Hebben ze geen ochtend in het zwembad van 0-4 jaar? Dat is hier in het zwembad namelijk wel zo. Je oudste kan zich natuurlijk best redden in het peuterbadje, zijn handje hoef je echt niet meer vast te houden. En daarnaast zijn er nog andere moeders in het zwembad die echt wel een oogje in het zeil houden. Bij ons in het zwembad zijn ook aankleedkussens in het zwembad. Dus hup oudste even een handdoek om zich heen en op de stoel naast je. Jongste aankleden en in de max-cosi of buggy en dan met z'n drietjes richting de gezamenlijke omkleedcabines. Gewoon een x gaan! En vind je het niks dan ga je er weer uit en ben je zo weer thuis.
Ik ga eens kijken voor het zwemmen met mijn meisje. Wat ik heb gemerkt is dat het overdag juist heel rustig is en weinig moeders maar goed dan heb ik wel 1 op 1 tijd met mijn meisje. Verder maar eens kijken wat hier verder in de buurt te doen is voor mij qua sport. Poe vind het zo moeilijk stiekem!
Sport, cursus bij de volksuniversiteit in de buurt, vrijwilligerswerk, workshops etc. Waarschijnlijk ga je als de kinderen op school maken wel een stuk makkelijker andere moeders ontmoeten. Ik ben de afgelopen 6 jaar ook 2 x naar een andere woonplaat verhuisd en heb alles van voor af aan op moeten bouwen. Gaat niet van de een op de andere dag, daar moest ik wel wat moeite voor doen, maar in deze plaats woon ik nu 2,5 jaar en ik ken al heel wat mensen met wie ik dagelijks klets en dingen onderneem. Al scheelt het ook per plaats, in de vorige woonplaats waren ze meer gesloten, stonden niet zo open voor nieuwe mensen. Ook daar wat andere, met name andere import, leren kennen, alleen kostte dat wat tijd om ze te vinden . Succes!
mm ja contacten maken vind ik ook moeilijk, ik probeer op verschillende tijden met de kids naar de speeltuin te gaan of lekker wandelen.. Inderdaad is zwemmen nog een optie.. En zeggen hup klaagmodus uit is wel erg makkelijk gezegt.. Ik kan ook niet zo ineens ff contacten maken voor sommige mensen is dat erg lastig..
Ik snap het wel, woon zelf 160 kilometer van familie en vrienden. We leggen ons er b ij neer dat het zo is en wanneer we eljaar zien us het als of we de vorige dag nog hadden gezien. Afgelopen jaar van een grore stad naar een dorpje gegaan en door te praten met iemand bij een kinderactiviteit een keer afgesproken. Vond het zo spannend!!! Nu ben ik super blij want de kinderen zijn van dezelfde leeftijd. In 10 jaar in de stad geen enkel blijvend contact en nu in drie maanden tijd contact met iemand Je hebt niks te verliezen, als mensen je niet willen kenneb is dat hun verlies.simpel beginnen en fewoon proberen, hopelijk luk thet je
herkenbaar ... ik ben ook verhuist van de ene naar de andere stad.. scheelt 180 kilometer.. helemaal geen reis die je zomaar even doet..
Misschien een keer een praatje maken met andere moeders op de psz? Misschien in OR van de psz? Zo maak je makkelijker contact.
Het lijkt wel alsof ik me eigen verhaal lees ! Ik woon ook in een dorp momenteel en nouja eigenlijk zie ik niemand behalve me man, best lastig maar ja ik ben dan ook wel een beetje te terughoudend om mezelf gelijk in een groep te vermengen. in iedere geval zal het vast beter worden !
Ik vond het ook een ramp toen mijn kleine nog zo jong was om dan de deur uit te moeten al was het maar om kleine dingen en ging ik naar m'n schoonzus die een half uur verder woont.. M'n beste vriendinnetje hier woont op een half uur afstand met de auto maar die heb ik niet dus is het ook 2+ uur bussen.. Met een kleine heb ik dat nog nooit gewaagd.. Maar mijn familie en andere vrienden die ik al jaren ken daarvoor moet ik met het vliegtuig naar Nederland.. Geloof mij, vliegen met kleine kinderen om je familie te kunnen zien is een nog groter drama dan wanneer je de trein kan pakken.. Het is nu ff pittig maar als je wat meer in je draai zit wanneer de jongste wat ouder is wordt dat alleen maar makkelijker! En als je het kunt financieel en kwa tijd, probeer je rijbewijs te halen.. Ik ben nu al meer dan een jaar bezig en ik kan niet wachten op m'n papiertje, ik ben echt heilig er van overtuigd als ik kan rijden dat een groot deel van mijn problemen uit de weg geruimd worden doordat ik dan gewoon makkelijker weg kan en iets leuks kan gaan doen met de kleine.. Al is het naar de kinderboerderij!
Ik heb dat ook altijd gehad, (en nog wel een beetje hoor) maar sinds mijn zoon op school zit wordt het wel beter,
Ik ben ook 75 km verderop gaan wonen en heb hier in het dorp eigenlijk nog geen contacten. Ben nu op zoek naar vrijwilligerswerk om wat meer onder de mensen te komen maar het blijft lastig. Ik ben zelf wel iemand die snel contact maakt maar het is hier toch een heel klein beetje koude kak. Denk dat dat ook alleen op het eerste gezicht is, maar ik vind het lastig daar doorheen te prikken. Ik geef het ook gewoon de tijd, 4 maanden is natuurlijk nog maar heel kort. Gelukkig heb ik sinds ik hier woon wel mijn rijbewijs en een eigen autootje dus ik scheur ook zo weer terug naar de stad. Zonder dat had ik me denk ik wel een stuk eenzamer gevoeld hier.