Ik las net een verhaal in kinderen magazine. Het verhaal komt me heel bekend voor, het lijkt precies op het verhaal van iemand hier op het forum.(wie het is weet ik niet meer en dat hoeft hier ook niet bekkend gemaakt te worden, behalve door haar zelf als ze dat wil) Het verhaal gaat over een jonge vrouw die in het begin van haar zwangerschap, haar man heeft verloren aan een hartstilstand. Het verhaal heeft me(net als het verhaal van iemand hier) in mijn hart geraakt. Zoveel verschillende emoties kwamen tijdens het kezen naar boven. Hele verdrietige, boze, maar ook hele krachtige en mooie emoties. En wat een mooi wondertje op de foto's! Mocht je inderdaad mee kletsen hier, dan hoop ik dat je dit leest: Ik heb echt diep respect voor je! Vindt je een geweldig krachtige vrouw. Als jullie dochter maar de helft mee krijgt, dan kan ze al de hele wereld aan. Denk dat er iemand heel trots mee kijkt naar zijn vrouw en prachtige dochter Moest dit even kwijt
Volgens mij ook babii ! En ze is nu weer zwanger ook van haar overleden man Ik vind haar zo ongelofelijk sterk en heb zo ongelofelijk veel respect voor haar !
Ik krijg ook altijd een brok in mijn keel als ik aan haar verhaal denk. En wat bijzonder dat ze weer zwanger is!
Babii idd! Wat een ongelooflijk sterke vrouw. Zo knap hoe ze het allemaal doet. Respect! En zo bijzonder dat ze nu zwanger is van haar man.
Heeft echt indruk op mij gemaakt wat haar is overkomen. Wat een krachtige vrouw. Ze zal dit vast wel lezen, dus babii respect.
Sluit ik me ook bij aan, wat een onwijs dappere en sterke vrouw en wat geweldig dat ze nu weer zwanger mag zijn van haar man!
Het is dat ik het toevallig van m'n vriendin doorkrijg dit topic, want had het nog niet gezien. Dit is inderdaad m'n verhaal, bedankt voor alle lieve reacties. Maar zoals ik daar al citeer: ik ben verplicht aan m'n dochter om door te gaan! Zij is m'n zonnestraaltje en dankzij haar kan ik verder leven. En inderdaad is er een tweede wondertje van mij en m'n man op komst. Dus nogmaals: respect is niet nodig, ik ga door voor m'n mooie meisje, dat verdiend zij ..... En zo had papa het ook gewild!
respect heb jij wel nodig ook al zeg je van niet respect hoe je er mee omgaat en je, je inleeft in je man zijn wensen. RESPECT!!!
Eeeeen daar zijn de tranen.. Ik wens jullie de wereld toe! Al het geluk! en alle liefde! Ook voor je man, die van boven op jullie neerkijkt!
Geweldig Babii hoe jij je staande houd! Je bent een top vrouw en mama. Geniet van deze zwangerschap, want ook nu laat je jou grote liefde weer een beetje leven op aarde!
Je bent heel bescheiden en dat is mooi, maar je mag ook best inzien hoe knap het is wat je doet. Hoe je positief verder leeft. Tuurlijk doe je het voor jullie mooie meisje en baby in je buik, maar dat betekend niet dat het dan minder knap is Ik vind dat je heeeeeeel erg trots op jezelf mag zijn en ik heb(of jij het aan neemt of niet) heeeeeel veel respect voor je. Jullie dochter en baby in je buik verdienen dat zeker en jij verdient hen en heel veel respect!
Sterke en krachtige vrouw/moeder met heel veel liefde voor haar kids en man! Ik heb daar bewonderig voor!
Het is voor mij vanzelfsprekend om het alleen te doen, ben niet anders gewend. Dus voor mij is het niet knap, maar "normaal", hoe graag ik het met mijn man samen wilde doen, en m'n dochter en kleintje op komst een vader gunde. En een tweede krijgen was niet enkel de wens van m'n man, maar ook m'n wens en ik ben bijzonder blij dat het is gelukt en ik die droom kan waarmaken. Ook naar m'n dochter toe!