Hey dames! Ik ben op zoek naar tips/adviezen. Sinds een paar weken is mijn eigenwijze peuter minder goed in het doorslapen geworden. Voor een mannetje dat nu ruim driekwart jaar elke nacht doorsliep is dit dus weer een flinke stap achteruit. Allereerst: er is niets veranderd in onze dagplanning of iets dergelijks; ook hebben we nog steeds (al ruim anderhalf jaar) hetzelfde avondritueel. We zijn 's werelds saaiste mensen die voorspelbaarheid helemaal top vinden. Onze dag is ongeveer zo: papa werkt fulltime, mama werkt/studeert parttime. Hij gaat naar de gastouder op gezette tijden, mama pikt hem 's middags op - gaat nog wat leuks met hem doen (speeltuin, knutselen of gewoon thuis spelen) of even naar de winkel, gaat naar huis, eten koken, rond vijf uur/half zes komt papa thuis, gaan we eten. Daarna gaat papa met hem spelen zodat mama kan opruimen en daarna is het tijd voor het bedritueeltje. En toch worden wij rond een uur of 3-4 wakker gemaakt door onze peuter. De eerste keer vinden we niet zo'n ramp. We gaan er heen, hij geeft aan een slokje drinken te willen, geven hem een aai over zijn bol, leggen hem weer neer - knuffels+speentjes+kusje "welterusten". We draaien ons om, stappen in ons lekkere nog-net-warme-bedje, willen weer in slaap vallen ennnnnnn.... Wheeeeeeeeeeeeeeeee. En dan niet huilen; maar roepen. Hij roept wheeeeeeeeeee. En dan steeds harder natuurlijk. Als hij nog echt zou huilen of hij verdrietig zou zijn, zou ik het minder vervelend vinden, denk ik. Ik weet namelijk nu echt niet meer wat er aan de hand is. Er is namelijk niks. Hij lijkt het te doen om de aandacht. Als je vraagt of hij slecht gedroomd heeft zegt hij 'ja', als je vraagt of hij bang is zegt hij 'ja'. Vragen of hij nou helemaal betoeterd is zegt hij ook 'ja' en al vraag je hem of hij de reïncarnatie van Freddy Mercury is, zegt hij nog 'ja', want veel andere dingen zegt hij niet. Hij oogt niet bang en zie je soms nog een lach ook. Je staat op, loopt er naartoe, zegt dat het midden in de nacht is en dat hij moet slapen, hij beloofd dat hij niet meer zal roepen als het niet nodig is - je loopt terug naar je inmiddels-kouder-wordende-bed, ligt net 2 minuten en WHEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE. Als je hem negeert gaat hij uiteindelijk wel huilen en stopt hij niet. Vanuit je bed roepen dat hij moet gaan slapen werkt ook niet (believe me, i try; every single night). En zo gaat dit een keer of zes. Je moet er wééééér naartoe. Ondertussen koken we van woede (ook op elkaar, want ik vind dat papa er ook wel uit mag en papa is het na de derde keer ook flink zat en zegt dat het mijn beurt weer is) en worden we steeds bozer. Niet dat het werkt, maar niks lijkt te werken. Zowel begripvol reageren als ontzettend boos worden leveren exact hetzelfde resultaat op. Een draai om zijn oren tot aan gevolg - maar dan nog gaat hij lopen roepen. Na de zesde keer liggen we ons te verbijten in bed en komt het stoom uit onze oren (waardoor we overigens nog slechter in slaap komen). We beginnen overdag niet de meest vriendelijkste mensen meer te zijn voor onze omgeving wegens het slaaptekort. Vannacht vond ik het zo ultiem frustrerend dat ik gewoon zin had om hem uit zijn bed te trekken en beneden op de bank voor de televisie te zetten; gewoon zodat hij zijn snater hield. Dattie het maar uitzoekt x dacht ik dan heel boos) Ik heb me kunnen beheersen, maar ik weet het gewoon niet meer. Ik vind dat ik al meer dan redelijk ben geweest. Wat we al hebben geprobeerd: - Monsterspray (hij had een periode dat hij onder de indruk was van monsters en leeuwen; via oudere kindjes bij de gastouder) - Later naar bed toe (hij kwam in eerste instantie rond 22:30 voor de eerste keer en leek totaal niet moe - hij gaat rond 19:30 tot 07:00) - Nachtlampje (dit zit er nou een maand of 3-4 in) - Muziekdoosje opnieuw aanzetten - Babyfoon met camera om te kijken waar het mis ging en met een terugspreekfunctie zodat we ons bed niet uit hoeven (backfired; hij is bang voor de babyfoon omdat hij ons hoort maar niet ziet) - Ons avondritueel onder de loep nemen; maar 'perfecter' kan niet. We trekken er ongeveer een drie kwartier voor uit om de ideale omstandigheden te creëren. Denk aan geen tv/schermpje, nog even met een speelgoedje naar keuze spelen, douchen/wassen/pyjama aan, boekje lezen, de dag doornemen, tandjes poetsen, nog een slokje water drinken, zowel knuffels/kus van papa als mama, muziekdoosje, voorlezen, etc. - bij papa en mama in bed (mama is zwanger en ligt erg krap - ligt dus niet echt lekker, papa spartelt teveel om hem op zijn helft te tolereren, maar uiteindelijk slapen we alle drie wel wat langer, maar veel slechter, kwaliteit vs kwantiteit) Vannacht gaan we maar weer het campingbedje op onze kamer zetten en hem bij de eerste 'wheeeee' overleggen zodattie op kon houden met verder roepen 's nachts. Maar dit lijkt me ook niet een ideaal iets om weken vol te houden. Btw; wij snurken allebei, dus het lijkt me voor hem ook niet fijn. Ik heb al een beter/groter nachtlampje of een sterrenprojector geopperd, maar mijn partner denkt dat het toch niet helpt - omdat tot nu toe niks heeft geholpen en dat we daar maar weer alleen geld in een bodemloze put storten. Ik denk om eerlijk te zijn ook wel dat hij daar gelijk in heeft. Iemand anders nog ideeën voor onze nachtterrorist?
Slaapt hij overdag nog? Anders het middagslaapje weglaten. Dat scheelde hier heel veel En ja, anders zou ik gewoon 1 keer gaan kijken en er als niet is: lekker laten roepen. Als er verder niets aan de hand is, is het puur aandacht trekken, leuk vinden dat mama elke keer komt etc. Ja dan heb je misschien 2 nachten dat je minder slaapt maar als hij merkt dat zijn geroep geen effect heeft, gaat hij echt wel weer slapen.
Dit doen wij ook in het weekend en dat helpt vaak wel Hij is zooo 'out' dat hij de volgende dag pas om 08:00 of 08:30 wakker wordt. Maar dit is doordeweeks eigenlijk geen optie. Voornamelijk niet bij de gastouder; want de kinderen moeten daar (tot ze een jaar of vier zijn) naar bed voor een middagslaapje. Ik heb al wel gezegd dat ik niet wil dat hij langer dan anderhalf uur slaapt; anders sliep hij gerust 2,5 uur als het aan hem lag - en was het gespook echt niet te doen. Als we zelf het middagslaapje overslaan (ik ben ook wel eens een hele dag met hem thuis) wordt hij zo ontzettend huilerig en moe rond 4/5 uur, dat er geen land met hem te bezeilen is. Dat vind ik dan ook weer zielig (vooral voor mezelf mama staat dan gelijk een politieagent die om de anderhalve minuut moet corrigeren) en dat vind ik eigenlijk alleen maar vol te houden wanneer mijn partner erbij is. Erg he? Maar hij is zo ondernemend wanneer hij moe is, dat het net een wervelwind is. Geen seconde zit hij dan stil en hij gaat echt op zijn laatste restjes energie - windkracht 11 door het huis.
Ik zou toch proberen zijn middagslaapje niet te laten doen. En als hij het aan het eind van de dag niet trekt, even de tv aan En 'verplicht' slapen bij een gastouder, dat bepaal jij toch als ouder?
Overigens; het inslapen is op zich nooit een probleem. Hij gaat liggen, is hooguit nog 2 minuutjes om zich heen aan het staren of speelt nog even met zijn knuffelkonijn en gaat dan gewoon slapen. Hij gaat niet eens rechtop zitten in zijn peuterbed; het is gewoon liggen en slapen. Naar bed is naar bed en hij lijkt dan ook echt moe. Het gaat echt om het wakker worden 's nachts.
Nee, volgens mij niet Ze doet de opvang van kinderen van 0-4 en ongeacht het kind; na het middageten gaat iedereen er in. Ook de 3,5-4 jarigen. Ik kan het wel eens aankaarten, maar ik denk niet dat ik dat er doorheen krijg. Haha, verplicht televisie kijken is wel een leuke Haal het beste uit Netflix.
Ik vind het absurd dat de gastouder bepaalt dat alle kinderen moeten gaan slapen overdag. Zeker op die leeftijd zijn erg veel kinderen toch al over dat dutje heen. Ik snap dat het voor haar leuker is om haar handen enkele uurtjes vrij te hebben, maar dit is nu eenmaal de job die ze gekozen heeft... Ik denk echt dat het dutje de oorzaak is.
Ik zou het eigenlijk wel belachelijk vinden als je kind 's nachts niet goed slaapt omdat hij overdag al slaapt, maar de gastouder vindt dat hij wel moet slapen. Lekker makkelijk voor haar natuurlijk Toen mijn oudste van de een op andere dag niet meer overdag wilde slapen (ze was precies 2,5 jaar ) zette ik altijd de tv aan, want ze had wel even rust nodig. En tijdens het koken ook de tv aan. En na het eten vrij snel naar bed.
Ik hoop dat het middagslaapje dan de oorzaak is - anders zit ik met een vervelend kind aan het eind van de dag én een nachtbraker. Dat lijkt me ook verre van ideaal. Ik ga het zo eens met de gastouder bespreken. We kunnen het altijd proberen en mocht het niet helpen, kan hij altijd weer terug naar het middagslaapje. Mochten er nog meer tips/adviezen zijn; ik hou me aanbevolen.
Hou er rekening mee dat je de eerste dagen effectief een vervelend kind aan het einde van de dag zal hebben. Dat is logisch, ze moeten daar even aan wennen. Gewoon zorgen dat je snel kan eten, badje kan overslaan, dat je even tv kan kijken samen... Maar het gedrag dat je beschrijft, is exact wat mijn dochter deed toen het slaapje eraf moest.
Nou, vanaf morgen gaat het middagslaapje er af. Ik heb het net besproken en het was goed. Het ging veel makkelijker dan ik dacht en was geen probleem. Ik hoop echt dat dat het probleem is en dat we snel resultaat zullen boeken wat betreft het nachtelijk spoken. Ik gun het wel een paar weken tijd om te wennen. Dat lijkt mij wel redelijk. Na hoeveel dagen waren jullie peuters er aan gewend? Ik denk wel dat ik de bedtijd dan weer wat vroeger ga doen. Ik was het aan het oprekken tot 19.30, maar ik denk dat ik hem ga terugschroeven naar 19u. Van 7 tot 7 sliep hij altijd al; en met het slaapje erbij was dat van 12.30-14.00. Ik ben benieuwd wat het nu gaat doen.
In het begin deden we afwisselend: dag met dut, dag zonder. Toen ging ze ook echt om half zeven naar boven.
Ik wilde net zeggen, wat belachelijk dat alle kinderen bij de GO naar bed moeten?? maar dat is dus besproken . Hopelijk helpt het! En dat hangerige rond 5 uur 's middags, ja, dat kan best lang duren. Mijn oudste stopte al voor haar 2e verjaardag met haar middagslaapje, deed echt geen oog meer dicht al lag ze een uur in bed, maar einde van de middag was altijd drama. Even tv kijken terwijl je kookt scheelt veel.
Het is hier altijd een beetje de pest dat zodra hij moe wordt, er bij hem een knop omgaat en hij 300x actiever wordt dan daarvoor. Zo ben ik overigens zelf ook; overcompensatie met daarna een ultracrash. Hij briest, tolt en wervelt door het huis heen. Alles wordt overhoop getrokken, door de kamer gesmeten, niks is leuk of in elk geval niet langer dan een minuut en hij wil alles en zit zichzelf helemaal op te eten en te frustreren omdat hij zich moe voelt. Baldadigheid is hem dan niet vreemd en hij klimt/klautert overal op. Alles wat niet mag, doet hij op dat soort momenten. Of hij krijgt een gigantische huilbui van de oververmoeidheid; dat kan natuurlijk ook. Vervolgens na zo'n periode van anderhalf/twee uurtjes zit hij te knikkebollen en geeft hij het als het ware op; maar dan is wel je halve huis geruïneerd en heb je zelf door het bezighouden en corrigeren ook geen energie meer over. Daar zie ik dan wel een beetje tegenop morgen; maar misschien valt het wel mee. Ik verwacht in elk geval vannacht nog een spook en zal het campingbedje klaarzetten om hem bij ons op de kamer te leggen.
Gisteren begon hij ook te mopperen bij het inslapen en ben ik begonnen met de negeer-actie. Ik zag op de babyfoon dat het om 'niks' ging; dus maar even de lange adem aangehouden. Ik kan niet zo goed tegen gehuil/geroep/gepeeuw dus ik reageer meestal gelijk; maar dat werkt natuurlijk ook mee dat hij denkt: leuk spelletje Dus ik ben maar even een half uur op mijn handen gaan zitten en me ergeren Dat heeft ons toch wel enigszins succes gebracht. Vannacht kwam hij 3 keer in plaats van de zes keer in de nachten daarvoor. De eerste keer ging paps kijken - de tweede keer ging ik met daarbij de woorden: het is midden in de nacht, ga slapen! :x De derde keer riep ik vanuit mijn bed: SSSHHHTT, GA SLAPEN. En dat was het. Hoera! Het begin is er. Ik heb nog steeds slecht geslapen omdat ik op hem lag te wachten, maar toch, dat trekt wel weer weg. Over 2 weken gaat hij fijn een nachtje logeren bij opa en oma; dus ik hou me vast aan die nacht en het bijslaap-vooruitzicht. Straks gaat het middagslaapje niet meer door. Ik ben benieuwd hoe hij daarop reageert. Ik ga zo dadelijk alvast het avondeten klaarmaken (ovenschotel) zodat ik mij vanmiddag gewoon op hem kan focussen als dat nodig is.
Ben bang dat t leeftijd is en er gewoon weg niks aan te doen is. Hier een peuter die ook rond 23u wakker word en bij het weer naar bed brengen moord en brand gilt. Zijn al maanden ermee bezig. Alles al geprobeerd.. Van negeren tot troosten tot wat drinken tot vaste rituelen tot later naar bed tot smiddags op houden., werkelijk niks helpt. Helaas door zware bi nu ook de puf niet meer om snachts 2/3 keer heen en weer te sjouwen. Dus madam slaapt geregeld nu bij ons. Ik weet t, zoooo fout! En heb zelf altijd geroepen dit nooit te zullen doen.. Maar momenteel zooo moe dat ik liever heb dat we allemaal slapen als dat we continu wakker zijn en moeten strijden. Ga er vanuit dat dit vanzelf ooit over gaat.. 😏😇
Heb je al geprobeerd om net vroeger naar bed te brengen? Soms zijn ze gewoon te moe om in een diepe slaap ter komen. En heb je al die veranderingen lang genoeg geprobeerd? Zo'n veranderingen komen er helaas niet op één dag.
Jup ook al geprobeerd. Vroeger naar bed... En zoals ik al zei: zijn hier al maaaanden mee bezig. Dus lang genoeg geprobeerd.. Soms gaat t een dagje of 2 goed en dan begint t gewoon van voren af aan.. En dan begonnen wij ook weer van voren af aan met proberen van van alles. Maar serieus na maanden proberen ben ik er klaar mee.. Ben het strijden erg moe en merkte dat mn humeur er ook zeker niet beter van werd.
Wat een lekker herkenbaar verhaal zeg! Het zou zo een nacht van hier kunnen zijn. Alleen hier is het middagslaapje er al een tijdje er van af, hij gaat wel elke middag naar z'n kamer. Vaak speelt hij dan een paar uurtjes, soms valt hij spontaan op de grond in slaap. Maar vaker is het dat ik dan binnenkom en z'n kamer een oorlogsgebied is geworden. Ondanks dat hij s middags eigenlijk niet meer slaapt, wordt hij nog wel s nachts regelmatig wakkeren gaat dan liggen kletsen of geluiden maken, iig niet huilen gelukkig. De reden dat ik hem s middags toch naar boven doe en niet beneden houd is puur om zelf wat rust te hebben en het is ook wel een rust moment voor m'n kleine man. Het klinkt heel egoïstisch, maar ik houd het anders gewoon niet vol, qua energie.
Nou, so far, so good - hij heeft de dag overleefd zonder middagslaapje; zonder knikkebollen en wel even een klein dipmoment rond half 3 vanmiddag, maar het verbaasde me dat hij het zo goed deed. Geen driftbuien gehad, geen gezeur of extreem geklaag gehad en om 19:00 zonder morren richting bed. Hij was veel te moe om door het huis heen te stuiteren (zoals hij gewoonlijk doet) wat voor mij eigenlijk wel een teken is dat het middagslaapje misschien wel een beetje overbodig is geworden. Eenmaal in bed sliep hij nog sneller dan normaal. We gaan het meemaken vannacht; maar tot nu toe ben ik niet helemaal ontevreden. Ik dacht dat ik een huilerig oververmoeid ontevreden kereltje zou krijgen. Ik heb gewoon mijn heerlijke mannetje gehad dat zelfs nog een stapje rustiger was, dan normaal ! Als alle dagen zo gaan, kan ik hier wel aan wennen! Nu maar even afkloppen en hopen dat het zo blijft. Ik ben echt benieuwd naar wat het vannacht gaat doen.