De man die dit is overkomen, is een vriend van een belgische collega van mijn vriend en mijn vriend + collega hebben hier lang over gepraat, omdat het zo schokkend en verdrietig is. De man is juist dol op kinderen, zeer verantwoordelijk en heeft van allerlei vrijwilligerswerk m.b.t kinderen gedaan. Het was hun enige kind..... Het is zo makkelijk om meteen met je vingertje te wijzen, maar denk je eens in wat voor een drama dit is voor de ouders: hoe moet je als vader met dit gegeven leven, hoe moet je je partner onder ogen komen....: je hebt je enige, 11 maanden oude dochtertje verloren en nog wel door jou schuld! Geloof me, deze man is voor zijn leven getekend. Ik vind het in en in triest en ik wens beide ouders alle kracht toe om dit zware lot te dragen. Marla
@ Maria Klopt helemaal wat je zegt .. eerst dacht ik ook hoe kun je je kindje nou vergeten? Maar idd deze man moet het wel de rest van zijn leven met zich mee dragen en dat lijkt me bijna onmogelijk die opgave. Ik hoop voor die ouders dat ze het wel samen kunnen dragen, want ik kan me ook heel goed voorstellen dat mama woest is op haar man. Ik wens ze heel veel sterkte toe.
Ik hoop ook dat dit koppel dit drama samen kan verwerken in hoeverre dat al kan... Mijn schoonzus heeft ook een ongeval gehad waarbij ze "in fout" was en haar jongste zoontje is daardoor nu fysiek en mentaal gehandicapt (daarvoor was hij volkomen "normaal") en ze waren hem bijna kwijt... Gelukkig verwijten ze mekaar niets en zijn ze er als koppel samen sterker uitgekomen en hebben ze hun zoontje nu nog... want ruzie kon dit gezin nu zeker missen! Hopelijk kunnen deze mensen nu in alle rust en gesteund door hun vrienden en familie rouwen om hun verlies...