Grote stap hoor! Ik ben een ras echte Amsterdammer geboren en getogen. Aan mij heb jij niets ik zal "mijn" stad nooit en te nimmer aan iemand kunnen verkopen haha ik vind het verschrikkelijk hier en wil heeeel gauw weg! Kies je buurtje heeeeeel goed uit! Zeker met een kindje! Er zijn buurten waar ik echt niet over straat ga 's avonds in het donker. En kijk goed of je het hier ook zonder jouw partner (mocht het fout gaan) uit kan houden, ik denk niet dat je 1 2 3 terug komt in Groningen. Succes!
Ik heb niet alles gelezen, alleen de eerste stukjes. Maar het eerste wat ik dacht toen ik las dat TS wil huren was schrijf je nu al in voor een woning. De wachtlijsten zijn echt enorm helaas! Verder is het natuurlijk gewoon een top stad met het beste voetbalteam van het land .
Ik ben samen met mijn zoon (toen 5) verhuisd van R'dam naar het oosten van het land en in een klein stadje terecht gekomen. Iedereen verklaarde me voor gek, aangezien ik hier niemand kende, ik was alleen een aantal keren op vakantie geweest. Ik vond de omgeving mooi en voor kinderen is het een stuk rustiger wonen, dus heb de stap gewaagd Nooit spijt van gehad (op een huilmoment van 5 minuten na ) Ik moet eerlijk zeggen dat het wel even heeft geduurd voor ik echt contact kreeg met mensen, tuurlijk de buren maakten wel een praatje enzo, maar verder niet, nou moet ik ook eerlijk zeggen dat ik toch wel erg graag op mezelf ben en ook weinig tot geen behoefte heb aan (veel) mensen om me heen, dus er ook niet echt moeite voor heb gedaan. Ook vindt ik de Twentenaren ander slag volk. Het enige dat ik hier lange tijd echt miste was 1 goede vriendin. die heb ik bij toeval gevonden (komt ook uit het westen dus zelfde mentaliteit) en als ik echt wat wil doen, ga ik meestal met haar. Voor mij heeft het goed uitgepakt. Waar ik toen wel op lette was de leeftijd van mijn zoon. Als hij 12 was geweest had ik het niet gedaan, ivm vrienden, school etc. Bedenk ook of je er zou willen wonen zonder die vriend, zo niet, zou ik zowiezo er niet aan beginnen, zeker niet als je slecht tegen alleen zijn kunt. .
Het is niezo dat ik perse om hem daar heen ga. We hebben (nog) geen relatie. Toen ik er voor het eerst kwam voelde ik me gek genoeg gelijk thuis. Leuke mensen, centrum enz! Zie mezelf er wel wonen alleen is het wel zo dat ik eerst even "afhankelijk" van hem zal zijn vanwege het wegwijs worden enz. Ik wil dat niet een al te lange tijd laten duren en wel snel mn eigen ding kunnen doen. Vandaar ook de ervaringen gevraagt hoe dat ongeveer zal uitpakken . Ik heb geen horden met mensen om me heen nodig. Geef me 1 goeie vriendin waar is eens in de 2 weken even gezellig een avond mee kan doorbrengen and I'm fine. Ik ben redelijk spontaan en sociaal aangelegd dus denk dat het opzich wel goed gaat komen. Ben alleen erg benieuwd naar alle voorbereidingen e.d.
Wat jij beschrijft is -denk ik- niet zozeer Amsterdam-gerelateerd, maar vooral gericht op het totaal veranderen van je eigen omgeving en hoe je weer een nieuw leven opbouwt. Ik denk dat Amsterdam daarvoor een ideale omgeving is. Ik ben hier komen wonen toen ik 18 was. Ik heb toen een prima leven opgebouwd, maar ja, het studenten leven maakt dat ook wel gemakkelijk . Na een relatie van 5 jaar, heb ik een tijd lang afstand genomen van mijn toenmalige (en gedeeltelijk huidige) kring van mensen. Ik deelde die volledig met mijn ex en moest er los van komen. Ik heb ook toen in zeer korte tijd snel een leuke, nieuwe kring aan mensen gevonden. Als je weet hoe je voor jezelf de situatie kunt creëren om nieuwe mensen te ontmoeten en je eigen ding te kunnen doen, biedt Amsterdam bij uitstek die mogelijkheid. Ik las al dat je je hier ook thuis voelt. Ik kan alleen maar zeggen: heel veel plezier voor over twee jaar . Bereid je voor op woonruimte, baan en/of tijdelijke geld voorziening en wat je wil doen om verder mensen te ontmoeten en hobby's te kunnen doen (ook buiten de psz/kdv/school). Als je vol in het leven stapt hier, heb je snel ook volop aansluiting met veel mensen. Verder sluit ik me aan bij wat zoal over Amsterdam is gezegd!