Mijn zoontje gaat de laatste tijd soms jammeren (huilen kan ik het niet noemen) als ik langs hem loop wanneer ie lekker ligt te spelen in de box om bv wat in de keuken te doen. Het is een open keuken dus ik ben gewoon in zicht en dichtbij. Ik praat ook tegen hem maar het lijkt soms alsof ie dan teleurgesteld is dat ik hem niet pak ofzo. Terwijl ie even later gewoon weer verder gaat met spelen. Als ik de kamer verlaat is er niks aan de hand, behalve als de bel gaat en ik daardoor even uit zicht ben. Ik zeg altijd wat ik ga doen en dat ik zo terug ben. Iemand ervaring hiermee? Vind het niet vervelend hoor maar vroeg me af of dit nu een soort verlatingsangst is? Verder lijkt ie me ook meer in de gaten te houden dan voorheen. Bedankt alvast!
nee niet op die leeftijd.... ik heb nu op 22maandne leeftijd er pas last van... en vooral als ik of me vriend ff voor 5 min de deur uit gaan voor ff nog iets te halen bij de suppermarkt...
Kan heel goed verlatingsangst zijn hoor. Op het KDV vertelde ze mij dat de periode tussen 6 mnd en 1 jr het meest lastig is voor een kindje om voor het eerst naar het KDV gebracht te worden. Ze hebben in deze periode het meest last van verlatingsangst. Ze beginnen te snappen dat pappa of mamma echt weg kunnen gaan en er dus niet de hele tijd zijn. Kiekeboe spelen overdag helpt om ze om zo snel mogelijk hier mee om te leren gaan. Bij ons is het een succes!
Ik vind zelf verlatingsangst nogal zwaar klinken bij die kleintjes haha, maar idd veel kiekeboe spelen. Ik doe dat hier bv voor de spiegel. Staan we samen voor de spiegel doe ik mijn hoofd opzij en kom dan weer terug, doekje op zijn hoofdje leggen en hij trekt hem er zelf af en dan zeg ik "boe" of als ik heb verschoont heb op de commode ga ik op m'n hurken zitten(met m'n handen bij hem voor het geval hij rolt) en dan "schiet"ik omhoog. Het aller leukst vind hij als iemand hem vast heeft en ik achter die persoon sta en buk, dan bij de rechterschouder "boe" dan bij de linker en zo een beetje spelen. Hier is kiekeboe ook een groot succes!