Weet niet of het hier goed staat, maar wil toch is vragen hoe jullie dat ervaarden. Ik vind het best pittig, Kim is net 2, en Eva nu een maand oud. Kim is onwijs aan het uitproberen en vervelend aan het doen( denk een reactie ook op eva) Ik moet vaak straf geven, of boos worden. Weet soms niet goed hie hiermee om te gaan. Dan gaat Kim savons om 19.30 naar bed, en eva is wakker tot we naar bed gaan. Ben heel blij hoor met mijn meiden, en was ook een bewuste keus. Maar soms vind ik het echt overleven zon dag. Denk vaak wou dat ik weer op mijn werk zat Hadden jullie dit ook? En wanneer ging dit beter? xx
Ik vind het ook vrij pittig. Wij hebben er 1,5 jaar tussen zitten. Maar het valt mij vooral zwaar omdat de jongste totaal geen ritme lijkt te krijgen en snachts wel eens 2x komt.. De oudste is best wel lief moet ik zeggen..! Ook hier was het een heel bewuste keuze, wetende dat het zwaar zou kunnen worden. Maar ja, dat voorzie je toch niet helemaal he. Je weet nooit hoe je kindjes zijn namelijk. Ik hoop ook dat het hier beter gaat als de jongste wat meer ritme heeft.
Ja 1,5 jaar is ook weinig idd. Vind het ook met slapen, kim is ook vaak rond half 7 smorgens weer wakker. Dus idd vaak weinig slaap zelf, soms 5,5 a 6 uur in totaal Wil niet zeuren hoor meiden, maar valt me gewoon best zwaar Kim blijft morgen weer een nachtje bij mijn moeder slapen, was afgelopen vrijdag daar ook. Doen jullie dit ook wel eens?
ja het is onwijs zwaar!!! ik heb echt een moeilijke start gehad met evy(en nog) maar na 3 maanden werd evy zelf makkelijker ze ging beter slapen enz ook om 20.00 naar bed zodat je de avond weer voor jezelf hebt enz. Het komt allemaal wel goed.
Dat geeft me hoop ninja! Hier loopt het ook niet soepel, we lopen bij de ka. Ik weet zeker dat ze verborgen relfus heeft, maar de medicijnen lijken niet te werken.. Nu verder zoeken. Maar ik heb ook een beetje hoop dat het na 3 maanden gewoon wat soepeler gaat. Het slaap tekort breekt mij ook op ja. Ik ga vaak al optijd naarbed of soms smiddags even op de bank of bed, als dat uitkomt met de jongste. Ik wil er ook zeker niet om klagen en niet aan toegeven. Wij hebben ervoor gekozen en daarbij kunnen we er nu toch niets aan veranderen. Maar dat wil niet zeggen dat je soms niet even mag laten weten: het is zwaar.. Maar ook zie ik gelukkig de leuke dingen nog. Dat moet ook..! Bij de jongste vind ik dat wat moeilijker, maar omdat ze steeds meer 'teruggeeft' wordt het wel leuker, ondanks dat het niet allemaal even soepel verloopt.
21 maanden en afgezien van de eerste 2 maanden vond ik het eigenlijk helemaal niet zwaar. Na 2 maanden zat mijn jongste in een goed ritme wat bijna gelijk was aan die van zoon dus toen kon ik mijn rust ook weer pakken ('s middags tegelijk slapen en eetmomenten vlak bij elkaar) Mijn zoontje is nooit ergens alleen gaan logeren sinds zijn zusje is geboren. Dochter is met een maand of 6 samen met broer gaan logeren bij opa en oma. Zoon ging wel 2 dagen in de week naar het kdv en dochter vanaf 4 maanden ook. Ik heb wel erg makkelijke kinderen (snel doorslapen, wakker maken om 8:00, goed eten, nooit ziek)
Oja, over het blijven slapen bij anderen: mijn oudste gaat 1 dag per week naar het kev en 1 dag naar mijn moeder. Net zoals wanneer ik werk. En met enige regelmaat blijft hij voor of na dat dagke bij opa en oma daar ook slapen. De jongste gaat nog niet weg, die vind ik daar te klein voor. Dat kan ik nog niet aan. Maar mijn gedachten spelen wel eens met dat idee ja. Dus wie weet binnenkort..! Maar je moet zeker gewoon doen wat goed voelt..!
Ik doe het ook vaak alleen de 2 kids maar ben dan ook nu nog full time moeder. Heb er 1 van 26 juni 2010 en 1 van 10 juli dit jaar. Mijn zwangerschap was vooral heftig. Toen zat de oudste dus net in de peuterpuber fase. Het gaat nu trouwens heel goed. Eigelijk kon ik ze in mijn eentje in de kraamweek al goed combineren. Het voldane gevoel wat ik er van krijg gaat hogerop dan dat ik het echt zwaar vind. De oudste gaat 21 op bed en de laatste voeding van de kleine is rond 1. Dan komen ze om 6 voor pap en melk. Daarna slapen ze tot 10/11 uur. Ik heb niet het makkelijkste kind(de oudste) maar ik vind het niet heel zwaar.
Kim is gewoon de hele week thuis eigenlijk. Ging nooit naar kdv, mijn moeder paste hier wel 1 dag in de week op. Ze is nu 2 keer bij mijn moeder geweest, 1 keer een dag en 1 x blijven slapen.
Hier 2,5 jaar verschil maar ik vind het nu ook erg pittig. Oudste probeert mij ook erg uit, wordt nu iets beter. Momenteel is het hier echt even overleven. Mijn man is net naar zn werk vertrokken en ik ben erg blij als het vanavond 11uur is en de jongste gaat slapen. Die slaapt momenteel niet en is erg onrustig. Alleen met stevig wandelen slaapt ze in de draagzak maar zodra ik even stil sta is ze weer wakker. Op schoot doet ze soms een hazeslaapje maar verder erg onrustig. Erg frustrerend aangezien ik het niet erg vind als ze de hele dag bij me wil zijn maar ik krijg haar niet eens in de draagdoek geknoopt, zet ze zich erg af en ze slaapt er binnenshuis ook niet in omdat ik dan niet stevig kan blijven doorlopen. Na een voeding is ze soms even 5 minuten rustig maar verder alleen maar onrust en kost me veel moeite om haar niet steeds aan het krijsen te hebben. De nachten gaan hier gelukkig wel aardig goed, vannacht heeft ze doorgeslapen tot half 6 en ik krijg haar na een ochtendvoeding nog weer in slaap op ons bed tot een uur of 10/half 11 maar de rest van de dag is het gewoon mis.
Hier zit er een kleine anderhalf jaar tussen, en straks met nummer 2 en 3 ook weer een kleine anderhalf jaar. Moet zeggen dat het af en toe best pittig is (en was), maar wij hadden erg veel geluk dat de oudste helemaal verliefd was op de nieuwe baby, en daardoor overal alleen maar bij betrokken wou worden, zolang we dat deden gedroeg ze zich voorbeeldig. Enige nadeel was inderdaad dat je geen minuut rust had, maar gelukkig komt ook dat goed
Hier 23 maanden verschil en soms ook erg pittig. De oudste zit in de peuterpuberteit en de jongste is een flessenweigeraar en krijgt dus bijna alles van de lepel. Kleinste is 7 weken te vroeg geboren en dat was dus best pittig in het begin. De eerste weken thuis was het ook echt overleven en nu soms ook nog.
Hier ook nog net geen 2 jaar ertussen en het kan idd even pittig zijn. Soms zie je het niet meer zitten......en is het zwaar. Maar toch gaan we hier bijna weer voor een derde kindje dus blijkbaar is het toch te doen. hahaha
ik vond het gemakkelijker worden als er meer ritme tussen de slaapjes is en tja, na een maand of 8/9 als er wat meer gespeeld kan worden met de baby door de oudste en vanaf het moment dat de jongste goed loopt, gaat het helemaal prima. Maar ik vond het eerste jaar ook érg pittig hoor. Ook omdat de oudste echt vraagt om opvoeding als het ware
Is het zo dat het eerste kind altijd een fase zou krijgen van jaloezie? Mijn moeder zegt oa: nu gaat het wel maar wacht maar straks dan komt de fase dat de oudste jaloers gaat worden. Vroeg mij af of dit niet te voorbarig is. Mijn oudste gedraagt zich namelijk super, helpt goed mee en is gek op de baby. Geen schrijntje jaloezie te bekennen.
Hier 21mnd ertussen. Oudste is nu net 2 en jongste 4mnd. Vond het de eerste mnden ook erg pittig hoor! Hier vooral de vermoeidheid aangezien de oudste tot voor kort nog nooit doorgeslapen en dan icm zwangerschap en baby vond ik erg zwaar! De zwangerschap vond ik eigenlijk zwaarder, toen ging de oudste nog weleens naar oma (ben ook 24/7 thuis met de kids). Nu slapen ze beide door (KLOP AF ) en heeft de jongste een fijn ritme. De jongste is ook wel erg makkelijk trouwens en zijn zus is gek op hem. De oudste gaat vanaf volgende week naar de psz en als het allemaal zo door mag blijven gaan ga ik rustig weer opzoek naar een paar uurtjes werk. Komt goed!
Ik weet niet of het 'moet' . Hier was niet echt jaloezie, wel een tijdje een strijd om aandacht van mama. Juist toen de jongste kon kruipen en lopen. Maar dat begon ook zéker wel door de jongste . Als de oudste dan even bij me zat, probeerde zij haar plekje bij mama op te eisen. En dan gebeurde later dus ook andersom. En als de oudste nu ziet, dat de jongste aanstalten maakt, om naar iemand toe te gaan, loopt ze snel wat harder en piept voor. Maar of dat écht onder jaloezie valt? hmm weet ik niet... Verder komt ze hartstikke voor haar zusje op. Deelt veel en in een winkel waar ze dan een snoepje aangeboden krijgt, is ze wel zo brutaal om nóg een snoepje te vragen; voor haar zusje... (brutaal en lief tegelijk... )
Hier nog geen 2 jaar (22 maanden) verschil tussen de oudste en jongste. De eerste maanden vond ik heel erg pittig, om niet te zeggen gewoon superzwaar. Ik herken heel veel van wat de mama's met kleine babietjes hier schrijven, precies zo voelde ik me ook. Maar....het wordt steeds beter! Mijn jongste is nu 5 maanden, het vele huilen en de onrust van de eerste maanden is grotendeels verdwenen (vanzelf), ze heeft geen ritme maar dat hoeft ook niet, ze slaapt redelijk goed, komt 's nachts wel 2 keer voor een voeding maar huilt weinig meer, kan rollen en zelf goed spelen...De oudste doet het gewoon super, kan niet anders zeggen, is altijd lief voor haar zusje, heeft nog nooit gemeen gedaan. is vrijwel nooit jaloers (dat komt denk ik als de jongste aandacht voor haar speelgoed gaat krijgen....). En nu gaan ze steeds meer op elkaar reageren en dat is echt zo gaaf om te zien! Maar ik ben dolblij dat de eerste maanden achter de rug zijn, kan niet anders zeggen, elke dag wordt het een beetje makkelijker en leuker... @Red88: wat vervelend dat je jongste zoveel huilt en zo onrustig is, denk je dat ze ergens last van heeft? Mijn oudste was ook zo als baby en die had verborgen reflux.
Ik vind het op zich meevallen, behalve dan dat onze kinderen in het eerste jaar bar slecht slapen (en M tot reecent!). Jaloezie, hier eigenlijk niet aan de hand. Nu wel eens strijd tussen M en T, maar dat is ook echt iets van de laatste tijd (dus met 2 en 4 jaar).
hmm, hier 20 mnd verschil...en ervaar het totaal niet als zwaar. Jongste heb ik gewoon gelijk in ons ritme mee laten gaan(zover dat mogelijk was)...ook avondritueel gelijk elke avond/om de avond badje, rond zelfde bedtijd als oudste. Hij is ehct al vanaf denk 3 weken gewend om rond 20/21u de laatste voeing te krijgne en de nacht in te gaan.. Hij is wel verder ehct heel erg tevreden, dat maakt het ook makkelijk, hij is max 3 kwartier/ 1 uur wakker in totaal en wilt daarna slapen,... zelf inslaap vallen is hier helemaal "geleerd" dus slapat dan gelijk 2 uur en dus tot aan de vlgende voeidng.. Ik denk dat daarom mn oudste zijn broertje ook niet als "last "ervaart...of dat het hem bedreigd, wnat hij is nog steeds heel veel met mij alleen en tijdens de voeidngen vind ie het heel leuk om met zn 3en te zitten... Hij is ehct ontzettend gek van zn broertje, kletst heel veel over hem in zn bedje hihi en bij naar bed wgaan en wakker worden, roept ie hem direct en wilt kusjes geven. Tijdens zwnagerschap ook onwijs voorbereid en nog steeds praat ik heel veel met hem. Ik dahct wel dat ik het zwaarder zou krijgen, ook aangezien mijn man er 4 hele dagen niet is...de eerste 3 weekjes moest ik zelf natuurlijk ook ff wennen hoe en wat te plannen met die kinderne, koken, naar bed brengen, boodschappen, baby met mamahonger en vooral de peuter niet het idee te geven dat hij moet inleveren ofzo...maargoed tis zo fijn gelopen... Mn oudste test me ook wel es uit, maar hij luistert heel goed dus tis niet echt een heel ding voor me...ik kan ook heel goed tegen stress of drukte ( ik hou er heel erg van eigenlijk ) Maar mn vriendin heeft precies hezelfde maar kan juist heel slecht tegen drukte of stress of dingen goed plannen..en die ervaart het ook als heeel zwaar, terwijl in principe de kindjes het hetzelfde als die van mij doen. Ligt ook echt aan wat vor persoon je bent denk ik, tis toch wel behoorlijk plannen, denken, en veel multitasken end arabij proberen te genieten! Ik werk trouwens niet en oudste was altijd bij mij...nu ehcter met de 2e, vraag ik wel es mn moeder even op te passen ..dan kan ik ff met de jongste boodschapjes relax doen ( met de oudste is het toch meer snel snel, wnat die haat het eigenlijk) Maar vooral hoe tevreden je baby is, wnat idd zoals smmige schrijven..als je baby onrustig is en huilt en heel veel zorg nodig heeft dan kan ik me vorstellen dat het aanpoten is....hpelijk kun je er dan wel snel achter komen wat onrust veroorzaakt...