Ja dat herken ik ook. Ik zei altijd ik leef nog wel, maar ik sta op standje overleven. Ik genoot nergens van en er gingen ook wel dingen mis gewoon door verdriet en niet goed over dingen na kunnen denken. Voor mijn gevoel zat ik echt vast in een verdrietput en at en dronk ik wel en dat soort dingen maar echt leven deed ik neit. En ondertussen keek ik omhoog vanuit die put en zag ik anderen en vooral ook de mensen die "mij dit hadden aangedaan" vrolijk verder leven. En ik dacht steeds help me dan wat moet ik nou etc. Totdat ik dacht ho wacht eens even...Maar dat heeft echt veel tijd nodig gehad....
Bedankt voor je reactie! En ik vind het heel bijzonder dat je die persoon hebt kunnen vergeven. Ik heb even de definitie op gezocht van vergeven. Gewoon omdat het woord in deze context voor mij zo verkeerd voelt. Vergeven; kwijtschelden, een kwaade daad niet toerekenen, genade toekennen, niet meer kwalijk nemen. Ik geloof echt oprecht niet, dat ik dat ooit zou kunnen na misbruik. En ik denk eerlijk gezegd ook niet dat ik het ooit zou willen. Dus dat maakt wat jullie hebben gedaan heel bijzonder. Petje af dat jullie je leven allemaal zo goed op de rit hebben gekregen!