Hoi allemaal, Onlangs waren we al een mooi vrijstaand huis in de bebouwde kom in ons dorp wezen kijken maar nu komt er een vrijstaand huis midden in de weilanden te koop met enorme tuin, helemaal naar onze zin. Het enige waar ik over zit te dubben is of het leuk is voor mijn kinderen om nú (ze zijn 6 maanden en bijna 2,5 jaar) en over 5/10/15 jaar daar te wonen. Het is op ongeveer 2,5 km van het dorp waar we nu wonen dus ook naar de supermarkt, basisschool, bushaltes etc. Het zit aan zo’n landelijke weg zonder fietsstrook. Heel wat anders dan nu, nu ben ik met 500 m lopen door de woonwijk bij de supermarkt. Mijn man en ik zijn beide buitenaf opgegroeid en willen daar ook graag weer naartoe. Wel hadden wij beiden een hele voorraad buurkinderen en/of broertjes/zusjes om dagelijks mee te spelen. Hier zitten echt heel weinig huizen in de omgeving en zeker niet waar mensen met jonge kinderen wonen en het lijkt erop dat wij het bij 2 kinderen houden of heel misschien ooit een 3e vanwege mijn psychische ellende na beide bevallingen. Dus ik ben benieuwd hoe anderen dit ervaren die wat verder van een dorp in een kind-arme omgeving wonen! Is het niet saai voor de kinderen? Of is dit goed op te vangen door speelafspraakjes bijv.?
Wat mij betreft is er geen slechte omgeving om kinderen op te laten groeien en is het helemaal wat je er zelf van maakt/ investeert.
Wij wonen zelf in een dorp met weinig voorzieningen, dus in zoverre een beetje vergelijkbaar. Houdt rekening met naar school brengen, straks lang fietsen naar de middelbare school brengen en alles moet gepland worden (spontaan afspreken is lastiger). Anderzijds, als ze niet anders gewend zijn denk ik dat het vaak wel losloopt. Er voor in de plaats hebben ze vaak veel ruimte rondom het huis, dus het heeft zowel voor- als nadelen.
Echt buitenaf wonen wij niet. Maar wel ver van scholen en supermarkten en het wil allemaal best hoor. Onze kinderen zijn geen " ga maar op straat kijken wie er buiten is " kinderen . maar ze moeten echt afspreken. Dat gaat nog wel eens fout. Maar daar leren ze van. Oudste van 12 gaat naar school in de stad zo ongeveer 14 km verderop. Ze heeft daar ook haar vriendinnen. Het fijne is nu dat ze met mobiel gewoon ff kan appen waar ze is. Zo gingen ze laatst naar bios spontaan na school. Het is vooral voor mij een belasting meer omdat ik overal heen moet rijden. Maar datvis onzexkeuze geweest. De kids hebben daar geen "last" van. Ik breng en haal ze altijd. Nu ze ouder zijn komen de stadse kids hier niet meer. Want er ierhier gewoon niks.
Ligt ook aan je kinderen. Onze dochter zou je er echt niet blij mee maken. Wij wonen in een klein dorp, in een jonge wijk. Heerlijk lekker naar de speeltuin die zowat aan de achtertuin ligt. Met buurtkinderen spelen en afspreken. Iedereen naar dezelfde school. Zij zou zich rotvervelen met alleen maar een grote tuin en ons in de buurt. Mij lijkt het ook niks, zo afgelegen.
Mijn stiefdochters wonen met hun moeder buitenaf. Aan de ene kant leuk want ze kunnen heerlijk buiten spelen. Aan de andere jammer, want kinderen willen vaak niet bij ze komen spelen omdat ze dan ver moeten fietsen. Als ze zelf naar een vriendin willen moeten ze ook een half uur fietsen, dat verhoogt echt de drempel.
Wij wonen buitenaf. De school is ongeveer op 4km afstand. Het betekent vooral veel halen en brengen. Nu zitten alle ouders hier in hetzelfde schuitje. Er is namelijk een school voor vijf dorpen, waardoor iedereen vast zit aan het halen en brengen als hun kinderen met klasgenootjes willen spelen. Elke ouder doet hier ook moeite voor en dat maakt het waarschijnlijk ook makkelijker. Onze oudste dochter van 8 jaar gaat overigens steeds vaker alleen fietsen richting vriendinnen. Het is hier ook een smalle en landelijke kronkelweg zonder fietsstrook. Gaat prima, wel moet ze van mij (onder veel protest) een fietshelm op. Alleen zijn onze kinderen bijna nooit. Ze hebben elke middag wel een speelafspraak en vaak ook in de weekenden. Ze kunnen echt heerlijk buitenspelen. Heel veel ruimte in de tuin en daar buiten. Ik vind het echt een speelparadijs. Niet geheel onbelangrijk is dat ik het zelf echt fijn wonen vind. Het voelt elke dag als vakantie . Kilometers ver vrij uitzicht, herten in de achtertuin en ik loop zo het bos in of de hei op. Als ik wil zwemmen plons ik achter ons huis in de rivier. Beter kan in mijn ogen niet.
Het centrum is vanaf ons huis ook 2,5 kilometer en wij wonen toch echt in een knelbungalow! Ik zou, als we de kans hadden om op deze afstand van het centrum toch vrijaf te wonen, het dus ook meteen doen.
Ik word juist knettergek van allemaal mensen om mij heen. Al die leefgeluiden van anderen en mensen die je huis of tuin in kunnen kijken. Brrrr... Als het aan mij lag, woonde ik nog veel meer afgelegen. Tien kilometer naar mijn buren lijkt mij een prima afstand .
Het ligt denk ik ook aan je kinderen. Ik zou het zelf nooit doen. Van de zomer was ik met de kinderen in turkije bij mijn schoonouders. Hun wonen in een dorp, maar in hun straat zijn veel kinderen en ook neefjes en nichtjes van mijn kinderen. De eerste 3 weken vonden ze het geweldig, maar de laatste week wou vooral mijn zoon toch naar huis. Hij had hier gemist (wij wonen in een drukke stad) en was toch blij om thuis te zijn. Dat had ik niet verwacht eigenlijk, want hier kunnen ze niet zomaar buiten spelen, en daar konden ze de hele dag naar buiten. Zelf zou ik het ook niet willen, mijn schoonouders wonen in een redelijk groot dorp, maar zelfs dat vond ik al te saai. In de zomer zal het allemaal nog meevallen, maar in de winter lijkt het me zo saai en eenzaam om buitenaf te wonen.
Ik zou er persoonlijk niet voor kiezen. Ten eerste omdat ik echt een stadsmens ben en hou van drukte en rumour om mij heen. Ten 2e vind ik het heerlijk voor de kinderen om op te groeien in een woonwijk. Zodra ze buiten komen zijn er kinderen om mee te spelen zonder dat daar speciaal afspraken voor gemaakt moeten worden.
Precies dit! Het lijkt mij vreselijk om buitenaf te moeten wonen, als je ‘s avonds uit je raam kijkt zie je alleen maar zwart en verder niks. Brrrrrr niks voor mij. En voor kinderen lijkt het mij ook niks maar ja je kinderen zijn nu nog klein dus die weten niet beter straks. Maar ik ben blij dat ik niet in een dorp woon of ergens buitenaf want dat zou niks voor mij zijn.
Ik zou het heeeeerlijk vinden, erger me nogal snel aan (leef)geluiden van buurtbewoners haha Wat dat betreft moet ik echt in een hutje op de hei gaan wonen Maaaar voor onze dochter van 5,5 zou dat echt niks zijn....hier heeft ze een vriendinnetje in de straat en als de buurjongens er zijn wil ze daar ook altijd wel mee spelen. Al zou ze de buitenruimte zeker wel waarderen hoor, maar zij wil toch vooral kunnen spelen met andere kinderen. @Treez dat klinkt als een waar paradijs! @TS ze zijn nu nog jong dus weten dan feitelijk niet beter, wat dat betreft is t nu de tijd om t te doen. Ze hebben in elk geval elkaar straks thuis, maar voor speelafspraakjes zul je zelf ook idd meer moeten investeren. Bedenk vooral of de afstand naar de supermarkt bijv belangrijk is voor je (om in de mogelijkheid te zijn even snel erheen te wandelen, of niet dus). Zo ook met andere afstanden. Weeg het goed af en je zal of meer moeten fietsen of meer met de auto moeten doen, dus wat wil je daarin?
@BabyFG ik ben inderdaad ook de meest intolerante persoon als het om leefgeluiden gaat. Ik kan me in de ochtend al ergeren aan een zingende vogel en ik vervloek regelmatig een grasetende koe in de buurt van mijn slaapkamerraam. Ik ben op dat punt geen leuk mens .
Je kinderen zijn jong! Als je daar gaat wonen dan weten ze niet beter. Jullie komen beiden van buiten af en dit is helemaal naar jullie zin? Dan snap ik echt het dillema niet! Ga ervoor!
Onze kinderen weten niet beter. Oudste was 4 en middelste 2 toen we buitenaf gingen wonen. Wij zouden zelf echt niet meer in een wijk willen wonen. De kinderen kunnen doen wat ze willen, om 7 uur al buiten lopen is geen probleem. Wij kunnen bvqen zo lang en vaak als we willen, vuurkorf kan elke dag aan. Nooit last van buren. Maar het is soms zeker jammer dat de kinderen niet 'de straat' op kunnen. Maar die tijd dat ze dat wel zouden doen in een wijk en niet als je buitenaf woont is relatief kort. De oudste is 9 en fietst zo vaak hij wil naar vriendjes. Hij gaat zelf naar sporten in het dorp. Het scheelt bij ons wel dat ze op een schoolmodern in de weilanden zitten, dus daar komen alle kinderen van verder en moeten er zo veel echt afspreken om te spelen. Het grote voordeel vindt mijn zoon dat hij nu volop hutten kan bouwen in de tuin, en als hij oud genoeg is krijgt hij een chillzolder in de schuur, als hij dan naar de middelbare gaat kunnen al z'n vrienden mee om te hangen op de enorme zolder. Het voordeel voor ons is dan dat we geen last van ze hebben als ze de muziek wat te hard zetten. Ik ga echt alleen als het financieel perse moet terug naar de stad of het dorp, anders geef ik absoluut onze vrijheid hier niet op
Wij hebben acht jaar geleden ook enorm getwijfeld om dezelfde reden als jou TS. Mij krijg je op dit moment echt voor geen goud meer in een huis midden in een woonwijk. Ik ben voor de rest van mijn leven verpest en verdoemd tot het wonen buitenaf . Veel mensen hier hebben hetzelfde. Rust, ruimte en de enorme vrijheid wennen zeer snel.
Wel grappig dat het zo verschilt per persoon. Ik zou me juist helemaal niet vrij voelen als ik ergens in een weiland zou wonen. Voor mij voelt het vrij dat alles dichtbij is, ik overal heen kan wanneer mij dat uitkomt (winkels genoeg in de buurt) en als het nodig is genoeg openbaar vervoer.