suzan28 hier kan ik ook antwoord op geven ik heb hetal jaren en ik weet precies wat het is en inhoudt ten eerst dat je moeder het niet wilt inzien zal denk ik komen door grote schaamte het is niet iets waar je trots op bent ook omdat het je zo onzeker maakt dat je iedere keer maar weer iemand pijn doet en kwetst het is iets wat onbewust komt en niet altijd leuk als buitenstaander moet je het ook altijd zeggen dat je gekwetst bent en waarom ze het dan doet.. laat ze uit razen maar ga haar niet in een greephouding zetten en waarom we iedere keer toch maar weer iemand pijn doen is door het feit dat we het zelf niet merken dat we het doen ja zeker niet leuk en ja het doet ons ook verdriet wij vinden het ok echter niet leuk om toch iemand maar weer pijn te doen ik hoop dat je moeder ooit is in ziet dat het zo niet verder kan heb je nog vragen mag je die altijd stellen???
ik heb me zelf nooit gesneden maar dat is iets om niet weg te krijgen je zusje snijd der eigen omdat ze denkt niet anders te kunne het enigste wat je zou kunnen is vragen of ze in gesprek wil gaan met de ggz die kunnen haar verder helpen ze doet dit ook omdat ze bv jou verdriet heeft gedaan hoe vaak doet ze dit???
haha praat me ma niet over de ggz. ze loopt al minstens 5 jaar bij de ggz.ze doet t zowiezo al 6 jaar en dagelijks, heel erg mo te zien, dr lichaam ziet er echt neit meer uit. nja voor meer vragen doe ik t wel ff persoonlijk
is goed meis het is erg moeilijk om er mee te leven ben ik me al te van bewust ik hoop dat je het zelf ook een plaatsje kan geven het is voor jou zeer zeker ook niet gemakkelijk vanuit hier een dikke knuffel
Snijden: Ik deed het uit frustratie om even geen geestelijke pijn meer te voelen, om mezelf te straffen of gewoon om aandacht te krijgen. Ik heb een tijdje met dikke elastieken om mijn pols gelopen. Als ik de drang had dan knalde ik ze keihard op mijn huid. Het deed pijn en het liet striemen achter maar die verdwijnen weer. De littekens van het snijden niet.......... Ze kan bijvoorbeeld met iemand afspreken dat ze die mag bellen als ze drang heeft of afleiding zoeken (hard gooien met iets, schreeuwen of kleuren, wandelen e.d.). Dit heeft voor mij uiteindelijk gewerkt maar het is een lange weg om er vanaf te komen. Het is toch een verslaving.....
Heeft hier iemand ervaring met de Linehan? Ik heb die gevolgd (is een soort lange VERS-training) en ik heb er erg veel aan gehad. In het jaar dat ik het deed niet zo heel erg maar daarna merkte ik dat ik de vaardigheden vanzelf toepaste
Ik heb waarschijnlijk ook borderline (gehad) Had veel kenmerken ervan. Bij stress heel agressief,2x zelfmoordpoging,heel vaak roekeloos en daardoor ongelukken. Ik was alleen niet agressief naar mensen toe en heb altijd veel vrienden gehad. (Al 15 jaar ofzo dezelfde) Nu ben ik alweer flink wat ouder en de laatste psycholoog die ik had wist zeker dat ik GEEN borderline heb. Mocht ik het wel gehad hebben dan kwam dat voort uit een slechte jeugd. Heb helaas nog wel veel paniekaanvallen en kan niet zonder medicijnen. Respect voor iedereen hier die er mee weet te leven!!
ik vind het ook knap dat jullie hier neezetten ik had zo een kennisje , maar kon hellas niet mee omgaan ze noemde ons trouwens ( vriendinnen ) ik zag haar op schoolplein en zo zaten we vaker te praten , zelf ben ik sociaal persoon dus maak altijd praatjes met mensen of kopje koffie drinken moeders zonder meteen vriendinnen status geven maar ik kende haar dus net 2 maanden toen ik in de gate kreeg dat ze anders was , ze loog veel , ze was jaloers als ik met andere moeders ging kletsen /en belde mij minmaal 2 keer per dag ,en dan netzo lang over laten gaan tot ik uit mij bed moest of onder de douch weg moest ,heb haar zooo vaak duidelijk gemaakt dat ze niet zo vaak moest bellen want ik vond het vreselijk alle dat gebel voor niks .maar ze trok er niks van aan , ik ontplofte toen ze steeds zo bezitterig werd , kon niet op me gemak met andere moeders praten opgegeven moment ,als ze mij zag met een moeder praten ,kwam ze later om iets negatief over de geine te zeggen . ik moest voor mij zelf kiezen ,want ik werd zelf ziek van .kreeg telefoonvrees...ik heb wel op nette manier verteld dat ik niet goed bijvoelde en liever kennisen wilde zijn dan vriendinnen,,ze was bang dat ik ging roddelen.maar tuurlijk doe ik dat niet ,ik wens haar echt het beste
meesa niet alle borderliners zijn zo hoor je hebt heel veel verschillende soorten borderline ik zelf lieg niet en ga ook geen vriendin claimen ik bel niet honder keer om je te moeten spreken als er niet word op gepakt dan laat ik ze zelf terug bellen als ik een vriendin heb ga ik die wel vreselijk verwennen dat is mijn ding weer en ik probeer contact te houden maar omdat ik dat dus erg moeilijk vind en me soms lange tijd niet laat horen denken ze gelijk dat ik ze niet aardig vind ofzo of niet de moeite wil nemen voor ze tja ik ben gewoon bang om contacten te leggen dat ben ik tja de een heeft dit d ander heeft dat.. mensen moetn mij maar lekker nemen zo als ik ben ik ben manuela en heb borderline so what ben niet eng ben niet gevaarlijk doe geen enge dingen en probeer je geen pijn te doen ben manuela met een gebreken maar ben niet minder dan een ander ben manuela mama van 2 kinderen doe mijn best om ze te verzorgen soms gaat het me gemakkelijker af dan andere dagen maar doe wat ik kan blijf mezelf en doe me niet anders voor ja ben manuela en heb borderline neem ze zo als ik ben anders is daar de gat van deur verander niet en voor niemand niet ben wie ik ben
Je kan niet zomaar de stempel bordie geven aan mensen als ze geen diagnose hebben van het ggz of dergelijke Er zijn zoals manuela zegt verschillende soorten bordies Ik bijvoorbeeld krasde mezelf om de pijn die ik voelde uit mijn lijf te krijgen Emoties doen pijn,als je gewent bent niks te voelen Klinkt vaag maar het hielp omdat je een geestelijke pijn laat overheersen door lichamelijke pijn
Ikzelf ben van idd van mening net als de meeste hier, dat elke borderliner verschillend is. Ik heb ook gesneden, dach heel zwart/wit, kan dingen nogal snel persoonlijk opvatten waardoor er hefitge reacties bij mij komen en waardoor ik voor mijn omgeving niet leuk ben. Wat ik niet meer heb? Het claimen van vrienden, stikjaloers zijn als er door mijn ouders of vrienden over andere vrienden/familieleden gaat. Of dat mijn moeder iets zonder mij met mijn zus ging doen. Het in paniek raken als ik geen gehoor kreeg bij telefoneren ook bij mijn man. Ik heb dat niet meer zo heel erg, zeker niet bij mijn man of vrienden. Wel heb ik dit bij mijn moeder, waarom? Omdat ik me snel zorgen maak. Met name als ze in het buitenland zijn, en dan geen gehoor krijgen, dan maak ik me snel zorgen. Vind ik dit een negatieve eigenschap van mezelf? Nee, ik houdt gewoon veel van mijn ouders. Trouwens, mijn vrienden worden ook erg verwend door ons als ze hier zijn. Lekkere hapjes, lekkere drankjes. Wil iemand Heineken, dan kopen we Heineken ook al drinken we het zelf niet. Maar dit is een goede eigenschap vind ik, ik geloof dat mamamanuela ook schreef dat ze houdt van eht verwennen van vrienden. Ik weet niet, ik claim er in ieder geval niks mee. Vrienden en familie betekenen alles voor me, ze zijn er altijd voor ons en wij ook voor hen. Snijden en branden deed ik om mezelf te straffen, te straffen omdat ik borderline had, mezelf straffen omdat ik geen goede dochter/zus/vriendin was vond ik zelf.Voor mij was het niet iets waarvan ik dacht, he, dat ga ik eens lekker doen vandaag. Het was een onbeheersbare drang van mezelf. Ik moest het gewoon doen, en gek genoeg voel je wel pijn, maar het voelt ook ontspannend. Een soort tja, trip die je maakt. Verslavingen behalve het snijden en roken heb ik nooit gehad. Ook geen behoefte aan. Liegen deed ik ook niet, eerlijk duurt het langst en dat had ik ook toen ik in mijn heftige periode zat. En tuurlijk had ik na een woedeuitbarsting spijt, als haren op mijn hoofd. Ik kon gelukkig wel daarna mijn excuses maken. Het enige waar ik moeite mee heb is om als ik huil getroost te worden. Mijn man wil me dan zo graag troosten, maar ik krabbel eerst terug. Uiteindelijk geef ik dan wel toe, en dan voelt het ook fijn. Het aggresieve is bij mij wel weg, ik kan wel boos worden. Maar goed, de ruzies tussen mijn schoonzus en haar man zijn ook heftig en die hebben nergens last van. Op dit moment heb ik nog wel hulp nodig. Zeker, het van me afpraten. Niet dat ik nu erge last heb als dat niet gebeurt, maar dan ben ik weer bij mijn hulpverlener en dan denk ik he, toch wel lekker. Ik moet ook wel zeggen dat ik in de loop der jaren veel zelfkennis heb gekregen. Ik pik snel op als ik kribbiger ben tegen mijn man, dan denk ik he, gaat alles echt wel goed. Zit ik ergens diep van binnen mee? In grote lijnen ben ik stabiel, en ik denk dat niemand echt superblij is tijdens het proces van een terminaal ziek familielid of een doodzieke schoonmoeder. Ik denk dat iedereen dan wel gestrest is. Wan tuurlijk als het minder stressvol zou zijn zou mijn leven nog stabieler zijn. Maar helaas heb ik een schoonfamilie die het niet altijd makkelijk heeft. Ik ben ook niet de enige met problemen, mijn man heeft ook een hele nare jeugd gehad. Ik ga hier niet over uitwijden in dit openbare topic, ik praat hier niet over mezelf maar over mijn man. Maar zijn jeugd buiten zijn ouderlijk huis, was een nachtmerrie. En ook dat heeft gevolgen voor zijn latere leven gehad. Iets waar we nu dus de 'vruchten'van plukken. Sorry meiden heel verhaal, Als iemand me wilt toevoegen op msn, dan kan je me PMen Lijkt me gezellig.
Wat is borderline? [FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Volgens de officiële diagnose moet je voldoen aan 5 van de 9 symptomen. Uiteraard heeft het er ook mee te maken in welke heftigheid je ze ervaart.[/FONT] [FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]1. Onzekerheid: [/FONT] [FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Dit is volgens mij het kernpunt van de borderlinestoornis. De patiënt heeft een dusdanig negatief zelfbeeld dat hij of zij niet (meer) van zichzelf kan houden. En als je niet van jezelf houdt, kun je ook niet van een ander houden. Die onzekerheid speelt door in alle andere symptomen. [/FONT] [FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]2. Impulsief en onvoorspelbaar gedrag: [/FONT] [FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Dit uit zich in verschillende symptomen: geldverspilling, veel wisselende seksuele contacten, misbruik van alcohol en drugs, roekeloos gedrag in het verkeer, vreetbuien en zelfbeschadiging. [/FONT] [FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]3. Wisselende stemmingen: [/FONT] [FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]De borderlinepatiënt kan erg snel omslaan in zijn of haar humeur. Het ene moment kan er geen vuiltje aan de lucht zijn, het andere moment is de patiënt depressief, verdrietig of boos. Dit kan een hele kleine aanleiding zijn, vaak veroorzaakt vanuit de onzekerheid (zie punt 1). [/FONT] [FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]4. (Oncontroleerbare) Woede of agressie: [/FONT] [FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Vaak heeft de patiënt last van een intense woede, veel intenser dan je zou verwachten in een dergelijke situatie. De patiënt (met name de mannelijke patiënten) raakt hierdoor snel verzeild in vechtpartijen. [/FONT] [FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]5. Veel heftige en instabiele relatie´s die je afwisselend idealiseert of haat: [/FONT] [FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Als borderlinepatiënt ben je altijd bang en onzeker om in de steek gelaten te worden door de mensen waar je van houdt. Door die angst om in de steek gelaten te worden, gaat de patiënt vaak de mensen om zich heen van zich af duwen, want het is veiliger om zelf stop te zeggen, dan om het deksel op je neus te krijgen. Hierdoor worden de naasten weer weggeduwd en wordt de patiënt bevestigd in het beeld dat niemand om ze geeft en ze weer in de steek gelaten worden. Hiermee is een spiraal ontstaan, waarbij je mensen steeds aantrekt en weer afstoot.[/FONT] [FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]6. Een leeg gevoel: [/FONT] [FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Dit is niet uit te leggen als je dit gevoel niet kent. De patiënt voelt op zo´n moment gewoon helemaal niks. Er is geen perspectief, er zij geen dromen en geen verwachtingen. Er is gewoon niets. [/FONT] [FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]7. Intense en instabiele relaties: [/FONT] [FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Dit gaat natuurlijk nauw samen met het minderwaardigheidscomplex en de onzekerheid. De patiënt is heel erg bang om mensen te verliezen, op wat voor manier dan ook en doet ook alles om dit te voorkomen. Dit werkt echter vaak averechts. Men legt dan zo´n grote claim op iemand dat die persoon eerder hard weg rent dan dichter bij te komen. Vaak wordt er ook heel erg zwart-wit over een ander gedacht, iemand wordt geïdealiseerd of gehaat. En ook dit kan van het ene op het andere moment omslaan. [/FONT] [FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]8. Suïcide(pogingen): De suïcide is één van de meest bekende en in het oogspringende kenmerken. Vaak is een suïcidepoging niet zozeer bedoeld om een einde aan het leven te maken, maar meer om een einde aan deze manier van leven te maken. Je wil nog wel leven, maar niet zo. Het is een roep om hulp. Van alle borderlinepatiënten haalt 10% de 30 jaar niet. [/FONT] [FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]9. Paranoïde ideeën en gedachten: In stresssituaties kan de patiënt achtervolgingswaan krijgen of dissociatieverschijnselen. Bij dissociatie heeft de patiënt het gevoel buiten zichzelf en buiten de werkelijkheid te staan. Het kan voorkomen dat de patiënt ook echt stukken tijd kwijt raakt en niet meer weet wat er gebeurd is. [/FONT] Ik wil niet veel zeggen maar ik heb 6 van de negen symptomen. Denk dat ik maar even een afspraak maak met de HA.
dit stukje slaat ook helemaal op mij: Ik zal je proberen iets te vertellen over hoe borderline voelt, misschien dat je jezelf hierin herkent. Waarschijnlijk voel je je net alsof je nog een kind bent, je zoekt nog altijd liefde, geborgenheid, een moeder, iemand die je bij de hand neemt en je leidt door de moeilijke wereld. De wereld is groot en eng en je bent bang voor mensen. Je wordt steeds zo boos, verdrietig en eenzaam als je niet begrepen wordt. Je zoekt toch eigenlijk een vader- of moederfiguur i.p.v. een partner. Het lijkt wel alsof niemand je begrijpt. Echter verstandelijk ben je volwassen en waarschijnlijk (evenals veel Borderliners) zelfs vrij intelligent met een vrij hoog IQ. Daarom ga je zoveel nadenken, 1001 gedachtes in je hoofd en maar niet rustig kunnen worden, vreselijk. Tel daar bij nog op dat je niet weet wie je bent, leegte in je lijf en je draait helemaal door. Uitzichtloos........
Krokus,mijn psycholoog zei dat iedereen wel borderline heeft als ze die 10 punten nakijken Maar als je het niet vertrouwt is een dokter natuurlijk geen gek idee..
@krokus maak een afspraak praat er over met mensen om je heen misschien dat je ook wijzer word je mag me ook toevoegen op msn dat we misschien nu ook al wat wijzer worden... dit is mijn msn manuelavanmalsen@hotmail.com vermeld wel even dat je van de forum komt hihi...
Dit stukje is niet echt een bordie verhaal Het kan net zo goed een depri persoon zijn die hulp zoekt en die ook nog een tiener omdat die persoon niet weet wie hij zij is Dit is geen uitgangs punt voor bordies Dat lege tja we hebben geen emoties we hebben het weggestopt en als we emoties hebben gaat het gelijk van 0 tot 100 (kortsluiting) Iedereen heeft wel eens een paar symtomen van bordie Maar dat kind gevoel nee vind ik niet passen bij mijn bordie en ik had alle "symptomen" Ik typ dat woord tussen haakjes want er zijn meer namelijk Dissociatie is bv : Je zit in de bus en je moet de volgende halte eruit Wat er gebeurd is dat je in jezelf keert je bent er even niet Als je eruit komt dan zit je ineens in groningen ipv leek Ik diss als ik me probeer te concentreren op 1 punt wel 20x in een minuut Het is een overlevings tactiek die zijn getriggert door dingen uit het verleden je zoekt een andere wereld op om veilig te zijn
Hallo meiden, Mag ik jullie allemaal dan nichtjes gaan noemen? Want een heleboel dingen die jullie schrijven kan ik heel goed herkennen. Ik ben namelijk een ADHDer. En net als met borderline kom je er nooit helemaal van af maar je kunt er heel goed mee leven. Mijn allerbeste vriendin is ook een borderliner en het rare is doordat we allebei een groot aantal symptomen gelijk hebben kunnen we heel goed met elkaar. Ik zal zeker nog even een tijdje mee blijven lezen want ik vind het eigenlijk(sorry niet verkeerd opvatten) interesant om te lezen hoe jullie dit in jullie leven een plaats geven. Veel liefs en sucses Janna
2,3,4,5 en 7. Die punten heeft mijn stiefvader 6,8 & 9, naar mijn idee niet. Hij vindt zichzelf namelijk veel te belangrijk om zelfmoord te plegen. Zijn 6,8 & 9 juist borderline symptomen?
oh ik weet dat er wel per persoon verschilt volgens mij , en volgens mij met ouder worden steeds beter of zelfs over? had ik ergens gelezen volgens mij ,na 30ste steeds beter gaat , ik weet niet misschien wat stabieler leven krijgen ofzo dat het dan beter gaat nogmaals ik vond echt heel sneu dat de meid dat ziekte had , ze was verder wel goeie moeder enzo ,maar ja ik leed eronder heb echt vaak op veel verschillende manieren proberen duidelijk te maken dat ze mij best lastig viel met telefoontjes , of ik vrij wou zijn als met andere mensen omging maat dat hielp niet hellas ..ze was 2 keer met opzet zwanger geraakt zonder haar partners te laten weten ,ze had 2 papa voor haar kinderen .dat is natuurlijk niet erg maar als je hoort dat de ene vriend nog relatie en kind had en zij toch expres pil liet liggen zo dat ze zwanger kon zijn en kind van hem krijgen is natuurlijk niet echt normaal . maar goed ik kon niet tegen dat leugen elke keer ,als haar betrapte dan verzon ze snel andere dingen dan is vriendschap niet echt eerlijk lijkt mij .ze had ook een beste vriendin maar roddelde veel over haar ,tja , bordie of niet zo'n persoon kan ik niet als vriendin beschouwen heel sterk en knap vind ik van de mensen die echt iets aan doen en beter zijn geworden