Ik snap dat, echt! Zo heb ik er 15 jaar ingestaan (en ik ben een Steenbok ) Als iemand niet vergevensgezind is, ben ik het. Maar in dit geval kon ik het uiteindelijk loslaten. Het enige wat ik er moeilijk aan vind (in mijn geval) is dat ik dat pas kon na zijn dood, dat we er samen over hadden kunnen praten. Maar mede doordat ik dat niet wilde heeft hij dus zelfmoord gepleegd. Ik had gewild dat ik dat toen wist, dat voor mij de situatie zou veranderen en ik er anders in zou gaan staan. Dat ik dan wél had willen luisteren, met hem had gepraat.... Misschien had hij dan nog geleefd
Ik denk dat het heel erg afhankelijk is van de situatie en de persoon. De band met mijn moeder is niet goed. We hebben 3 jaar geen contact gehad, het contact is inmiddels "hersteld" maar het zal nooit meer "goedkomen" voor mijn gevoel. Er is iets gebroken en dat valt gewoon niet meer te repareren. Ze is wel een ontzettend leuke oma voor mijn kinderen, die hier gelukkig niets van mee krijgen en dat is voor mij nu voldoende. Of ik haar kan/heb vergeven weet ik eigenlijk niet, ik heb het gewoon geaccepteerd. Ik kan haar niet veranderen en mijn "keuze" om het te accepteren zoals het is geeft mij iig heel veel rust.
Lijkt mij inderdaad ook erg moeilijk om daarmee rond te moeten lopen. Maar als ik zo jouw stukjes lees ben ik ervan overtuigd dat jij dat ook een plekje kan geven. Je komt over als een hele dappere maar vooral sterke vrouw.
Er is een verschil tussen vergeven en verzoenen. Vergeven is eenzijdig, er is jou onrecht aangedaan en je maakt de keuze om dat los te laten, de ander er niet om te haten. Ongeacht eigenlijk of de ander er spijt van heeft. Dat is vreselijk moeilijk! Maar vast houden aan haat en bitterheid doet jezelf kwaad, vreet je vanbinnen op, maakt je ongelukkig, terwijl de dader gewoon verder gaat met zijn leven... Inderdaad wat iemand zei, zelf gif nemen en hopen dat de ander dood gaat. De dader zit er waarschijnlijk niet mee dat je niet vergeeft... En vergeven betekent niet dat er ook perse verzoening moet zijn. Vergeven is om zelf verder te kunnen gaan met je leven en te kunnen genezen. Voor verzoening moet er van beide kanten bereidheid tot vergeving/toenadering/verandering/spijt zijn. Ik heb sommige mensen in m'n leven moeten vergeven, om zelf verder te kunnen en gelukkig te zijn. Maar aangezien zij geen berouw hebben of bereid zijn tot verandering, is er geen verzoening. In contact zal ik geen verwijten maken over het verleden, maar ik laat ze ook niet meer dichtbij genoeg komen om me opnieuw pijn te doen. En vaak is het toch een proces, moet je meerdere malen beslissen te vergeven en los te laten als je merkt dat er weer boosheid omhoog komt...
Hoi dames. Wauw wat een reacties. het is zo'n achtbaan aan emoties. Ik weet echt niet wat ik wil. soms denk ik was ik maar een man die denken en doen wat makkelijker Ik heb me voorgenomen om het idd een kans te geven maar dan ook wel heel duidelijk mijn grens aan te geven. En zoals het ooit waar word het nooit meer...
Dank je, dat is lief gezegd, maar zo is het niet; zoiets is meer een kwestie van zien te overleven en als je dat hebt gehad proberen met alles in "het reine' te komen. Dit is wonderwel gelukt, maar dat is ook omdat ik weinig andere keus had, denk ik zelf meer Ondanks dat, wel bedankt voor je lieve woorden
Ik snap wat je bedoeld maar toch, ook al zie je het zelf als overleven, het is wel enorm dapper van je dat je dit doet hoor dat meen ik oprecht. Je bent ook enorm sterk dat je dit '' overwonnen '' hebt. Klinkt ook weer zo stom maar hoop dat je begrijpt wat ik bedoel
Moeilijk.. ik zelf heb ook iets meegemaakt maar die persoon kan ik echt niet vergeven voor wat zij heeft gedaan. Ik heb geen contact meer met haar dus voor mij misschien wat makkelijker. Mijn leven gaat gewoon door, ik ben gelukkig ook al zal ik haar nooit vergeven en zal ik nooit vergeten wat zij heeft gedaan.
Hoort het bij het verwerken ? Ben boos op alles en iedereen .. Zeg het liefst niets tegen niemand. Behalve tegen mijn kids
Ik ken de inhoud niet van wat jij met jouw familielid hebt meegemaakt. Maar als ik lees hoe je je voelt, heb je nog een lange weg te gaan voordat je die spreekwoordelijke 'streep' onder het verleden van de beginpost ook echt kunt zetten. 'Boos op alles en iedereen' kan onderdeel van het proces zijn van verwerking en rouw. Sterkte, en ga bij jezelf na of het niet te vroeg is voor jezelf om die 'streep' ook echt te kunnen zetten. Ik hoop wel dat het gaat lukken. Vergeven zegt niet dat het niet erg of naar is wat iemand deed of wat er gebeurde. Het betekent vooral dat je zelf door kunt, vrijer bent van het verleden en diegene.
Ik vind die streep eronder zetten idd erg moeilijk. voor mijn gevoel is het dan alsof het nooit gebeurt is. en er is zoveel gebeurt wat ook veel betrekking op mijn kinderen had. en ik heb echt het idee dat daarna iedereen weer vrolijk om de tafel zit alleen ik blijf nog met dat gevoel en idee zitten ... Ik snap ook wel dat ik het een plaatsje moet geven en langs me neer moet leggen ... maar geen idee hoe..
Dat snap ik, maar voor ons is het moeilijk om je goed advies te geven als we niet precies weten waar het om gaat. Wil je dat kwijt? mag uiteraard ook in pb hoor! Erover praten, het van je af schrijven (desnoods in een schrift) wil ook helpen om het geen gebeurd is te verwerken. En niemand die van jou kan verwachten dat jij door 7 jaar boosheid en verdriet ineens weer helemaal happy kan zijn met de situatie. Dat moet allemaal weer een plekje krijgen.
Goede morgen allemaal. Daar ben ik weer het heeft even geduurd voor dat ik daadwerkelijk er met iemand over kon praten. Bij mijn man heb ik 3 A4 tjes vol geschreven en de brieven aan hem gegeven. dat was al een hele opluchting alleen nu blijven er nog vragen boven drijven .. ik heb die vragen aan hun gesteld.. en gezegd dat ik er niet meteen antwoord op hoef maar over een paar weken als we hij weer zien maar ze willen er geen antwoord op geven omdat ze een streep onder het verleden hebben gezet ... .hun zeggen dat hun ook nog vragen hebben maar die niet aan ons willen stellen omdat ze een streep Door het verleden hebben gezet Naar mijn mening kan dit toch niet... vroeger of later komen die vragen weer boven. Voor mijn gevoel moet ik antwoord hebben op die vragen anders kan ik alles niet verwerken Hoe kijken jullie hier tegen aan ?
Ik heb niet alles gelezen alleen je laatste post. Maat ik zou rustig uitleggen dat een streep er onder voor jou simpelweg niet mogelijk is zonder dat het uitgesproken is en je vragen zijn beantwoordt. Persoonlijk zou ik dat ook niet kunnen omdat, net zoals je al zelf zegt, deze vragen naar boven blijven komen.. Voor mijn gevoel is het dan net een groot toneelstuk als je geforceerd gezellig bij elkaar gaat zitten zonder je gedachtes of vragen uit te spreken.. Succes meid
Ik heb zeven jaar geen contact met m'n zus en zwager gehad en hier kunnen we verder door het juist niet meer over het verleden te hebben. Om een lang verhaal kort te maken hebben wij dat verleden totaal anders beleefd en gaan we het daar over hebben dan ontstaat er een discussie/gesprek waar we niet uit zullen komen. We kregen weer contact door het overlijden van onze vader en omdat het inderdaad wat geforceerd ging heb ik een beslissing genomen en zijn mijn man en ik naar hun toe gegaan voor een gesprek en gevraagd of de neuzen dezelfde kant opstaan, vooruit ipv achteruit...en we hebben inmiddels alweer 4 jaar goed contact. Natuurlijk ben ik dat verleden niet vergeten maar er zijn inmiddels veel dingen gebeurd/veranderd in ons beide leven en het contact wat we nu hebben voelt fijner dan die 7 jaar zonder contact, ondanks het verdriet/boosheid over dat verleden...maar het is me het niet waard om alles weer op te rakelen en die vraag moet jij jezelf misschien ook stellen.
Goedemorgen Juffrouwminoes, Lees dit nog eens: Je zult jezelf in bescherming moeten nemen als ze geen verandering hebben laten zien. Natuurlijk doen mensen elkaar wel eens pijn in relaties, maar daar hoort ook weer verzoening bij, anders (en dit is natuurlijk per situatie verschillend) blijf je schade oplopen en dat is niet goed voor je. Verzoening komt van twee kanten. Mijn ervaring met mensen die ergens een streep onder willen zetten en opnieuw willen beginnen zonder uit te praten wat er is gebeurd, is dat we alles lekker oppervlakkig houden en inderdaad 'toneelstukjes' opvoeren als we bij elkaar zijn. Dat kan een keus zijn. Veel succes en wijsheid gewenst!