ik ben de hele tijd angestig en ik pieker heel veel. ik ben angstig over dat mischien de kindje gaat overlijden in mijn buik en ook angstig over mischien na de bevalling iets gebeurt met mijn kindje. zoveel ben ik aan het denken omdat ik veel hoor en lees ben ik heel erg bang, ik wordt er gek van. en als mijn vriend zegt wij gaan dat of dit voor het kindje kopen, dan denk ik van binnen wat als het mis gaat met het kindje zou het niet te vroeg zijn, die vragen zijn rond mijn hoofd.
he laila, Ik denk dat stiekem iedereen die angst wel heeft het moet alleen niet je leven gaan beheersen. Je hebt tenslotte geen zekerheid hoe dingen in het leven gaan lopen. Probeer het op je af te laten komen. Ik snap het wel een beetje want ben zelf ook op tijden een piekeraar en een doemdenken. En dat is wat jij doet doemdenken. Het is niet goed voor jou en ook niet voor je kleintje als je je zo zorgen maakt. Ik zie dat je al 27 weken zwanger bent dus de onzekere tijd ben je al voorbij en als het goed is heb je ook de 20 weken echo gehad??. Denk zo "waarom zou het bij jou mis gaan". En alles wat je leest zijn vaak negatieve verhalen, de positieve verhalen zijn niet boeiend genoeg daarom lees je die ook niet veel. Maar ook herken ik dit, ik heb die boekjes allemaal afgezworen en ga het niet meer bewust opzoeken en me bang maken. Zoals je aan mijn banner ziet ga ik bijna bevallen, nou dit is voor mij erg spannend en door die boekjes en tijdschriften ben ik ook erg gaan piekeren, wat als de bevalling niet goed gaat, wat als het kindje iets heeft of niet overleefd, wat als hij/zij of ik de mexicaanse griep krijgt??? dit zijn allemaal dingen waar ik me ook op tijden druk om kan maken. Maar probeer me gedachten dan toch te verzetten omdat dit allemaal dingen zijn waar ik totaal geen invloed op heb. Dus laat het over me heen komen. En probeer die gedachtens te blokken. Waarom zou het bij jou niet goed gaan??????? Voorbeeldje: heb toen ik 23 jaar was flinke operatie gehad aan mijn buik, ik was altijd zo bang dat ik geen kinderen kon krijgen en ben er zelfs overspannen van geweest. Dit heeft me veel kruim gekost afgelopen 6 jaar. Veel gehuild en me altijd onzeker gevoeld. Terwijl dokter gewoon zeiden dat ik kinderen kon krijgen kreeg ik dat negatieve maar niet uit mijn hoofd. In november besloten mijn man en ik dat we er voor zouden gaan. Ik was in december al zwanger. En het eerste wat ik dacht "jee wat heb ik me afgelopen 6 jaar druk gemaakt om iets wat helemaal niet nodig was". Dit is zo zonde van de tijd!!! Wat ik je wil vertellen, de kans is groter dat alles wel goed komt en nu ziet je een beetje in een negatieve spiraal terwijl dit waarschijnlijk niet nodig is. Terwijl je er ook van kunt genieten (in ieder geval proberen). Uiteindelijk heb je toch geen invloed op hoe alles gaat lopen, dus probeer je er aan over te geven. En denk dat je niet de enigste bent met deze angsten...!!! Veel succes en geniet toch van alle mooie dingen, want in feite is het een wonder dat kleine ukkie!!! veel liefs rensje
ps: als je er echt te veel hinder van vind, schaam je niet om hulp te zoeken, want hormonen doen erg gekke dingen met je!! Want zou toch zonde zijn dat je zo jezelf voelt tot einde van de zwangerschap!! Meis kop op, komt allemaal wel goed.. groetjes rensje