Help ... Ik heb al een poosje dat ik mijn vriend meer voel als een broer. Als hij knuffelt of een kus geeft voel ik niet meer. Nu loop ik daar ongeveer al een maandje mee en ik vecht er ook echt voor, voor mijn gezin, maar ik krijg het gewoon niet voor mekaar. Nu is hij net 5 dagen naar Spanje geweest en het klinkt heel erg, maar echt missen deed ik niet. Nu heeft hij net een huis gekocht en hij wil dat ik het blijf proberen proberen. Ik doe zo mijn best, maar als ik nu zo door ga hou ik mijn gezin voor de gek en ik zelf word er ook niet beter van. Ik wil hem sowieso helpen met het huis opknappen en ik mag dan ook wel bij hem blijven, maar ik weet gewoon niet meer wat ik moet zeggen want hij knapt dan emotioneel en dat vind ik te pijnlijk om te zien. Ik kan verder ook niks, heb zelf nog geen baan, kan vast geen huis huren van een bijstand voor mijn zoontje en ik ... weet niet eens als ik daar wel recht op heb dan en als je er überhaupt een huis van mag huren. Weet niet wat ik moet doen.
Hoelang zijn jullie al samen? Was je ooit smoorverliefd op hem? Of voelde het gewoon "goed" aan? Ik ken dit gevoel van bij mijn ex-man. Het is niet dat ik hiermee wil zeggen dat je uit elkaar moet gaan, maar ik ben toendertijd in die relatie met niet het juiste gevoel voor een langdurige relatie ingestapt. Ben er helaas pas achteraf achter gekomen.
Volgens mij ben ik wel echt smoorverliefd op hem, tenminste wou wel vaak bij hem zijn. Nu al een poosje is het een broer gevoel, en weet niet wat ik moet. Ik wil hem geen pijn doen, maar hem ook niet voor de gek houden! Snapje? Ik moet het constant proberen, maar ook gelijk eerlijk van hem zijn. En daar heeft hij ook recht op. We zijn 3 jaar samen.
Hoe lang zijn jullie samen? Hoezo koopt "hij" een huis, jullie zijn toch samen? Een maand vind ik nou niet echt lang en ik zou het niet zo snel opgeven, maar dat hangt natuurlijk ook weer af van hoe lang jullie samen zijn. Toen mijn vriend en ik 4 a 5 jaar samen waren en we net de tropenjaren na de geboorte van onze zoon hadden overleefd heb ik ook echt wel getwijfeld. Was dit het nou? En dit duurde echt geen maand, maar maaaanden. We hebben veel gepraat en ik ben zo blij dat ik ervoor gegaan ben. Inmiddels zijn we namelijk bijna 9 jaren samen, hebben we een tweede kindje en zijn we gelukkiger en verliefder dan ooit! Maar een goede relatie komt je niet aanwaaien, je moet er absoluut voor werken!
Ik vind het een verschil tussen "graag bij iemand zijn" omdat het goed klikt, of vlinders in de buik en dagdromen bij een verkregen sms... je weet wel het "pubergevoel"...
Eigenlijk zegt dit al genoeg! Ik zou eens gaan nadenken wat je er nog voor over hebt voor jullie relatie, en een keuze gaan maken.
Juist dat ik haar daarom vraag of ze ooit wel de "puberverliefdheid" had. Kan zijn dat ze dit mist en daarom denkt dat er nu enkel nog mag een broer-zus relatie bestaat. Werken aan de relatie is een boodschap! Maar als het gevoel van in het begin niet echt heeft goed gezeten... tja, dan zie er niet zo een grote slaagkans in.
Een maandje vind ik persoonlijk ook kort. Ik zou het nog even aankijken en proberen. Ga leuke dingen samen doen om erachter te komen, een avondje uit eten, lekker op vakantie of dingen die jullie leuk vinden om samen te doen. Probeer het, ga er voor. Soms moet liefde wat opgepord worden voor het vuurtje weer begint te branden
Jullie zijn 3 jaar samen en jullie zoontje is 2 jaar en twee maanden. Je was dus al vrij snel zwanger en hebben niet echt een tijd samen gehad. Het krijgen van een kindje vergt veel van en relatie, laat staan als je elkaar nog niet echt door en door kent. En maand vind ik kort om te zeggen dat je weg wil gaan. Wat heb je eraan gedaan om het te verbeteren? Probeer elkaar opnieuw te ontdekken en te leren kennen. Plan leuke dingen samen dit kan al veel doen. Ga eventueel in relatie therapie hier kun kunnen ze jullie ook helpen. Zelf hebben wij ook in deze situatie gezeten, het duurde echt wel even naar het gevoel kan terug.
Een relatie kan al gauw een sleur worden en om een relatie goed te houden moet je investeren.Wat heb je de afgelopen maand gedaan om het gevoel terug te krijgen? Gewoon op oude voet doorgegaan? Zorg dat je samen leuke dingen gaat ondernemen! Organiseer een romantisch diner, trek iets moois aan met daaronder mooie lingerie .
Dus als je je man niet mist als hij 5 daagjes weg is zit het niet goed? Dan kan ik ook wel gaan scheiden.
Nou scheiden is een groot woord, je kan het ook overdrijven want dat zeg ik toch nergens of wel?! Maar ja ik mis mijn man al is hij een dag en een nacht weg. Dus ja ik vind het raar dat jij je man na 5 dagen nog niet mist en het je niets doet.
Ja een maand is inderdaad wel erg kort. Ik ben bijna 7,5 jaar samen met mijn man en we hebben heel veel ups en downs gehad zoals jij het beschrijft. Als je een paar jaar samen bent heb je vaak niet meer echt de kriebels maar veranderd je gevoel. Dat betekent niet dat je minder van die persoon houdt maar dat je relatie wat 'normaler' wordt en meer standaard omdat je zo aan elkaar gewend bent. Eerst maakte ik relaties uit als de kriebels verdwenen maar nu weet ik wel beter. Eigenlijk vind ik het zelf wel prettig dat de kriebels weg zijn en alles nu zo vertrouwd aanvoelt. Als ik jou was zou ik het nog een tijdje aankijken. Ga er samen eens uit en kijk waarom je op hem gevallen bent. Hij houdt duidelijk heel veel van je en je hebt een kind samen. Je wilt niet iets waardevols weggooien om vervolgens spijt te krijgen als het te laat is. Hoop dat jullie eruit kunnen komen!
Idd probeer het eerst minstens een tijd. Gevoelens kunnen terug komen. Er scheiden al té veel mensen tegenwoordig, wordt niemand beter van...
Ja, ik ook. Ik begin hem pas na een week of zo te missen. Maar we zijn het gewend om elkaar een paar dagen niet te zien. Wat ik me afvraag, ts: heb je dit ooit al eens besproken met je vriend? Ik krijg namelijk de indruk dat jij hier nu een maand mee loopt en voor jezelf allerlei scenario's bedenkt, maar dat hij nog niet op de hoogte is, klopt dat? Ik zou het wel een keer aanspreken, ook al ben je bang hem pijn te doen. Maar het is wel eerlijker en dan kan hij er iets mee en kunnen jullie er samen aan werken. En waarschijnlijk voelt hij toch al dat er iets niet goed zit. Het is niet jouw probleem, het is jullie probleem. Tenminste zo zie ik het. Oh, en ik herken je gevoel zeer zeker, hoor.
Ik ben 12 jaar samen met mijn man en nog steeds enorm verliefd op hem. Als hij naar zijn familie in Afrika is mis ik hem ook niet. Vind het zelfs wel lekker even helemaal mijn eigen ding. Dat heeft verder niet te maken of onze relatie goed zit of niet. Wel ben ik altijd enorm blij als hij terug is, en tuurlijk is het raar als hij weg is maar echt heel erg missen? Dat heb ik niet, misschien komt dit ook omdat hij sowieso al veel weg is omdat hij 60upw werkt en dus gewend ben veel alleen te zijn. Dus kan me wel voorstellen dat TS haar vriend op dat moment niet miste, in mijn ogen zegt dat nog niet dat de gehele relatie stuk is.
Dat is voor iedereen anders, maar TS geeft het zelf toch aan, dat ze het raar vindt dat ze hem niet mist.
Misschien kun je eens nadenken wat je mist bij hem en waarom het zo voelt. Ik zou het ook nog niet opgeven. Je hebt heel wat om voor te vechten. Ga eens wat Leila doen met zijn tweetjes, regel oppas voor je kindje. En ook hij zal voor je moeten vechten en daardoor wellicht dingen anders moeten doen. Wat verwacht je in een relatie? Wat verwacht je van hem? Veel sterkte en hoop dat jullie eruit komen.
Een maandje vind ik ook wel kort om er een eind aan te breien. Met een andere man zou je ook na een paar jaar weer op een punt belanden dat alles heel gewoon wordt en de spanning van het begin van de relatie weggaat. Een relatiedip zal in elke relatie wel voorkomen. Misschien maken jullie te weinig tijd voor jullie samen en leven jullie in een sleur. Al eens samen hierover gepraat?