Het is ongeveer vijf maanden geleden dat wij afscheid moesten onze mooie dochter. We zijn eigenlijk sinds die tijd weer voorzichtig beginnen te denken aan een volgende zwangerschap. Het tegenhouden dmv anticonceptie voelde voor ons verkeerd. Tot op heden is het helaas nog niet gelukt, maar ik besef ook dat de afgelopen maanden slopend zijn geweest voor mijn lijf, dus misschien moet ik het de kans geven. Hoop houden is heel moeilijk. Helemaal omdat het zwanger worden van ons dochtertje meer dan een jaar heeft geduurd en omdat er een kans van 1 op 4 is dat we de volgende zwangerschap moeten afbreken. Nu worstel ik ontzettend met de leegte. Maar ook dat ik overal om me heen gezonde baby's zie. Er zijn drie vriendinnen zwanger, waarvan één het afgelopen weekend vertelde. Het ging de laatste tijd weer wat beter met me, maar ben hierdoor weer een paar stappen terug gevallen. Boem, weer een klap. Zij wel, ik niet. Ik zou met deze vriendin + nog wat anderen op vakantie gaan deze zomer, maar alles in mij schreeuwt nu: ik kan het niet! Ik weet echt niet wat ik moet doen. Het moet toch voor mij ook een gezellige vakantie worden, zonder dat ik heel de tijd geconfronteerd word met hun geluk terwijl ik zelf in diepe rouw zit!? Ik ben zo bang voor nieuwe klappen, nieuwe pijn... Die andere twee vriendinnen heb ik ook al heel lang niet gezien. Alleen wat contact via whatsapp om het contact niet te verliezen. Gelukkig hebben ze begrip en geven me de tijd. Pfff... Moeilijk, moeilijk...
Wat verdrietig dat jullie mooie dochter ook is overleden. Wat je schrijft klinkt allemaal zo bekend en zijn allemaal normale gevoelens. Je gunt iedereen een gezond kindje, maar jezelf het meest! En na een hele zwangerschap was je er zo klaar voor om voor een kindje te zorgen, het doet pijn om te zien dat dat voor anderen wel is weggelegd. Ik vond het in het begin ook heel pijnlijk om andere mensen met een groeiende buik te zien (ons zoontje is na de geboorte overleden na 36+6). Ik zou gewoon je gevoel volgen en dat kan nu anders zijn dan over een paar maanden. Denk vooral aan jezelf. Het heeft tijd nodig om weer te kunnen genieten en blij te kunnen zijn voor anderen (vooral zwangeren). Dikke knuffel
Ik zie in je onderschrift dat je inmiddels zwanger bent? Gefeliciteerd! Misschien voelt het nu anders voor je om toch mee op vakantie te gaan? En als je je er toch niet prettig bij voelt dan ga je niet mee. Denk echt vooral aan jezelf in deze periode, het is allemaal al zwaar genoeg en rouwen kost ook erg veel energie. Als je op vakantie gaat, moet het je rust geven, vooral in deze tijd.
Ik zag er heel erg tegenop om tegen hun geluk aan te kijken, terwijl alles voor ons zo uitzichtloos lijkt. We hadden nooit verwacht dat het deze keer zo snel zou gaan..! De werelden komen nu iets dichter bij elkaar. Ondanks dat onze zwangerschap misschien wel moet worden afgebroken, kan ik nu meer blij zijn voor mijn vriendin. Mede omdat we proberen vertrouwen te houden in een goede afloop. Ik hoop op een leuke -alcoholvrije- vakantie