Echt heel vreselijk. En inderdaad die man moet verder leven met een gigantisch schuldgevoel. Je kan je inderdaad niet voorstellen dat je zoiets vergeet, maar helaas gebeurt het toch!
Weet je wat ik niet begrijp is dat veel mensen zeggen '' je weet niet in wat voor situatie hij heeft gezeten '' kom op mensen, is het dan minder erg als hij gestresst is oid ??? Tuurlijk vind ik het verschrikkelijk voor beide ouders wat er is gebeurd en hij zal het ook wel niet express gedaan hebben ( hoop ik ) maar ik kan er gewoon niet met mijn kop bij dat mensen zeggen dat we niet mogen oordelen omdat we niet weten in wat voor situatie hij heeft gezeten ... Maar goed dit is mijn mening hoor wil verder niemand op zijn teen trappen ik snap gewoon weg niet dat je je kind kan vergeten ook al is het wetenschappelijk bewezen dat het kan ... maar goed
Op het nieuws gisterenavond was er een professor aan't woord die hetzelfde zei. Verder werd er gezegd dat de auto als laatste achteraan op de parking stond en dat de ramen achterin geblindeerd waren. Daarom heeft niemand het kindje eerder zien zitten.
Hoi, dit kan ik ook echt niet begrijpen... Ok soms zit ik in de auto en dan moet ik een stukje rijden tot school. Dan begin ik over allerlei dingen na te denken van het werk en plots besef ik dat ik er al ben zonder dat ik het gemerkt heb! Dit gebeurt meestal 's ochtends en het is absoluut niet veilig dat ik bijna op automatische piloot rijd maar je kind in de auto vergeten is toch echt nog een ander verhaal hoor!!!! Wel heel erg dat die man daar de rest van zijn leven mee moet leven en ook erg voor de mama... Ik weet niet of ik mijn man (of mezelf) dit zou kunnen vergeven eerlijk gezegd
het is mijn mening en ja het is verschrikkelijk maar ik vind het erg dat je geen 1 moment meer aan je kind denkt.......
ben ik dus helemaal mee eens. die wetenschappelijke onderzoeken kunnen mn rug op je kind vergeet je niet.
Aan al die mensen die roepen: "mij overkomt dit niet want ik zou nooit mijn kind vergeten" => lees dit stukje eens goed! Die vrouw dacht net hetzelfde en toch overkomt het haar! Dus roep nooit nooit...
ow alsjeblieft zeg! over sommige dingen kan ik wel zeggen dat het mij NOOIT zal gebeuren en dit is een van ze. maar goed de een probeert het goed te praten met dingen zoals 'je weet niet wat er in hem omging" enz enz maar ik blijf erbij..maakt niet uit in welke situatie je verkeerde JE KIND VERGEET JE NIET.
Ik hoop het voor jou dat je gelijk hebt hoor lennylenn en ik wil helemaal niet beweren dat het jou ooit gaat gebeuren. Maar je kan enkel over jezelf oordelen (en dan nog weet je het nooit volgens mij) en niet over andere mensen... Die man gaat het zo al moeilijk genoeg heb en dit voor de rest van zijn leven...
Ik hoop maar dat ik er nooit achter kom hoe dat in zn werk gaat. Je kind dusdanig vergeten dat het ergens dood ligt te gaan. Ben hier over erg in tweestrijd. Aan de eene kant heb ik nu zoiets van "nee nooit!" Aan de andere kant weet ik hoe erg verstrooit ik geweest ben soms die 5 jaar dat ik depressief was. En dat dat ook kan als je niet depressief bent maar erg veel aan je kop hebt (wat je dus ook hebt als je depressief bent alleen is het telkens allerlei dingen herkauwen ipv telkens nieuwe problemen) geloof ik best. Maar dan nog... En dan vind ik het nog heel anders als je je kindje vergeet op die manier. Of hem moet willig in de auto laat liggen want hij ligt zo lekker te slapen, zoals vorige zomer meerdere malen in het nieuws was. Maar zoals gezegd ik hoop dat ik t antwoord op deze kwestie nooit krijg.
Ik oordeel dus wel!! .. Dus als hij in jou genoemde voorbeelden qua situaties zou zitten dan zou jij het minder erg vinden ??? .. kom op zeg, in welke situatie je ook zit je vergeet je kind gewoon niet.. Punt uit !! .. Maar dat is mijn uitgesproken mening !! Kan er zo pissig om worden dat mensen hun kinderen vergeten... alsof het poppen zijn :x
De 'je kind vergeet je niet'-reacties zijn logisch & begrijpelijk, maar wel puur op emotie gebaseerd. Wetenschappelijk onderzoek toont nu eenmaal anders aan. Dus hoe graag iedereen ook zou willen dat je nooit de belangrijkste dingen (mensen) in het leven vergat, zo werkt het jammer genoeg niet altijd. En ja, emotioneel gezien zit er nogal een groot verschil tussen vergeten autosleutels of afspraken, en je kind vergeten; je hersenen negeren dat onderscheid alleen wel op het moment dat er ruimte gemaakt moet worden voor andere zaken. Maakt het zeker niet minder erg, en die man zal het zichzelf ws hoe dan ook nooit vergeven. Simpele feit blijft dat het onterecht is boos te zijn op de man zelf; hij deed het immers niet expres. Het is gewoon een heel verdrietige situatie, waar beide ouders naar alle waarschijnlijkheid nooit meer overheen zullen komen.
Ik verbaas me er een beetje over dat hier bij dit onderwerp zo'n discussie ontstaat. Het gaat om een verschrikkelijke sitiatie van een man die zijn kind is vergeten naar de creche te brengen.En het kind in die vreselijk warme auto is komen te overlijden. En nu gaat het over carierre maken wel of niet..Niemand weet (nog) hoe die situatie daar is..speculeren heeft weinig zin.
ik ben na de geboorte van Mert erg depressief geweest, niks boeide me meer en vergat erg veel. Ik had zware medicijnen die me slaperig, suf en weet ik wat meer maakte. Maar ik ben nooit mijn kind in de auto vergeten. Ik kan er ook met mijn hoofd niet bij hoe dit kan. Een kind vergeten, dat kan toch niet!! Ik heb zelf een meisje van 12 maanden, gisteren dacht ik de hele dag, heb ik haar nou naar kdv gebracht. Je gaat nog aan jezelf twijfelen. pfff, ik moet steeds aan het kindje denken, in die stikhete auto, zonder water, melk of eten, een volle luier en maar huilen.
Ik zou mijn kids nooit kunnen vergeten juist omdat ze 24 uur per dag bij me zijn (ze gaan ook mee naar kantoor) 5 minuten zonder ze (omdat ze bv slapen) vind ik vaak al raar aanvoelen omdat het zo rustig is MAAR met het tegenwoordige neer jet KDV brengen e.d. snap ik iets beter dat je het KAN vergeten, je bent namelijk dan al gewend om dagdelen zonder je kindje te zijn dus als het stil is ga je niet meteen denken HEY ik mis een kind (want die mis je normaal toch al) steeds meer mensen besteden meer tijd voor hun zelf (hun eigen ding doen) vaak zonder de kids, dus zijn dan al gewend op periodes zonder de kids te doen, dus ga je niet meteen stressen als je je kindje niet hoort e.d. Als je fulltime voor je kids zorgt is het minder makkelijk te vergeten omdat je nooit geen dagdeel rust heb (behalve als ze op bed liggen maar dan ben je thuis) Helemaal snappen doe ik het nooit maar op zich als je erover denkt dan maakt het het logischer als je denkt dat mensen steeds vaker dagdelen als zonder kids gewend zijn en dus het geluid e.d. niet missen als het stil is... Het is vreselijk wat er gebeurd is en kan er zelf met mijn hoofd niet bij het laat een beetje de wereld van tegenwoordig zien (we leven allemaal gejaagd door en staan te weinig stil bij het echte leven en willen steeds meer tijd voor ons zelf en onze carrieres e.d. ipv de rust te krijgen (en nemen) die je nodig hebt)
In 1 woord Vreselijk!!!! We kunnen met zijn allen wel roepen dat het ons nooit zal overkomen en dat hoop ik ook van harte dat het niemand overkomt, maar jammer genoeg weet je dat niet. Zoals al vaker gezegd volgens onderzoek kan het iedereen overkomen. Maar dat maakt het zeker niet minder erg, in tegendeel. Maar genoeg daarover. Ik denk persoonlijk dat die man het zichzelf nooit meer vergeeft en moeilijk nog met zichzelf zou kunnen leven. En ik denk ook dat hoe sterk zijn relatie ook is met zijn vrouw dat het toch tussen hun in blijft staan en dat ze uit elkaar groeien. Zijn vrouw zal hem nooit weer met dezelfde ogen kunnen aankijken ook al deed hij het niet bewust. Verschrikkelijk wat een hel zullen die mensen in leven!
In amerika hebben ze ook het advies om op de stoel naast je een teddybeer of de luiertas te leggen, zodat de kans minder klein is om het kind te vergeten.
Poeh wat verschrikkelijk als je zoiets meemaakt. Verschrikkelijk voor heel het gezin. Ik krijg hier echt een brok van in mijn keel.