pff tja waar moet ik beginnen......ik voel me zo machteloos...... en zo boos en zo verdrietig!!! waaom mag het bij ons nou niet lukken??? waarom lukt het bij anders meteen? waarom is ons dit niet gegund???? we zouden al erg blij zijn met 1 wondertje...dat is alles wat ik vraag en zelfs dat is nog te veel gevraagd...!!!
Hey sasje, hier precies zo hoor! Wij zijn al vanaf 2006 bezig om ons eigen wondertje te krijgen, maar tot nu toe helaas nog steeds niet gelukt! Wel 2 keer zwanger geweest maar dat is allebei geëindigd in een vroege miskraam! In tussen al 6 iui's achter de rug. En zitten nu te wachten op ons gesprek met onze arts in april over hoe nu verder! Ik wens je veel sterkte en kracht toe! Dikke knuf van mij
pff ja ik kan het neit anders verwoorden dan hoe ik me voel...wij gaan nu in april starten met iui...... tenminste als dit doorgaat want vriendlief staat er nog niet achter.....
je gevoel herken ik helemaal meis... Wij gaan waarschijnlijk in mei weer verder met IUI (juni 2010 IUI 1 gehad), dan zijn wij 2 jaar aan t hopen op een wondertje.
zo herkenbaar meiden..voel me ook zo machteloos, boos, verdrietig en uitgeput en wanhopig tegelijk.... wij zijn in afwachting van een tese operatie...en kunnen alleen maar bidden en hopen dat er zaad gevonden gaat worden, zodat een behandeling nog mogelijk is..voor ons allerdiepste meest intense verlangen.. sterkte allemaal... liefs!
Ook hier herkenbaar helaas! Toen wij ik de mmm terecht kwamen vertelde mijn beste vriendin dat ze zwanger was binnen 1 maand na stoppen van de pil... Hoe ik me voelde vreselijk! Waarom wij niet? Maar daarna was ik ook heel erg blij dat het bij hun gelijk raak was...Door onze situatie is zij bij moeders voor moeders terecht gekomen en die zeiden ook tegen haar dat helaas meer vrouwen niet dan wel zomaar zwanger worden toen ik dat hoorde dat ik ook echt jeetje...want daar zitten wij ook bij! Wij hebben de eerste tp gehad van ICSI en dat gevoel van het zal wel weer mislukken bij ons is zo erg! Het is gewoon zo zwaar...Voor iedereen die een kindje willen en het niet wil lukken. Voor iedereen een dikke knuffel....Want we weten allemaal hoe het voelt...
Hoi dames, Als eerste een dikke knuffel voor jullie! Meiden meiden wat is het toch zwaar he?! Het is gewoon heel oneerlijk! Mensen die in een poep e een scheet zwanger zijn en het dan niet eens waarderen of die dingen met hun kinderen doen dat nooit zou mogen gebeuren! En dan de dingen die mensen tegen je durven te zeggen, wordt je toch hartstikke geweldadig, verdrietig, gefrustreerd enz. van. Dames het is hartstikke moeilijk en zwaarder dan andere mensen ooit zullen weten/denken. Op een gegeven moment ben je op! Op van het hopen en teleurgesteld worden. Op van al die hormonen en behandelingen. Op van de miskramen en alle emoties en lichamelijke klachten die dat met zich meebrengt. Op van alle mensen met hun opmerkingen. Op van het zien van al die zwanger vrouwen om je heen. Op van de wens die zo erg aan je knaagt. Gewoon helemaal op! Ik ben inmiddels ruim 3 jaar bezig, waarvan 2 jaar in de mmm. Heb 3 vroege miskramen gehad. Ondanks alles lukt het me steeds beter om om te gaan met de mmm, maar als ik weer ongie ben, ben ik min. de eerste dag helemaal op. zie ik het niet meer zitten en staat de wanhoop me nabij. Ik geef hier altijd aan toe waardoor ik na een paar dagen weer langzaam hoop aan het opbouwen ben en ik me rust weer een beetje kan vinden. Dan komen de fm's en knijp ik hem weer om vervolgens weer de rust te vinden. Ik blijf doorvechten tot ik mijn wondertje(s) in mijn handen heb. Nogmaals dikke knuffel dames! Liefs ecl
ik voel me hier zo nietig tussen we beginnen pas in de mmm, een nieuwe weg de onderzoeken volop, daar heb ik weer nieuwe moed uitgehaald.. maar vlak daarvoor dacht ik zal het ooit, na me mk werd het verlangen alleen maar sterker, eerder was het nog we doen ons best en we wachten af... maar hoe lang zullen we geduld moeten hebben, wat voor andere zo simpel lijkt... vooral als je hoort over ongeplande zwangerschappen, steekt het dwars door me heen.. zij wel en wij niet....
Heel veel sterkte meiden! We hebben zelf ook 5 jr erover gedaan om ons 2e kindje te krijgen ivf enzo. Dus herken jullie gevoel wel een beetje. Ik hoop echt van harte dat jullie ook snel een wondertje mogen krijgen!
Hier 2 hele toepasselijke gedichtjes: IK WIL NIET.... ik wil niet langer wachten ik wil niet steeds een korter lontje krijgen ik wil niet dat ik niet te genieten ben ik wil niet die troep hoeven te spuiten ik wil niet om de dag naar het ziekenhuis ik wil niet iedere maand die spanning van het wachten op mijn ongesteldheid Ik wil gewoon net als ieder andere vrouw een eisprong, een zwangerschap en een kindje van ons samen wat zo ontzettend welkom is. _______________________________________________________ WACHTEN Soms duurt wachten heel erg lang Daardoor word ik best wel eens onzeker, maar ook erg bang!!! Voor vele is zwanger worden zo gedaan, Terwijl anderen wandelen in de ziekenhuis laan!!! Ziekenhuis in en ziekenhuis uit, Echo hier, pilletje daar, en voor vele de hormoonspuit!!! Deze hele medische malle molen is voor vele erg zwaar, Vreugde, verdriet en onbegrepen... alles zie je daar Dus is wachten op een wonder Het begin van een kindje voor vele heel bijzonder!!! Wachten............... Deze 2 gedichtjes kwam ik laatst een keertje tegen.
hoi meiden, ik deel in jullie verdriet. In het gevoel tussen hoop en wanhoop te leven... De onmacht, de pijn en onzekerheid. Alles voor over te hebben en (nog) niks ervoor terug te krijgen. Het voelt zo oneerlijk. Medisch zijn wij ruim 2 jaar bezig maar eigenlijk al 3 jaar bezig om onze kinderwens te vervullen. * Lief klein wondertje, we willen met jou zo graag ons gezinnetje compleet maken*
pff meiden vandaag heb ik gelukkig weer een beter dagje..... hopelijk is dit voor vele ook zo...dikke knuffel allemaal
Sasje@ Meis ik hoop dat het je gegund gaat worden! Ik weet als geen ander hoe rot je je voelt. De wereld is oneerlijk verdeeld .Ik vraag me ook wel eens af wat heb of doe ik verkeerd! waarom hoeven sommigen hun mannen mannen maar aan te kijken en boem ze zijn zwanger. Ik kan helaas niet meer doen voor je dan je een hele dikke knuffel te geven. Meis geef niet op hoe moeilijk ook!
meisjes ook hier zakt de moed steeds verder weg... vandaag in totaal 2 weken aan het spuiten... maar totaal geen groei ik kan serieus wel janken! Hoe lang kan ik dit nog aan.. is het het allemaal wel waard? moet ik stoppen of doorgaan?
vandaag weer gehoord dat iemand zwanger is van mijn oude vriendinnenclub... ik ben nu officieel de enigste die dit niet is...