De titel zegt het al. Ik ben benieuwd voor de dames hier die samen met hun nieuwe partner een kindje kreeg hoe lang ze samen waren. Ik ben zelf nog heel erg aan het dubben. Wilde na mijn 35e geen kind meer. Heb er nu 2. En al een tijdje een nieuwe vriend. het kriebelt, maar toch heb ik ook zoiets van ik ben al ouder dan 35 en heb al 2 best pittige kinderen. Graag hoor ik ervaringen. Het hoeft zeker niet alleen maar positief te zijn hoor liever eerlijke ervaringen.
Wij zijn na bijna een jaar begonnen, ondertussen 2 jaar verder helaas zonder blijvend resultaat. Gaan nu de mmm in. Ik ben nog onder de 35 maar vl al in de 40, wij willen dus zeker niet meer te lang wachten, helaas heb je er niks over te zeggen. Vl en zl zijn gelukkig dol op elkaar en hebben echt een vader/zoon band, iets wat zoon niet heeft met zijn bio-vader helaas.
Mijn mam en ik waren 9 maanden samen toen ik zwanger raakte (gepland). Zijn oudste was toen 14 en jongste 6. Inmiddels zijn ze 19,11,5 en hebben we nog een zoontje gekregen van nu acht maanden.
rot zeg Maev. zeker als het zo gewild is. Mijn vriend loopt ook tegen de 40 dus wil zelf ook niet te lang wachten. Sowieso duurt ontpillen lang voor me omdat ik aan de prikpil zit. Cvm leuk te lezen dat jullie snel een kindje samen kregen en nu zelfs nog een jongste erbij Vonden jullie het niet raar om na zo een lange tijd weer in de luiers te zitten? dat lijkt mij nog het meest wennen.
Wij waren 3,5 jaar samen toen ons zoontje geboren werd, we waren beide 25 dus er was geen haast bij. Als onze dochter geboren wordt zijn we 5,5 jaar samen.
Wij waren bijna 8.5 maand samen toen we wisten dat is zwanger was. Gepland. Ik heb 2 kinderen uit eerdere relatie en hij 1 kind.
Wij zijn bijna 2 jaar samen en gaan nu voor een kindje. Ik heb eerder altijd gezegd dat ik na mijn 30e niet meer eraan zou willen beginnen, omdat ik het leeftijdsverschil met mijn zoontje dan te groot zou vinden.. Ben nu net 29. Misschien als mijn vriend wat langer de tijd nodig zou hebben gehad, dat ik het dan later ook prima had gevonden, maar niet heel veel later.. Snap wel dat het fijn is om er een "samen" te hebben, maar dan ben ik toch meer van het kijken naar wat je al hebt, en daar gelukkig mee zijn De (stief)kinderen voedt je immers ook samen op.
Wij nemen helaas geen kindje, ging het maar zo makkelijk. Wij waren 5 jaar samen waarvan 1 jaar getrouwd toen we begonnen, inmiddels vier jaar geleden.
8 jaar samen toen we de wens hadden voor een kindje. Die van ons kwam ook niet op bestelling, maar mochten we gelukkig na ruim 4 jaar in onze armen sluiten.
Na 1,5 jaar wilden we graag een kindje samen , duurde al met al bijna 3 jaar voor het gelukt was. Sinds afgelopen vrijdag hebben wij nog een kindje gekregen. Hier speelden de leeftijd van vriend ook mee. Hij heeft altijd gezegd wil geen kinderen meer naar mijn 40ste. Helaas zijn sommige dingen niet te plannen
Hier 10 maanden samen toen ik zwanger werd. We hadden het eigenlijk gepland voor wat later, maar het was meteen in ronde 1 al raak. Gelukkig werd onze relatie alleen maar sterker toen zoonlief er eenmaal was. Man had al 3 (puber)kinderen uit een eerdere relatie.
Wij waren 4 jaar samen toen ik voor de eerste keer zwanger was, bonuskids waren toen 5 en 7 jaar. Manlief wou het liefst geen kinderen mee na z'n 40ste dus nummer 2 komt er vrij vlot achteraan 😁
Mijn man en ik kregen een relatie in feb 2013. In juli 2015 zijn we getrouwd. Begin nov met de pil gestopt en in januari was ik zwanger, dus net voordat we 3 jaar samen waren.
Ik kan het toch niet laten... Ik heb wel 20x op mn handen gezeten, maar ik moet reageren op 'een kindje nemen'. Een kindje neem je niet, een kind krijg je (en zelfs dat verdrietig genoeg nog niet eens altijd). Als je geluk hebt word (en blijf) je binnen een redelijke termijn zwanger, maar als je pech hebt (zoals ik) duurt het 4 jaar en krijg je 4 miskramen voor het eindelijk goed gaat. Op je vraag hoe lang wij samen waren voor we besloten om samen voor een kindje te gaan: 1 jaar samenwonend.
Mijn man heeft daar wel eens de balen van ja, hij zit al 19 jaar in de kleine kinderen, steeds als ze wat ouder worden komt de volgende. Maar nu zit er een knoopje in dus het blijft hierbij. Hoewel hij dus wel eens moppert over luiers, kinderwagens meeslepen enz is hij wel helemaal stapelgek op de jongste, die twee zijn vier handen op 1 buik. Wat ik wel echt vind, een kindje samen verbind het hele gezin. "Zijn zoons" zijn nu ook de broers van onze kinderen. Als moeder smelt ik als ik zie hoe gek mijn kleintjes zijn op die twee grote lummels. Dat schept meer band.