ziekenhuis waren besloten ze hem te houden. Dubbele gevoelens, we waren blij dat er iets aan gedaan werd, maar je wilt je kindje daar niet achterlaten. Hij is daar een week geweest en ze hebben daar supergoed voor hem gezorgt. Vandaag is Jasper weer naar huis gekomen. Ik loop nu helemaal leeg, moet steeds huilen. In het ziekenhuis ging het goed en nu thui ben ik zo bang dat het weer slecht gaat. Ik zit er ook zo door heen. Al die zorgen. En het is ook zon lief mannetje. Zit hij goed in zijn vel dan lacht hij en is vrolijk. Herkent iemand dit? Sorry voor mn lange verhaal.... Liefs Jenny
hallo jenny..... ik ken het helaas niet, maar ik vond je verhaal zo aangrijpend. En de manier waarop jullie ermee omgaan zo fantastisch, dat ik even wilde reageren. Ik hoop van ganser harte dat het ziekenhuisbezoek hem nu uiteindelijk goed heeft geholpen en dat Jasper zich nu beter in zijn vel voelt zitten. Uiteraard knappen bij jou nu alle zenuwen. Het is niet niks wat je iedere keer meemaakt. Jasper kan natuurlijk nog niet zeggen, waar en wat er direct aan schort en wat hij het prettigst vind.... Bij deze wil ik je een hele sterke, dikke, ondersteunende knuffel geven en hoop dat je een beetje rust terug kunt vinden.
Jeetje, wat een verhaal... Ik herken sommige dingen wel...het vele huilen, de vermoeidheid, ziekenhuisbezoeken, de zorgen, ellendige start. Daarbij hadden wij wel andere zorgen als de jouwe. Ik snap dondersgoed hoe je je enigzins voelt... Huil lekker uit, praat het vooral ook lekker veel van je af. Tegen je ouders, vrienden, etc. Maar praat er ook vooral over met je partner. Erg belangrijk, hoor! En je zal zien...straks leg je je er toch beter bij neer en de leuke momenten gaan straks weer overheersen. Echt. Maar nu zie je dat gewoon even niet meer doordat je zo moe bent van alles. Letterlijk en figuurlijk. Probeer echt goed te rusten. Vergeet jezelf niet! Heel veel sterkte, meis!
Lieve Jenny, Wat doet het me veel verdriet om dit allemaal te lezen... Al zolang hebben we niets meer van je gehoord en dan dit... Ik wil je heel heel erg veel sterkte wensen en een dikke knuffel en als je behoefte hebt aan afleiding; de juli-mama's missen je hoor! xxxxxx
@Jenny, jeetje meid, wat een verdriet allemaal. Gelukkig herken ik dit niet in mijn eigen situatie, maar ik hoop voor je dat het snel beter gaat bij jullie en dat het ziekenhuisbezoek jullie Jasper goed heeft gedaan. Ik wens jullie heel veel geluk, liefde en gezondheid toe. Dikke knuffel, Qwizzle.
Jenny, ik herken delen van je verhaal. Ruben is geboren via een keizersnede na complicaties en huilde zo'n 8 uur per dag. Het eten ging bij hem wel goed. Wat ik je wil meegeven: je bent nog aan het ontzwangeren en je hebt een hele moeilijke tijd achter de rug en zit nog steeds in een moeilijke tijd. Ook alle onzekerheden die je op dit moment hebt helpen niet echt om je lekker in je vel te voelen. Probeer je gevoelens zo veel mogelijk van je af te praten en te schrijven en krop het niet op. Laat je tranen de vrije loop. Het is een vorm van verwerken. Je hoeft je er ook echt niet voor te schamen en je groot te houden. Zelf heb ik alles opgekropt en dit kwam er vlak voor Rubens verjaardag allemaal uit. Zat er helemaal doorheen en kon alleen maar huilen en terugdenken aan de problemen een jaar ervoor. Inmiddels gaat het nu goed met me en kan ik terugdenken zonder huilen of heel emotioneel worden. Liefs Stephanie
Jemig wat een verhaal meid. Ik hoop echt dat de ziekenhuis echt geholpen heeft. En huilen is echt niet erg .. laat het maar lekker lopen, lucht meestal wel op.. En idd, praat veel .. dat helpt meestal ook wel. Hou je taai
hoi Jenny Ik lees je verhaal nu pas ( ik zit niet zoveel meer op zwangerschapspagina wegens werk ) Ik wil jullie heel erg veel sterkte wensen , en ik hoop dat jullie er snel achter komen wat er met jullie mannetje aan de hand is , en dat het snel beter gaat . sterkte yvonne