Ik begrijp het... het is een samenkomst van omstandigheden...ben wel benieuwd wat er nu met die test gaat gebeuren...
haha ik laat het wel weten hoor. Ik denk dat ik volgende week vrijdag ga testen of zo. Als ik zo lang kan wachten
hier was ik strak aan de pil..... op een gegeven moment werd ik dikker,was misselijk en alle bekende kwaaltjes...,maar was nog gewoon iedere maand ongesteld... op een gegeven moment op aanraden van een vriendin,toch maar een test gedaan en zwanger! ik naar de dokter--->verwijzing voor een echo voor hoever ik was.... 11 weken al!! Helaas ging het 2 weken daarna mis..... Het was zo gewenst,maar was ons op dat moment niet gegund...
In 2008 was ik gestopt met de pil, na meer dan 15 jaar. Niet zozeer met het doel direct zwanger te raken maar meer mijn cyclus op gang te laten komen en dan wie weet over een jaar of twee een kindje? Voordat ik startte met de pil was ik heel onregelmatig ongesteld, misschien vijf keer per jaar. Dat ik na het stoppen met de pil niet ongesteld werd (op de onttrekkingsbloeding na) zag ik eerder als teken dat mijn cyclus op gang moest komen. Hield het ook niet in de gaten moet ik zeggen. Na een maand of vier was ik nog niet ongesteld geworden. Had verder geen klachten, hoewel ik wel meer moe was dan anders. En mijn paardrijbroeken zaten echt niet meer lekker. Was wel wat aangekomen want ik was een half jaar geleden (goddank) gestopt met roken. Maar goed, hoewel ik bijna wel zeker wist dat ik niet zwanger kon zijn want ik was immers nog niet echt ongesteld geworden, heb ik toch een test gedaan. En tot mijn grote schrik bleek die knal positief. Ik kon gelukkig de volgende dag al voor een echo terecht en toen bleek ik al 16 weken te zijn!!!! Ze konden ons zelfs al vertellen dat het een jongen was. Moest echt even wennen want dit hadden we echt niet verwacht. Ben echt direct na het stoppen met de pil zwanger geraakt. Gelukkig heb ik tijdens het begin ben de zwangerschap toen ik het nog niet wist niets gedaan of gegeten wat schadelijk kan zijn voor de baby. Nu is mijn zoontje alweer bijna drie. Toen de wens voor een tweede er was heb ik mijn cyclus heel goed in de gaten gehouden. Het gekke is dat ik sinds mijn zwangerschap een mega regelmatige cyclus van 28 dagen heb. Wist deze keer dus precies wanneer ik kon testen en wist het al bij vier weken. Dan duurt een zwangerschap ineens heel lang!!
Wij stopten in 2006 met de pil na 9 miskramen hadden we er genoeg van. Ik was al 2 jaar niet meer zwanger geraakt dus hadden het opgegeven. Toen kwam mijn zus en zwager met de kids vraagt ze aan mij heb je nog weleens een positieve test gehad nou nee dus. Kom ik de volgende dag op het werk ben ik overtijd gelijk een test gehaald en die met mijn vriend samen gedaan. Ik was de wc nog niet uit of de 2 de streep knalde ervan af. Daarna begon ook de angst dat het weer mis zou gaan te komen maar onze spruit is een plakker en ik ben nu bijna op de helft
omdat ik een erg onregelmatige cyclus had, had ik ovulatietesten gekocht. toen ze binnen waren direct getest en een positieve uitslag, ik dacht nog, eindelijk een ei in aantocht! maar de volgende dagen bleef het maar positief. wat een vage rommel dacht ik, maar mijn man stond erop dat ik een zwangerschapstest zou doen. omdat ik van zijn gezeur af wou zijn 1 gedaan, direct aan hem gegeven en verder gegaan met waar ik mee bezig was. wat een onzin, ik heb geen symptomen dus ik kan niet zwanger zijn. hij bleef maar kijken naar die test. ik ging toch even gluren en wat? 2 dikke strepen?! test zal we niet goed zijn haha doe er nog wel 1, maar ook die gaf 2 dikke strepen. volgende dag een clear bleu gehaald en daar stond op zwanger. heb er wel even over gedaan om het echt te beseffen. en nu alweer 23 weken zwanger!
Ja, bij mijn tweede. We gebruikten condooms. Ik wilde graag een tweede maar door financiele omstandigheden besloten we te wachten. Ik had nog 1 testje liggen, en besloot hem te doen. Daarna kon ik het dan uit mijn hoofd zetten voorlopig. Zolang ik testen had zou ik ermee in mijn hoofd blijven zitten. Vertelde mijn man niet eens dat ik hem ging doen. Ik deed de test (cb digitaal) legde hem weg, en ging mijn oudste wat drinken geven. Toen ik mijn handen ging wassen dacht ik weer aan de test, pakte hem om weg te gooien en toen stond er dus 'zwanger' op het schermpje. Ik huilend naar mijn man, die eerst schrok en toen heel blij was. 8 maanden later werd mijn tweede zoon geboren
Hier was ik wel gestopt met de pil in juni 2010 maar aangezien ik aan de dialyse zit, nierpatient ben. Hadden de dokters gezegd van ja probeer het maar eens. Want dialysepatienten kunnen over het algemeen niet zwanger raken. Ik had gelijk een normale cyclus van 28 dagen. Dus kon op die manier "gericht" sex hebben. Manlief rond die tijd naar boven gesleurd 2 november had ik een babyshower van een vriendin van mij.. Ik zeg nog tegen hun: ik weet zeker dat ik zwanger ben. Voel me zo anders. Echt heel raar want toen had ik net mijn ei gehad. 13 november ik denk tja dit is mijn NOD en nog steeds niet ongesteld. Aangezien ik die ochtend moest dialyseren en toen ik thuis was ben ik eerst gaan slapen want was moe. In de avond had ik zoiets van hmmmmmmmm ik ga een test doen kv5 Ik op de wc. Druppeltjes in gedaan. Weg gelegd en boekje gaan lezen. Ik kijk erop zie ik een hele duidelijke streep staan! Helemaal in shock want tja mij is altijd verteld dat ik niet zwanger kan raken vanwege de dialyse. Ismail is geboren met 31 weken. En is net 1 jaar geworden! Onze wondertje
Hier was het met 3 kinderen voor mijn man klaar. De derde is er gekomen omdat ik nog heel graag een kindje wilde en hij uiteindelijk ook zoiets had dan gan we voor nog 1 kindje en dan is het klaar en laat ik me helpen. Maar omdat ik twijfel bleef houden en hij niet voor een knip durfde te gaan was daar nog niets van gekomen. Het was al wel duidelijk dat het bij 3 kinderen zou blijven, ook al had ik er nog geen vrede mee, zou hij toch binnenkort gaan, omdat ik niet tegen hormonen kan en van de condoom steeds schimmelinfectie kreeg. We deden aan periodiek onthouding en vrijwel altijd voor het zingen de kerk uit. Behalve dan echt net na mijn menstruatie dan waren we de eerste 2 dagen nog weleens wat onvoorzichtiger, omdat ik altijd dag 17 mijn eisprong voelde en dit ook gecontroleerd heb met ovulatietesten. Ook kon ik mijn lichaam zo goed dat ik dacht dat het wel veilig zou zijn. Maar deze keer kwam mijn eisprong 4 dagen eerder, maar omdat we 4 dagen daarvoor onveilig waren geweest had ik neit zo iets van dit kan weleens raak zijn en daarbij voedde ik de jongste ook nog steeds en ook nog steeds 's nachts en werd ik van de tweede niet zwanger,omdat ik de oudste nog voedde, verwachtte ik niets. Totdat mijn LF van 10-12 dagen voorbij waren en er geen ongi te bespeuren was, maar ook geen kwaaltjes Dus na 3 dagen zat ik op dag 28 en nog steeds niets te bekennen, dus toen een testje gedaan en positief. Dus toch wel onverwachts, maar wel heel welkom, verwachtte wij over een week of 6 ons vierde en laatste kindje,
Op 1 januari dit jaar kreeg ik klachten. PMS dacht ik, combi met slaapgebrek en dergelijke. Normaal heb ik een dag of 2-3 voor menstruatie last, dus ik dacht er nog niets vreemds van want ik verwachtte ieder moment mijn menstruatie (ik hield het niet bij, dus precies wist ik niet, wist ook niet precies wanneer laatste menstruatie was, in ieder geval begin december want ik was altijd begin van maand ongesteld). Klachten werden steeds heviger, borsten gingen echt pijn doen, ik was erg moe (ondanks vroeg naar bed e.d.) en veel misselijk. Manlief had al eens geopperd, ben je niet zwanger? Heb ik lachend weggewuifd, tenslotte had ik een spiraal, een van de meest betrouwbare vormen van anticonceptie die er is. Klachten hielden aan en na een drukke dag ging ik opeens spugen . Buikgriep dacht ik, iets verkeerds gegeten, vroeg naar bed. Maar geen buikkrampen, geen diarree, voelde me niet ziek, niets. En na het spugen meteen zin in eten, wat ik eigenlijk alleen maar in zwangerschap heb gehad. Toen ging ik even twijfelen en de gedachte bleef in mijn achterhoofd zeuren. Een paar dagen later, nog steeds erg moe, misselijk en enorme last van borsten, besloten om toch maar een testje te doen (ik had er nog een liggen) zodat ik eens en voor altijd de mogelijkheid zwangerschap kon wegstrepen. Tot mijn grote schrik was die duidelijk positief. Ik was in paniek, wat moest nu met de spiraal die er nog in zat, hoe moest dat nu met ons, gezin, werk, weer 9 maanden ziek, zwak en misselijk !? Manlief was vooral heel blij en eigenlijk niet verbaasd. Een 3e kindje zat sowieso wel ergens in onze toekomstplanning, alleen zeker nog niet nu. Na een dagje bekomen werd ik toch wel heel blij van, maar ik was ook erg ongerust of het wel goed zat vanwege die spiraal. Ik kon pas echt genieten als ik een goede echo zou hebben. Helaas kwam die niet, HCG was in bloed ook vrij laag, gyn was vooral bezorgd dat het buitenbaarmoederlijk zou zitten en ik moest er maar rekening mee houden dat het fout zou gaan. Een klein weekje na de positieve test kwam miskraam. En was ik lichamelijk en emotioneel helemaal van de kaart. En de (hormonale) nasleep heeft nog maanden geduurd. Nee, onverwacht zwanger raken is mij zeker niet bevallen...
Wij gebruiken altijd condooms en hebben het 1 keer onveilig gedaan en toen teste ik 2 weken later positief en nu dus alweer 23 weken zwanger. Het was dus niet helemaal in de planning we wilde nog een paar maanden wachten. Omdat ik nu bezig ben met een opleiding. Maar het is erg gewenst!
mijn man en ik (toen nog vriend) kenden elkaar 13 jaar, maar waren pas 5 maanden samen. Ik slikte al jaren de pil, vanaf mijn 13e al, omdat mijn ovulatie anders haast niet te overleven is. Ik voelde me al een paar weken niet lekker en had al een paar doktersbezoeken gedaan. Ik wilde opnieuw naar de huisarts en dacht, ik doe een test want als ik weer met deze klachten bij hem kom (lusteloos, misselijk, moe, concentratieproblemen) dan vraagt hij vast of ik niet zwanger kan zijn. Ik dacht: het kan niet, want ik ben gewoon steeds tijdens de pilstop ongesteld geweest, maar als ik een test heb gedaan kan ik tenminste echt nee zeggen. Het was dus ja Echt een knaller. Een paar dagen later hadden we de echo en bleek ik al 10 weken zwanger te zijn. Olaf is nu 4,5 jaar, Liam 1,5 en we zijn druk aan de klus voor hopelijk een derde kindje
Echt bijzonder meid! Ik moet soms echt aan dit verhaal denken. Gewoon al zolang zwanger zonder dat je het weet. Apart
Deze kleine meid waar ik nu zwanger van ben is er door geschoten, we wouden wel een tweede maar waren nog niet aan het proberen, mijn cyclussen duurden soms wel 170 dagen dus aan het wachten op mijn ongesteldheid deed ik niet echt omdat het zo onregelmatig was ook leek ik geen eisprong te hebben na dat mijn zoontje was geboren. Tot ik op een dag aan het opruimen was en nog wat testen vond en deze deed er kwam een licht lijntje, dag twee was het lijntje alweer donkerder en zo verder, ik was wel erg geschrokken maar zo onzettend blij! Vriend viel zowat van zijn stoel toen ik hem die test liet zien omdat ons zoontje krijgen zo lang heeft geduurd, ik had ook niet verwacht dat in 1 keer zwanger worden voor mij was weg gelegd.